Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy Wioletta Rucińska

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego J. P. reprezentowanego przez matkę M. Ć.

przeciwko M. P.

o alimenty

I  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz małoletniego powoda J. P. alimenty w kwotach po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi w stosunku rocznym w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 grudnia 2016 r.;

II  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz małoletniego powoda J. P. łączną kwotę 900 zł (dziewięciuset złotych) tytułem alimentów za okres od dnia 15 kwietnia 2016 r. do dnia 30 września 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności, liczonymi w stosunku rocznym od dnia 1 grudnia 2016 r. do dnia zapłaty;

III  oddala powództwo w pozostałej części;

IV  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz małoletniego powoda J. P., reprezentowanego przez matkę M. Ć., kwotę 1 834,25 zł (jednego tysiąca ośmiuset trzydziestu czterech złotych i dwudziestu pięciu groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

V  nakazuje pobrać od pozwanego M. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 420 zł (czterystu dwudziestu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

VI  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) i II (drugiego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 197/16

UZASADNIENIE

Małoletni powód J. P. – reprezentowany przez matkę M. Ć. – wniósł pozew przeciwko M. P. o zasądzenie alimentów w kwotach po 600 zł miesięcznie. Na rozprawie w dniu 11 lipca 2016 r. (k. 16) M. Ć. wskazała, iż alimenty są żądane jedynie na rzecz małoletniego syna.

Pozwany M. P. – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego – uznał powództwo do kwoty 450 zł miesięcznie (k. 28 i nast.).

Na dalszym etapie postępowania w sprawie (k. 58 i nast.) małoletni powód – zastępowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata – wniósł o zasądzenie alimentów w kwotach po 800 zł miesięcznie od dnia wniesienia pozwu do dnia 31 sierpnia 2016 r. oraz w kwotach po 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 września 2016 r.

W uzasadnieniu ww. stanowiska strona powodowa m.in. wskazała, iż średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniego powodowa opiewają na kwotę 1 577,76 zł; możliwości zarobkowe pozwanego umożliwiają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka na żądanym poziomie.

Kolejno małoletni powód wniósł o udzielenie zabezpieczenia poprzez zasądzenie od pozwanego alimentów w kwotach po 900 zł miesięcznie (k. 114 i nast.).

Postanowieniem z dnia 19 października 2016 r., wydanym w niniejszej sprawie, udzielono zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego M. P. do łożenia na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwotach po 800 zł miesięcznie (k. 137 i nast.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małoletni J. P., urodzony w dniu (...), pochodzi z nieformalnego związku (...). Rodzice ww. małoletniego zamieszkują oddzielnie.

Niesporne, a nadto:

–

odpis zupełny aktu urodzenia małoletniego J. P., k. 5.

Małoletni J. P. zamieszkuje wraz z matką M. Ć. w lokalu położonym w S. przy ul. (...), o powierzchni 40 m ², składającym się z dwóch pokoi, kuchni, łazienki. Przedmiotowy lokal jest wynajmowany od osoby fizycznej za kwotę 1 200 zł miesięcznie. Pozostałe koszty związane z utrzymaniem lokalu, które winny być ponoszone przez M. Ć. przedstawiają się następująco: opłata za energię elektryczną ok. 120 zł, płatna co dwa miesiące; opłata za gaz ok. 40 zł, płatna co dwa miesiące; opłata za wodę i ścieki ok. 360 zł, płatna co 6 miesięcy.

Dowód:

–

umowa najmu lokalu mieszkalnego, k. 65 – 67,

–

potwierdzenia uiszczenia czynszu najmu, k. 68 – 70,

–

potwierdzenia opłacenia energii elektrycznej, k. 71, 72,

–

potwierdzenie opłacenia gazu, k. 74.

Od września 2016 r. małoletni J. P. uczęszcza do przedszkole publicznego. Opłata za pobyt i wyżywienie w przedszkolu opiewa na kwotę 231 zł miesięcznie. W razie absencji dziecka opłata za pobyt i wyżywienie ulega proporcjonalnemu obniżeniu, o dni nieobecności dziecka.

Na początku roku szkolnego 2016/2017 M. Ć. opłaciła składkę na ubezpieczenie dziecka w przedszkolu za kwotę 33 zł, uiściła opłatę za wyprawkę w kwocie 100 zł, a nadto wpłaciła na radę rodziców kwotę 150 zł.

Dowód:

–

kwitariusz odpłatności za przedszkole, k. 75,

–

zaświadczenia z PP nr 53, k. 76,

–

dowód wpłaty na radę rodziców, k. 77.

Matka małoletniego J. M. (1) Ć. ma ukończone 31 lat; legitymuje się wykształceniem podstawowym; posiada umiejętności praktyczne oraz doświadczenie zawodowe jako kasjer – sprzedawca. Obecnie M. Ć. ma podjąć na ½ etatu zatrudnienie w Biedronce i z tego tytułu uzyskiwać wynagrodzenie w kwocie 800 zł netto.

