Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Lidia Łataś

Protokolant Małgorzata Kłosowicz

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 r. w Częstochowie

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 16 lutego 2016 r. Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu J. G. prawo do emerytury od 21 lutego 2016 roku

Sygn. akt IV U 319/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił ubezpieczonemu J. G. prawa do emerytury.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie spełnia warunków wymaganych art. 32 w związku z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS. Organ rentowy na dzień 1 stycznia 1999r. uznał za udowodnione okresy składkowe
w wymiarze 27 lat i 13 dni. ZUS wskazał, iż nie uwzględnił do okresów pracy w warunkach szczególnych okresu pracy w (...)Przedsiębiorstwie (...) od 1 lipca 1974r. do 15 czerwca 1987r. na stanowisku elektromechanika zatrudnionego przy ładowaniu akumulatorów, ponieważ zajmowane stanowisko jest niezgodne z resortowym wykazem stanowisk. Organ rentowy nie uwzględnił również okresu pracy w (...) sp. z o.o. od 2 października 1987r. do 15 września 1996r. na stanowisku elektromontera akumulatorów i baterii, ponieważ w przedłożonych dokumentach istnieją rozbieżności dotyczące czasookresu pracy w szczególnych warunkach i zajmowanego stanowiska.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony. Domagał się jej zmiany
i przyznania prawa do emerytury. Wnosił o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów pracy (...) w C. od 1 lipca 1974r. do 15 czerwca 1987r. oraz w (...) sp. z o.o. od 2 października 1987r. do 15 września 1996r. Wskazywał, iż w obu tych okresach wykonywał prace w akumulatorowniach polegające na opróżnianiu, oczyszczaniu i wymianie stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych, tj. prace wymienione w dziale XIV, poz. 13 pkt 2. Wyjaśniał przy tym, iż wskazane w świadectwie pracy z (...), że zajmował różne stanowiska, tj. elektromontera, elektryka regulacji akumulatorów, mechanika maszyn budowlanych oraz elektryka samochodowego wynika z faktu, iż był czterokrotnie oddelegowany do pracy na budowach eksportowych w N.i (...). Dla potwierdzenia charakteru swojej pracy wnosił o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

J. G. urodził się (...), wniosek o emeryturę zgłosił
w dniu 10 lutego 2016r. Organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999r. okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 27 lat i 13 dni. ZUS nie uznał ubezpieczonemu żadnego okresu pracy za wykonywany w warunkach szczególnych. Odwołujący złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

dowód: akta ZUS, oświadczenie ubezpieczonego (k. 83 akt).

