Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński

Protokolant – Anna Rogojsza, st. sekr. sąd. Anna Żebrowska, Oksana Mądra

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.– Urszuli Bolik, Janusza Wałach, Macieja Prokop, Mileny Markowskiej

w obecności przedstawiciela Urzędu Celnego w O. – Wioletty Połońskiej

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 20.05.2014 r., 24.06.2014 r., 04.09.2014 r., 24.10.2014 r., 28.11.2014 r., 16.01.2015 r., 03.11.2015 r., 08.12.2015 r., 02.02.2016 r., 22.03.2016 r., 04.04.2016 r. sprawy

1.  J. G. (1)

urodz. (...) w G.

syna J. i H. zd. R.

oskarżonego o to, że: nie później niż do dnia 28.05.2013 r. nabył od M. B. (1) wyroby akcyzowe, importowane bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy w postaci: 618 paczek papierosów różnych marek, przesyłanych przesyłką pocztową o nr (...) nadanej dnia 28.05.2013 roku w G., ujawnionej tego samego dnia w sortowni firmy K- (...) Sp. z o.o., od którego to towaru należny był podatek akcyzowy w wysokości 8671 zł, należne cło w kwocie 379,00 zł i podatek VAT w kwocie 2233,00 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 65 § 1 i 3 kks w zb. 54 § 1

i 3 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

2.  M. B. (1)

urodz. (...) w G.

syna W. i G. zd. C.

oskarżonego o to, że: przesyłał dnia 28.05.2013 roku przesyłką pocztową o nr (...) nadanej dnia 28.05.2013 roku w G. wyroby akcyzowe, importowane bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy w postaci: 618 paczek papierosów różnych marek, ujawnione tego samego dnia w sortowni firmy K- (...) Sp. z o.o., od którego to towaru należny był podatek akcyzowy w wysokości 8671 zł, należne cło w kwocie 379,00 zł i podatek VAT w kwocie 2233,00zł.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 65 §1 i 3 kks w zb. z art. 54 § 1

i 3 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

1.  Oskarżonego J. G. (1) uniewinnia od popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia zaś kosztami postępowania w części go dotyczącej na podstawie art. 113§1kks w zw. z art. 632 pkt 2kpk obciąża Skarb Państwa.

2.  Oskarżonego M. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i skazując go na podstawie art. 65§1 i 3kks w zb. z art. 54§1 i 3kks w zb. z art. 91§1 i 4kks w zw. z art. 7§1kks, wymierza mu na podstawie art. 65§3kks w zw. z art. 7§2kks w zw. z art. 23§1 i 3kks w zw. z art. 2§2kks karę grzywny w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych ustalając, iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

3.  Na podstawie art. 30§1 i 2kks w zw. z art. 31§6 i 7kks w zw. z art. 2§2kks orzeka przepadek zabezpieczonych, jako dowody rzeczowe:

-

140 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

100 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

140 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

60 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

98 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

20 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...),

-

60 paczek papierosów po 20 sztuk marki (...)

poprzez ich zniszczenie na koszt oskarżonego M. B. (1) .

4.  Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 633 kpk zasądza od oskarżonego M. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 420,00 (czterysta dwadzieścia) zł i obciąża go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w 1/2 części.

Sygn. akt II K 113/14

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd rozważył i zważył, co następuję:

W dniu 26.05.2013r. rejestrując się na stronie internetowej (...) M. W. (1) pośredniczącej m.in. w nadawaniu przesyłek kurierskich online mieszkaniec G. oskarżony M. B. (1) złożył zlecenie na dostawę przez firmę kurierską (...) paczki, nie podając jej zawartości, w którym wskazał siebie, jako nadawcę, zaś jako odbiorę adres pizzerii P. w G. prowadzonej przez oskarżonego J. G. (1) oraz jej wagę wynoszącą 10 kg. Po uiszczeniu stosownej opłaty otrzymał potwierdzenie nadania przesyłki w postaci przesłanego automatycznie na podany przez niego adres e-mail listu przewozowego, w którym zawarte były wszelkie dane. Tego samego dnia o godz. 20:50 PHU (...) zlecenie powyższe wprowadziło do systemu firmy kurierskiej K- (...) sp. z o.o. Odział w O., która zarejestrowała je pod numerem (...). M. B. (2) o zamiarze przesłania paczki, która miała zawierać odzież dziecięcą i zabawki informował J. G. (1) posiadającego z K. Ś. (1), rodzoną siostrą jego żony dziecko – syna w wieku 5 lat dużo wcześniej. Z K. Ś. (1) w maju 2013r. rozmawiała również o przesłaniu odzieży dziecięcej jej siostra – żona oskarżonego M. B.. Są oni rodzicami dwóch chłopców starszych od syna siostry i w związku z tym co pewien czas przekazują część ubrań po nich (dowód: zeznania M. W. (1) k. 292-292v oraz 75v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk, R. C. (1) k. 225v-226v, K. Ś. (1) k. 256v-257, K. K. (1) k. 340-341; wyjaśnienia oskarżonych M. B. 223-224, J. G. 222-223 oraz 139 w części odczytanej w trybie art. 389§1 kpk; historia przesyłki nr (...) k. 221-222 oaz 126, list przewozowy k. 10, pismo PHU (...).pl k. 164, 176, załączniki w postaci wydruków z systemu szybkapaka.pl k. 176-181, pismo k. 184, kserokopia listu przewozowego k. 185-186; informacja firmy K- (...) dotycząca realizacji przesyłki k. 131; dane nadawcy i odbiorcy przesyłki k. 144; dane osoby użytkownika konta (...) S.A. k. 150-151).

Następnego dnia po wprowadzenia zlecenia do systemu firmy kurierskiej (...), tj. 27.05.2013r. jej pracownik przesyłając o godzinie 15:00:54 sms-a powiadomił kuriera, aby odebrał przesyłkę. Zlecenie nie zostało wykonane i w związku z tym, w dniu 28.05.2013r. ponownie przesłano jadącemu w tym dniu m.in. do G. kurierowi M. K. (1) już o godzinie 07:26:00 sms-a przypominającego o konieczności odbioru przesyłki od M. B.. Z nadawcą przesyłki skontaktował się on telefonicznie dzwoniąc pod podany w przesłanej wiadomości tekstowej numer telefonu, która zawierała również jego adres informując, że będzie mógł ją odebrać około godziny 15:00. Przed godziną 15:00 M. B. (1) kilkakrotnie podejmował próbę skontaktowania się i skontaktował się z kurierem, by ostatecznie przekazać mu, że paczka będzie na niego czekała przy wejściu do klatki schodowej od wewnątrz. Tak jak uzgodniono M. K. (1), gdy dojechał pod wskazany adres i wszedł na klatkę schodową zauważył stojąca paczką owiniętą czarną folią rozciągliwą, tzn. stretchem, na której był przyklejony list przewozowy z danymi nadawcy, tj. oskarżonego M. B. (2) i odbiorcy oskarżonego J. G. (1). Paczkę tą pomimo tego, że nie miał kontaktu z nadawcą oraz potwierdzenia przekazania jej w postaci podpisu przeniósł na skrzynię ładunkową samochodu i następnie odjechał udając się do magazynu w O. (dowód: zeznania M. K. (1) k. 257-259, 429v-430, 56v, 177 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk; płyta CD zawierająca wykaz połączeń telekomunikacyjnych k. 84; protokół oględzin informacji zawartych na płycie CD k. 85-90).

W dniu 28.05.2013r. funkcjonariusze Izby Celnej w O. wspólnie z funkcjonariuszami Referatu Grupy Mobilnej w E. przeprowadzali za pomocą urządzenia Rtg (...) kontrolę przesyłek w sortowni firmy kurierskiej K- (...) Oddział w O. mieszącej się przy ul. (...). Przed godziną 18:00 do sortowni przyjechał M. K. (1), który po odebrania w biurze etykietolistu m.in. na paczkę nadaną przez M. B. (1), nakleił go na nią oraz zdał do magazynu. Przesyłkę tą wytypowano do kontroli przeprowadzanej przez funkcjonariuszy Służby Celnej i po prześwietleniu za pomocą urządzenia rtg ujawniono, że znajdują się w niej papierosy. Następnie po zatrzymaniu paczki i otwarciu jej ujawniono łącznie 618 paczek papierosów bez wymaganych znaków akcyzy różnych marek a mianowicie: 140 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki J. (...), 100 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki V. (...), 140 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki L., 60 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki L. (...), 98 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki P. (...), 20 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki L. (...), 98 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki P. (...), 60 paczek papierosów po 20 szt. w każdej marki K.. Jeszcze tego samego dnia w godzinach wieczornych dokonano przeszukania mieszkania, przynależnej do niego piwnicy i samochodu oskarżonego M. B. (2) nie ujawniając żadnych rzeczy mogących mieć związek z zajętymi papierosami (dowód: zeznania M. K. j/w, K. K. j/w, R. C. j/w, B. Z. (1) k. 224v, 15v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk, E. S. (1) k. 341-341v, W. K. 341v-342, Ł. J. k. 367v, K. P. k. 367-368v, P. C. 368v-369, T. C. k. 40; notatka urzędowa k. 2; protokół otwarcia przesyłki k. 3; protokół zatrzymania rzeczy k. 6-7; protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych k. 43).

