Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2016 roku.

Sąd Rejonowy w Rypinie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Więckowska

Protokolant st. sekr. sądowy Iwona Górecka

przy udziale Prokuratora Rejonowego w Rypinie Krzysztofa Wilińskiego

po rozpoznaniu dnia 08.09.2016r i 06.10.2016 roku

sprawy:

E. P.

syn (...) z d. J.

ur. (...) w K. D.

oskarżonego o to, że:

W dniu 04 stycznia 2016 roku w R. woj. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując po drodze publicznej samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnych środków ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w prawo na skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną z ulicy; (...) w ul. (...), w wyniku czego nie ustąpił pierwszeństwa przechodzącej prawidłowo przez oznakowane przejście dla pieszych na zielonym świetle pieszej uczestniczce ruchu E. W., przez co potrącił wymienioną prawą stroną kierowanego przez siebie pojazdu, wskutek czego pokrzywdzona przewróciła się doznając obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu barkowego prawego ze złamaniem guzka większego głowy kości ramiennej, które naruszyły jej prawidłowe funkcje narządu ruchu na okres powyżej 7 – u dni.

tj. o przestępstwo określone w art. 177§ 1 kk

1.  Oskarżonego E. P. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia tj. występku z art.177 §1 kk i za to po zastosowaniu art. 37a kk na podstawie art.177§1 kk w zw. z art.34§1, §1a pkt.1 , §2 kk i art.35§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wskazanym zakładzie pracy w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  Na podstawie art.34§3 kk w zw. z art.39 pkt.7 kk orzeka w stosunku do oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 500,00 (pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty sądowej oraz obciąża go pozostałymi wydatkami poniesionymi w sprawie.

Sygn. akt II K 72/16

UZASADNIENIE

W dniu 04 stycznia 2016 roku w godzinach przedpołudniowych E. P. jechał swoim samochodem marki M. (...) o nr rej. (...). Poruszał się ulicą (...) w R., dojechał do skrzyżowania z sygnalizacją świetlną, zatrzymał się na czerwonym świetle. Gdy włączyło się zielone światło, E. P. ruszył i skręcił w prawo w ulicę (...). W tym czasie po pasach dla pieszych, na skrzyżowaniu, przechodziła E. W. przy zielonym świetle. E. P. skręcając w prawo, potrącił przechodzącą E. W., która upadła na jezdnię.

(d. wyj. osk. E. P. k. 96v

zez. św. E. W. k. 103v, k.1v-2 ze

zb. (...)

protokół oględzin płyty k. 28-29

płyta DVD k.30

protokół ogl. m-ca zdarzenia k. 13-14

protokół ogl. samochodu k. 4-5, 7-8

dokumentacja fotograficzna k. 32,33)

E. P. zatrzymał się , wysiadał z samochodu, udzielił pomocy E. W., zabrał ją i zawiózł na pogotowie. Z uwagi, iż E. W. musiała czekać na prześwietlenie do godziny 14.00, E. P. podwiózł ją do jej brata i miał po nią przyjechać przed 14.00, aby zawieść na prześwietlenie.

(d. wyj. osk. E. P. k. 96v

zez. św. E. W. k. 103v, k.1v-2 ze

zb. (...))

W międzyczasie brat E. W. zawiadomił policję o zdarzeniu. Policja zabrała E. P. na K..

(d. wyj. osk. E. P. k. 96v)

W wyniku przedmiotowego zdarzenia E. W. doznała zwichnięcia stawu barkowego prawego ze złamaniem guzka większego głowy kości ramiennej. Obrażenia te spowodowały naruszenie prawidłowej funkcji narządu ruchu pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni.

(d. zez. św. E. W. k. 103v, k.1v-2 ze

zb. (...)

opinia k. 24

karat leczenia szpitalnego k. 19

zaśw. lekarskie k. 6)

W pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...) nie ujawniono widocznych uszkodzeń. W toku oględzin zaobserwowano jedynie otarcie zabrudzeń na pokrywie silnika. Z zapisu monitoringu widoczne było w chwili zdarzenia, iż w pojeździe E. P. był oszronione szyby po prawej stronie i widoczne ślady skrobania szronu.

