Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. w Warszawie

sprawy B. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania B. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 29 maja 2015 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje B. Ś. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 01 marca 2015 r.

UZASADNIENIE

B. Ś. w dniu 29 czerwca 2015 r. wniósł odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 29 maja 2015 r., znak: (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Odwołujący wskazał, że decyzja organu rentowego jest dla niego krzywdząca, gdyż dokumenty dotyczące okresu zatrudnienia w latach 1975-1986 w (...) uległy zniszczeniu w powodzi w latach 90-tych ( k. 2-3 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 21 lipca 2015 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że ustalony staż pracy ubezpieczonego liczony na dzień rozwiązania stosunku pracy 30 kwietnia 2014 r. wyniósł 30 lat, 8 miesięcy i 19 dni. Oddział stwierdził,
że nie przyjął do stażu pracy okresów zatrudnienia odwołującego:

- w (...) Zakładach (...) od dnia 4 grudnia 1967 r. do dnia
20 kwietnia 1968 r. oraz w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) od dnia 15 sierpnia 1968 r. do dnia 7 października 1968 r., ponieważ przedłożone świadectwa pracy zawierają błędną datę urodzenia;

- w (...) Ośrodkach (...) od dnia 6 kwietnia 1980 r.
do dnia 31 sierpnia 1984 r., ponieważ świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 1984 r. zostało wystawione przez agenta;

- z tytułu umowy agencyjnej w latach 1975-1986, ponieważ na podstawie zeznań świadków nie sposób ustalić wymiaru czasu pracy oraz osiągania przychodu w kwocie
co najmniej 50% najniższego wynagrodzenia ( k. 4-5 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. Ś. urodzony w dniu (...) złożył w dniu 17 marca 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o świadczenie przedemerytalne ( k. 1 a. e.).

Na podstawie świadectwa pracy z dnia 30 kwietnia 2014 r., B. Ś. zatrudniony był w firmie (...) A. R. w okresie
od dnia 15 kwietnia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. w pełnym wymiarze czasu pracy
na stanowisku sprzedawcy. Stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy przez pracodawcę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia na mocy art. 30 § 1 pkt 2 k.p. z powodu likwidacji stanowiska pracy ( k. 31 a. e.).

Zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Powiatowy Urząd Pracy w N. z dnia 25 lutego 2015 r., odwołujący jest zarejestrowany od dnia
8 maja 2014 r. Prawo do zasiłku przysługiwało ubezpieczonemu od dnia 16 maja 2014 r.
do dnia 15 maja 2015 r. B. Ś. nie odmówił przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ( k. 39 a. e.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. po rozpoznaniu wniosku odwołującego w oparciu o własne ustalenia wydał zaskarżoną decyzję z dnia 29 maja 2015 r., znak: (...), którą odmówił odwołującemu prawa do pobierania świadczenia przedemerytalnego z powodu braku wymaganego stażu pracy. Organ rentowy wskazał, że na podstawie przedłożonych dokumentów udowodniony staż pracy ubezpieczonego na dzień rozwiązania stosunku pracy w dniu 30 kwietnia 2014 r. wyniósł
24 lat, 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych, 6 lat, 3 miesiące i 14 dni okresów nieskładkowych, a łącznie 30 lat, 8 miesięcy i 19 dni. Oddział do stażu pracy B. Ś. nie zaliczył okresów zatrudnienia:

- od dnia 4 grudnia 1967 r. do dnia 20 kwietnia 1968 r. w (...) Zakładach (...) oraz od dnia 15 sierpnia 1968 r. do dnia 7 października 1968 r.
w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), ponieważ przedłożone świadectwa pracy zawierają błędną datę urodzenia, tj. (...), zamiast (...).;

- od dnia 6 kwietnia 1980 r. do dnia 31 sierpnia 1981 r. w (...) Ośrodkach (...), ponieważ świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 1984 r. zostało wystawione przez agenta, który nie jest upoważniony do wystawiania tego typu dokumentów;

- okresu dotyczącego lat 1975-1986 z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej na stanowisku muzyka restauracji i agenta kawiarni (...), ponieważ
na podstawie zeznań świadków nie sposób ustalić wymiaru czasu pracy oraz osiągania przychodu w kwocie co najmniej 50% najniższego wynagrodzenia ( k. 85 a. e.).

Odwołujący pracował jako muzyk w orkiestrze w lokalu gastronomicznym (...) mieszczącego się w N. biorąc udział w uroczystościach i grając na dancingach w godzinach od 19:00 do 3:00 lub 4:00 od wtorku do niedzieli. Ubezpieczony posiadał pieczątkę jako ajent firmy (...). Odwołujący w(...) z siedzibą
w N. był zatrudniony na stanowisku muzyka do 1981 r.,
a następnie w charakterze ajenta do 1986 r. Zespoły odwołującego składały się z czterech osób. Z każdej umowy były odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. B. Ś. uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości co najmniej średniej krajowej ustalonej dla pracowników gospodarki uspołecznionej w spornym okresie czasu ( zeznania świadków A. K., H. K. i M. P. oraz odwołującego k. 52-53, 71
i 74-75 a. s.).

Zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego minimalne wynagrodzenie
w gospodarce narodowej wynosiło od dnia 1 sierpnia 1974 r. 1200,00 złotych, od dnia 1 maja 1977 r. 1400,00 złotych, od dnia 1 maja 1978 r. 1600,00 złotych, od dnia 1 maja 1979 r. 1800,00 złotych, od dnia 1 stycznia 1980 r. 2000,00 złotych, od dnia 1 stycznia 1981 r. 2400,00 złotych, od dnia 1 stycznia 1982 r. 3300,00 złotych, od dnia 1 września 1982 r. 5400,00 złotych oraz od dnia 1 stycznia 1987 r. 7000,00 złotych ( k. 78 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne i wzajemnie się uzupełniają.
Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadków A. K., H. K. i M. P. oraz odwołującego się, gdyż ich treść korelowała wzajemnie ze sobą i tworzyła spójny stan faktycznym, pomimo braku dokumentacji potwierdzającej wnioski wynikające z treści ich przesłuchania.

W związku z tym Sąd uznał materiał dowodowy za wystarczający do rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie B. Ś. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 maja 2015 r., znak: (...) jest zasadne
i podlega uwzględnieniu.

Kwestią sporną niniejszego postępowania było ustalenie spełnienia przez odwołującego przesłanek uprawniających do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych ( Dz. U. z 2013 r., poz. 170 j. t.) zwanej dalej ,,ustawą’’, prawo
do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1.  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji
lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona
lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat
dla mężczyzn, lub

2.  do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy
niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna
oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3.  do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy
niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła
co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający
do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4.  zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat oraz do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła
co najmniej 55 lat - kobieta i 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający
do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5.  do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6.  do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy,
u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres
nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury, wynoszący
co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 3 ustawy, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych,
o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1.  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2.  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3.  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Sąd Okręgowy ustalił na gruncie niniejszej sprawy, że przedmiot sporu wyznaczała jedynie okoliczność, czy odwołujący posiadał wymagany ustawą staż pracy do uzyskania prawa do pobierania świadczenia przedemerytalnego. Odwołujący legitymował się odpowiednim wiekiem oraz był zatrudniony u swojego ostatniego pracodawcy przez okres przewyższający pół roku, a jego stosunek pracy ustał z powodu likwidacji stanowiska pracy. W związku z powyższym Sąd doszedł do przekonania, iż należało rozważyć prawo ubezpieczonego do pobierania przedmiotowego świadczenia na mocy art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy. Likwidację stanowiska pracy należy bowiem traktować jako ustanie stosunku pracy
z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Tak więc w ocenie Sądu ubezpieczony w toku procesu miał obowiązek wykazać jedynie, że posiada ogólny staż pracy w wymiarze powyżej 35 lat. Ponadto bezsporne w sprawie pozostawały również okoliczności dotyczące zarejestrowania B. Ś. w Urzędzie Pracy, jak też związane z brakiem odmowy propozycji zatrudnienia oraz złożenia przez niego wniosku o świadczenie przedemerytalne
w ustawowym terminie. Sąd wskazuje, iż organ rentowy zakwestionował jedynie
niewykazanie przez odwołującego posiadania ogólnego stażu pracy w wymiarze powyżej
35 lat okresów składkowych i nieskładkowych. W toku postępowania administracyjnego Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił do wymiaru stażu pracy odwołującego 30 lat,
8 miesięcy i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Wobec powyższego, zgodnie
ze stanowiskiem ubezpieczonego, Sąd zważył, czy okres jego pracy w latach 1975-1986
w (...) będąc zatrudnionym w lokalu (...) zalicza się do wymiaru jego stażu pracy.

Zgodnie z obowiązującym § 22 ust 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe ( Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) zwanego dalej ,,rozporządzeniem’’, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia
na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy
o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: legitymacja ubezpieczeniowa; legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę
do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. Jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo
lub wysokość świadczenia, dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

W świetle § 27 rozporządzenia dowody z dokumentów, pisemne zeznania świadków oraz pisemne oświadczenia zainteresowanego powinny być dołączone do wniosku
w oryginale.

Sąd zważył, że w myśl poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy, ,,zaliczenie nieudokumentowanych spornych okresów składkowych z przebiegu ubezpieczenia do stażu ubezpieczeniowego na podstawie zeznań świadków lub przesłuchania strony zainteresowanej jest dopuszczalne tylko w przypadkach nie budzących żadnych wątpliwości co do spójnego
i precyzyjnego - rodzajowego oraz czasowego potwierdzenia się udowadnianych okoliczności.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1998 r., sygn. akt II UKN 440/97) W ocenie Sądu w przeprowadzonym postępowaniu sądowym za pomocą zeznań świadków
i przesłuchania odwołującego ustalono wymiar czasu jego pracy oraz osiągany przez niego przychód. Świadek M. P., która należała do zarządu firmy, jednoznacznie wskazała, iż ubezpieczony był zatrudniony w lokalu (...) w latach 1975-1986
na stanowisku muzyka i ajenta oraz, że z tytułu wykonywanych umów były odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne. Ponadto stwierdziła również, że odwołujący otrzymywał wynagrodzenie w wysokości co najmniej średniej krajowej ustalonej dla pracowników gospodarki uspołecznionej w spornym okresie czasu, czym też potwierdziła stanowisko wyrażane w toku procesu przez B. Ś.. Sąd wskazuje, że pomimo niedysponowania odpowiednią dokumentacją w sprawie świadczącą o wysokości osiąganych zarobków przez ubezpieczonego, należało uznać, iż faktycznie praca wykonywana przez niego w spornym okresie czasu jest zaliczana zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa
do ogólnego stażu pracy. W związku z powyższym Sąd zważył, iż ubezpieczony tym samym wypełnił ostatnią przesłankę, od której zależało prawo do przyznania przedmiotowego świadczenia. Sąd opierając się na logicznych i rzetelnych zeznaniach świadków oraz przesłuchaniu odwołującego, nie znalazł podstaw, aby odmówić im przymiotu wiarygodności, gdyż korelowały ze sobą wzajemnie oraz z pozostało zgromadzonym materiałem dowodowym.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.