Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 kwietnia 2013 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 4.073,25 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2012 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powódka wskazała, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie należne jej na podstawie umowy cesji wierzytelności od pozwanego jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Odszkodowanie obejmuje pozostałą część kosztów najmu przez poszkodowanego auta zastępczego w okresie naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był w pozwanym towarzystwie (pozew – k. 3-4).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. nakazał aby pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. zapłaciła powódce (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu w terminie 14 dni od doręczenia nakazu zapłaty albo w tymże terminie wniosła sprzeciw (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 55).

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. zaskarżyła nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana zakwestionowała czas najmu samochodu zastępczego oraz konieczność zapłaty podatku VAT (sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 59-61).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 stycznia 2012 roku doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został pojazd marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R.. Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. z siedzibą w S..

(dowód: okoliczność niesporna)

W dniu 9 stycznia 2012 roku dokonano zgłoszenia szkody w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, doszło do oględzin przednaprawczych pojazdu oraz przyjęto pojazd do naprawy. W dniu 15 stycznia 2012 roku dostarczono do serwisu kalkulację naprawy dokonaną przez pozwany zakład ubezpieczeń. W dniu 2 lutego 2012 roku zamówiono części zamienne, które otrzymano w dniu 4 lutego 2012 roku. W dniu 8 lutego 2012 roku zakończono naprawę i wydano pojazd poszkodowanemu.

(dowód: arkusz naprawy pojazdu najemcy – k. 31)

W okresie od 9 stycznia 2012 roku do 6 lutego 2012 roku (...) spółka z o.o. w R. użytkowała pojazd zastępczy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a w okresie od dnia 6 lutego 2012 roku do dnia 8 lutego 2012 roku pojazd zastępczy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na podstawie Umowy Najmu (...) nr (...) z dnia 9 stycznia 2012 roku.

(dowód: cennik (...) k. 23; umowa najmu (...) k. 25-28; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 30; odpis KRS-u spółki (...) spółki z o.o. w R. – k. 32-35; upoważnienie – k. 37; control card – k. 48-49)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 9 stycznia 2012 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. przelała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługujące jej w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności – k. 29; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 30; odpis KRS-u spółki (...) spółki z o.o. w R. – k. 32-35; upoważnienie – k. 37s)

W dniu 22 marca 2012 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę VAT nr (...) tytułem wynajmu pojazdu zastępczego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od 9 stycznia 2012 roku do dnia 6 lutego 2012 roku (28 dni) oraz pojazdu zastępczego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od 6 lutego 2012 roku do 8 lutego 2012 roku (2 dni) opiewającą na kwotę 4.887,90 złotych netto.

(dowód – faktura VAT – k. 21)

Pismem z dnia 17 kwietnia 2012 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wezwała (...) S.A. z siedzibą w S. do zapłaty kwoty 4.877,90 złotych netto. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone w dniu 23 kwietnia 2012 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 16-19, potwierdzenie odbioru k. 50)

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2012 roku (...) S.A. z siedzibą w S. zapłaciło (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 814,65 złotych netto uznając, iż uzasadniony czas korzystania z pojazdu zastępczego wynosił 5 dni.

(dowód: pismo z dnia 27 kwietnia 2012 roku – k. 15)

Czas uzasadniony i niezbędny naprawy samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) wynosił 11 kolejnych dni kalendarzowych po uwzględnieniu czasu pracy warsztatu oraz koniecznych przerw technologicznych. W przedmiotowej sprawie nastąpił okres 17 dni nieuzasadnionej zwłoki podczas wykonania przez serwis naprawy pojazdu.

(dowód: opinia biegłego sądowego R. R. – k. 104-119; ustne wyjaśnienia biegłego złożone na rozprawie w dniu 12 września 2014 roku)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na okolicznościach przyznanych przez drugą stronę (okolicznościach niespornych), dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy oraz opinii biegłego sądowego R. R..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako częściowo zasadne, podlegało w części uwzględnieniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Zatem w sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczyciel odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC z sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości. Ta zasada odnosi się również do kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, oczywiście w zakresie, w jakim pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, w tym wypadku z kolizją drogową.

