Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Marta Czapska

w obecności : Prokuratora Anny Murzynowskiej i oskarżyciela skarbowego Przemysława Kwiatkowskiego

po rozpoznaniu dnia 23 listopada 2016 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

K. Ż. , syna L. i B. z d. S. , ur. (...) w W.

oskarżonego o to , że :

I.  w dniu 22 lutego 2010 r. w L., woj. (...) prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu rozliczenia przed Urzędem Skarbowym w L. podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy III-IV kwartał 2009 r., w złożonych deklaracjach VAT-7K posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT dokumentującymi fikcyjne zdarzenia gospodarcze w postaci zakupu towarów i usług wystawionymi na rzecz jego firmy, sygnowanymi przez firmę:

a)  (...) spółka jawna, K., ul. (...), (...)-(...) K.:

-nr faktury (...), kwota netto 7 800,00zł, kwota VAT 1716,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14300,00 zł, kwota VAT 3146,00zł,

-nr faktury (...). kwota netto 8000,00 zł, kwota VAT 1 760,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14800,00 zł, kwota VAT 3 256,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 10100,00 zł, kwota VAT 2 222,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 23100,00 zł, kwota VAT 5 082,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 38000, 00zł, kwota VAT 8 360,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 45000,00 zł, kwota VAT 9 900,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 27700,00 zł, kwota VAT 6 094,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 28500,00 zł, kwota VAT 6 270,00 zł,

-nr faktury (...). kwota netto 28900,00 zł, kwota VAT 6 358,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 29000,00 zł, kwota VAT 6 380,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 48 000,00zł, kwota VAT 10 560,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14 000,00 zł, kwota VAT 3080,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 9300,00 zł, kwota VAT 2 046,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 33 400,00 zł, kwota VAT 7 348,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 36 000,00 zł, kwota VAT 7 920,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 28 000, 00 zł, kwota VAT 6 160,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 31 200,00 zł, kwota VAT 6 864,00 zł,

b)  (...), ul. (...), (...)-(...) M.,

- nr faktury (...), kwota netto 42000,00 zł, kwota VAT 9240,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 39600,00 zł, kwota VAT 8712,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 1 250,00 zł, kwota VAT 275,00 zł,

c)  Z. P.H. (...) s.c. ul. (...), (...)-(...) Z.,

- nr faktury (...), kwota netto 42 500,00 zł. kwota VAT 9350,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 6 500,00 zł, kwota VAT 1430,00 zł,

d) (...), ul. (...), (...)-(...) M.

e) P.P.H.U (...).-T.S., K. T., ul. (...), (...)-(...) Ł.:

f)  (...) Z. M., (...)-(...) M. 187 :

-

nr faktury (...), kwota netto 36600,00 zł, kwota VAT 8 052,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 5 700,00 zł, kwota VAT 1 254,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 15500,00 zł, kwota VAT 3 410,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 37410,00 zł, kwota VAT 8 230,20 zł,

g)  (...) S.A. (...)-(...) W., ul. (...) :

h) (...) K. K., ul. (...), W. :

- nr faktury (...), kwota netto 29 300,00zł, kwota VAT 6 446,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 26 800,00zł, kwota VAT 5 896,00zł,

- nr faktury (...), kwota netto 3 000,00zł, kwota VAT 660,00 zł,

w następstwie czego z naruszeniem przepisów art. 88 ust. 3A pkt. 4 lit a i art. 106 ustawy o podatku VAT dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w powyższych fakturach zakupowych, w wyniku czego w złożonych deklaracjach VAT-7K podał nieprawdę o wysokości zobowiązania podatkowego za deklarowane okresy rozliczeniowe, przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie łącznej 357.696 zł.

tj. przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

II.  dniu 31 grudnia 2013r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. korektę deklaracji VAT-7 za okres XII 2007 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 60 dni na rachunek bankowy w wysokości 1,985.353 zł., co nie było zgodne ze stanem rzeczywistym, czym wprowadził organ podatkowy w błąd co do okoliczności korygowanego podatku naliczonego i należnego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 1.985.353 zł.

tj. przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s .

III.  w dniu 24 lipca 2014 r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z /s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. deklarację VAT-7 za okres II kwartał 2014r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 25 dni na rachunek bankowy w wysokości 8.211.019 zł. i podał nieprawdę w zakresie podatku naliczonego na podstawie fikcyjnej faktury VAT zakupowej sygnowanej firmą (...), ul. (...), W., opiewającej na kwotę netto 37.327.049,17zł i VAT 8.211,950,82zł., czym wprowadził organ podatkowy w błąd co do wysokości podatku naliczonego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 8.211.019 zł.

tj. przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s.

IV.  działając okresie od dnia 19 sierpnia 2015r. do dnia 14 września 2015r. w L. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności utrudniał przeprowadzenie czynności sprawdzających w zakresie podatku dochodowego za okres 2010-2013r., PIT4R / 2009r. i informacji PIT-11 za 2009r. oraz w zakresie podatku od towarów i usług za okres od IV kwartału 2014r. do II kwartału 2015r. poprzez nieuzasadniony brak reakcji na wielokrotne prawidłowo doręczone wezwania Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. kierowane w dniu 4 sierpnia 2015r., 9 kwietnia 2015r. i w dniu 15 stycznia 2015r. w następstwie czego, pomimo wezwań nie okazał żądanych dokumentów podatkowych i nie złożył ich właściwemu organowi podatkowemu - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego L..

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s.

