Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XVII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Olejnik

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Popławska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu Bogusława Tupaja

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2016 r.

sprawy M. B.

oskarżonego z art. 226 § 1 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Grodzisku Wlkp.

z dnia 2 czerwca 2016 r. wydanego w sprawie sygn. akt. II K 126/15

1.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

2.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. R. kwotę 516,60 zł z VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym;

3.  Zwalnia oskarżonego od zapłaty Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję.

Sławomir Olejnik

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2016r. sąd rejonowy w pkt. 6 i 7 uznał oskarżonego M. B. za winnego przestępstw z art. 226§1 kk i art. 222§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. za co wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz z art. 226§1 k.k. za co wymierzył karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

W pkt. 8 sąd rejonowy wymierzył oskarżonemu karę łączną 7 miesięcy pozbawienia wolności. W kolejnym punkcie sąd rejonowy na poczet orzeczonej kary zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie od dnia (...).

W pozostałych punktach sąd zawarł rozstrzygnięcia dotyczące kosztów postępowania.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok na jego korzyść w pkt. 6, 7 i 8. Wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Przy tak sformułowanym zarzucie obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu:

- w pkt. 6 części dyspozytywnej wyroku kary 4 miesięcy pozbawienia wolności,

- w pkt. 7 części dyspozytywnej wyroku kary 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- w pkt. 8 części dyspozytywnej wyroku kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie obrońca wniósł o zastosowanie art. 69 k.k. i warunkowe zawieszenie orzeczonej kary łącznej na okres 18 miesięcy. /k.272-273/.

Na rozprawie odwoławczej obrońca złożył do akt dokumenty, które wspierać miały argumentację zawartą w uzasadnieniu apelacji, a zmierzającą do wykazania, iż wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności sąd winien warunkowo zawiesić /k.331-334/.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy nie zasługiwała na uwzględnienie, a przytoczone w jej uzasadnieniu argumenty, co do rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec M. B. kary pozbawienia wolności były chybione.

Sąd Okręgowy uznał, iż nie ma podstaw do kwestionowania uzasadnienia rozstrzygnięcia sądu rejonowego w przedmiocie orzeczonych wobec oskarżonego zarówno kar jednostkowych jak i kary łącznej pozbawienia wolności. Należy bowiem przypomnieć, iż z sytuacją rażącej niewspółmierności kary mamy do czynienia wtedy, gdy rozmiar represji w rozpoznawanej sprawie jest w sposób oczywisty nieproporcjonalny w stosunku do dolegliwości wymierzanych podobnym sprawcom w podobnych sprawach. Przy czym nie chodzi o każdą ewentualną różnicę co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – „rażąco” niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (vide: wyrok SN z 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, OSPriP 1995/6/18).

Sąd Odwoławczy wskazuje wręcz że wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe, jak i kara łączna są wyważone, mając na względzie zarówno okoliczności obciążające, jak i łagodzące. Czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 6 zaskarżonego wyroku zagrożony był karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3, zaś czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 7 wyroku kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Wymierzone zatem kary jednostkowe odpowiednio 5 miesięcy i 3 miesięcy w żaden sposób nie mogą być uznane za rażąco surowe. Także kara łączna w wymiarze 7 miesięcy pozbawienia wolności nie razi swą surowością. W ocenie Sądu Okręgowego kary jednostkowe zostały wymierzone zdecydowanie bliżej dolnej granicy zagrożenia ustawowego, mimo nagromadzenia okoliczności obciążających, zaś kara łączna przy zastosowaniu zasady asperacji, co w sposób szczegółowy sąd rejonowy uzasadnił.

Nadto Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko sądu rejonowego, iż w stosunku do osoby oskarżonego nie sposób było sformułować pozytywnej prognozy, co do jego przyszłego zachowania zgodnego z prawem, a co jest warunkiem koniecznym do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Należy wskazać, iż oskarżony był uprzednio czterokrotnie karany za przestępstwa, w tym za czyny z użyciem przemocy wobec innych osób i stosowane były wobec niego środki probacyjne, co jednak nie dało oczekiwanego rezultatu w postaci skłonienia oskarżonego do przestrzegania obowiązujących przepisów.

Niebagatelną okoliczność obciążającą stanowi fakt, iż przypisanych mu przestępstw popełnionych na szkodę funkcjonariuszy Policji oskarżony dopuścił się po upływie zaledwie nieco ponad miesiąca od daty, kiedy został skazany wyrokiem sądu rejonowego w Olsztynie za czyn z art. 158§1 k.k. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 30 stawek po 10 zł każda, przy czym wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 5 lat tytułem próby.

Powyższe wskazuje na całkowicie lekceważący stosunek oskarżonego do obowiązujących przepisów prawa karnego i w ocenie Sądu Okręgowego uprawnia do stwierdzenia, iż jedynie kara o charakterze izolacyjnym, może wdrożyć oskarżonego do przestrzegania w przyszłości obowiązujących norm prawa karnego.

Uznając zatem, że Sąd I instancji wymierzył karę zgodnie z przyznanym mu mocą ustawy sędziowskim uznaniem i że kara ta nie razi niewspółmiernością w rozumieniu surowości, Sąd Odwoławczy nie uwzględnił wniesionej apelacji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.

SSO Sławomir Olejnik