W wyniku wyliczenia należności celno-podatkowych ustalono, że od przesłanych 618 paczek papierosów różnych marek w dniu nadania przesyłki, tj. 28.05.2013r. należny był podatek akcyzowy w wysokości 8.671,00 zł , cło w kwocie 379,00 zł i podatek VAT w kwocie 2233,00 zł (dowód: protokół wyceny należności celno-podatkowych k. 17).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków M. W. (1), M. K. (1), R. C. (1), P. C., B. Z. (2), K. K. (1), E. S. (2), W. K., Ł. J., K. P., T. C., częściowo zeznania K. Ś. (1) i wyjaśnienia oskarżonych oraz pozostały materiał dowodowy ujawniony w toku przewodu sądowego.

Oskarżony J. G. (1) podczas rozprawy sądowej nie przyznał się do popełnienia czyny zarzucanego mu aktem oskarżenia i korzystając z przysługującego mu prawa odmówił składania wyjaśnień (wyjaśnienia k. 222). Do popełnienia zarzucanego czynu nie przyznał się również w wyjaśnieniach złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, które na postawie art. 389§1kpk w zw. z art. 113§1 kks doczytano w odpowiednim zakresie z k. 139. Utrzymywał wówczas, że mieszkający w G. M. B. (1) miał w 2013r. przesłać mu paczkę z odzieżą dziecięcą oraz zabawkami, której jednak nie wysłał. Dodał, że już wcześniej mniej więcej raz do roku przesyłał mu paczkę z taką zawartością. Wyjaśnił nadto, że rozmawiał z nim pytając o to, czy wysłał mu paczkę z papierosami, czemu zaprzeczył on. W związku z tym nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego na przesyłce zawierającej papierosy widnieją jego oraz M. B. (1) dane. Zaprzeczając temu, żeby kiedykolwiek zamawiał papierosy wyjaśnił, że kupował je w sklepie oraz że obecnie przestał palić i nie są mu one potrzebne.

Potwierdzając odczytany fragment protokołu odpowiadając na pytania wyjaśnił, że oskarżonego B. zna od dość dawna, gdyż z siostrą jego żony posiada dziecko, a nadto wszyscy pochodzą z miejscowości P. położonej w okolicy G.. Konsekwentnie twierdził również, że nie potrafi wyjaśnił, dlaczego nadawcą zakwestionowanej paczki, w której znajdowały się papierosy jest B. oraz jako adresata wskazano jego dane. Przyznał, że rozmawiał z M. B. (1) o paczce z ubraniami i zabawkami, którą miału mu wysłać utrzymując, że nie zdążył jej nadać. Zaprzeczając temu, żeby kupił od niego papierosy dodał, iż nic nie wie o tym, aby miał mu taką paczkę przesłać. Wyjaśnił nadto, że M. B. (1) pomagał mu, ponieważ ma dwóch synów, którzy są starsi od jego i przesyłał po nich ubrania oraz zabawki lub przywoził z żoną, gdy przyjeżdżali do rodziny w okolicach G.. Wskazał również na matkę syna, która może potwierdzić to (wyjaśnienia k. 222v-223).

Do popełnienia zarzucanego aktem oskarżenia czynu nie przyznał się również oskarżony M. B. (1). W złożonych w toku rozprawy sądowej obszernych wyjaśnieniach twierdził on, że list przewozowy zawierający jego dane i współoskarżonego został naklejony w wyniku pomyłki, gdyż paczki tej nie nadał. Na potwierdzenie tego, że doszło do pomyłki opisał podobną sytuację, która miała miejsce około 10.01.2013r. Również wówczas jak utrzymywał złożył zamówienie przez Internet w firmie K- (...) na przesyłkę do znajomego P. B.. Po upływie 2-3 dni otrzymał ona przesyłkę mimo, że paczki nie wysłał. Na przesyłce tej także były jego dane oraz odbiorcy i po złożeniu reklamacji kurier odebrał ją. Opisał również sposób zamówienia usługi kurierskiej przez Internet, której realizacja następuję po uiszczeniu wygenerowanej kwoty. Przyznał, że po zakończeniu składania zamówienia otrzymuje się informację o tym, że został przygotowany list przewozowy, który można odnaleźć na stronie firmy kurierskiej dodając, że nigdy takiego listu nie drukował. Opisał nadto przeprowadzony rzekomo przez siebie eksperyment polegający na zamówieniu usługi kurierskiej. W zamówieniu tym po otwarciu konta wskazał, jak twierdził dane innych osób, jako nadawcy i odbiorcy. Na potwierdzenie tego, że przesyłka została doręczona oraz że kurier podpisał jej odbiór w dniu 13.05.2014r. na liście przewozowym, który przy sobie posiadał przedłożył stosowne dokumenty (patrz: list przewozy k. 219, historia przesyłki k. 220, pisma k. 221).