W Powiatowym Urzędzie Pracy w S. oferty pracy na stanowisku sprzedawcy oferują wynagrodzenie na poziomie od 1 850 zł do 2 500 zł brutto miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ć., k. 48 – 49, 160 – 163, 168,

–

świadectwo pracy, k. 96,

–

pismo z PUP, k. 144,

Ojciec małoletniego J. M. (2) P.: ma ukończone 26 lat; nie posiada majątku; nie ma ustalonego stopnia niepełnosprawności; nie ma stwierdzonej niezdolności do pracy; poza małoletnim synem nie ma innych dzieci na utrzymaniu; jest zatrudniony w S. na stanowisku kucharza i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 3 400 zł netto miesięcznie; pracuje ok. 15 h dziennie – w okresie letnim przez 16 dni w miesiącu, a w okresie zimowym przez 14 dni w miesiącu; w styczniu 2016 r. zaciągnął kredyt konsolidacyjny na kwotę 15 632,38 zł na okres 4 lat, który spłaca po ok. 390 zł miesięcznie; na papierosy wydaje ok. 80 zł miesięcznie; ponosi wydatki związane z udziałem w imprezach organizowanych w mieszkaniach lub lokalach rozrywkowych; wynajmuje wraz z koleżanką mieszkanie za kwotę 1 600 zł miesięcznie, z czego kwotę 600 zł pokrywa jego koleżanka; poza czynszem najmu pokrywa wydatki za prąd w kwocie 100 zł, co dwa miesiące oraz za wodę i ścieki; opłaca telewizję i internet kwotą 100 zł miesięcznie oraz telefon komórkowy również kwotą 100 zł miesięcznie; na wyżywienie wydaje ok. 400 – 500 zł miesięcznie; na odzież, obuwie, bieliznę wydaje ok. 100 – 200 zł miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania pozwanego M. P., k. 165 – 168,

–

zaświadczenie o zarobkach i zatrudnieniu, k. 33,

–

zaświadczeniu z banku, k. 35.

Średniomiesięczne usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego J. P. opiewają od 1 września 2016 r. na kwotę ok. 1 300 zł i w szczególności przedstawiają się następująco: ok. 200 zł przedszkole; ok. 20 zł rada rodziców, koszty wyprawki, ubezpieczenie w przedszkolu; 300 zł miesięcznie wyżywienie; 35 zł pieluchy; 25 zł artykuły higieniczne; 100 zł wydatki na odzież, obuwie; 50 zł wydatki na zakup zabawek; udział w kosztach wynajmu mieszkania 500 zł oraz 70 zł z tytułu udziału w opłatach za prąd, gaz, wodę.

Do końca sierpnia 2016 r. usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego opiewały na kwotę ok. 1 100 zł miesięcznie.

Dowód:

–

zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ć., k. 48 – 49, 160 – 163,

–

recepty, karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 17, 18,

–

umowa i aneks do umowy udostępnienia lokalu mieszkalnego w celach remontowych, k. 7 – 9.

Dwa, trzy razy w miesiącu z małoletnim J. P. ma kontakt jego babcia ze strony ojca – D. P.. W opiece nad małoletnim M. Ć. może skorzystać ze wsparcia I. P. – siostry M. P..

Kontakty M. P. z małoletnim J. P. nie zostały formalnie uregulowane. M. P. widuje się z dzieckiem co kilka dni na kilka godzin, okazjonalnie dziecko nocuje u niego.

Dowód:

–

zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ć., k. 48 – 49, 160 – 163,

–

zeznania pozwanego M. P., k. 165 – 168,

–

zeznania świadka D. P., k. 155 – 156,

–

zeznania świadka I. P., k. 156 – 157,

–

zeznania świadka M. P., k. 157 – 158,

–

zeznania świadka K. B., k. 158 – 159,

–

zeznania świadka R. W., k. 159 – 160.

M. P. wpłacił dobrowolnie M. Ć. alimenty na rzecz małoletniego J. P.: za maj 2016 r. 300 zł; za czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2016 r. po 500 zł; za październik i listopad 2016 r. po 800 zł.

Poprzez nieregularne wpłaty oraz z uwagi na nieadekwatną wysokość wpłacanych alimentów M. Ć. nie regulowała na bieżąco zobowiązań związanych z najmem mieszkania.