1.  Oskarżonego K. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. I zarzutów i za to na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. skazuję , zaś na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. wymierza mu karę grzywny 70 ( siedemdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych;

2.  Oskarżonego K. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II zarzutów i za to na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. skazuję , zaś na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

3.  Oskarżonego K. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. III zarzutów i za to na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.ks. skazuję , zaś na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. wymierza mu karę 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

4.  Oskarżonego K. Ż. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. IV zarzutów i za to na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazuję , zaś na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. wymierza mu karę grzywny 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych;

5.  Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 40 § 1 k.k.s. orzeka wobec oskarżonego K. Ż. karę łączną biorąc za podstawę kary grzywny orzeczone w punkcie 1 i 4 wyroku i wymierza oskarżonemu K. Ż. karę łączną grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych;

6.  Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 40 § 1 k.k.s. orzeka wobec oskarżonego K. Ż. karę łączną biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 2 i 3 wyroku i wymierza oskarżonemu K. Ż. karę łączną 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

7.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zwalnia oskarżonego K. Ż. z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 161/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lutego 2010 r. w L., woj. (...) oskarżony K. Ż. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu rozliczenia przed Urzędem Skarbowym w L. podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy III-IV kwartał 2009 r., w złożonych deklaracjach VAT-7K posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT dokumentującymi fikcyjne zdarzenia gospodarcze w postaci zakupu towarów i usług wystawionymi na rzecz jego firmy pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J.. Oskarżony K. Ż. przedłożył fikcyjne faktury sygnowane przez :

- firmę (...) spółka jawna, K., ul. (...), (...)-(...) K.: fakturę nr (...) na kwotę netto 7 800,00zł ( kwota VAT 1716,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwota netto 14300,00 zł ( kwota VAT 3146,00zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 8000,00 zł ( kwota VAT 1760,00zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 14800,00 zł ( kwota VAT 3256,00 zł ) , fakturę nr (...), na kwotę netto 10100,00 zł ( kwota VAT 2222,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 23100,00 zł ( kwota VAT 5082,00zł ) , fakturę nr (...) na kwotę 38000,00 zł ( kwota VAT 8360,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 45000,00 zł ( kwota VAT 9900,00 zł ) ,fakturę nr (...), kwota netto 27700,00 zł ( kwota VAT 6094,00zł ) , fakturę nr (...), na kwotę 28500,00 zł ( kwota VAT 6270,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 28900,00 zł ( kwota VAT 6358,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę 29000,00 zł ( kwota VAT 6380,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 48 000,00 zł ( kwota VAT 10560,00zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto14 000,00 zł ( kwota VAT 3080,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę 9300,00 zł ( kwota VAT 2046,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 33400,00 zł ( kwota VAT 7348,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 36000,00 zł ( kwota VAT 7920,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 28000,00 zł ( kwota VAT 6160,00 zł ) i fakturę nr (...) na kwotę netto 31200,00 zł ( kwota VAT 6864,00 zł ) ,

- (...), ul. (...), (...)-(...) M. : fakturę nr (...) na kwotę netto 42000,00 zł ( kwota VAT 9240,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 39600,00 zł ( kwota VAT 8712,00 zł ) i fakturę nr (...) na kwotę netto 1 250,00 zł ( kwota VAT 275,00 zł ) ,

- Z. P.H. (...) s.c. ul. (...), (...)-(...) Z. : fakturę nr (...) na kwotę 42 500,00 zł ( kwota VAT 9350,00 zł ) , fakturę nr (...), na kwotę netto 6 500,00 zł ( kwota VAT 1430,00 zł ) ,

- (...), ul. (...), (...)-(...) M. :

- P.P.H.U (...).-T.S., K. T., ul. (...), (...)-(...) Ł.:

- (...) Z. M., (...)-(...) M. 187 : faktura nr (...), na kwotę netto 36600,00 zł ( kwota VAT 8052,00 zł ) , faktury nr (...) na kwotę netto 5700,00 zł, ( kwota VAT 1254,00 zł ) , faktura nr (...) na kwotę netto 15500,00 zł ( kwota VAT 3410,00 zł ) i fakturę nr (...) na kwotę netto 37410,00 zł ( kwota VAT 8230,20 zł ) ,

- (...) S.A. (...)-(...) W., ul. (...) :

- (...) K. K., ul. (...), W. : fakturę nr (...) na kwotę netto 29 300,00zł ( kwota VAT 6 446,00 zł ) , fakturę nr (...) na kwotę netto 26 800,00zł ( kwota VAT 5 896,00 zł ) i fakturę nr (...) na kwotę netto 3 000,00zł ( kwota VAT 660,00 zł ) .

Firma oskarżonego K. Ż. - (...) K. Ż.” z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. nie wykonywała dla wyżej wskazanych firm żadnych usług. Firmy te nie współpracowały nigdy z firmą oskarżonego i nie wystawiły wyżej wskazanych faktur VAT. Fakt ten wynika z protokołu kontroli podatkowej nr (...) ( k. 71-82 Zb. A ) . Tym samym oskarżony K. Ż. z naruszeniem przepisów art. 88 ust. 3A pkt. 4 lit a i art. 106 ustawy o podatku VAT dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w powyższych fakturach zakupowych, w wyniku czego w złożonych deklaracjach VAT-7K podał nieprawdę o wysokości zobowiązania podatkowego za deklarowane okresy rozliczeniowe, przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie łącznej 357696 zł. ( dowód : decyzja podatkowa k. 9-16 zb. A, decyzja podatkowa k. 59-70 zb. A , protokół kontroli podatkowej k. 71-82 zb. A, wyroku Sądu Rejonowego w L. k. 403-405 zb. A , rejestr zakupów i sprzedaży Vat k. 83-94 zb. A , kopia dokumentacji z postępowania kontrolnego (...) i następczego postępowania kontrolnego k. 95-254 zb. A , kopii deklaracji Vat 7K k. 255-258 zb. A ).

W dniu 31 grudnia 2013 r. w L., woj. (...) oskarżony K. Ż. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. korektę deklaracji VAT-7 za okres XII 2007 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 60 dni na rachunek bankowy w wysokości 1985353 zł. W wyniku przeprowadzonej kontroli nr (...) za grudzień 2007 w firmie oskarżonego ustalono iż ( k. 271-279 zb. A. ) ustalono iż korekta ta nie była zgodna z rzeczywistością. Działaniem tym oskarżony K. Ż. wprowadził organ podatkowy w błąd co do okoliczności korygowanego podatku naliczonego i należnego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 1.985.353 zł. ( dowód : zawiadomienie k. 259-260 zb. A , decyzja podatkowa k. 261-266 zb. A , decyzja podatkowa k. 267-270 zb. A , pełna informacja o postępowaniu kontrolnym k. 271-279 zb. A , dokumenty złożone przez podatnika K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. k. 281-296 zb. A) .