Odnosząc się do wskazanego mu zarzutu przyznał, że rzeczywiście w dniach 26-27.05.2013 r. zarejestrował się na stronie internetowej i złożył w firmie kurierskiej (...) zamówienie na przesyłkę, którą chciał doręczyć współoskarżonemu. Jak utrzymywał miał zamiar przesłać jego dziecku ubranka, gry i zabawki po swoich dzieciach. Wyjaśnił, że wymiany takiej dokonują, co jakiś czas, ponieważ jego chłopcy są starsi od syna współoskarżonego. Zamówienie to opłacił i następnie, jak przyznał zgłosił się do niego dzwoniąc na numer podanego w nim telefonu komórkowego przedstawiciel firmy kurierskiej. Telefon odebrał będąc w tym czasie w pracy i w związku z tym, że przesyłki tej nie przygotował poinformował kuriera, żeby zgłosił się następnego dnia. Wyraził w związku z tym zdziwienia, ze kurier pomimo tego udał się pod jego adres i odebrał jakąś paczkę. Stanowczo zaprzeczył również temu, żeby przekazał mu paczkę, która stała rzekomo za drzwiami klatki schodowej twierdząc, że faktycznie nikt mu jej nie przekazał. Tym razem wyjaśniając, że nigdy nie drukował listu przewozowego, przyznał, iż tak mu się przynajmniej wydaje. W związku z tym dodał, że prawdopodobnie nie wydrukował także tego listu, który normalnie przywozi kurier i nakleja na paczkę, zaś on, jako nadawca podpisuje stosowny dokument oraz otrzymuje potwierdzenie nadania w postaci drugiego egzemplarza. Przyznając, że nie potrafi wyjaśnić zaistniałej sytuacji będącej przedmiotem stawianego mu zarzutu utrzymywał nadto, iż jego żona nie pracuje i wprawdzie większość czasu spędza w domu, jednak wyklucza, żeby mogła nadać tą paczkę wpisując na niej jego dane. Konsekwentnie twierdząc, że doszło do pomyłki wyraził przekonanie, że sytuacja taka nie miałaby miejsca gdyby kurier postąpił prawidłowo, tzn. pozostawił podpisany przez nadawcę list przewozowy i sam również podpisał odbiór przesyłki. Twierdząc, że nie nadał jeszcze planowanej przesyłki nie potrafił wyjaśnić, dlaczego firma przewozowa wykorzystała list przewozowy z jego danymi i danymi współoskarżonego do innej przesyłki. Dodał, że po ujawnieniu przez Urząd Celny zawartości przesyłki otrzymał z firmy kurierskiej e-maila, którego wydruk przedłożył. Z osobą wskazaną w tym e-mailu, jak wyjaśnił rozmawiał telefonicznie i poinformowała go ona, że przesyłka, której numer wskazała została poddana kontroli przez Urząd Celny oraz że zatrzymano ją w związku z tym, co w niej ujawniono. Osobę tą poinformował, że byli u niego przedstawiciele Urzędu Celnego, którzy dokonali przeszukania mieszkania oraz samochodu. Wyjaśnił nadto, że na stronie internetowej firmy kurierskiej przed tą rozmową telefoniczną pojawiła się informacja, z której wynikało, że przesyłkę dostarczono do magazynu w O.. Utrzymywał, że w rozmowie z K. K. (1) dyspozytorem z O. poinformował go, iż nie nadał jeszcze przesyłki oraz że w systemie pojawiła się informacja o nadaniu jej do magazynu. Informował go również o tym, że podobna sytuacja miała miejsce w styczniu 2013r. oraz że po jego interwencji zrealizowano zamówienie prawidłowo. Wyjaśnił nadto, że zapoznał się z regulaminem dostarczania przesyłek i realizując dotychczas podobne zamówienia zawsze potwierdzał nadanie przesyłki, zaś kurier jej odbiór. Dodał, że po rozmowie z dyspozytorem w O. nie składał reklamacji, gdyż nie posiadał listu przewozowego, z którego wynikałoby, że nadał przesyłkę. Wskazał również na sposób, w jaki można dostać się na klatkę schodową domu, w którym mieszka. W związku z danymi jakie podał odnośnie paczki z ubraniami i zabawkami, którą zamierzał przesłać J. G. (1), a mianowicie jej wymiar 50 x 60 cm oraz waga do 10 kg, jak wyjaśnił została wygenerowana opłata w kwocie 18,00 zł. Wskazał również na własne ustalenia, z których wynikało, że waga zabezpieczonych papierosów wynosiłaby około 20 kg (wyjaśnienia 223-224v).

Oskarżony M. B. (1) złożył nadto w toku postępowania dowodowego dodatkowe wyjaśnienia odnosząc się do zgromadzonych na etapie postępowania przygotowawczego dowód (wyjaśnienia k. 257-257v i 306v). Wskazał mianowicie na nieścisłości: - protokołu oględzin przesyłki pocztowej z k. 5, z treści którego wynikało, że rozpoczęto je o godzinie 15:00, a zakończono o godzinie 15:30 w dniu 28.05.2013r., tak więc gdy nie było jej jeszcze w O.; - protokołu otwarcia przesyłki z k. 3-4 z zapisów którego wynika, że czynność tę zakończono o godzinie 18:00, gdy z historii przesyłki oraz zeznań świadka R. C. wynika, że etykietolist został wydrukowany 28.05.2013r. o godzinie 18:01, zaś przesyłkę przyjęto na magazyn o godzinie 18:04 (wyjaśnienie 257-257v).