W przedmiotowym procesie pozwana nie kwestionowała okoliczności zdarzenia, swojej odpowiedzialności (co do zasady) za szkodę oraz ważności umów najmu pojazdu zastępczego i cesji wierzytelności. Wypłaciła zresztą przed procesem część pierwotnie żądanej przez powódkę kwoty. Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa zakwestionowała długość okresu najmu pojazdu zastępczego w związku z naprawą uszkodzonego pojazdu oraz konieczność zapłaty podatku VAT.

W celu ustalenia, czy czas naprawy pojazdu nie był zbyt długi dopuszczono dowód z opinii biegłego. Jak wynika z pisemnej opinii biegłego sądowego R. R. czas uzasadniony i niezbędny naprawy samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) wynosił 11 kolejnych dni kalendarzowych po uwzględnieniu czasu pracy warsztatu oraz koniecznych przerw technologicznych. Biegły podkreślił, że w przedmiotowej sprawie nastąpił okres 17 dni nieuzasadnionej zwłoki podczas wykonania przez serwis naprawy pojazdu. W trakcie składania ustnych wyjaśnień biegły odniósł się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez pełnomocnika pozwanej. W szczególności biegły podkreślił, że w aktach szkody nie ma żadnego dokumentu potwierdzającego fakt przesłania do serwisu kalkulacji naprawy w dniu 10 stycznia 2012 roku (akta nie zawierają żadnej korespondencji pomiędzy serwisem i pozwanym zakładem ubezpieczeń).

Opinia biegłego jest jasna, logiczna i przekonująca. Ponadto, po złożeniu przez biegłego ustnych wyjaśnień żadna ze stron opinii nie kwestionowała, nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej lub opinii innego biegłego.

Zdaniem Sądu czas najmu wykraczający poza wyżej wymieniony okres nie pozostaje w związku przyczynowym z zaistniałą szkodą (wynika ze zwłoki zakładu naprawczego). W konsekwencji jako uzasadniony czas naprawy pojazdu, a tym samym uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego Sąd uznał 11 dni, który to okres był wystarczający z punktu widzenia technologicznego oraz faktycznego czasu naprawy do dokonania naprawy uszkodzonego pojazdu.

Jak wynika ze stawki określonej w fakturze (k. 21), która została wystawiona na podstawie zaakceptowanego przez najemcę cennika, czynsz najmu przy najmie trwającym 11 dni wyniósłby 1.792,23 złotych netto (11 razy 162,93 złotych netto). Ponieważ przed procesem pozwana zapłaciła kwotę 814,65 złotych, a więc do zasądzenia pozostaje kwota 977,58 złotych.

Zupełnie bezzasadny okazał się drugi zarzut pozwanej dotyczący braku podstaw do żądania zapłaty podatku VAT. W przedmiotowej sprawie powódka nie dochodziła bowiem zapłaty tego podatku (żądała zapłaty kwoty netto).

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze, że wezwanie do zapłaty zostało doręczone pozwanej w dniu 23 kwietnia 2012 roku (potwierdzenie odbioru – k. 50), uzasadnione było żądanie zasądzenia odsetek od dnia 24 maja 2012 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I i II wyroku.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i dokonał stosunkowego ich rozdzielenia.

Koszty procesu wyniosły w sumie 2.263 złotych, w tym:

- poniesione przez powódkę – opłata od pozwu 204 złotych plus wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową 617 złotych (łącznie 821 złotych);

- poniesione przez pozwaną - wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową 617 złotych plus zaliczka na biegłego 825 zł (łącznie 1.442 złotych).

Powódka wygrała w 24% (977,58/4.073,25 razy 100%), a więc pozwana powinna ponieść 24% kosztów procesu, tj. kwotę 543,12 zł. Ponieważ pozwana poniosła kwotę wyższą, tj. 1.442 zł, do zasądzenia od powódki na rzecz pozwanej pozostaje kwota 898,88 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego;

2.  zobowiązać pełnomocnika powódki r. pr. J. J. do uzupełnienia braków wniosku o sporządzenie uzasadnienia poprzez złożenie oryginału upoważnienia udzielonego apl. radc. M. Ł., z którego wynika upoważnienie do reprezentowania powoda w dacie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu wniosku o sporządzenie uzasadnienia;

3.  po wykonaniu punktu 1 i 2 akta przedstawić sędziemu referentowi z uwagi na złożenie przez biegłego po zamknięciu rozprawy wniosku o przyznanie wynagrodzenia.