W dniu 24 lipca 2014 r. w L., woj. (...) oskarżony K. Ż. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. deklarację VAT-7 za okres II kwartał 2014 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 25 dni na rachunek bankowy w wysokości 8211019 zł. . Oskarżony K. Ż. podał nieprawdę w zakresie podatku naliczonego na podstawie fikcyjnej faktury VAT zakupowej sygnowanej firmą (...), ul. (...), W., opiewającej na kwotę netto 37327049,17zł i VAT 8211950,82zł.. Faktura ta była fakturą fikcyjną i nie została wystawiona przez firmę (...), ul. (...), W.. Firma (...), ul. (...), W. nigdy nie współpracowała z firmą oskarżonego K. Ż. i nie wystawiła przedmiotowej faktury VAT. Fakt ten wynika wprost z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego W. P. z dnia 12 lipca 2011 r. z ustaleniami w zakresie podmiotu (...) K. K., ul. (...), W. ( k. 314 zb. A ) . Takim działaniem oskarżony K. Ż. wprowadził organ podatkowy w błąd co do wysokości podatku naliczonego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 8.211.019 zł. ( dowód : zawiadomienie k. 297 zb. A , decyzja podatkowa k. 298-305 zb. A , pismo Urzędu Skarbowego W. P. oraz wydruk systemowy deklaracji Vat 7 k. 307-308 i 312-315 zb. A , pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego W. P. k. 318 zb. A , protokół kontroli podatkowej nr postępowania (...) wraz z wydrukiem systemowym k. 319-340 zb. A , postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. k. 342-344 zb. A , kopia duplikatów faktury Vat (...), oświadczenia oskarżonego dotyczące faktury Vat (...), oświadczenia o kompensacie k. 363-365 zb. A , ewidencja sprzedaży i zakupów Vat k. 366-367 zb. A , dokumenty złożone przez K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. k. 349-362 i k. 369-371 zb. A ) .

W okresie od dnia 19 sierpnia 2015 r. do dnia 14 września 2015 r. w L. oskarżony K. Ż. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru utrudniał przeprowadzenie czynności sprawdzających w zakresie podatku dochodowego za okres 2010-2013r., PIT4R / 2009 r. i informacji PIT-11 za 2009 r. oraz w zakresie podatku od towarów i usług za okres od IV kwartału 2014 r. do II kwartału 2015 r.. Działanie oskarżonego K. Ż. polegało na tym iż poprzez nieuzasadniony brak reakcji na wielokrotne prawidłowo doręczone wezwania Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. kierowane w dniu 4 sierpnia 2015r., 9 kwietnia 2015r. i w dniu 15 stycznia 2015r. . W wyniku tego oskarżony K. Ż. , pomimo wezwań nie okazał żądanych dokumentów podatkowych i nie złożył ich właściwemu organowi podatkowemu - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego L. ( dowód : zawiadomienie k. 372-391 zb. A ) .

Oskarżony K. Ż. ma ukończone 31 lat, utrzymuje się z prac dorywczych i osiąga dochodów w wysokości 1500 zł , ma na utrzymaniu żonę , nie leczy się odwykowo ani psychiatrycznie, z informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 520) wynika iż był on karany.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : zawiadomienia ( k. 1-3 zb. A ) , zawiadomienia ( k. 8 zb. A) , decyzji podatkowej ( k. 9-16 zb. A ) , pełnej informacji o postępowaniu kontrolnym ( k. 18-20 , k. 21-57 zb. A ) ,decyzji podatkowej ( k. 59-70 zb. A ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 71-82 zb. A ) , rejestru zakupów i sprzedaży Vat ( k. 83-94 zb. A ) , kopii dokumentacji z postępowania kontrolnego (...) i następczego postępowania kontrolnego ( k. 95-254 zb. A ) , kopii deklaracji Vat 7K ( k. 255-258 zb. A ) ,zawiadomienia ( k. 259-260 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 261-266 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 267-270 zb. A ) ,

pełnej informacji o postępowaniu kontrolnym ( k. 271-279 zb. A ) , dokumentów złożonych przez podatnika K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. ( k. 281-296 zb. A) , zawiadomienia ( k. 297 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 298-305 zb. A ) , pisma Urzędu Skarbowego W. P. oraz wydruk systemowy deklaracji Vat 7 ( k. 307-308, 312-315 zb. A ) ,

pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego W. P. ( k. 318 zb. A ) , protokołu kontroli podatkowej nr postępowania (...) wraz z wydrukiem systemowym ( k. 319-340 zb. A ) , postanowienia dyrektora izby skarbowej w W. ( k. 342-344 zb. A ) , kopii duplikatów faktury Vat (...), oświadczenie oskarżonego dotyczące faktury Vat (...), oświadczenie o kompensacie ( k. 363-365 zb. A ) , ewidencji sprzedaży i zakupów Vat ( k. 366-367 zb. A ) ,dokumentów złożonych przez K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. ( k. 349-362, k. 369-371 zb. A ) , zawiadomienia ( k. 372-391 zb. A ) , wyroku Sądu Rejonowego w L. ( k. 401-402 zb. A ) ,wyroku Sądu Rejonowego w L. ( k. 403-405 zb. A ) , karty karnej ( k. 406-407 456-457 zb. A ) , informacji o dochodach ( k. 468-469 zb. A ) ,listy zaległości podatku Vat ( k. 483 zb. A ) i karty karnej ( k. 520 ) .

K. Ż. stanął pod zarzutami , iż, ;

I.  w dniu 22 lutego 2010 r. w L., woj. (...) prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu rozliczenia przed Urzędem Skarbowym w L. podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy III-IV kwartał 2009 r., w złożonych deklaracjach VAT-7K posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT dokumentującymi fikcyjne zdarzenia gospodarcze w postaci zakupu towarów i usług wystawionymi na rzecz jego firmy, sygnowanymi przez firmę:

a)  (...) spółka jawna, K., ul. (...), (...)-(...) K.:

-nr faktury (...), kwota netto 7 800,00zł, kwota VAT 1716,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14300,00 zł, kwota VAT 3146,00zł,

-nr faktury (...). kwota netto 8000,00 zł, kwota VAT 1 760,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14800,00 zł, kwota VAT 3 256,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 10100,00 zł, kwota VAT 2 222,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 23100,00 zł, kwota VAT 5 082,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 38000, 00zł, kwota VAT 8 360,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 45000,00 zł, kwota VAT 9 900,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 27700,00 zł, kwota VAT 6 094,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 28500,00 zł, kwota VAT 6 270,00 zł,

-nr faktury (...). kwota netto 28900,00 zł, kwota VAT 6 358,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 29000,00 zł, kwota VAT 6 380,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 48 000,00zł, kwota VAT 10 560,00zł,