(d. protokół ogl. samochodu k. 4-5, 7-8

dokumentacja fotograficzna k. 32

protokół oględzin płyty DVD k.28-29)

Oskarżony E. P. (k.96v) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że gdy przejeżdżał, to pokrzywdzona uderzyła w jego samochód, w tylne prawe drzwi, cofnęła się i usiadał. Na głowie miała duży kapelusz, a tego dnia był silny wiatr. Następnie jak podał oskarżony, zatrzymał się , wysiał , podszedł do tej pani, zabrał ją i zawiózł ją do szpitala. Oskarżony wyjaśnił, iż lekarz kazał zrobić prześwietlenie, na które trzeba było czekać do 14.00 , w związku z czym zawiózł tą panią do jej brata i umówił się, że przyjedzie później by zawieść ją na prześwietlenie. Nie pojechał już, bo przyjechała po niego do domu policja. Oskarżony podał nadto, iż tego dnia jechał ulicą (...) od ronda w stronę świateł i skręcił na światłach w prawo w ulicę (...). Jak skręcał to, jak oświadczył, nie widział żadnych pieszych, a po chwili usłyszał że ktoś puknął w tył samochodu, zahamował, i lusterku zobaczył tą panią. Oskarżony podniósł nadto, iż to on nalegał, aby zawieść pokrzywdzoną do szpitala, bo narzekała że boli ją ręka oraz, że pokrzywdzona nie miała do niego żalu.

Analizując wyjaśnienia oskarżonego E. P. (k. 96v) w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności w kontekście zeznań pokrzywdzonej E. W. (k. 103v, k.1v-2 ze zb. (...)) oraz dokumentów w postaci protokołu oględzin pojazdu (k.4-5, 7-8) , opinii (k.24v) oraz protokołu oględzin płyty DVD (k.28-29) Sąd uznał, iż zasługują one co do zasady na uznanie. Wyjaśnienia te nie zostały podważone wynikami przewodu sądowego, są szczere, jasne. Stwierdzenia oskarżonego potwierdziła pokrzywdzona E. W., która zeznał, iż przechodząc przez pasy na zielonym świetle została potrącona bokiem samochodu , który nie ustąpił jej pierwszeństwa. Na skutek tego uderzenia, jak podała pokrzywdzona upadła na jezdnię. E. W. potwierdziła, iż oskarżony udzielił jej pomocy, zawiózł do pogotowia, potem do jej brata. Pokrzywdzona zeznała, iż w wyniku tego potrącenia doznała złamania barku. Okoliczności te potwierdzają w pełni wnioski opinii (k.24) jak i dokumentacja lekarska (k.6, 19).

Oskarżony twierdził w swoich wyjaśnieniach, iż nie widział pokrzywdzonej. Z protokołu oględzin płyty DVD z zapisu monitoringu z skrzyżowania ul. (...) Rynek – 3 M. wynika, iż szyby w samochodzie oskarżonego po prawej stronie były oszronione. W związku z tym oskarżony miał ograniczoną możliwość obserwowania przez nie sytuacji na jezdni, chodnikach. Nie mniej nie usprawiedliwia to oskarżonego w żaden sposób, ponieważ jako kierowca nie powinien dopuścić do takiej sytuacji, gdyż stwarza to zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego.

Konkludując wyniki przewodu sądowego wykazały w ocenie Sądu, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka E. W. (k.103, k.1v-2 ze zb. (...)) albowiem są one jasne, logiczne, korespondują z uznanymi przez Sąd wyjaśnieniami oskarżanego tworząc całościowy obraz zdarzenia.

Sąd uznał w pełni dowody dokumentarne w postaci protokołów oględzin miejsca i rzeczy (k.4-5, 7-8, 13-14), dokumentacji fotograficznej (k.32-33), protokołu oględzin zapisu monitoringu (k.28-29, 30) oraz protokołów badania stanu trzeźwości (k.3, 12) i dokumentacji medycznej (k.6, 19) albowiem dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie zostały podważone przez żadną ze stron.