Dowód:

–

zeznania przedstawicielki ustawowej M. Ć., k. 48 – 49, 160 – 163,

–

zeznania pozwanego M. P., k. 165 – 168.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego powoda J. P. o zasądzenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. Pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym nie stanowiły podstawy powyższych ustaleń faktycznych.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej oraz pozwanego. Sąd wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, które z wyżej podanych względów zostały uznane za przez Sąd za wiarygodne, a nadto korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych stanowiły zeznania świadków powołanych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia. Zeznania te nie wniosły do sprawy istotnych okoliczności mających wpływ na wynik sprawy. Niemniej w zasadniczej części potwierdziły okoliczność, w jakim wymiarze pozwany widuje się z dzieckiem. W tym zakresie, z racji korespondowania z innymi dowodami zeznania tychże świadków – w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych – zostały uznane za wiarygodne. W pozostałym zakresie zeznania te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotu postępowania.

Powództwo małoletniego J. P. zostało oparte o art. 133 § 1 k.r.o. Zgodnie
z powołanym unormowaniem, rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda opiewają od 1 września 2016 r. na kwotę ok. 1 300 zł miesięcznie, a poszczególne kwoty wskazano w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia. Uwzględniając okoliczność, że małoletni uczęszcza do przedszkola dopiero od 1 września 2016 r., to w okresie do końca sierpnia 2016 r. usprawiedliwione wydatki związane z jego utrzymaniem opiewały na kwotę ok. 1 100 zł, tj. nie istniał wydatek na przedszkole.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W rezultacie, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, ani za zbyt niską.

W odniesieniu do kosztów wynajmu mieszkania za kwotę 1 200 zł miesięcznie, to Sąd uznał, że powyższy wydatek na takim poziomie był usprawiedliwiony w okresie, gdy rodzice zamieszkiwali wspólnie z małoletnim i wówczas potrzebowali dwupokojowego mieszkania. Obecnie, gdy małoletni zamieszkuje jedynie z matką, to wystarczające byłoby mieszkanie jednopokojowe, którego czynsz najmu – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – opiewałby na kwotę 1 000 zł miesięcznie, a więc udział przypadający na małoletniego wynosiłby 500 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi usprawiedliwiony wydatek na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych ww. małoletniego.

Wydatki na media, tj. prąd, gaz, wodę na poziomie wskazanym przez przedstawicielkę ustawową odpowiadają – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – wysokości wydatków ponoszonych w dwuosobowym gospodarstwie domowym. W konsekwencji należało przyjąć, iż udział przypadający na małoletniego w przedmiotowych kosztach opiewa średniomiesięcznie na kwotę 70 zł (60 zł prąd miesięcznie/2 osoby + 20 zł gaz miesięcznie/2 osoby + 60 zł woda miesięcznie/2 osoby).

W nawiązaniu do wydatków związanych z zamieszkaniem dziecka i jego matki, to należy jeszcze wskazać, iż niniejszy Sąd wyraża zapatrywanie (które jest ugruntowane w orzecznictwie Sądów rodzinnych) że skoro rodzic ma obowiązek zapewnić dziecku miejsca zamieszkania, to udział dziecka w kosztach utrzymania mieszkania jest odzwierciedleniem ilości domowników. W konsekwencji Sąd uznał, że udział przypadający na małoletniego J. P. w kosztach utrzymania mieszkania wynosi ½.

W odniesieniu do wydatku na przedszkole, to Sąd uznał, że kwota 231 zł, jako średniomiesięczny koszt opłaty za przedszkole nie odpowiada rzeczywistości, skoro małoletni w okresie jesienno – zimowym częstokroć choruje, a w konsekwencji przedmiotowa opłata jest wymiarze średniomiesięcznym nieco inna i wynosi ok. 200 zł, co wynika z zeznań samej przedstawicielki ustawowej (k. 162).

Reasumując dotychczasowe rozważania należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda J. P. wynoszą ok. 1 300 zł miesięcznie i taka też kwota stanowi punkt wyjścia do dalszych rozważań, w jakim zakresie rodzice winni pokryć przedmiotowe wydatki.

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany w bardzo ograniczonym zakresie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad synem, albowiem nie utrzymuje regularnych kontaktów z synem, a czas trwania tychże kontaktów jest ograniczony z reguły do kilku godzin. W związku z tym musi w większym zakresie pokrywać wydatki związane z utrzymaniem syna niż matka dziecka.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że kształtują się one na poziomie ok. 3 400 zł netto miesięcznie. Uwzględniając okoliczność, że nie ma on innych osób na utrzymaniu oraz biorąc pod uwagę wysokość wydatków przez niego ponoszonych na własne utrzymanie, nie sposób uznać, że kwota alimentów na poziomie 700 zł miesięcznie przekracza jego możliwości zarobkowe.

Z uwagi na to, że pozwany sprawuje osobistą pieczą w dużo mniejszym zakresie niż matka dziecka, a jednocześnie biorąc pod uwagę okoliczność, że matka dziecka może korzystać z pomocy innych osób w opiece nad dzieckiem i wówczas mogłaby świadczyć pracę na cały etat, to Sąd uznał, że udział M. P. w kosztach utrzymania dziecka winien wynosić ok. 55 %, a przedstawicielki ustawowej ok. 45 %.