-nr faktury (...), kwota netto 14 000,00 zł, kwota VAT 3080,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 9300,00 zł, kwota VAT 2 046,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 33 400,00 zł, kwota VAT 7 348,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 36 000,00 zł, kwota VAT 7 920,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 28 000, 00 zł, kwota VAT 6 160,00 zł,

-nr faktury (...), kwota netto 31 200,00 zł, kwota VAT 6 864,00 zł,

b)  (...), ul. (...), (...)-(...) M.,

- nr faktury (...), kwota netto 42000,00 zł, kwota VAT 9240,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 39600,00 zł, kwota VAT 8712,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 1 250,00 zł, kwota VAT 275,00 zł,

c)  Z. P.H. (...) s.c. ul. (...), (...)-(...) Z.,

- nr faktury (...), kwota netto 42 500,00 zł. kwota VAT 9350,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 6 500,00 zł, kwota VAT 1430,00 zł,

d) (...), ul. (...), (...)-(...) M.

e) P.P.H.U (...).-T.S., K. T., ul. (...), (...)-(...) Ł.:

f)  (...) Z. M., (...)-(...) M. 187 :

-

nr faktury (...), kwota netto 36600,00 zł, kwota VAT 8 052,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 5 700,00 zł, kwota VAT 1 254,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 15500,00 zł, kwota VAT 3 410,00 zł,

-

nr faktury (...), kwota netto 37410,00 zł, kwota VAT 8 230,20 zł,

g ) (...) S.A. (...)-(...) W., ul. (...) :

h) (...) K. K., ul. (...), W. :

- nr faktury (...), kwota netto 29 300,00zł, kwota VAT 6 446,00 zł,

- nr faktury (...), kwota netto 26 800,00zł, kwota VAT 5 896,00zł,

- nr faktury (...), kwota netto 3 000,00zł, kwota VAT 660,00 zł,

w następstwie czego z naruszeniem przepisów art. 88 ust. 3A pkt. 4 lit a i art. 106 ustawy o podatku VAT dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w powyższych fakturach zakupowych, w wyniku czego w złożonych deklaracjach VAT-7K podał nieprawdę o wysokości zobowiązania podatkowego za deklarowane okresy rozliczeniowe, przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie łącznej 357.696 zł.

to jest o przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

II.  dniu 31 grudnia 2013r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. korektę deklaracji VAT-7 za okres XII 2007 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 60 dni na rachunek bankowy w wysokości 1,985.353 zł., co nie było zgodne ze stanem rzeczywistym, czym wprowadził organ podatkowy w błąd co do okoliczności korygowanego podatku naliczonego i należnego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 1.985.353 zł.

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s .

III.  w dniu 24 lipca 2014 r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z /s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. deklarację VAT-7 za okres II kwartał 2014r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 25 dni na rachunek bankowy w wysokości 8.211.019 zł. i podał nieprawdę w zakresie podatku naliczonego na podstawie fikcyjnej faktury VAT zakupowej sygnowanej firmą (...), ul. (...), W., opiewającej na kwotę netto 37.327.049,17zł i VAT 8.211,950,82zł., czym wprowadził organ podatkowy w błąd co do wysokości podatku naliczonego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 8.211.019 zł.

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s.

IV.  działając okresie od dnia 19 sierpnia 2015r. do dnia 14 września 2015r. w L. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności utrudniał przeprowadzenie czynności sprawdzających w zakresie podatku dochodowego za okres 2010-2013r., PIT4R / 2009r. i informacji PIT-11 za 2009r. oraz w zakresie podatku od towarów i usług za okres od IV kwartału 2014r. do II kwartału 2015r. poprzez nieuzasadniony brak reakcji na wielokrotne prawidłowo doręczone wezwania Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. kierowane w dniu 4 sierpnia 2015r., 9 kwietnia 2015r. i w dniu 15 stycznia 2015r. w następstwie czego, pomimo wezwań nie okazał żądanych dokumentów podatkowych i nie złożył ich właściwemu organowi podatkowemu - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego L..

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s.

Oskarżony K. Ż. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień ( k. 473-474 zb. A) . Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony K. Ż. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień ( k. 544 ) .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 k.k.s. podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Natomiast z treści art. 56 § 2 k.k.s. wynika iż jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Regulacja zawarta w art. 56 k.k.s. służy w pierwszej kolejności zagwarantowaniu przestrzegania wynikających z prawa podatkowego obowiązków podatkowych, a więc w innej nieco perspektywie na podstawie omawianego przepisu chronione są właśnie te obowiązki podatkowe. W tym zakresie przepis art. 56 k.k.s. nie różni się od pozostałych przepisów zgrupowanych w rozdziale 6 tej ustawy, które także chronią w pierwszej kolejności obowiązek podatkowy jako rodzajowy przedmiot ochrony (por. uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 30 września 2003 r., I KZP 22/03, OSNKW 2003, nr 9-10, poz. 75, s. 19; postanowienie SN z dnia 1 marca 2004 r., V KK 248/03, OSNKW 2004, nr 5, poz. 51; wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r., II KK 347/07, BPK 2008, nr 9, poz. 5). Jednocześnie ochrona obowiązków podatkowych określonych w przepisach materialnego prawa podatkowego związana jest z zapewnieniem uzyskania przez podmiot uprawniony z tytułu danin publicznych kwot wynikających z prawidłowego ustalenia należności podatkowych. W tym też sensie przepis art. 56 k.k.s., służąc ochronie obowiązków podatkowych, chroni zarazem interesy finansowe Skarbu Państwa i innych uprawnionych podmiotów, tj. jednostek samorządu terytorialnego oraz Unii Europejskiej, w zakresie uzyskania należnych z tytułu podatków kwot. Tym samym jako szczególny przedmiot ochrony przepis ten służy zabezpieczeniu interesów finansowych Skarbu Państwa lub innych uprawnionych podmiotów, a przez to ochronie mienia w zakresie związanym z ekspektatywą uzyskania określonych w przepisach prawa podatkowego przychodów.

Przepis art. 56 k.k.s. określa podstawową konstrukcję z punktu widzenia ochrony mienia Skarbu Państwa lub innych uprawnionych podmiotów w zakresie wynikającym z ekspektatywy uzyskania określonych przysporzeń majątkowych w związku z prawidłowym wykonaniem obowiązków podatkowych. Zakresem ochrony na gruncie art. 56 k.k.s. objęte są wprost instytucje określonego rodzaju podatków, a przez to mienie uprawnionych podmiotów w zakresie związanym z prawidłowym wypełnieniem przez zobowiązanego podatnika obowiązku fiskalnego wynikającego z określonych konstrukcji podatkowych. Stąd też przepis ten kryminalizuje zachowania polegające na narażeniu na uszczuplenie podatku. Z uwagi na fakt, że w znamionach deliktu skarbowego przewidzianego w art. 56 k.k.s. określono dwa alternatywnie ujęte zachowania, tj. podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, pominięto jednak w ustawowym zestawie znamion ogólne znamię oszustwa opisane jako "wprowadzenie w błąd", konstrukcję z art. 56 k.k.s. zalicza się w piśmiennictwie do kategorii oszustwa podatkowego sensu largo. Z uwagi na brak znamienia "wprowadza w błąd", dla realizacji znamion strony przedmiotowej wystarczające jest podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, nawet jeżeli zachowanie to nie wywołuje błędu po stronie organu podatkowego, innego uprawnionego organu lub płatnika (por. P. Kardas, G. Łabuda, Kryminalizacja oszustwa podatkowego w prawie karnym skarbowym, Prok. i Pr. 2003, nr 3, s. 62).

Przepis art. 56 k.k.s. wyznacza podstawowy obszar kryminalizacji w sferze oszukańczych zabiegów związanych z określonymi regulacjami podatkowymi, obejmując zachowania polegające na podaniu nieprawdy lub zatajeniu prawdy i narażeniu w ten sposób na uszczuplenie podatku, a tym samym wszystkie te sytuacje, w których w wyniku określonego zachowania dochodzi do powstania ryzyka niezasadnego pomniejszenia wysokości zobowiązania podatkowego, a tym samym pomniejszenia ekspektatywy Skarbu Państwa lub innego uprawnionego podmiotu wynikającej z prawidłowo ukształtowanego stosunku podatkowoprawnego. Zakres kryminalizacji wynikający z art. 56 k.k.s. obejmuje zatem wszystkie te przypadki, w których dochodzi do nieprawidłowego, tj. określonego na niższym niż wynika to z przepisów prawa podatkowego poziomie, ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego. Trafnie przeto wskazuje się w piśmiennictwie, że zakresem zastosowania art. 56 k.k.s. objęte są przypadki zaniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, np. obniżenie akcyzy przez pomniejszenie o kwotę akcyzy zapłaconą przy nabyciu wyrobów lub w cenie zakupu albo zapłaconą od importu tych wyrobów (por. T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy..., 2006, s. 381; P. Kardas, Prawnokarne aspekty uchylania się od wykonania zobowiązania podatkowego w podatku VAT - oszustwo skarbowe czy oszustwo klasyczne?, Prok. i Pr. 2006, nr 5, s. 28 i n.). Istota konstrukcji zawartej w art. 56 k.k.s. sprowadza się do kryminalizacji przypadków niezasadnego obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego. Konsekwencją zachowania realizującego znamiona określone w art. 56 k.k.s. jest uszczuplenie spodziewanego dochodu uprawnionego podmiotu wynikającego z ekspektatywy związanej z prawidłowym ustaleniem wysokości zobowiązania podatkowego. W żadnym zakresie istota zachowania karalnego opisanego w art. 56 k.k.s. nie obejmuje sytuacji przekazania przez właściwy organ lub stworzenia stanu wysokiego prawdopodobieństwa przekazania przez właściwy organ kwot znajdujących się już w jego dyspozycji w formie zwrotu na rachunek podatnika lub zaliczenia ich na poczet zaległości podatkowych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych. Ta część zachowań wynikających z nieprawidłowego zastosowania przepisów prawa podatkowego prowadzi do narażenia na zwrot lub do uzyskania zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej, a więc specyficznego rozporządzenia mieniem przez właściwy organ i objęta jest zakresem kryminalizacji z art. 76 k.k.s. Przepis art. 76 k.k.s. uzupełnia zatem sferę kryminalizacji o zachowania przejawiające się innymi niż obniżenie lub zaniżenie wysokości zobowiązania podatkowego działaniami, polegającymi na narażeniu na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej lub zaliczeniu nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych (por. T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy..., 2006, s. 381).

Przepis art. 56 k.k.s. ma charakter blankietowy, jego treść zawiera bowiem odesłanie do regulacji z zakresu prawa podatkowego, które konkretyzują treść znamion typu czynu zabronionego. Blankietowe znamię "podatnik" kryje w sobie element podlegania obowiązkowi podatkowemu na mocy stosownych ustaw podatkowych (por. art. 7 ordynacji podatkowej). Brak obowiązku podatkowego ciążącego na danym podmiocie nie prowadzi do realizacji znamienia „podatnik”, czego konsekwencją jest dekompletacja tego elementu znamion czynu zabronionego.

Podatnikiem w podatku od towarów i usług VAT jest zgodnie z regulacjami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) spółka cywilna. Należy przyjąć, że z uwagi na treść regulacji zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz art. 135 ordynacji podatkowej spółka cywilna jest jednostką organizacyjną, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną w zakresie tego typu podatku. Spełnia zatem przesłanki określone w art. 9 § 3 k.k.s. Tym samym w przypadku podatnika podatku VAT będącego spółką cywilną możliwa jest odpowiedzialność wspólnika tej spółki lub innej osoby fizycznej w razie zajmowania się na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania sprawami gospodarczymi tej spółki, a w szczególności finansowymi, w zakresie ustalenia istnienia i wysokości zobowiązania podatkowego w podatku VAT (por. szerzej uwagi do art. 9 § 3 k.k.s.) ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ) .

Natomiast zgodnie z treścią art. 62 § 2 k.k.s. kto fakturę lub rachunek, określone w § 1, wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem posługuje się, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

Podmiotem posługiwania się fakturą wystawioną w sposób nierzetelny z art. 62 § 2 k.k.s. jest każdy, kto fakturą taką się posługuje. Jest to zatem delikt powszechny, dla popełnienia którego sprawca nie musi posiadać określonych kwalifikacji, poza zdolnością do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej. Znamię czynnościowe wystawienia faktury lub rachunku z art. 62 § 2 k.k.s. w sposób nierzetelny obejmuje zachowanie polegające na sporządzeniu dokumentu nieodzwierciedlającego stanu rzeczywistego. przedmiotem bezpośredniego działania czynu wystawienia faktury lub rachunku w sposób nierzetelny jest również faktura pusta (fikcyjna), tj. obrazująca zdarzenie, które nie miało miejsca w rzeczywistości. Wystawca takiej faktury ma obowiązek uiścić podatek należny w niej wykazany (art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług; odmiennie P. Lewczyk, Faktura VAT..., s. 105 i 107), jednakże odbiorca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Jeżeli zatem odbiorca faktury pustej dokona odliczenia podatku naliczonego, to - bez względu na postać uszczerbku finansowego (uszczuplenie albo nienależny zwrot) - dochodzi do naruszenia dobra chronionego przepisem art. 62 § 2 k.k.s., tj. mienia Skarbu Państwa. Do samego ataku na dobro prawne dochodzi w momencie realizacji znamion czynu zabronionego z art. 62 § 2 k.k.s., tj. w czasie wystawienia faktury pustej. Sprawca stwarza bowiem niebezpieczeństwo spowodowania uszczerbku finansowego. Takie jest ratio legis kryminalizacji tego zachowania. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność wprowadzenia tej faktury do obrotu, nie ma również znaczenia, czy wystawca pustej faktury zapłaci w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatek wykazany w fakturze. ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ).

W powyższej sprawie oskarżony K. Ż. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. I zarzutów aktu oskarżenia . Oskarżony K. Ż. w dniu 22 lutego 2010 r. w L., woj. (...) prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu rozliczenia przed Urzędem Skarbowym w L. podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy III-IV kwartał 2009 r., w złożonych deklaracjach VAT-7K posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT dokumentującymi fikcyjne zdarzenia gospodarcze w postaci zakupu towarów i usług wystawionymi na rzecz jego firmy przez firmy : (...) spółka jawna, K., ul. (...), (...)-(...) K. , (...), ul. (...), (...)-(...) M. , Z. P.H. (...) s.c. ul. (...), (...)-(...) Z., (...), ul. (...), (...)-(...) M., P.P.H.U (...).-T.S., K. T., ul. (...), (...)-(...) Ł. , (...) Z. M., (...)-(...) M. 187, (...) S.A. (...)-(...) W., ul. (...) i (...) K. K., ul. (...) W.. W następstwie swojego działania oskarżony K. Ż. z naruszeniem przepisów art. 88 ust. 3A pkt. 4 lit a i art. 106 ustawy o podatku VAT dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w powyższych fakturach zakupowych, w wyniku czego w złożonych deklaracjach VAT-7K podał nieprawdę o wysokości zobowiązania podatkowego za deklarowane okresy rozliczeniowe, przez co naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie łącznej 357696 zł. Fakt iż oskarżony K. Ż. popełnił ten czyn potwierdzają dokumenty w postaci : decyzji podatkowej ( k. 9-16 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 59-70 zb. A ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 71-82 zb. A ), wyroku Sądu Rejonowego w L. ( k. 403-405 zb. A ) , rejestru zakupów i sprzedaży Vat ( k. 83-94 zb. A ) , kopii dokumentacji z postępowania kontrolnego (...) i następczego postępowania kontrolnego ( k. 95-254 zb. A ) , kopii deklaracji Vat 7K ( k. 255-258 zb. A ) .

Należy wskazać iż oskarżony K. Ż. przyznał się do popełnienia tego czynu.

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego K. Ż. odnośnie popełnienia czynu z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. I zarzutów aktu oskarżenia nie budzą wątpliwości .

Zgodnie z treścią art. 76 § 1 k.k.s. kto przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.

Konstrukcja określonych w art. 76 § 1 k.k.s. typów czynu zabronionego związana jest ze szczególną instytucją prawa podatkowego określaną mianem "nadpłaty" oraz "zwrotu" podatkowej należności publicznoprawnej powiązaną z przyjmowaną w polskim systemie prawa podatkowego zasadą tzw. samoobliczenia podatku przez podatnika (por. co do istoty konstrukcji samoobliczenia podatku i jej znaczenia na gruncie konstrukcji przewidzianej w art. 76 k.k.s. - zob. P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 114 i n.; P. Kardas, G. Łabuda, Kryminalizacja oszustwa podatkowego..., s. 60 i n.). Istota przyjętego przez polskiego ustawodawcę podatkowego systemu samoobliczenia podatku sprowadza się do nałożenia na podatnika na mocy właściwych przepisów prawa podatkowego obowiązku przeprowadzenia procedury ustalenia wysokości ciążącego na nim w danym okresie obliczeniowym zobowiązania podatkowego oraz przedstawienia organowi podatkowemu oświadczenia zawierającego dane dotyczące podstawy istnienia oraz wysokości ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego, a w konsekwencji uiszczenia tak ustalonego podatku w przewidzianym w prawie podatkowym terminie. Genetycznie delikt skarbowy przewidziany w art. 76 k.k.s. związany jest ze znanymi prawu podatkowemu instytucjami nadpłaty i zwrotu, do powstania których dochodzi przede wszystkim z uwagi na niezgodne z treścią obowiązujących przepisów podatkowych ukształtowanie treści stosunku podatkowoprawnego w wyniku działania podatnika dokonującego samoobliczenia danego typu podatku (co do pojęć "nadpłata" i "zwrot" oraz ich znaczenia na gruncie oszustwa podatkowego - zob. szerzej P. Kardas, G. Łabuda, Kryminalizacja oszustwa podatkowego..., s. 64 i n.; P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 122 i n.). To właśnie specyfika konstrukcji nadpłaty i zwrotu stanowiły podstawę wprowadzenia w 1998 r. do polskiego ustawodawstwa skarbowego przepisu art. 101a u.k.s. z 1971 r., stanowiącego podstawę reakcji na przypadki naruszeń prawa podatkowego w zakresie zwrotu, skutkujące narażeniem na bezpodstawny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w szczególności w zakresie podatku od towarów i usług VAT (zob. szerzej P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 124 i n.). Nie ma wątpliwości co do tego, że wprowadzenie przepisu art. 101a u.k.s. z 1971 r. stanowiło odpowiedź na pojawiające się przypadki uzyskiwania nienależnego (bezpodstawnego) zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w podatku VAT, który w założeniu ustawodawcy stanowić miał szczególną podstawę kryminalizacji takich zachowań (por. P. Kardas, G. Łabuda, Zbieg przepisów kryminalizujących klasyczne oszustwo oraz oszustwa skarbowe..., s. 133 i n.).