Sąd uznał w pełni wnioski końcowe opinii dotyczącej obrażeń pokrzywdzonej (k.24), albowiem są one jasne, pełne, poparte doświadczeniem zawodowym i fachowa wiedzą, a nadto nie zostały podważone przez żadną ze stron.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania Sąd uznał, iż wina oskarżonego E. P. w zakresie popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu nie budzi wątpliwości i przyjął, że oskarżony swoim zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 04 stycznia 2016 roku w R. woj. (...)- (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując po drodze publicznej samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnych środków ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w prawo na skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną z ulicy (...) w ul. (...), w wyniku czego nie ustąpił pierwszeństwa przechodzącej prawidłowo przez oznakowane przejście dla pieszych na zielonym świetle pieszej uczestniczce ruchu E. W., przez co potrącił wymienioną prawą stroną kierowanego przez siebie pojazdu, wskutek czego pokrzywdzona przewróciła się doznając obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu barkowego ze złamaniem guzka większego głowy kości ramiennej, które naruszyły jej prawidłowe funkcje narządu ruchu na okres powyżej 7 -u dni czym wyczerpał znamiona występku z art.177§1 kk .

Za czyn ten Sąd po zastosowaniu art.37a kk na podstawie art. 177§1 kk w zw. z art.34 §1, §1a pkt.1, §2 kk i art.35§1 kk wymierzył E. P. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wskazanym zakładzie pracy w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Przy wymiarze powyższej kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą przyznanie się do winy, oraz zachowanie oskarżonego po zdarzeniu, natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił wcześniejszą karalność (k.101-102) a także znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu wyrażający się w charakterze naruszonego dobra tj. bezpieczeństwa w komunikacji, życia i zdrowia innych osób, rodzaju wyrządzonej szkody i rodzaju naruszonych zasad .

Co prawda E. P. był już karany i to za czyn podobny, bo z art.177§1 kk (k.101-102), dlatego też Sąd uznał, iż cele kary zostaną zrealizowane dzięki karze ograniczenia wolności o charakterze bezwzględnym. Jednocześnie Sąd uznał, iż z uwagi na charakter czynu z przedmiotowej sprawy, kara tego rodzaju wystarczy, by zapewnić przestrzeganie prawa przez oskarżonego oraz, by zapobiec popełnianiu przez niego w przyszłości podobnych czynów. W ocenie Sądu orzeczona kara wpłynie na niego także wychowawczo i dyscyplinująco.

Ponadto Sąd orzekł na podstawie art.34§3 kk w zw. z art.39 pkt.7 kk świadczenie pieniężne w wysokości 500,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Zdaniem Sądu, uwzględniając okoliczności i skutki przedmiotowego czynu, wysokość świadczenia nie jest wygórowana i oskarżony będzie w stanie ją uiścić. Celem orzeczenia tego świadczenia jest funkcja wychowawcza, represyjna jak i prewencyjna.

Zdaniem Sądu biorąc, pod uwagę rodzaj naruszonych przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym jak i skutki zdarzenia tj. obrażenia pokrzywdzonej, pomimo istniejących okoliczności łagodzących, nie można było ani odstąpić od wymierzenia kary , ani też warunkowo umorzyć postępowania. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia przede wszystkim fakt, iż oskarżony przedmiotowego czynu dopuścił się po raz drugi i to w niedługim czasie, za wcześniejsze zdarzenie został bowiem skazany wyrokiem SR we Włocławku z dnia 02.11.2015 roku na karę 10 m-cy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 2 lat. Wyrok ten uprawomocnił się 03.03.2016 roku. Ponadto do zdarzenia doszło na skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną, gdzie oskarżony winien zachować szczególną ostrożność, szczególnie przy manewrze skrętu w prawo, kiedy to wjeżdżał na pasy dla pieszych, mających w tym czasie zielone światło. Okoliczności te zdaniem Sądu wykluczają tak łagodne potraktowanie oskarżonego o jakie wnosił jego obrońca.

W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara jest adekwatna do winy i charakteru popełnionego przestępstwa, odniesie swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze na przyszłość, a nadto uczynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Karze tej nie można zarzucić zbytniej surowości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 2 ust.1 pkt 2 i ust.2 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w/s karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 p. 223 ze zm) i art. 627 kpk.