Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 maja 2016 r. Nr (...)

w sprawie Z. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 567/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 maja 2016 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił Z. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29.04.2016 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. W. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że jego stan zdrowia nie został należycie oceniony i nadal jest niezdolny do pracy (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 29.04.2016 r., która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca Z. W. dnia 29 lutego 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.348 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek Z. W. był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej do 28 lutego 2016 r. na podstawie decyzji z dnia 20.10.2015 r. (decyzja k.343 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 29.03.2016 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 29.03.2016 r. k.352 akt organu rentowego). Ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i na skutek powyższego skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 29.04.2016 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 29.04.2016 r. k.358 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 11 maja 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 11.05.2016 r. k. 359 akt organu rentowego).

Biegły lekarz ortopeda – chirurg w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u ubezpieczonego: stan po amputacji palców 2,3,4 ręki prawej na poziomi paliczka środkowego, stan po amputacji palca 5 ręki prawej na poziomie paliczka podstawowego, stan po amputacji palca 2 ręki lewej na poziomie paliczka środkowego, stan po amputacji palców 3 i 4 na poziomie stawu międzypaliczkowego bliższego, stan po amputacji palca 5 ręki lewej na poziomie paliczka podstawowego, stan po złamaniu trójkostkowym goleni prawej w 2002 r. i uznał go z zdolnego do pracy. Biegły w przeprowadzonym badaniu stwierdził: pełny chwyt pensetkowy obu rąk, pełną funkcję kciuków obu rąk, kikuty palców współpracują z kciukami, ograniczenie ruchów w stawie skokowym prawym – zgięcie grzbietowe 15 ⁰, podeszwowe 5 ⁰, brak supinacji, chód z utykaniem na kończynę dolną prawą, przepuklinę brzuszną 20x30 cm wolną, niebolesną – ubezpieczony używa pasa przepuklinowego. Biegły stwierdził, że z uwagi na dobrą funkcję lokomocyjną kończyn dolnych i chwytną obu rąk brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego za niezdolnego do pracy zgodnie z kwalifikacjami i pracą dotychczas wykonywaną przez ubezpieczonego. Poprawa stanu zdrowia polega na dobrej funkcji chwytnej obu rąk oraz stabilizacji stawu skokowego (opinia biegłego k.11).

Ubezpieczony ma 62 lat, wykształcenie średnie ogólne, prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowalnych (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego ortopedy – chirurga dała podstawy do ustalania, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom zawodowym.

W złożonej opinii biegły stwierdził jednoznacznie, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami i wykonywanej dotychczas (własna działalność gospodarcza). Biegły wskazał, że poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego polega na dobrej funkcji chwytnej obu rąk i dobrej funkcji lokomocyjnej kończyn dolnych, gdyż w stawie skokowym górnym po złamaniu trójkostkowym pojawił się blok kostny stabilizujący staw (k.11). Powyższa opinia biegłego nie została zakwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Analizując przedmiotową opinię biegłego Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza specjalistę, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem przedmiotowym. Opinia jest spójna, logiczna oraz należycie uzasadniona. Sąd obdarzając wiarygodnością dowód z opinii biegłego uznał, że ubezpieczony nie spełnia przesłanki niezdolności do pracy i w związku z tym uznał odwołanie za niezasadne.

Za niezasadny Sąd uznał również wniosek o zawieszenie postępowania do czasu zakończenia postępowania przed (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W., gdyż od wyniku tego postępowania nie zależy rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie.