Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 21 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Bojarska

Protokolant:Ewa Chorzępa

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) (...): (...) z siedzibą w K.

przeciwko M. K.

- o zapłatę 1 731,04 zł

powództwo oddala.

Sygn. akt XI C 2366/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) z siedzibą w W. pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie domagała się zasądzenia od pozwanego M. K. kwoty 1731,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, iż pozwany zawarł z (...) w dniu 4 23 października 2012 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Usługodawca spełnił świadczenie wynikające z tej umowy, natomiast zadłużenia pozwanego z powyższego tytułu na dzień wiesienia pozwu wynosiło 1731,04 zł. W dniu 24 czerwca 2015 r. umową cesji zostały przeniesione wierzytelności z (...) na (...) z siedzibą w W..

W dniu 11 września 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym (sygn. akt VI Nc-e 1585657/15) zgodny z żądaniem pozwu.

Wobec sprzeciwu pozwanego niniejsza sprawa została przekazana do tut. Sądu jak właściwego wedle miejsca zamieszkania pozwanego.

Na rozprawie w dniu 21 lipca 2016 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Zakwestionował on jakoby stronie powodowej przysługiwała względem niego jakakolwiek wierzytelność i nie jest mu wiadomym, aby dokonany został przelew wierzytelności pomiędzy (...) a (...) z siedzibą w W..

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa reprezentowania przez fachowego pełnomocnika, dochodziła w niniejszym postępowaniu roszczenia pieniężnego w wysokości 1731,04 zł jako zobowiązania pozwanego wynikającej z umowy z dnia 23 października 2012 r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez M. K. z (...)

Zgodnie z ogólną regułą dowodową określoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobne rozwiązanie przyjęła ustawa proceduralna w przepisie art. 232 k.p.c. stanowiąc, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę. Rozkład ciężaru dowodu zdefiniowany cytowanymi przepisami obciążał stronę powodową, która domagając się od Sądu konkretnego rozstrzygnięcia, w postaci zasądzenia od pozwanego określonej kwoty pieniężnej, powinna była wykazać przysługujące jej roszczenie zarówno w zakresie istnienia, okoliczności powstania oraz wysokości, a także wykazując swoją legitymacje czynną do występowania w niniejszej sprawie w charakterze powoda. Zdaniem Sądu strona powodowa nie sprostała temu obowiązkowi, gdyż nie przedstawiła absolutnie żadnych dokumentów potwierdzających, iż posiada legitymacje czynną do dochodzenia roszczenia objętego pozwem.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że specyfika elektronicznego postępowania upominawczego, sprowadzająca się do braku obowiązku przedstawienia przez stronę powodową dokumentacji wykazującej dochodzone roszczenie, kończy się wraz z przekazaniem rozpoznania sprawy do Sądu właściwości ogólnej i to niezależnie od tego czy przekazanie to jest wynikiem stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przeszkód formalnych czy też zaskarżeniem wydanego orzeczenia przez pozwanego sprzeciwem, co miało miejsce w niniejszej sprawie. W momencie przekazania sprawy właściwemu sądowi rejonowemu ustawodawca nakłada na Przewodniczącego obowiązek, którego treść wyraża art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. stanowiąc, że po przekazaniu sprawy w przypadkach wskazanych w art. 505 ³³ § 1, art. 505 ³⁴ § 1 oraz art. 505 ³⁶ § 1 przewodniczący wzywa powoda do wykazania umocowania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze oraz dołączenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 oraz art. 505 ³⁴ § 1 dodatkowo do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu — w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięda powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie. Uzupełnienie tych braków wyłącza możliwość formalnego zakończenia postępowania i umożliwia nadanie sprawie dalszego biegu. Pomimo tego, że rzeczony przepis nie nakłada na stronę powodową obowiązku przedłożenia jakichkolwiek innych dokumentów, nie zwalania jej to jednak z podlegania ogólnym regułom dowodowym. W niniejszej sprawie strona powodowa reprezentowania przez fachowego pełnomocnika poprzestała jednak tylko na przedłożeniu odpisu pełnomocnictwa oraz Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego wykazując jedynie, że osoby podpisane pod pełnomocnictwem są upoważnione do składania oświadczeń w imieniu powodowej Spółki. Nie przedłożyła natomiast dokumentów, na które powoływała się w „liście dowodów” wskazanych na etapie elektronicznego postępowania upominawczego, jak również nie zawnioskowała o przeprowadzenie jakikolwiek innych dowodów celem wykazania zasadności powództwa. Zabrakło więc w materiale dowodowym dokumentacji świadczącej o samym istnieniu zobowiązania pozwanego (umowa telelekomunikacyjna, faktury). Niezależnie od tego strona powodowa nie wykazała w żaden sposób, iż posiada legitymację czynną do występowania w sprawie w charakterze powoda. Do akt sprawy nie przedłożono bowiem umowy cesji wierzytelności, na jaką w pozwie powołuje się powód. To uniemożliwiło Sądowi weryfikację, czy i w jakiej wysokości wierzytelność wobec pozwanego powodowy fundusz nabył.

Takie zaniedbanie strony powodowej dziwi tym bardziej, że była ona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika będącego radcą prawnym. Jako zawodowiec powinien on biegle orientować się w regułach prawa dowodowego oraz mieć na względzie przepis art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Na tej samej podstawie oceni, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu (§ 2). Zaistniała sytuacja sprawiła zaś, że Sąd nie miał możliwości ustalenia legitymacji czynnej po stronie powoda oraz poczynienia w postępowaniu ustaleń faktycznych wykazujących zasadność dochodzonego pozwem roszczenia, bowiem strona powodowa zaniechała przedstawienia jakiegokolwiek materiału dowodowego w tym zakresie. Tym samym nie było najmniejszych podstaw, aby twierdzeniom strony powodowej przyznać walor prawdziwości, tym bardziej, iż pozwany na rozprawie w dniu 21 lipca 2016 r. stanowczo zaprzeczał by był dłużnikiem strony powodowej. W konsekwencji roszczenie pozwu należało oddalić.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.