Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: st. sek. sąd. I. G.

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku (...) SA w K.

przeciwko M. B.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego M. B. na rzecz powoda (...) Banku (...) SA w K. kwotę 40 107 zł. 54 gr. ( czterdzieści tysięcy sto siedem złotych 54/100) wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 34 925 zł. 21 gr. ( trzydzieści cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia pięć złotych 21/100) od dnia 16 listopada 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego M. B. na rzecz powoda (...) Banku (...) SA w K. kwotę 2919 zł. (dwa tysiące dziewięćset dziewiętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w K. wniósł pozew przeciwko M. B., domagając się zasądzenia od niego kwoty 40.107,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 34.925,21 zł od dnia 16.11.2015r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zobowiązanie pozwanego wynika z umowy o limit zadłużenia w koncie zawartej przez strony w dniu 20.11.2002r. na które składa się kapitał główny w wysokości 34.925,21 zł, odsetki umowne 3.038,57 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 2.143,76 zł, co wynika z wyciągu z ksiąg banku.

/pozew k 3-4v/

Nakazem zapłaty z dnia 20 listopada 2015r. wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

/nakaz k. 5/

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany zaskarżył go w całości i wniósł o oddalenie powództwa wskazując, iż roszczenie powoda nie istnieje, gdyż nigdy nie zawierał z powodem umowy i nie miał z nim żadnych kontaktów handlowych.

/sprzeciw k. 6v/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 listopada 2002r. powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w K. zawarł z pozwanym M. B. umowę nr (...) o limit zadłużenia w koncie na mocy której pozwany uzyskał do dyspozycji limit w wysokości 35.000 zł.

(dowód: umowa k. 32)

Wobec braku realizacji postanowień umowy przez pozwanego, powód pismem z dnia 2 stycznia 2015r. wypowiedział przedmiotową umowę i wezwał go do spłaty zadłużenia, czego pozwany nie uczynił.

(dowód: wypowiedzenie k. 39 - 40)

Wysokość zadłużenia z tytułu przedmiotowej umowy wynosi łącznie 40.107,54 zł, w tym kwota 34.925,21 zł z tytułu kapitału.

(dowód: wyciągi z ksiąg banku k. 31, naliczenia odsetek k. 45 i 46, wykaz transakcji k. 47 - 96)

Sąd zważył, co następuje:

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, że dokumenty złożone do akt sprawy mają walor autentyczności, zaś fakt ich sporządzenia nie był kwestionowany przez żadną ze stron, dlatego też Sąd uznał je za wiarygodne.

Powód w niniejszym postępowaniu domagał się zapłaty od pozwanego kwoty 40.107,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 34.925,21 zł od dnia 16.11.2015r. do dnia zapłaty na podstawie łączącej go z pozwanym umowy o limit zadłużenia w koncie z dnia 20 listopada 2002r. Zaznaczyć przy tym należy, iż choć pozwany złożył sprzeciw w elektronicznym postępowaniu upominawczym wskazując, iż nigdy nie zawierał żadnej umowy z powodem, to jednak na rozprawie wskazał, iż z uwagi na zawał serca i depresję nie pamięta wielu szczegółów z wcześniejszego okresu. Nie zgłosił również żadnych wniosków ani dowodów. Powód z kolei w odpowiedzi na sprzeciw przedłożył kopię umowę o limit zadłużenia w koncie zawartą z pozwanym oraz kopię umowy o rachunek bankowy poświadczone za zgodność przez występującego w sprawie pełnomocnika. W związku z tym jeżeli zdaniem pozwanego widniejący tam podpis nie należał do niego, czy też nie został przez niego złożony winien podnieść powyższą okoliczność i wykazać, że to nie on podpisał sporną umowę np. wnioskując o dowód z opinii biegłego, czego jednak nie zrobił. Podkreślić bowiem należy, iż zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z tych też względów w ocenie sądu biorąc pod uwagę złożone przez powoda dokumenty nie ulega wątpliwości sądu, iż pozwany zawarł z powodem sporną umowę i wykorzystywał przyznany mu limit zadłużenia. Sąd zważył przy tym, iż pozwany nie kwestionował przedmiotowego roszczenia co do wysokości. Nadto biorąc pod uwagę przedłożone przez powoda dokumenty, w tym w szczególności wykaz transakcji dokonywanych na koncie, wysokość zadłużenia nie budzi wątpliwości Sądu. Z tych też względów powództwo w ocenie sądu zasługiwało na uwzględnienie zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Dlatego też Sąd w punkcie I-szym wyroku na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. prawo bankowe w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. a także łączącej strony umowy z dnia 20.11.2002r. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę łącznie 40.107,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 34.925,21 zł od dnia 16.11.2015r. do dnia zapłaty.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. i uznając, iż powód wygrał przedmiotowe postępowanie obciążył pozwanego kosztami procesu w całości zasadzając od niego na rzecz powoda kwotę 2.919 zł, na którą składa się opłata od pozwu w wysokości 502 zł oraz opłata za czynności radcy prawnego ustalona w oparciu o przepis § 6 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku o opłatach za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa (2417 zł).