Przepis art. 76 k.k.s. stanowi uzupełnienie kryminalizacji wynikającej z art. 56 k.k.s. O ile bowiem art. 56 k.k.s. kryminalizuje zachowania polegające na podaniu nieprawdy lub zatajeniu prawdy i narażeniu w ten sposób na uszczuplenie podatku, obejmując sytuacje, w wyniku których dochodzi do niezasadnego pomniejszenia wysokości zobowiązania podatkowego, a tym samym pomniejszenia ekspektatywy Skarbu Państwa lub innego uprawnionego podmiotu wynikającej z prawidłowo ukształtowanego stosunku podatkowoprawnego, o tyle art. 76 k.k.s. kryminalizuje zachowania polegające na narażeniu na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej lub zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych. Zakres kryminalizacji wynikający z art. 56 k.k.s. obejmuje zatem wszystkie te przypadki, w których dochodzi do nieprawidłowego, tj. określonego na niższym niż wynika to z przepisów prawa podatkowego poziomie, ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego. Trafnie przeto wskazuje się w piśmiennictwie, że zakresem zastosowania art. 56 k.k.s. objęte są przypadki zaniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, np. obniżenie akcyzy przez pomniejszenie o kwotę akcyzy zapłaconą przy nabyciu wyrobów lub w cenie zakupu albo zapłaconą od importu tych wyrobów.

Przepis art. 76 k.k.s. obejmuje kryminalizacją dwa typy zachowań pozostające poza zakresem kryminalizacji wynikającej z art. 56 k.k.s. Po pierwsze, kryminalizuje zachowania prowadzące do narażenia na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, a więc niesprowadzające się wyłącznie do zaniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, po wtóre - przypadki zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, także pozostające poza zakresem regulacji art. 56 k.k.s. Zaliczenie różni się od zwrotu tym, że nie prowadzi do przekazania określonych kwot na konto podmiotu występującego z wnioskiem o zwrot, lecz sprowadza się do swoistego uznania długu przez właściwy organ wynikającego z nadpłaty i dokonania specyficznego potrącenia poprzez pomniejszenie ciążących na podmiocie, który dokonał nadpłaty, jego zobowiązań wynikających z zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.

Przepis art. 76 k.k.s. ma charakter blankietowy, jego treść zawiera bowiem odesłanie do regulacji z zakresu prawa podatkowego, które konkretyzują treść znamion typu czynu zabronionego.

Przedmiotem ochrony wszystkich typów przewidzianych w art. 76 k.k.s. są obowiązki podatkowe związane z konstrukcją nadpłaty oraz zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej, kształtujące wraz z pozostałymi elementami konstrukcyjnymi danego rodzaju podatku sposób przeprowadzenia procedury samoobliczenia podatku (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 19 marca 2008 r., II KK 347/07, BPK 2008, nr 8, poz. 5). Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że regulacje dotyczące zwrotu odnoszą się wprost do zakresu obowiązków podatkowych, co wynika m.in., lecz nie tylko, z treści właściwych przepisów odnoszących się do prawnopodatkowego znaczenia zdarzeń stanowiących podstawę zwrotu (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 19 marca 2008 r., II KK 347/07, BPK 2008, nr 8, poz. 5, wskazujące na znaczenie wystawienia faktury VAT w zakresie obowiązku uiszczenia określonego w niej zobowiązania podatkowego; zob. też P. Kardas, O wzajemnych relacjach..., s. 5 i n.). ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ).

W powyższej sprawie oskarżony K. Ż. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego opisanego w art. 76 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. II zarzutów . Oskarżony K. Ż. w dniu 31 grudnia 2013r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. korektę deklaracji VAT-7 za okres XII 2007 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 60 dni na rachunek bankowy w wysokości 1985353 zł., co nie było zgodne ze stanem rzeczywistym. Tym samym oskarżony K. Ż. wprowadził organ podatkowy Urząd Skarbowy w L. w błąd co do okoliczności korygowanego podatku naliczonego i należnego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 1.985.353 zł.

W powyższej sprawie oskarżony K. Ż. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego opisanego w art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. opisanego w pkt. III zarzutów . Oskarżony K. Ż. w dniu 24 lipca 2014 r. w L., woj. (...), prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s przy ul. (...), (...)-(...) J. i będąc zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, złożył do Urzędu Skarbowego w L. deklarację VAT-7 za okres II kwartał 2014 r. z wykazaną kwotą do zwrotu podatku VAT podatnikowi w terminie 25 dni na rachunek bankowy w wysokości 8.211.019 zł. i podał nieprawdę w zakresie podatku naliczonego na podstawie fikcyjnej faktury VAT zakupowej sygnowanej firmą (...), ul. (...), W., opiewającej na kwotę netto 37.327.049,17zł i VAT 8.211,950,82zł. . Tym działaniem oskarżony K. Ż. wprowadził organ podatkowy Urząd Skarbowy w L. w błąd co do wysokości podatku naliczonego, narażając na nienależny zwrot podatku VAT w wysokości 8.211.019 zł. Fakty te wynikają wprost z dowodów w postaci dokumentów : zawiadomienia ( k. 259-260 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 261-266 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 267-270 zb. A ) , pełnej informacji o postępowaniu kontrolnym ( k. 271-279 zb. A ) , dokumentów złożonych przez podatnika K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. ( k. 281-296 zb. A) oraz zawiadomienia ( k. 297 zb. A ) , decyzji podatkowej ( k. 298-305 zb. A ) , pisma Urzędu Skarbowego W. P. oraz wydruk systemowy deklaracji Vat 7 ( k. 307-308, 312-315 zb. A ) , pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego W. P. ( k. 318 zb. A ) , protokołu kontroli podatkowej nr postępowania (...) wraz z wydrukiem systemowym ( k. 319-340 zb. A ) , postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w W. ( k. 342-344 zb. A ) , kopii duplikatów faktury Vat (...), oświadczenie oskarżonego dotyczące faktury Vat (...), oświadczenie o kompensacie ( k. 363-365 zb. A ) , ewidencji sprzedaży i zakupów Vat ( k. 366-367 zb. A ) , dokumentów złożonych przez K. Ż. do Urzędu Skarbowego w L. ( k. 349-362, k. 369-371 zb. A ) .

Należy wskazać iż oskarżony K. Ż. przyznał się do popełnienia tych czynów.

