Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Nalepa

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: Rafała Matusiaka

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015 roku na rozprawie sprawy

R. K.

s. B. i M. z domu K.

ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 czerwca 2015 roku około godziny 11.15 na ul. (...) w P. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez to, że prowadził po drodze publicznej, pojazd mechaniczny, samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia o godz. 11.19 na poziomie 0,37 mg/l, o godz. 11.37 na poziomie 0,32 mg/l i o godz. 11.42 na poziomie 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

orzeka

1.  oskarżonego R. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu ustalając, iż miał on miejsce 16 lipca 2015 r. i przyjmując, że wyczerpuje on dyspozycję art. 178a § 1 kk na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, 67 § 1 kk postępowanie karne warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw z art. 39 pkt 7 kk zasądza od oskarżonego R. K. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 2500 (dwóch tysięcy, pięciuset złotych) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

3.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

4.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16 lipca 2015 r.;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesięciu złotych) tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza mu opłatę w kwocie 100 (stu) złotych.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2015 roku oskarżony R. K. spożywał alkohol wraz z chłopakiem swojej siostry z okazji ich zaręczyn w mieszkaniu przy ul. (...) w P. (...) Planował, że następnego dnia nie uda się do pracy w (...)w P. (...) W dniu 16 lipca 2015 r. w godzinach rannych został telefonicznie wezwany do miejsca pracy w celu usunięcia awarii systemu informatycznego. Około godziny 11:00 przejechał swoim samochodem marki A. o nr rej (...) do z ul. (...) do sklepu komputerowego (...) przy Placu (...) a następnie na ul. (...) na której został zatrzymany przez funkcjonariuszy KMP w P. (...) na wysokości posesji nr (...). Oskarżony został poddany badaniom stanu trzeźwości urządzeniem kontrolno – pomiarowym. Pierwsze badanie, przeprowadzone za pomocą urządzenia typu A. o godz. 11:19 wykazało u oskarżonego 0,37 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Kolejna próba wykonana za pomocą urządzenia Alkometr wykonana o godz. 11:37 wykazała stężenie 0,32 mg/ l alkoholu natomiast o godz. 11:45 stężenie na poziomie 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowód: notatka urzędowa – k. 1 w zbiorze „A” ; protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – k. 2 w zbiorze „A” )

R. K. ukończył 38 lat. Wykształcenie wyższe. Żonaty. Na utrzymaniu ma dwóje małoletnich dzieci. Zatrudniony jako informatyk w banku uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 2300 złotych. Współwłaściciel domu jednorodzinnego. Nie był wcześniej karany.

(dowód: informacje podane przez oskarżonego do protokołu -k. 9 akt sądowych, karta karna k. 6 w zbiorze A )

R. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 9v akt sądowych)

Sąd pozytywnie ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy. Nie budzi on wątpliwości ani co do faktu kierowania przez oskarżonego samochodem na drodze publicznej pod wpływem alkoholu, ani też co do wysokości stężenia alkoholu w jego organizmie. Zasadniczym dowodem sprawstwa oskarżonego jest przede wszystkim niekwestionowany przez strony w toku postępowania protokół użycia urządzeń kontrolno – pomiarowych, którymi zbadano oskarżonego bezpośrednio po zatrzymaniu. Wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do winy potwierdzają spożywanie przez niego alkoholu przed zatrzymaniem go, korespondując z wynikami użycia urządzeń kontrolno – pomiarowych do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony nie zgłaszał uwag ani zastrzeżeń co do sposobu, ani wyniku badania, nie żądał też ponownych badań ani pobrania krwi. Fakt prowadzenia przez oskarżonego pojazdu mechanicznego po drodze publicznej w krytycznym dniu potwierdza również treść notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy Policji, którzy przeprowadzili rutynową kontrolę ruchu drogowego z udziałem oskarżonego. Sąd uznał zatem za nie budzące wątpliwości, iż taki, a nie inny wynik tych badań spowodowany był spożywaniem przez oskarżonego alkoholu zanim został zatrzymany. Zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i pozostały ujawniony materiał dowodowy Sąd uznał więc za wiarygodny.

Art. 178 a § 1 kk przewiduje min., iż podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym.

Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 kk przyjmujący, iż zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony niewątpliwie spożywał przed rozpoczęciem jazdy alkohol i w związku z tym znajdował się w stanie nietrzeźwości. Swoim zachowaniem zrealizował więc znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

Art. 66 § 1 i 2 kk przewiduje, iż sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, zaś przypisane sprawcy przestępstwo zagrożone jest karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Wszystkie powyższe przesłanki zachodzą w niniejszej sprawie. Fakt kierowania przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości jest niesporny. Określając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należało wziąć pod uwagę stosunkowo nieznaczny stopień naruszenia progu od którego zaczyna się odpowiedzialność za przestępstwo z art. 178a § 1 kk (stężenie wyniosło 0,37 mg/l a zatem poniżej 1 promila z tendencją spadkową). Stwierdzony stopień intoksykacji alkoholowej nie upośledzał poważnie zdolności do prowadzenia pojazdem. Oskarżony pokonał krótki odcinek drogi - około 2 kilometrów - a z akt sprawy nie wynika, by doprowadził do niebezpiecznej sytuacji na drodze. Brak informacji o spowodowaniu kolizji czy też nawet szkody parkingowej. Nie można też zapominać - mimo oczywistości naruszenia przez oskarżonego zasady trzeźwości - iż oskarżony spożywając alkohol, miał świadomość, że następnego dnia nie będzie kierował pojazdem a konieczność ta pojawiła się nagle w związku z awarią systemu informatycznego, którą oskarżony zobowiązany był usunąć w ramach obowiązków pracowniczych. Bardziej szkodliwe byłoby spożywanie alkoholu ze świadomością konieczności jazdy pojazdem, gdyż taka postawa stanowiłaby rażące lekceważenie obowiązujących n norm. W tej sytuacji uznać należy, iż stopień społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego nie był znaczny.

Oskarżony jest osobą posiadającą stałe zatrudnienie. Ma rodzinę - w tym dwoje małoletnich dzieci - i jest ustabilizowany życiowo. Nie był wcześniej karany. W toku postępowania sądowego, które miało dla niego zapewne walor wychowawczy, jak również wcześniej przyznał się do sprawstwa i wyraził szczerą skruchę, co świadczy o tym, iż nie jest on osobą zdemoralizowaną a jego występek miał charakter jednorazowego wybryku, który nie powtórzy się w przyszłości.

W tych okolicznościach w ocenie sądu spełnione zostały przesłanki do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

Pogląd sądu w tym zakresie jest zgodny z filozofią polityki karnej, która legła u podstaw znowelizowanego ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015, poz 396) Kodeksu Karnego który obowiązuje od 1 lipca 2015 r. W uzasadnieniu projektu wskazanej ustawy, jako podstawowe założenie strategii polityczno – kryminalnych wymieniono łagodzenie karania i odejście od stosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i wymierzenia w jej miejsce kar łagodniejszego rodzaju lub też zastosowanie instytucji probacyjnych czyli również warunkowego umorzenia postępowania. Wydaje się, że wobec stosunkowo niskiego naruszenia przez oskarżonego progu nietrzeźwości i braku spowodowania zagrożenia w ruchu drogowym nie pojawiły się przeszkody, aby wobec oskarżonego postępowanie karne warunkowo umorzyć.

Za takim rozwiązaniem przemawiały też względy czysto życiowe. Oskarżony pracuje jako informatyk i porusza się samochodem po terenie niemal całego województwa (...) utrzymując systemy informatyczne w oddziałach (...). Skazanie go nawet na karę grzywny oznaczałoby konieczność pozbawienia prawa do kierowania pojazdami na okres co najmniej 3 lat i tym samym zatrudnienia, co w ocenie sądu byłoby karą zbyt surową za nieznaczne i jednorazowe naruszenie prawa.

Zgodnie z treścią art. 67 § 1 kk sąd wyznaczył oskarżonemu okres próby jednego roku, zobowiązując jednocześnie do zapłaty świadczenia pieniężnego 2500 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Na podstawie art. 67 § 3 kk sąd orzekł wobec R. K. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku. Z uwagi na stosunkowo niewielki stopień intoksykacji alkoholowej organizmu oskarżonego w czasie czynu, przejechanie niewielkiego odcinka drogi nie było celowym eliminowanie go z ruchu na dłuższy okres.

Oba zastosowane środki mają spełnić wobec oskarżonego zadania represyjne i penalne, stanowiąc realną dolegliwość w związku z popełnionym przestępstwem. Realizują również walor wychowawczy wdrażając oskarżonego do przestrzegania zasad ruchu drogowego.

Na podstawie art. 63 § 4 orzeczono o zaliczeniu oskarżonemu czasu zatrzymania prawa jazdy na poczet środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd w oparciu o art. 627 obciążył oskarżonego kosztami postępowania w sprawie. Na wydatki w sprawie złożyły się:

- ryczałt za doręczenia w kwocie po 20 złotych za postępowanie przygotowawcze i sądowe ustalony w oparciu o treść § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U.03.108.1026);

- opłata za wydanie z Krajowego Rejestru Karnego danych o karalności w kwocie 30 złotych ustalona na podstawie § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U.03.151.1468),

- opłata w wysokości 100 złotych, którą wymierzono na podstawie art 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).