Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Kz 583/16

POSTANOWIENIE

Dnia 8 grudnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Danuta Józefowska

Protokolant: st. sekr. sądowy Renata Kozieł

w sprawie przeciwko A. B., s. S. i J., ur. dnia (...) w B.

oskarżonego o popełnienie przestępstw z art. 297 § 1 kk i in.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 8 grudnia 2016r.

zażalenia obrońcy oskarżonego

na orzeczenie zawarte w pkt 5 wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 13 października 2016r. wydane w sprawie III K 479/16

w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za obronę z urzędu

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone orzeczenie zawarte w pkt 5 wyroku.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym orzeczeniem zawartym w pkt 5 wyroku Sąd Rejonowy w Częstochowie z dnia 13 października 2016r. wydanym w sprawie III K 479/16 na mocy art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. P. kwotę 1017,60 (jeden tysiąc siedemnaście zł sześćdziesiąt gr) zł obejmującą podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na powyższe orzeczenie w części tj. ponad kwotę 1.017,60 zł, co do kwoty 885,60 zł. zażalenie złożył obrońca oskarżonego, zarzucając mu niewłaściwe zastosowanie § 21 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie polegające na nie zastosowaniu § 11 ust. 1 pkt 2 oraz § 11 ust. 2 pkt 3 przywołanego rozporządzenia, pomimo wszczęcia postępowania po 1 stycznia 2016 r. tj. po dniu wejścia w życie powyższego rozporządzenia.

Reasumując skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie w miejsce kwoty i kwoty 1.771,20 zł obejmującej podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz zasądzenie kwoty 132,00 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do miejsca pobytu oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy A. B. nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo obliczył koszt wynagrodzenia należnego obrońcy zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego, świadczonego z urzędu.

Przechodząc do analizy jedynego zarzutu obrońcy oskarżonego a mianowicie nie zastosowania przez Sąd Rejonowy przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Dz. U. poz. 1800 należało uznać go za bezpodstawny. W sprawie niniejszej zastosowanie słusznie miało Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2015.1801) obowiązujące od dnia 1 stycznia 2016 roku albowiem G. P. działał w sprawie w charakterze obrońcy z urzędu a nie z wyboru. Oznacza to, że rozporządzenie dotyczące obrońcy z wyboru, na które powołuje się obrońca w swoim zażaleniu nie mogło stanowić podstawy do obliczania wynagrodzenia za obronę świadczoną z urzędu oskarżonemu A. B..

Z uwagi na powyższe prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy, że wynagrodzenie maksymalne za obronę świadczoną w toku śledztwa należne obrońcy z urzędu G. P. wynosi 600 zł. co wynika z § 17 pkt 1 ust. 1 powyższego rozporządzenia. Natomiast wynagrodzenie za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym zgodnie z brzmieniem § 17 pkt 2 ust. 3 powyższego rozporządzenia w stawce maksymalnej wynosi 840 zł. Przy czym opłaty te zgodnie z treścią § 4 pkt 1 rozporządzenia mogą zostać ustalone w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej w sprawach karnych z uwzględnieniem m.in. stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy. Zatem Sąd Rejonowy mógł zastosować przepis § 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu uznając, że zasądzone wynagrodzenie podwyższone o kwotę podatku VAT (§ 4 pkt 3) powinno wynosić ½ opłat maksymalnych w sprawach karnych. Postępowanie Sądu w tym zakresie zasługuje na aprobatę Sądu Odwoławczego. Jednocześnie trafnie Sąd orzekł o zwrocie kosztów dojazdu do miejsca pobytu oskarżonego ustalając je na poziomie 132 złotych zgodnie z wnioskiem obrońcy, sumując te koszty zgodnie z brzmieniem § 2 powyższego rozporządzenia. W związku z powyższym zaskarżone orzeczenie zawarte w pkt 5 wyroku należało utrzymać w mocy.

Podstawę orzeczenia Sądu Okręgowego stanowi przepis art. 437 § 1 k.p.k.

(...)

(...)

(...)

(...)

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13