Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 marca 2013 r., (...)

w sprawie: A. M.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu A. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2013 r. na okres dwóch lat,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VIU 1111/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia(...)odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony wnosząc o przyznanie mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony podniósł, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie i w dalszym ciągu uniemożliwia mu podjęcie zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Ubezpieczony A. M. był uprawniony do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy do dnia (...)r. W wyniku rozpoznania kolejnego wniosku o rentę Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia (...)r. stwierdziła, że badany nie jest niezdolny do pracy.

okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania ustaleń dokonanych przez organ rentowy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z dziedziny neurologii, kardiologii i chorób wewnętrznych.

Biegli po zapoznaniu z dokumentacja medyczną, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania, rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1.  Chorobę niedokrwienną serca pod postacią dusznicy bolesnej

stabilnej II klasy wg. (...)

2.  Nadciśnienie tętnicze

3.  Zmiany hipodensyjne w kręgach (...) do dalszej diagnostyki

4.  Dyskopatię (...) i (...) bez klinicznie uchwytnej dysfunkcji układu

Nerwowego

5.  H.

W dalszej części orzeczenia biegli stwierdzili, że badany jest nadal częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji na okres dwóch lat od poprzednio zakończonej niezdolności. Przyczyną stwierdzonej niezdolności jest choroba niedokrwienna serca pod postacią dusznicy bolesnej stabilnej II klasy wg. CCS oraz nadciśnienie tętnicze. W porównaniu z poprzednim badaniem nie nastąpiła poprawa w stanie zdrowia ubezpieczonego. Schorzenia mają bowiem tendencje do progresji i są nieuleczalne. Biegli nie zgodzili się w związku z powyższym z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS.

dowód: opinia biegłych sądowych lekarzy z dnia (...) (k. (...)akt)

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłych wskazują w nich, że badania wydolnościowe układu krążenia pozwalają rozpoznać jedynie dusznicę bolesną I stopnia (...) i nadciśnienie tętnicze bez zmian narządowych co nie skutkuje niezdolnością do pracy. Brak jest w ocenie organu rentowego klinicznych i diagnostycznych kryteriów potwierdzających II stopień (...). Orzeczenie kardiologa jest w tym zakresie wadliwe podobnie jak jego sugestia o braku możliwości poprawy. (vide k. (...) akt)

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali swoje stanowisko wskazując, że zgodnie ze skalą SCORE opartą na wynikach badań statystycznych uznanych przez (...)za wiarygodne, że nadciśnienie tętnicze współistniejące z CHNS, niezależnie od stopnia zaawansowania, a dodatkowo jeszcze z hipercholesterolemią stanowią bardzo duże zagrożenie dla zdrowia i życia takimi powikłaniami jak udar mózgu, zawał serca czy też nagły zgon sercowy. Z tego powodu ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy , co oznacza, że może wykonywać jedynie lekką pracę fizyczną bez narażenia na w/w powikłania.

dowód: opinia uzupełniająca (k. (...)akt)

Organ rentowy wniósł także zastrzeżenia do opinii uzupełniającej nie przedstawiając jednak żadnych istotnych zarzutów medycznych. (vide k.(...)akt)

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego, podzielił natomiast wnioski zawarte w opinii biegłych. Nie budzi wątpliwości, iż ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy wymaga z reguły wiadomości specjalnych, w niniejszym przypadku przede wszystkim opinii biegłych z zakresu z zakresu kardiologii. Jednakże ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy musi uwzględniać także inne elementy, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ocena taka ma charakter prawny i może jej dokonać wyłącznie sąd, a nie biegły. Zastrzeżenia pozwanego Zakładu podnoszone w sprawie stanowiły wyłącznie nietrafną polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych sądowych.

Sąd podzielił w całości opinię biegłych sądowych specjalistów. Opinia specjalistów, w tym opinia uzupełniająca jest wyczerpująca, a wnioski oparte na badaniach logiczne i zgodne z zakresami fachowej wiedzy medycznej. Biegli lekarze sądowi są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom wnioskodawcy. Opinię wydali po zapoznaniu się z dokumentami leczenia, zebraniu wywiadu i przeprowadzeniu badania. Wbrew twierdzeniom pozwanego organu, schorzenie ubezpieczonego, uniemożliwiają mu w dalszym ciągu kontynuowanie pracy w zawodzie dotychczas wykonywanym, tj. zawodzie stolarza. Przede wszystkim jednak należy podnieć, że ubezpieczony był dotychczas uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w stanie jego zdrowia nie nastąpiła poprawa mogąca skutkować orzeczeniem o zdolności do podjęcia zatrudnienia.

Mając na względzie powyższą argumentację Sąd uznał, iż ubezpieczony spełnia nadal wszystkie warunki dla przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres dwóch lat od daty zakończenia poprzedniej niezdolności do pracy.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Przedmiotem rozstrzygnięcia pozostawało także w niniejszej sprawie, czy organ rentowy w ramach swoich uprawnień i kompetencji poczynił wszystkie możliwe ustalenia faktyczne i wyjaśnił wszystkie okoliczności konieczne do wydania decyzji. W zakresie tym Sąd ustalił, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania orzeczniczego dysponował odpowiednimi dowodami pozwalającymi na ustalenie, że występuje u badanego częściowa niezdolność do pracy. Wywiad zebrany od badanego przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS odpowiada swą treścią danym zebranym przez biegłych lekarzy sądowych. Zespół specjalistów powołanych przez Sąd dysponował dokładnie tymi samymi dokumentami leczenia i wynikami badań, jakie stanowiły podstawę wadliwego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS. W niniejszej sprawie niewątpliwe jest, że zmiana decyzji w postępowaniu odwoławczym była uzasadniona ustaleniami faktycznymi, które powinny być i były znane organowi rentowemu. Opinia biegłych została wydana w oparciu o dokładnie takie same dokumenty diagnostyczne jakimi dysponował organ rentowy. Kliniczny stan ubezpieczonego również nie uległ zmianie albowiem dane z wywiadu i badanie fizykalne nie wskazują na to by powód w trakcie badania przez biegłych zgłaszał i cierpiał na inne dolegliwości aniżeli te, które znane były lekarzom wchodzącym w skład Komisji Lekarskiej ZUS. Z uwagi na powyższe w punkcie II wyroku stwierdzono, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, zgodnie z art. 118 ust 1a ustawy emerytalnej.

SSO Ewa Milczarek