Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Jacek Chaciński

Starszy sekretarz sądowy Wioletta Wójtowicz

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 roku w Lublinie

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wypłatę emerytury

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 18 kwietnia 2016 roku znak (...)

oddala odwołanie.

VIII 2667/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał J. G. prawo do emerytury na podstawie art.24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Jednocześnie wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

Z decyzją ta nie zgodził się wnioskodawca wskazując że organ rentowy nie powinien był zawieszać wypłaty emerytury. Zdaniem wnioskodawcy od dnia 15 czerwca 2001r. ma on przyznaną rentę z tytułu niezdolności do pracy i związku z osiągnięciem ustawowego wieku emerytalnego powinna mu zostać przyznana emerytura z urzędu, a nie na wniosek. Do tak przyznanej emerytury nie ma – zdaniem wnioskodawcy zastosowania art.103 a w/w ustawy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy do 9 lutego 2016 r. t.j. do ukończenia wielu emerytalnego. Wypłata renty była zawieszona wobec osiągania przez wnioskodawcę przychodu przekraczającego 130% przeciętnego wynagrodzenia. Organ rentowy podniósł, że zgodnie z treścią art.27 a ustawy emeryturę przyznaje się z urzędu zamiast pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy, która osiągnęła wiek emerytalny. Wnioskodawca nie pobierał renty z tytułu niezdolności do pracy. Konkludując organ rentowy wskazał, że emerytura wnioskodawcy została prawidłowo zawieszona na podstawie art.103 a ustawy.

Na rozprawie w dniu 25 października 2016 r. wnioskodawca dodatkowo podniósł, że wystąpił do sądu, gdyż nie ma równych praw dla obywateli. Zdaniem wnioskodawcy jako wicestarosta nie może się on zwolnić i zatrudnić następnego dnia, musi złożyć rezygnację na jednej sesji Rady Powiatu i na następnej złożyć wniosek o powołanie, co obarczone jest ryzykiem niepewności, czy zostanie ponownie powołany.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje

Wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ostatnio decyzją z dnia 9 maja 2011 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 9 kwietnia 2015 t.j .do osiągnięcia wieku emerytalnego. W związku z wydłużeniem wieku emertytalnego wnioskodawca był uprawniony do emerytury do dnia 9 lutego 2016 r. Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na osiąganie przychodu przekraczającego 130 % przeciętnego wynagrodzenia. (a.r.).

W dniu 4 kwietnia 2016 J. G. złożył wniosek o emeryturę (k2-9 a. e.).

Wnioskodawca od dnia 15 grudnia 2014 r. jest zatrudniony na podstawie powołania na stanowisku wicestarosty ( zaświadczenie k. 16 a.e., wyjaśnienia wnioskodawcy k.13v). Jednocześnie pozostaje w stosunku pracy na czas nieokreślony i przebywa na urlopie bezpłatnym w Zakładzie (...) w R.(zaświadczenie k.17 a.e.).

Odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne.

Przepis art. 24a ust 1 ustawy stanowi, że emeryturę, o której mowa w art. 24, przyznaje się z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Zgodnie zaś z ust.6 w/w przepisu emerytura obliczona na zasadach określonych w ust. 2-5 nie może być niższa od pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy. Oznacza to, że obowiązek wydania decyzji z urzędu, o którym mowa w/w przepisie aktualizuje się w przypadku, w którym ubezpieczony uprzednio pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy. Jak ustalono wyżej wypłata renty była zawieszona. W związku z powyższym na organie rentowym nie ciążył obowiązek przyznania wnioskodawcy emerytury z urzędu.

Zgodnie z art.103 ust.1 ustawy prawo do emerytury ulega zawieszeniu lub zmniejszeniu na zasadach określonych w art.103a-106. Przepisu powyższego nie stosuje się do emerytów którzy osiągnęli wiek emerytalny o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem jednak art. 103a.

Ten ostatni przepis stanowi, prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawca na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury ustalonym w decyzji organ rentowego.

Skoro zatem wnioskodawca bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury pozostawał w stosunku pracy ze Starostwem Powiatowym w R. to prawo to ulega zawieszeni bez względu na wysokość przychodu. Nie jest przy tym istotna podstawa zatrudnienia (umowa o prace, powołanie, mianowanie, wybór czy spółdzielcza umowa o pracę ) ani -jak to wskazywał na rozprawie wnioskodawca - niepewność ponownego powołania go na stanowisko w przypadku rezygnacji ze stanowiska wicestarosty.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że decyzja organu rentowego jest w prawidłowa a odwołanie należało na podstawie art.477 (14) §1 k.p.c. oddalić.