Ubezpieczony w okresie od 1 września 1971r. do 15 czerwca 1987r. był zatrudniony
w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w C.. Początkowo odwołujący do 30 czerwca 1974r. był uczniem praktycznej nauki zawodu mechanika samochodowego. Od dnia 1 lipca 1974r. odwołujący został zatrudniony na stanowisku mechanika napraw pojazdów samochodowych w (...)1. Na zajmowanym stanowisku ubezpieczony pracował w akumulatorowi, która znajdowała się w osobnym budynku. Pracodawca odwołującego dysponował w różnych okresach od 200 do 400 pojazdami. W tamtym czasie normą w samochodach były dwa akumulatory. Nie było ponadto takiej możliwości zakupu akumulatorów czy elektrolitu do akumulatorów jak obecnie. Akumulatory były wielokrotnego użycia i trzeba było je rozbierać, następnie składać, samemu tworzyć elektrolit, formować je, następnie ładować. Akumulatorownia składała się z dwóch pomieszczeń, w jednym były zespoły prostownicze do ładowania akumulatorów, a w drugim były wydzielone stanowiska do ładowania akumulatorów oraz do rozbierania tych akumulatorów, czyszczenia, następnie składania. Było też wydzielone stanowisko, gdzie odbywała się produkcja elektrolitu ze stężonego kwasu. Do zadań ubezpieczonego należała regeneracja akumulatorów, które były przywożone do akumulatorowni. Dokonywał wymiany płyt ołowianych w akumulatorach. Dawniej akumulator posiadały ogniwa, które również trzeba było wymieniać. Do niego też należało ładowanie tych akumulatorów, dziennie ładował od 20 do 60 akumulatorów. Proces ładowania trzeba było nadzorować żeby nie doszło do wybuchu. Dokonywał również wymiany elektrolitu i musiał wykonywać ten elektrolit poprzez mieszanie stężonego kwasu siarkowego z wodą destylowaną. Do odwołującego należało też składanie nowych akumulatorów. Stare uszkodzone akumulatory były rozbierane, tam gdzie jeszcze ogniwa nadawały się do ogniwa te wykorzystywano do budowy nowych akumulatorów. Wykorzystywał do tego skrzynie zewnętrzną od starych akumulatorów. Ze starego akumulatora wylewał elektrolit, wyjmował ogniwa i budował nowy. Przy wykonywaniu swojej pracy ubezpieczony korzystał z ubrań ochronnych, miał fartuch gumowy, chroniący przed poparzeniem kwasami, okulary ochronne, rękawice i obuwie ochronne. Czasem zdarzało się, że ubezpieczony przy użyciu wózka do uruchamiania akumulatorów w samochodach musiał uruchamiać na postoju samochód. Miało to miejsce głównie w okresie zimowym. Zdarzała się też konieczność uruchamia samochodów przy pomocy baterii na wózkach na terenie bazy. Opisaną pracę wykonywał do 27 października 1976r. Następnie w okresie od 28 października 1976r. do 17 października 1978r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową. Pracę podjął od dnia 8 listopada 1978r. i został zatrudniony na stanowisku elektromechanika w (...)1. Ubezpieczony ten rodzaj pracy wykonywał do 28 kwietnia 1983r. W okresie od 2 maja 1983r. do 30 czerwca 1985r. pracował na eksporcie w (...), na który wyjechał z (...), gdzie pracował na stanowisku kierowcy-mechanika. Pracował w fabryce produkcji dźwigów i zajmował się wówczas w warsztacie remontami kapitalnymi dźwigów i koparek. Rozbierał te maszyny, następnie regenerował części i ponownie je montował. W okresie od 1 do 18 lipca 1985r. korzystał z urlopu dewizowego. Pracę w (...) podjął od dnia 19 lipca 1985r. na stanowisku elektromechanika (...)1 i wykonywał taką samą pracę jak przed wyjazdem na eksport. W takim charakterze pracował do rozwiązania stosunku pracy z dniem 15 czerwca 1987r.

dowód: akta osobowe z (...), zeznania świadków: E. J.
(k. 39v-40 akt), W. Ł. (k. 40 akt), S. K. (k. 41v-42 akt) oraz wyjaśnienia ubezpieczonego (k. 82-83 akt).