W kolejnych wyjaśnieniach (k. 306v) odniósł się do kwestii dostarczania listów przewozowych i zeznań M. W. (2), z których wynikało, że są one przesyłane po zarejestrowaniu się przez zamawiającego w systemie na podany adres e-mail. Twierdził mianowicie, że dokonał wydruku e-maila w związku z „eksperymentem”, który przeprowadził opisując go w wyjaśnieniach złożonych po raz pierwszy przed sądem. Z wydruku e-maila i historii przesyłki, które przedłożył sądowi (k. 303, 304), jak twierdził wynika, że nie jest możliwe wydrukowanie listu przewozowego, a jedynie istnieje możliwość wydrukowania etykietolistu, który również przedłożył (k. 305).

Oskarżonym J. G. (1) i M. B. (1) zarzucono popełnienie przestępstw umyślnego paserstwa akcyzowego w typie uprzywilejowanym określonym w art. 65§1i 3 kks oraz pozostających z nim w zbiegu kumulatywnym (art. 7§1 kks) wykroczeń stypizowanych, jako umyślne paserstwo celne w art.. 94§1 i 4 kks i uchylanie się od obowiązku podatkowego art. 54§1 i 3 kks. W przypadku paserstwa akcyzowego ustawodawca przewidział osiem znamion czynnościowych, co oznacza penalizację wszystkich możliwych form posiadania władztwa nad wyrobami akcyzowymi pochodzącymi z czynu zabronionego określonego w art. 63 kks, art. 64 kks lub art. 73 kks. Karalnymi zachowaniami są: nabycie, przechowywanie, przewożenie, przesyłanie, przenoszenie, pomaganie w zbyciu, przyjmowanie oraz pomaganie w ukryciu za każdym razem wyrobów akcyzowych stanowiących przedmiot czyny zabronionego stypizowanego w art. 63 kks, art. 64 kks lub art. 73 kks. Wyczerpanie jednego z tych znamion czasownikowych jest wystarczające dla popełnienia sprawczej formy paserstwa akcyzowego, dlatego na potrzeby powyższej sprawy w związku ze stawianymi oskarżonym zarzutami sąd dalsze rozważania ograniczy do nabycia i przesyłania wyrobów akcyzowych.

Nabyciem jest uzyskanie przez pasera pełnego władztwa nad wyrobem akcyzowym (bądź opakowaniem zawierającym taki wyrób) za zgodą osoby dotychczas nim władającej i zbywającej na rzecz pasera, które pozwala mu na sposób postępowania tak jak gdyby był jego legalnym właścicielem. Paserstwo w drodze nabycia rzeczy jest popełnione nie w chwili zawarcia umowy, ponieważ paser działa w złej wierze i nie może nabyć tej rzeczy na własność, lecz z chwilą wręczenia rzeczy paserowi. Nie ma przy tym znaczenia, czy do nabycia doszło odpłatnie czy też nieodpłatnie. Przesłanie wyrobu akcyzowego to przewożenie za pośrednictwem innej osoby, np. poczty, kuriera, spedytora itp. Paserstwo akcyzowe polegające na nabyciu i na przyjęciu wyrobu akcyzowego jest deliktem skutkowym, zaś pozostałe postacie są deliktami formalnymi. Przedmiotem bezpośredniego działania tego przestępstwa są wyroby akcyzowe w rozumieniu wynikającym z przepisu art.. 53§30d kks.

Również w przypadku umyślnego paserstwa celnego spenalizowanego, jako wykroczenie skarbowe w art. 91§4 w zw. §1 kks przewidziano osiem znamion czynnościowych zaś wśród nich podobnie jak w wypadku paserstwa akcyzowego zachowania w postacie nabycia i przesłania towarów stanowiących przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90§1 kks. Takie same znaczenie mają także wymienione wyżej znamiona czasownikowe, jak w wypadku paserstwa akcyzowego. Jest to w przypadku nabycia towaru i jego przyjęcia delikt skutkowy, zaś pozostałe postacie paserstwa posiadają status deliktów formalnych. Przedmiotem czynności wykonawczej w zakresie art. 91 kks jest natomiast towar będący przedmiotem czynu zabronionego określonego w art. 86-90§1 kks.