Kwestia ustalenia wymiaru sprawowania osobistej pieczy nad dzieckiem nie była dokładanie znana w chwili udzielania zabezpieczenia w sprawie, stąd – po przeprowadzeniu pełnego postępowania dowodowego w sprawie – nastąpiła zmiana wysokości świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego na rzecz małoletniego J. P..

Mając powyższe na względzie zasądzono od pozwanego alimenty w kwotach po 700 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 grudnia 2016 r., a w pozostałym zakresie powództwo oddalono, o czym orzeczono, jak w punktach I i III wyroku.

Zgodnie z art. 316 § 1 k.p.c., sąd wydaje wyrok, biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący
w chwili zamknięcia rozprawy. W świetle powyższego unormowania należało przy określaniu obowiązku alimentacyjnego M. P. uwzględnić świadczenia już przez niego spełnione w okresie od dnia wniesienia pozwu (15.04.2016 r.) do chwili wyrokowania, tj. za maj 2016 r. 300 zł; za okres od czerwca do września 2016 r. po 500 zł; za październik i listopad 2016 r. po 800 zł.

Uwzględniając okoliczność, że do końca sierpnia 2016 r. dziecko nie uczęszczało do przedszkola i usprawiedliwione koszty związane z jego utrzymaniem opiewały wówczas na kwotę 1 100 zł miesięcznie, a pozwany winien był pokrywać te koszty na poziomie 55 %, to należało uznać, że do końca sierpnia 2016 r. pozwany winien był łożyć na dziecko alimenty w kwotach po 600 zł miesięcznie. W konsekwencji, za połowę kwietnia 2016 r. oraz za maj 2016 r. pozwany winien uiścić kwoty po 300 zł; za okres od czerwca do sierpnia 2016 r. kwoty po 100 zł miesięcznie – łącznie 900 zł.

Od września 2016 r., kiedy koszty utrzymania dziecka wzrosły do 1 300 zł, pozwany winien był już łożyć alimenty w kwotach po 700 zł, a skoro uiścił 500 zł, to winien dopłacić 200 zł. Uwzględniając okoliczność, że w ramach zabezpieczenia pozwany „nadpłacił” po sto złotych za październik i listopad 2016 r., to Sąd zaliczył tę nadpłatę 200 zł na poczet wyrównania świadczeń za okres od dnia wniesienia powództwa i w rezultacie zasądzono od pozwanego za okres od dnia wniesienia pozwu do chwili wyrokowania łączną kwotę 900 zł.

Uwzględniając pewien stan niepewności w zakresie wysokości świadczenia alimentacyjnego, które winien był i jest zobowiązany pokrywać pozwany, wynikający m.in. ze zmiennego stanowiska strony powodowej, Sąd uznał, że odsetki za opóźnienie winne być należne dopiero od dnia następnego po wyrokowaniu, albowiem dopiero od chwili ogłoszenia wyroku pozwany mógł uzyskać pewność, w jakiej wysokości winien łożyć świadczenie alimentacyjna na rzecz syna.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zostało oparto o art. 100 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Z żądanej kwoty alimentów 900 zł Sąd zasądził kwotę 700 zł. W konsekwencji należy uznać, że strona powodowa wygrała niniejszą sprawę w 77,7 %, a przegrała w 22,3 %. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem strona powodowa w 22,3 %, a pozwany w 77,7 %. Koszty procesu wyniosły w niniejszej sprawie 2 537 zł (tj. 2 400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego strony powodowej; 137 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego strony pozwanej wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa). Udział strony powodowej w obowiązku pokrycia kosztach procesu – z uwagi na wynik sprawy – opiewa na kwotę 565,75 zł (2 537 zł x 22,3 %), zaś udział pozwanego w obowiązku pokrycia kosztów procesu opiewa na kwotę 1 971,25 zł (2 537 zł x 77,7 %). Dotychczas strona powodowa pokryła koszty procesu kwotą 2 400 zł, zaś pozwany pokrył koszty procesu w kwocie 137 zł. Z uwagi na to, iż uzasadniony udział strony powodowej w kosztach procesu, który winna była pokryć opiewał na kwotę 565,75 zł, a udział pozwanego w kosztach procesu, który winien był pokryć opiewał na kwotę 1 971,25 zł, a pokrył jedynie kwotą 137 zł, to od pozwanego na rzecz strony powodowej zasądzono kwotę 1 834,25 zł (1 971,25 zł – 137 zł) tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletni powód były z mocy ustawy zwolniony od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c., nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż zasądzono alimenty w kwotach po 700 zł miesięcznie, to należało uznać, iż nieuiszczone koszty sądowe (stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 420 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (700 zł x 12 miesięcy x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie VI wyroku.