Ubezpieczony w okresie od 2 października 1987r. do 15 września 1996r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...)w C.. Został zatrudniony na stanowisku elektromontera w Zakładzie (...)( (...)). Zakład ten posiadał 260 jednostek samochodowych, dodatkowo jednostki sprzętowe – koparki i dźwigi. W ramach warsztatu osobną jego część stanowiła akumulatorownia i w tym miejscu pracę wykonywał ubezpieczony. Znajdowały się tam wydzielone stanowiska z zespołami prostowniczymi. Było też wydzielone stanowisko do produkcji elektrolitu. Praca odbywała się w systemie dwuzmianowym i na każdej zmianie pracę wykonywał elektryk akumulatorowy. Drugim takim pracownikiem w zakładzie był S. K.. Akumulatory nadal były trudno dostępne, dlatego ubezpieczony demontował uszkodzone akumulatory i te części, które można było jeszcze wykorzystać, następnie używano do budowy nowych akumulatorów. Ubezpieczony zajmował się również regeneracją starych akumulatory. Ubezpieczony musiał również ładować akumulatory, wykonać elektrolit, tj. zrobić mieszankę wody destylowanej i stężonego kwasu, którą to mieszanką zalewał akumulatory. Zajmował się wymianą płyt ołowianych. Po naładowane akumulatory przychodzili kierowcy i zabierali je i sami sobie podłączali. Byli też wzywani elektrycy samochodowi, którzy mogli w tych pracach związanych z podłączeniem akumulatorów w samochodzie uczestniczyć. W razie niemożności uruchomienia sprzętu korzystano z baterii na specjalnych wózkach, które umożliwiały takie awaryjne uruchomienie sprzętu. Pracę w akumulatorowni ubezpieczony wykonywał do 3 września 1989r. Następnie w okresie od 4 września 1989r. do 23 lutego 1990r. pracował na eksporcie w (...) jako elektryk. W okresie od 28 lutego 1990r. do 23 maja 1990r. pracował na eksporcie na W. - E. jako mechanik maszyn budowlanych. Wówczas wykonywał taką samą pracę jak poprzednio w tym miejscu. Pracę w kraju podjął do dnia 7 czerwca 1990r. w (...) i ponownie wykonywał taką samą pracę jak przed wyjazdem na eksport. Pracę wykonywał do 11 maja 1992r., z tym że w okresie od 19 października 1990r. do 18 listopada 1990r. korzystał z urlopu bezpłatnego. W okresie od 12 maja 1992r. do 15 marca 1993r. pracował na eksporcie w (...)na kontrakcie A. w D. jako ślusarz. W miejscu tym były wykonywane urządzenia dla przemysłu spożywczego. Odwołujący pracował przy produkcji tzw. mieszalników do mięsa. Dostawał rysunek techniczny oraz blachę nierdzewną. Musiał najpierw wykonać trasowanie, czyli nanieść rysunek na blachę, następnie wyciąć rysunek przy pomocy gilotyn, szlifierek. Następnie elementy łączył, po czym były one spawane przez spawaczy na osobnym stanowisku. Później te elementy z powrotem trafiały do niego i ubezpieczony czyścił je szlifierką, a filcem była nakładana tzw. bejca. Jeśli wszystkie elementy danego urządzeni były wykonane, to wykonywał montaż urządzenia. W okresie od 14 kwietnia 1993r. do 15 maja 1993r. pracował na eksporcie w (...) na kontrakcie K. w M. jako mechanik. Pracę w kraju podjął od 1 czerwca 1993r. i ponownie wykonywał pracę w (...) w ramach akumulatorowi. W takim charakterze pracował do rozwiązania stosunku pracy z dniem 15 września 1996r.

dowód: akta osobowe z (...), zeznania świadków: H. N. (k. 41-41v akt), A. P. (k. 41v akt) i S. K. (k. 41v-42 akt), H. U. (k. 81v-82 akt) oraz wyjaśnienia ubezpieczonego (k. 82-83 akt).

Ubezpieczony w okresie od 2 lutego 1998r. do 31 grudnia 1998r. w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę we (...) J. W. w C. na stanowisku mechanika samochodowego aso. Odwołujący na zajmowanym stanowisku nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych.

dowód: akta osobowe z (...), informacja J. W. (k. 67 akt).

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust.1. Ust. 2 art. 32 ustawy stanowi, iż za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. W ust. 4 powołanego art. 32 ustawy wskazano, iż wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do uzyskania prawa do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat /§3/. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych /§ 4 ust. 2/. Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku /§ 2 ust. 1/.