Umyślna realizacja znamion paserstwa akcyzowego oraz celnego jest możliwa w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym. Kryterium przyjęcia kwalifikacji typu uprzywilejowanego zarówno przestępstwa skarbowego określonego art. 65§3 kks, jak i w art. 91§3 kks oraz typów wykroczeń skarbowych określonych w art. 65§4 kks i art. 91§4 kks jest wysokość kwoty podatku narażonego na uszczuplenie (art. 65§3 i 4 kks) oraz kwoty należności celnej lub wartości towarów w obrocie z zagranicą, co do której istnieje reglamentacja pozataryfowa (art. 91§3 i 4 kks). Mała wartość określająca typ kwalifikowany została zdefiniowana w art. 53§14 kks i oznacza wartość, która w czasie popełnienia czyny zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wartości najniższego miesięcznego wynagrodzenia. Z wykroczeniem mamy natomiast do czynienia wówczas, jeżeli kwota podatku (art. 65§4 kks) albo kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa (art. 91§4 kks) nie przekracza ustawowego progu zdefiniowanego w art. 53§6 kks zgodnie, z którym jest to wysokość kwoty określonej w art. 53§3 kks, czyli nie przekraczającej pięciokrotnej wartości najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie popełnienia czynu zabronionego.

Czynem zabronionym, którego typ został określony w art. 54§1 kks jest wyłącznie zaniechanie ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania albo złożenie deklaracji podatkowej podyktowane chęcią uchylenia się od opodatkowania. Jeżeli kwota podatku narażona na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu w podanym wyżej rozumieniu sprawca czynu zabronionego określonego w §1 popełnia wykroczenie z art. 54§3kks (patrz m.in. Kodeks karny skarbowy, Komentarz G. Łabuda, P. Kardas, T. Razowski, WKP 2012r.; Kodeks karny skarbowy, Komentarz A. Piaseczny, A. Wielgolewska, Lexis Nexis 2012 r.; Kodeks karny skarbowy z komentarzem, G. Bogdan, A. Mita, Z. Radzikowska, A. Światłowski, Gdańsk 2000).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zdaniem sądu nie ulega wątpliwości, że to oskarżony M. B. (1) mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy, który stanowi podstawę dokonanych w tej części ustaleń, a mianowicie zeznania M. W. (1), M. K. (1), R. C. (1), K. K. (1), K. P. i Ł. J. przesłał za pośrednictwem firmy kurierskiej K- (...) Sp. z o.o. Oddział w O. wyroby akcyzowe importowane bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy w postaci 618 paczek papierosów różnych marek w podanym wyżej rozumieniu. Wyjaśnieniom oskarżonego w tej części sąd nie dał wiary, gdyż są one sprzeczne z zeznaniami wskazanych wyżej świadków, a tym samym gołosłowne i w związku z tym uznać należy je za przyjętą linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Sąd dał natomiast wiarę przede wszystkim zeznaniom M. W. (1) (k. 75 i k. 292-292v) prowadzącej firmę PHU (...) pośredniczącej m.in. w nadawaniu przesyłek kurierskich, w której oskarżony M. B. w dniu 26.05.2013 r. złożył zlecenie na dostawę przez firmę kurierską (...) paczki na adres pizzerii J. G. (1) w G., czego w złożonych wyjaśnieniach nie kwestionował. Z zeznań tych wynika jednoznacznie, że po przyjęciu zlecenia i opłaceniu go przez M. B. na podany przez niego adres email automatycznie został przesłany list przewozowy. Nie ma również najmniejszych wątpliwości, że to on następnie wydrukował go, co wynika z zeznań M. K. (k. 56v, k. 173, k. 257-259, k. 429v-430) i pracowników formy (...) R. C. (1) (k. 225v-226v), K. K. (1) (k. 313-314v i k. 340-341) i K. P. (k. 367v-368). M. K. (1) konsekwentnie w złożonych zeznaniach twierdził, że na paczce, którą odebrał z klatki schodowej domu położonego w G. przy Alei (...), co uzgodnił z mężczyzną podczas kilkukrotnych z nim rozmów telefonicznych, które odbyły się po połączeniu z numerem telefonu przekazanym mu sms-em, naklejony był list przewozowy zabezpieczony, jako dowód rzeczowy znajdujący się na k. 10 akt sprawy. Jego zeznania znalazły potwierdzenie historii przesyłki, której nadawcą był M. B., z treści której nie wynika, aby dokonano wydruku listu przewozowego. Nadto wymienieni wszyscy wyżej świadkowie tj. R. C. (1) – zatrudniony na stanowisku dyrektora K- (...) Sp. z o.o. Oddział w O., K. K. (1) – zatrudniony na stanowisku kierownika magazynu i (...) – zatrudniony na stanowisku dyspozytora, również twierdząc, że list przewozowy nie został wydrukowany w ich oddziale, zwrócili uwagę na to, że jego wydruku dokonano na drukarce kolorowej, o czym świadczy kolor czerwony nazwy ich firmy K- (...). Wszyscy zgodnie stwierdzili również, że w oddziale w O. drukarki takiej nie posiadają. Zeznaniom omówionych wyżej świadków sąd dał wiarę, gdyż tworzą one spójną wzajemnie uzupełniającą się i logiczną całość.