Zgodnie z treścią art. 37 § 1 pkt. 1 k.k.s. Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca: popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża. Zgodnie z treścią art. 53 § 15 k.k.s. duża wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia . Jeżeli chodzi o czyny opisane w pkt. II i III zarzutów to oskarżony K. Ż. popełnił umyślnie przestępstwo skarbowe którego wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża to jest 1.985.353 zł i 8.211.019 zł .

Tym samym zostały zrealizowane przesłanki z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. dotyczące nadzwyczajnego obostrzenia kary wobec oskarżonego K. Ż. .

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego K. Ż. odnośnie popełnienia czynu z art. 76 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. II zarzutów aktu oskarżenia oraz czynu art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. opisanego w pkt. III zarzutów nie budzą wątpliwości .

Natomiast zgodnie z treścią art. 83 § 1 k.k.s. kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Przedmiotem ochrony czynów zabronionych z art. 83 k.k.s. jest mienie Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i Unii Europejskiej. Forma ochrony polega na zabezpieczeniu przed nieprawidłowościami przy wykonywaniu funkcji kontrolnych przez organy uprawnione do ich prowadzenia. Podmiotem czynów zabronionych z art. 83 k.k.s. jest każda osoba zdatna do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej. Czyny te mają charakter powszechny.

Znamię czasownikowe "utrudnia" oznacza stworzenie przeszkody dla przeprowadzanej czynności służbowej. Ważne jest, aby stworzenie przeszkody miało charakter zachowania bezprawnego. Znamię czasownikowe "udaremnia" oznacza uniemożliwienie przeprowadzenia czynności służbowej. Podobnie jak w wypadku utrudnienia, udaremnienie musi mieć charakter bezprawny. Oba podane w art. 83 § 1 k.k.s. znamiona charakteryzujące czynność sprawczą odniesione zostały do czynności służbowej prowadzonej przez osobę upoważnioną do przeprowadzenia jednego z czterech postępowań: czynności sprawdzającej, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej oraz czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ).

W powyższej sprawie oskarżony K. Ż. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego opisanego w art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. opisanego w pkt. IV zarzutów . Oskarżony K. Ż. działając okresie od dnia 19 sierpnia 2015r. do dnia 14 września 2015r. w L. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności utrudniał przeprowadzenie czynności sprawdzających w zakresie podatku dochodowego za okres 2010-2013r., (...) 2009r. i informacji PIT-11 za 2009r. oraz w zakresie podatku od towarów i usług za okres od IV kwartału 2014r. do II kwartału 2015r. poprzez nieuzasadniony brak reakcji na wielokrotne prawidłowo doręczone wezwania Naczelnika Urzędu Skarbowego w L.. Wezwania te były kierowane do oskarżonego K. Ż. przez Urząd Skarbowy w L. w dniu 4 sierpnia 2015r., 9 kwietnia 2015r. i w dniu 15 stycznia 2015 r.. W następstwie czego oskarżony K. Ż. pomimo wezwań nie okazał żądanych dokumentów podatkowych i nie złożył ich właściwemu organowi podatkowemu - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego L..

Fakt ten potwierdzają dokumenty w postaci : zawiadomienia ( k. 372-391 zb. A )

Należy wskazać iż oskarżony K. Ż. przyznał się do popełnienia tego czynu.

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego K. Ż. odnośnie popełnienia czynu z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s opisanego w pkt. IV zarzutów aktu oskarżenia nie budzą wątpliwości .

Wymierzając oskarżonemu K. Ż. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego K. Ż. czynów przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego. Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest mienie Skarbu Państwa . Ponadto za okoliczność obciążającą Sąd uznał fakt iż oskarżony K. Ż. był już karany ( k. 520 ) .

W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia okoliczności łagodzących wobec oskarżonego K. Ż. .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu K. Ż. :

- za czyn art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. opisany w pkt. I zarzutów na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. karę grzywny 70 ( siedemdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych ,

- za czyn z art. 76 § 1 k.k.s. opisany w pkt. II zarzutów na art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z art. 76 § 1 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. opisany w pkt. III zarzutów i na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. karę 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czynu zarzucanego z art. 83 § 1 k.k.s. opisany w pkt. IV zarzutów na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazuję , zaś na podstawie wymierza mu karę grzywny 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 40 § 1 k.k.s. Sąd orzekł wobec oskarżonego K. Ż. karę łączną biorąc za podstawę kary grzywny orzeczone w punkcie 1 i 4 wyroku i wymierza oskarżonemu K. Ż. karę łączną grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 40 § 1 k.k.s. Sąd orzekł wobec oskarżonego K. Ż. karę łączną biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności orzeczone w punkcie 2 i 3 wyroku i wymierza oskarżonemu K. Ż. karę łączną 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

Orzeczona wobec oskarżonego K. Ż. w pkt. 5 wyroku łączna kara grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych spełnia bowiem wobec oskarżonego wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynów . Kara ta spełnia w tym zakresie również wymóg prewencji indywidualnej wobec oskarżonego K. Ż. . Kara łączna grzywny w takiej wysokości ma przede wszystkim spełnić wobec oskarżonego K. Ż. funkcję represyjną i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów .

Natomiast orzeczona w pkt. 6 wyroku kara łączna 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności również spełnia wobec oskarżonego K. Ż. wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Z treści art. 37 § 1 pkt. 1 k.k.s. wynika iż Sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca: popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża. Zgodnie z treścią art. 53 § 15 k.k.s. duża wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza pięćsetkrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia . Tym samym zostały zrealizowane przesłanki z art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. dotyczące nadzwyczajnego obostrzenia kary wobec oskarżonego K. Ż. . Należy wskazać iż zgodnie z treścią art. 38 § 1 pkt. 3 k.k.s. stosując nadzwyczajne obostrzenie kary, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane przestępstwo skarbowe w wysokości nie niższej niż 1 miesiąc do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co nie wyłącza wymierzenia z takim samym obostrzeniem także kary grzywny grożącej za to przestępstwo obok kary pozbawienia wolności. W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził żadnych okoliczności wobec oskarżonego K. Ż. które spowodowały by konieczność warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec niego kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności . Wymierzona wobec oskarżonego K. Ż. kara łączna 10 miesięcy pozbawienia wolności ma spełnić wobec oskarżonego funkcję represyjną i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i zwolnił oskarżonego K. Ż. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego.

Z uwagi na powyższe sąd orzekł jak w wyroku.