Ubezpieczony spełnia wszystkie powołane wyżej warunki do uzyskania prawa do emerytury, bowiem do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął okres pracy w wymiarze ponad 25 lat,
w tym ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz w dniu 21 lutego 2016r. ukończył 60 lat. Ponadto odwołujący złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Sąd uznał w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, iż w okresie pracy w Przedsiębiorstwie (...)
w C. od 1 lipca 1974r. do 27 października 1976r., od 8 listopada 1978r. do 28 kwietnia 1983r. oraz od 19 lipca 1985r. do 15 czerwca 1987r. (łącznie 8 lat, 8 miesięcy i 17 dni) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace
w akumulatorowni polegające na opróżnianiu, oczyszczaniu i wymianie stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych. Ten rodzaj prac wymieniony jest w dziale XIV, poz. 13 wykazu A załącznika do rozporządzenia z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, iż po ukończeniu praktycznej nauki zawodu w całym okresie zatrudnienia w kraju ubezpieczony wykonywał pracę na akumulatorowni będącej częścią warsztatu. Zgromadzone w sprawie dowody wskazują również, iż stanowisko pracy ubezpieczonego nie zostało w dokumentach precyzyjnie określone. Z angaży wynika, iż ubezpieczony pracował jako mechanik napraw pojazdów samochodowych i dopiero po odbyciu służby wojskowej był określany jako elektromechanik, z tym że również wówczas w części dokumentów wskazywano na niego jako mechanika. W rzeczywistości jednak ubezpieczony stale zajmował się regeneracją
i ładowaniem akumulatorów do samochodów. Był on jedną z dwóch osób do tego uprawnioną. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż pracodawca ubezpieczonego dysponował w tym okresie bardzo znacznym potencjałem transportowym składającym się z 200-400 jednostek. Odwołujący pracę swoją wykonywał w specjalnej odzieży ochronnej, w trakcie pracy był narażony na opary chemiczne. Powyższe okoliczności w sposób jednoznaczny potwierdzone zostały zeznaniami świadków, którzy pracowali wspólnie z ubezpieczonym. Świadek E. J. od kwietnia 1974r. do lipca 1978r. w charakterze mechanika napraw pojazdów samochodowych, a od sierpnia 1978r. do września 1991r. w charakterze starszego mistrza. Z kolei świadek W. Ł. pracował od kwietnia 1974r. do maja 1984r. w charakterze montera silników spalinowych, a następnie jako specjalista ds. zaopatrzenia. Świadkowie ci posiadają zatem wiadomości z własnych obserwacji. Obaj świadkowie pracowali z ubezpieczonym w całym spornym okresie. Ich zeznania są spójne i logiczne, uzupełniają treść dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego. Wskazać ponadto należy, iż z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że ubezpieczony czasem przy użyciu wózka do uruchamiania akumulatorów w samochodach musiał na postoju dokonać uruchomienia pojazdu. Nie może to wpływać na ocenę pracy ubezpieczonego pod kątem pracy w warunkach szczególnych. Jeśli czynności wykonywane w warunkach nienarażających na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia mają charakter incydentalny, krótkotrwały, uboczny w stosunku do czynności podstawowych kwalifikowanych jako praca w szczególnych warunkach, to nie ma podstaw, aby tej pracy nie zaliczać do okresu uprawniającego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r., sygn. II UK 233/11, OSNP 2013/7-8/86). W spornych przypadkach - uwzględnienie okresów wykonywania pracy szkodliwej lub uciążliwej wymaganej do przyznania emerytury w niższym wieku emerytalnym - następuje po ustaleniu rzeczywistego zakresu obowiązków oraz wykonywania bezpośrednio i stale szkodliwego zatrudnienia, tyle że ocena prawna tych ustaleń powinna być racjonalna, bez stosowania "aptekarskiej" miary lub "stopera w ręku" (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2009r., sygn. II UK 333/08, LEX nr 1001310).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje, iż ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w akumulatorowni polegające na opróżnianiu, oczyszczaniu i wymianie stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych, wymieniona w dziale XIV, poz. 13 wykazu A, także w okresie zatrudnienia w (...) w C. w kraju od 2 października 1987r. do 3 września 1989r., od 7 czerwca 1990r. do 18 października 1990r., od 19 listopada 1990r. do 11 maja 1992r. oraz od 1 czerwca 1993r. do 15 września 1996r. (łącznie 6 lat i 23 dni).