Znamiona występku paserstwa akcyzowego i celnego wyczerpuje sprawca, który przesyła w podanym wyżej rozumieniu wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego stypizowanego m.in. w art. 63 kks oraz towary stanowiące przedmiot czynu zabronionego stypizowanego w jednym z przepisów art. 86-90§1 kks. Z dokonanych wyżej ustaleń wynika, że skoro na przesyłkę został naklejony list przewozowy z danymi nadawcy i odbiorcy zgodnymi ze złożonym zleceniem to przesłał ją oskarżony M. B. (1), gdyż tylko on mógł dokonać wydruku listu przewozowego. Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której nie kwestionując tego, że w dniu 28.05.2013 r. telefonicznie skontaktował się z nim kurier twierdził, iż poinformował go, że nie przygotował przesyłki i prosił, aby przyjechał następnego dnia. Nie potwierdził tego M. K. (1) zaś o wiarygodności jego zeznań świadczy to, że udał się pod wskazany adres i odebrał przesyłkę, która czekała na niego w uzgodnionym miejscu. Pośrednio wiarygodność zeznań tego świadka potwierdza także ilość prób i uzyskanych połączeń telefonicznych przez oskarżonego M. B. z numerem telefonu kuriera, podczas których niewątpliwie uzgodniono szczegóły dotyczące odbioru przesyłki. Oczywistym jest bowiem, że gdyby M. B. już podczas pierwszego kontaktu telefonicznego z kurierem poinformował go, że nie przygotował przesyłki i poprosił o przyjazd następnego dnia, to nie kontaktowałby się z nim ponownie i to tyle razy. M. K. (1) wprawdzie nie potrafił wyjaśnić, dlaczego w historii przesyłki odnotowano, że na magazyn zdał ją pracownik jego matki S. K., który również jeździł jako kurier, jednak nie miał najmniejszych wątpliwości, że to on odebrał ją i zdał na magazyn w O. (k. 429-430). To, że kurierem-kierowcą, który odebrał i przywiózł zakwestionowaną przesyłkę był M. K. wynika z treści notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariusza służby celnej biorącego udział w kontroli sortowni firmy K- (...) w O. (notatka urzędowa k. 2).

Powody tego, że w historii przesyłki odnotowano, iż na magazyn zdał ją S. K. przedstawił natomiast dyspozytor spółki K- (...) Oddział w O. K. P. twierdząc, że M. K. prawdopodobnie zalogował się na jego login (zeznania k. 267v-268). Zeznaniom tego świadka w tej części sąd również dał wiarę.

W tym miejscu podnieść należy, że zgodnie z §5 pkt 7 regulaminu spółki K- (...) zawierającego ogólne warunki świadczenia usług kurierskich „Potwierdzeniem przyjęcia Usługi do realizacji jest List przewozowy z podpisem Przedstawiciela (...) (Kuriera lub Agenta). Jeden egzemplarz Listu przewozowego otrzymuje Nadawca”, który jak wynika z treści §5 pkt 4 tegoż regulaminu zobowiązany jest do podpisania go. Jak z powyższego wynika M. K. nie powinien odebrać przesyłki na liście przewozowym, której nie było podpisu nadawcy tym bardziej, że nie był on również obecny przy jej przekazaniu. W niczym nie zmienia to jednak tego, że jak wynika z przedstawionej wyżej analizy zgromadzonego materiału dowodowego to oskarżony M. B. przesłał przesyłkę, w której znajdowało się 618 paczek papierosów będących importowanymi wyrobami akcyzowymi nie oznaczonymi znakami skarbowymi akcyzy. Ustaleń w tym zakresie nie podważył także przeprowadzony przez M. B. „eksperyment”, jak również wskazane przez niego nieścisłości w dokumentach sporządzonych w związku z przeprowadzoną kontrolą przesyłki w postaci protokołu jej otwarcia (k. 3-4) i protokołu oględzin (k. 5), do których odnieśli się funkcjonariusze służby celnej biorący w niej udział a mianowicie E. S. (3) (k. 311-311v) i W. K. (k. 341v-342). Ich zeznaniom sąd także dał wiarę, gdyż bezspornym jest, że kontrolę taką przeprowadzono oraz że miała ona miejsce po zdaniu przesyłki na magazyn, co potwierdzili pracownicy spółki K- (...) – magazynier (zeznania k. 367v), K. P. – dyspozytor (zeznania k. 367-368v) i P. C. – kierownik sortowni (zeznania k. 368v-369). Także zeznaniom tych świadków oraz B. Z. (2) również biorącej udział w kontroli (zeznania k. 15 i k. 224v) sąd dał wiarę. Mając na uwadze powyższe ustalenia niezrozumiałym jest niewątpliwie zapis w historii przesyłki stwierdzający, że „zlecenie nieaktualne, błąd magazyniera, paczka nie wyszła od nadawcy”. Treści znaczenia tego zapisu nie potrafili wyjaśnić zarówno Ł. J., jak i K. K. (1), który był jego autorem.

