Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 r. w S.

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 4 lutego 2016 r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. P. prawo do emerytury od dnia 29 stycznia 2016 roku.

Sygn. akt IV U 174/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.02.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43) odmówił wnioskodawczyni W. P. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczona nie wykazała, by na dzień 1.01.1999 r. posiadała 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Do okresu pracy w takich warunkach organ rentowy nie zaliczył zatrudnienia w Fabryce (...) w O. od 1.07.1978 r. do 12.05.1979 r., gdyż na tę okoliczność ubezpieczona powołała się jedynie na zeznania świadków, a takie zeznania nie stanowią środka dowodowego w postępowaniu przed ZUS.

Od decyzji tej odwołanie złożyła W. P.. Wskazała, iż ówczesny jej pracodawca nie istnieje, zaś brakujący okres pracy w warunkach szczególnych wynosi 18 dni.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. ZUS podał, iż okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdzane są na podstawie świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona W. P., urodzona (...), złożyła w dniu 21.01.2016 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do emerytury. Wskazała w nim, iż jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i wniosła o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu na dochody budżetu państwa (wniosek k. 1-4 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy przyjął, że wnioskodawczyni na dzień 1.01.1999 r. wykazała 20 lat, 4 miesiące i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 14 lat, 11 miesięcy i 12 dni pracy w szczególnych warunkach. Zaskarżoną decyzją z dnia 4.02.2016 r. ZUS odmówił W. P. przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 19 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczona przedłożyła wystawione przez następcę prawnego Fabryki (...) w O., tj. (...) S. A. w M., świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych. W dokumencie tym stwierdzono, iż ubezpieczona, będąc zatrudniona w Fabryce (...) w O., w okresie od 1.07.1978 r. do 12.05.1979 r. stale i w pełnym wymiarze wykonywała pracę przy produkcji kabli wymienione w dziale III poz. 88 wykazu A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz pracę skręcacza kablowego określoną w dziale III poz. 7 tegoż wykazu (koperta k. 13 a. s.).

Pismem z dnia 28.09.2016 r. organ rentowy stwierdził, iż powyższe świadectwo spełnia wszystkie wymogi formalne, zaś po uwzględnieniu okresu od 1.07.1978 r. do 12.05.1979 r. ubezpieczona udowodniłaby 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a tym samym nabyłaby prawo do emerytury w wieku obniżonym (k. 22 a. s.).

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci wyżej wymienionego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych jest wystarczający do przyjęcia, iż w spornym okresie ubezpieczona stale i w pełnym wymiarze świadczyła pracę przy produkcji kabli oraz pracę skręcacza kablowego, co stanowi zatrudnienie w warunkach szczególnych. Okoliczność tę potwierdza treść zeznań złożonych przez ubezpieczoną (k. 9-9v i 18v a. s.), z których wynika, iż zwijała ona, przy użyciu maszyny, kable, z kilku, na jedną większą szpulkę tak, aby połączyć je w wiązki. W razie potrzeby W. P. lutowała zerwany kabel. Dowody te, zdaniem Sądu, zasługują na wiarę.

Tym samym prawidłowym jest przyjęcie, iż okres od 1.07.1978 r. do 12.05.1979 r. zakwalifikować należy jako pracę warunkach szczególnych i po zsumowaniu z uznanym przez ZUS okresem 14 lat, 11 miesięcy i 12 dni powoduje, iż W. P. spełnia jedyną kwestionowaną przez organ rentowy przesłankę do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w zw. § 2, § 3 oraz § 4 ust. 1 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Prawo to przyznane zostało od (...)r., tj. od dnia, w którym ubezpieczona ukończyła 55.-ty rok życia.

W związku z powyższym, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w sentencji.