W aktach osobowych ubezpieczonego znajduje się karta obiegowa zmian sporządzona przy przyjęciu go do pracy z której wynika, że zajmował on stanowisko elektromontera w (...). Jednocześnie wskazano „Dz. XIV poz. 13 pkt 2”, czym niewątpliwie odwoływano się do rodzaju pracy określonej w wykazie A. W późniejszych angażach ubezpieczony był określany jako „elektromonter akumulac.”, czy „elekt. reg. akum.”, co niewątpliwie wskazuje na pracę ubezpieczonego przy akumulatorach. Jednocześnie ubezpieczony określał siebie jako elektromechanika. W dniu 4 sierpnia 1989r. wydając ubezpieczonemu skierowanie do lekarza wskazywano na wykonywany zawód „elektr.- regen. akumulatorów”. Po powrocie ubezpieczonego z pierwszego eksportu ubezpieczony był określany jako elektryk samochodowy. Jednocześnie w angażu z dnia 21 marca 1991r. bez zmiany stanowiska pracy odwołujący był określany jako „elektr. leg. akumul.”, co sugeruje że taką pracę wykonywał faktycznie również wcześniej. Równocześnie ubezpieczony w pismach kierowanych do pracodawcy cały czas określał siebie jako elektromechanika (...). Potwierdzeniem, iż ubezpieczony w całym okresie pracy w kraju zajmował się wyłącznie pracę w akumulatorowi są zeznania świadków będących współpracownikami i przełożonymi ubezpieczonego. I tak świadek H. N. pracował do maja 1991r., a w 1987r. gdy ubezpieczony przyszedł do pracy pełnił już funkcję kierownika warsztatu w D. i był przełożonym ubezpieczonego. Świadek A. P. pracował do 1997r. i w okresie zatrudnienia ubezpieczonego był mistrzem. Z kolei świadek S. K. pracował w latach 1977-1996 i zajmował się, podobnie jak ubezpieczony, pracą w akumulatorowni. Osoby te są zatem niewątpliwie zorientowane co do charakteru pracy jaką ubezpieczony w spornych okresach wykonywał. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, albowiem są one zgodne co do istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, wzajemnie się uzupełniają, są logiczne, konsekwentne, wyczerpujące w swej treści oraz spójne z całokształtem materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym dokumentacją z akt osobowych. Zgromadzony materiał dowodowy potwierdza, iż praca ubezpieczonego w (...) w akumulatorowi przebiegała w bardzo podobny sposób jak we wcześniejszym okresie pracy w Przedsiębiorstwie(...)i niewątpliwie tak, jak w przypadku tego Przedsiębiorstwa winna zostać uwzględniona do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Brak jest natomiast podstaw do uwzględnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów pracy ubezpieczonego w (...) na eksportach. Co do pracy w (...) zeznania świadka S. K. potwierdzają, iż praca nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych. Świadek ten pracował z ubezpieczonym w tym miejscu przy pierwszym kontrakcie w (...), gdzie odwołujący pracował w okresie od 2 maja 1983r. do 30 czerwca 1985r. Odwołujący opisywał, iż przy kolejnym kontrakcie w tym miejscu wykonywał podobną pracę. Niewątpliwie ubezpieczony nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych również na kontrakcie A. w D., o czym świadczą zeznania świadka H. U.. Co do pozostałych eksportów odwołujący nie przedstawił dowodów z zeznań świadków,
a niewystarczające dla uwzględnienia tych okresów były wyjaśnienia ubezpieczonego.

Brak jest również podstaw do uwzględnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 2 lutego 1998r. do 31 grudnia 1998r. we (...) J. W. w C.. Ubezpieczony pracował na stanowisku mechanika samochodowego A. i pracodawca wprost wskazał, że nie pracował w warunkach szczególnych. Przyznał to również ubezpieczony.