Reasumując stwierdzić należy, że oskarżony M. B. zachowaniem opisanym w pkt II aktu oskarżenia w pełni wyczerpał znamiona zarzucanego mu przestępstwa skarbowego z art. 65§1 i 3 kks pozostającego w zbiegu kumulatywnym z wykroczeniami skarbowymi z art. 91§1 i 4 kks i z art. 54§1 i 3 kks w podanym wyżej rozumieniu. Z dokonanych wyliczeń należności celno-podatkowych zarówno w 2013 roku, w którym czynu tego dopuścił się, jak i w 2016 roku, w którym sąd orzekał wynika, że kwoty należności celnej i podatku VAT narażonego na uszczuplenie nie przekroczyły ustawowego progu zaś kwota podatku akcyzowego jest malej wartości (wyliczenie k. 17 i k. 465). Ustaleń w tym zakresie sąd dokonał mając na uwadze treść przepisu art. 2§2 kks zgodnie, z którym „Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy”. Sąd orzekając w powyższej sprawie stosował ustawę obowiązującą poprzednio, gdyż należności celno-podatkowe wyliczone w czasie popełnienia zarzucanego M. B. czynu są niższe niż w czasie orzekania, a tym samym jest ona względniejsza.

Uznając oskarżonego M. B. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia sąd skazując go na podstawie art. 65§1 i 3 kks w zb. z art. 54§1 i 3 kks w zb. z art. 91§1 i 4 kks w zw. z art. 7§1 kks wymierzył mu na podstawie art. 65§3 kks w zw. z art. 7§2 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks w zw. z art. 2§2 kks karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 60 zł. Przy ustaleniu wysokości stawki dziennej sąd wziął pod uwagę wysokość dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze, jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonych dóbr, wysokości narażonych na uszczuplenie należności publiczno-prawnych oraz sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu. Zdaniem sądu tak orzeczona kara grzywny jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się a nadto winna przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Odnośnie zabezpieczonych papierosów orzeczono ich przepadek na podstawie art. 30§1 i 2 kks w zw. z art. 31§6 i 7 kks w zw. z art. 2§2 kks poprzez ich zniszczenie na koszt oskarżonego.

Z ustaleń dokonanych przez sąd odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu J. G. (1) w pkt I aktu oskarżenia wynika, że w związku z zatrzymaniem po przeprowadzeniu kontroli w sortowni spółki K- (...) Oddział w O. przesyłki do niego adresowanej przesłanej przez M. B. nie nabył on znajdujących się w niej wyrobów akcyzowych w podanym wyżej rozumieniu. Nie przedstawiono również dowodów, z których wynikałoby w sposób niebudzący wątpliwości, że wiedział o przesłaniu mu przez oskarżonego M. B. w dniu 28.05.2013 r. w przesyłce zaadresowanej na jego pizzerię w G. papierosów. Z oczywistych powodów nie potwierdził tego M. B. wyjaśniając, że miał przesłać ubrania i zabawki dla jego syna, co potwierdziła w złożonych zeznaniach również matka dziecka świadek K. Ś. (1) (zeznania k. 256v-257). Na paczkę z taką zawartością czekał również J. G., co wynika ze złożonych przez niego wyjaśnień. Zdaniem sądu nie ma powodów, aby zarówno jego wyjaśnieniom, jak i wyjaśnieniom M. B. oraz zeznaniom K. Ś. w tej części nie dać wiary. Nie można również wykluczyć, że przesyłając w dniu 28.05.2013 r. przesyłkę oznaczoną nr (...) z wyrobami akcyzowymi, importowanymi bez uprzedniego oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy w postaci 618 paczek papierosów różnych marek M., B. nie informował J. G., o tym co przesyłka ta zawiera i np. jedynie poprosił go o jej przyjęcie i przechowanie. To, że w dniu tym kontaktował się z nim telefonicznie, co wynika z wykazu rozmów nie dowodzi tego, że ich działanie miało charakter porozumienia i związane było z nabyciem przez J. G. tych papierosów.

Mając powyższe na uwadze sąd uniewinnił J. G. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia zaś kosztami postępowania w części go dotyczącej na podstawie art. 113§1kks w zw. z art. 632 pkt 2kpk obciążył Skarb Państwa.

W sprawie powyżej nie wniosły natomiast niczego istotnego w zakresie ustaleń dotyczących stawianych oskarżonym zarzutów zeznania świadka P. B. (k. 257).

Sąd obciążył natomiast oskarżonego M. B. opłatą oraz kosztami sądowymi w pozostałym zakresie na podstawie art. 633kpk w 1/2 części nie znajdując podstaw do zwolnienia go od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa powyższych należności sądowych.