Sygn. akt II Ca 862/13
Dnia 8 listopada 2013 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie:
Przewodniczący : SSO Anatol Gul
Sędziowie: SO Jerzy Dydo
SO Piotr Rajczakowski
po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2013 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
skargi powoda J. Z.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy
z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II Ca 182/13
w sprawie przeciwko pozwanej A. K.
o zapłatę 8200 zł
postanawia :
odrzucić skargę.
Skarga o wznowienie postępowania umożliwia wzruszenie prawomocnego orzeczenia sądowego, o ile zachodzą szczególne, określone w kodeksie postępowania cywilnego , podstawy / art. 401- 403 /. Zalicza się do nich takie przypadki, jak np. uczestniczenie w składzie sądu osoby nieuprawnionej, pozbawienie strony możności działania, oparcie orzeczenia na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym, uzyskanie orzeczenia za pomocą przestępstwa lub też wykrycie takich środków dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, przy czym skarga powinna wskazywać podstawę wznowienia oraz jej uzasadnienie, a także okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi.
Skarżący wniósł o wznowienie postępowania wskazując na brak pouczenia o przysługujących nadzwyczajnych środkach zaskarżenia, skoro występował w sprawie bez adwokata, a przede wszystkim oparcie zeznań w sprawie na świadkach, których nie było, którzy zatem dopuścili się krzywoprzysięstwa, co miało istotny wpływ na treść wyroku, jak również brak przeprowadzenia dowodu na „ istnienie obowiązku alimentacyjnego” oraz bezpodstawną zmianę przez sąd kwalifikacji wniesionego powództwa, natomiast w obszernym uzasadnieniu przedstawił własną ocenę dowodów oraz postępowań przed sądami obu instancji.
Wskazując na powyższe domagał się obiektywnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i wznowienia postępowania w związku z pozwem z dnia 8 lutego 2012 r.
Sąd Okręgowy zważył :
Skarga o wznowienie postępowania - wbrew uwagom skarżącego - nie może prowadzić do ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy, do czego jednoznacznie zmierza skarżący, co natomiast możliwe i dopuszczalne jest jedynie w sytuacjach wyjątkowych, wskazanych w przepisach art. 401- 403 kpc., przy czym na żadną z tych podstaw skarżący nawet się nie powołuje.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe. które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy - o czym zdawkowo wspomina skarżący - to takie fakty i dowody, z których strona nie mogła skorzystać w postępowaniu prawomocnie zakończonym przy dołożeniu należytej staranności, a więc gdy strona nie wiedziała o danych środkach dowodowych i wiedzieć nie mogła. Tymczasem skarżący nawet nie powołuje się na jakiekolwiek nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, dlatego też podstawą skargi o wznowienie postępowania nie może być jedynie negatywna ocena skarżącego dotycząca ustaleń faktycznych, oceny dowodów ani zastosowania prawa przez sądy w sprawie, której skarga dotyczy.
Celem wznowienia postępowania , w odróżnieniu od środków odwoławczych i skargi kasacyjnej - która zresztą w niniejszej sprawie z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia jest niedopuszczalna – nie jest usunięcie błędów dotychczasowego postępowania w oparciu o ten sam materiał dowodowy.
Tylko na marginesie należy zauważyć, że zażalenie powoda na postanowienie sądu pierwszej instancji o kosztach procesu zostało rozpoznane tego samego dnia na tej samej rozprawie, przy czym uzasadnienie tego postanowienia nie zostało sporządzone, ponieważ żadna ze stron nie złożyła wniosku w tym zakresie.
Z tych przyczyn należało uznać, że skarga nie opiera się na ustawowych podstawach wznowienia , ponieważ powołane przez skarżącego podstawy nie są znane przepisom kodeksu postępowania cywilnego odnośnie wznowienia postępowania , co w konsekwencji prowadziło do odrzucenia skargi / art. 410 § 1 kpc /.