Tym niemniej do stażu pracy w warunkach szczególnych winien zostać ubezpieczonemu uwzględniony również okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 28 października 1976r. do 17 października 1978r. (1 rok, 11 miesięcy i 21 dni). Okres służby poprzedzała praca ubezpieczonego w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie (...)w C., a po jej odbyciu podjął ponownie (przed upływem 30 dni) pracę u tego samego pracodawcy, gdzie pracował w warunkach szczególnych.

Wskazać należy, iż kwestią dotyczącą możliwości zaliczenia okresu zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy w warunkach szczególnych wymaganego do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zajmował się Sąd Najwyższy w składzie 7 Sędziów w sprawie II UZP 6/13. W sprawie tej analizowano możliwość uwzględnienia okresu służby wojskowej ubezpieczonego od 23 kwietnia 1971r. do 1 maja 1973r. i w dniu 16 października 2013r. podjęto uchwałę ( LEX nr 1385939, Biul.SN 2013/10/24), iż czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r.) zalicza się – na warunkach wynikających z tego przepisu – do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Sąd Najwyższy po wydaniu przedmiotowej uchwały wypowiadał się co do możliwości uwzględnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu służby wojskowej przypadającej po 31 grudnia 1974r. I tak w wyroku z dnia 11 lutego 2014r. (sygn. II UK 293/13, LEX nr 1441189) Sąd Najwyższy wyjaśniał, że prima facie na podstawie takiej uchwały mogłoby się wydawać, że datą graniczną zaliczania zasadniczej służby wojskowej, jako okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach jest 31 grudnia 1974r. Jednak nie wynika to z uzasadnienia tej uchwały. W uchwale składu powiększonego nie powiedziano, że po 31 grudnia 1974 r. zasadnicza służba wojskowa nie podlega wliczeniu do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Z uchwały nie wynika, że ma to być data graniczna w zaliczaniu zasadniczej służby wojskowej do pracy w szczególnych warunkach. Poprzestano na analizie, że w odniesieniu do stan faktycznego w sprawie, w której zadano pytanie prawne, czyli do okresu służby wojskowej w latach 1971-73, regulacja prawna nakazuje wliczenie jej do pracy w szczególnych warunkach. Takie rozstrzygnięcie uchwały oznacza, że inne składy Sądu Najwyższego powinny samodzielnie wypowiedzieć się, co do okresu późniejszego, jeżeli zasadnicza służba wojskowa była odbywana jeszcze po 31 grudnia 1974 r. lub w całości później. Jednocześnie Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanego wyroku wskazał, iż nadal znaczenie ma art. 108 ustawy z 1967 r., który uległ wprawdzie zmianie od 1 stycznia 1975 r., jednak nie tak istotnej, aby powiedzieć, że nastąpiło przełamanie i ustawodawca chciał z tą datą znieść uprawnienie żołnierzy zasadniczej służby wojskowej do zaliczenia jej do okresu zatrudnienia uprawniającego do wcześniejszej emerytury, jako okres pracy w szczególnych warunkach. Zauważył przy tym, iż kolejna zmiana w ustawie z 1967 r. nastąpiła dopiero na podstawie ustawy z 28 czerwca 1979r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97). Przepisy art. 106-108 ustawy z 1967 r. otrzymały wówczas nowe brzmienie.

W ocenie Sądu Okręgowego nie istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do konieczności uwzględnienia odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej do okresów pracy w warunkach szczególnych.

Reasumując ubezpieczony wykazał ponad 15-letni okres pracy w warunkach szczególnych. Spełniał również pozostałe warunki do uzyskania emerytury, w tym dotyczący wymaganego wieku emerytalnego, który osiągnął jeszcze przed wydaniem zaskarżonej decyzji.

Orzeczono w oparciu o powołane przepisy oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.