Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: Sylwia Wardzała

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania R. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 9 lipca 2015 roku nr (...)

w sprawie R. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wypłatę emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 842/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 25 listopada 2015 r.

Decyzją z dnia 9 lipca 2015 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia
29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
(Dz. U. z 2004 r. UE L Nr 166, poz. 1), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 czerwca 2015 r., odmówił R. N. wypłaty emerytury za okres od 1 września 2014 r. do
31 stycznia 2015 r., ponieważ pomimo pouczenia zawartego w decyzji z dnia 22 sierpnia 2014 r., ubezpieczona nie nadesłała potwierdzonego urzędowo poświadczenia życia
i zamieszkania w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji. Organ rentowy wskazał, że prawidłowo wypełniony formularz wpłynął do Wydziału w dniu 5 lutego 2015 r., w związku z czym, zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalno- rentowej, wypłatę należnej ubezpieczonej emerytury podjęto od 1 lutego 2015 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Odwołanie od tej decyzji wniosła R. N., domagając się jej zmiany
i wypłaty emerytury za okres od 1 września 2014 r. do 31 stycznia 2015 r. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że organ rentowy znajduje się już w posiadaniu poświadczenia życia
i zamieszkania, które złożyła w Oddziale Zakładu osobiście. Wskazała, że nie mieszka
w Polsce i z uwagi na problemy ze zdrowiem nie mogła stawić się w ZUS wcześniej celem złożenia poświadczenia życia i zamieszkania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, powołał się na przepisy
art. 128 ustawy emerytalno- rentowej oraz przepis art. 135 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu,
z uwzględnieniem ust. 2.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołująca R. N. urodziła się w dniu (...) Ubezpieczona posiada stałe miejsce zamieszkania na terytorium Austrii.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o emeryturę. Decyzją ostateczną z dnia 2 listopada 2010 r. (...) Oddział w N. przyznał jej emeryturę od 1 sierpnia 2010 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku.

W dniu 5 listopada 2010 r. wpłynęło do organu rentowego oświadczenie odwołującej z dnia 2 listopada 2010 r. o posiadaniu stałego miejsca zamieszkania na terytorium Austrii,(...) W. O.- P.- S. (...), potwierdzone przez uprawnioną instytucję austriacką.

W dniu 4 lipca 2011 r. wpłynęło zaś wypełnione przez odwołującą Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 29 czerwca 2011 r., z potwierdzeniem własnoręczności podpisu ubezpieczonej na formularzu ZUS Rp-3c przez uprawnioną instytucję: Magistrat der S. W. M. (...), B. (...). B., L. S. (...) W..

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: wniosek
o emeryturę- k. 1 cz. II tych akt, decyzja ZUS z dnia 02.11.2010 r.- k. 77 cz. II tych akt, oświadczenie odwołującej z dnia 02.11.2010 r.- k. 95-97 cz. II tych akt, poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 29.06.2011 r.- k. 104 cz. II tych akt,

Organ rentowy zażądał od ubezpieczonej potwierdzenia życia i zamieszkania, przesyłając na wskazany przez nią adres do korespondencji w Polsce druk formularza Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty. W dniu 2 czerwca 2014 r. organ rentowy ponownie przesłał odwołującej formularz ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia
i zamieszkania emeryta lub rencisty celem uzupełnienia potwierdzenia własnoręczności podpisu na formularzu informując, że nie złożenie poświadczenia skutkować będzie wydaniem decyzji wstrzymującej dalszą wypłatę pobieranego świadczenia, a wznowienie wypłaty świadczenia nastąpi od miesiąca otrzymania prawidłowo wypełnionego formularza. Termin na przesłanie poprzednio wysłanego poświadczenia upłynął w dniu 15 maja 2014 r. Powtórnie wysłany formularz został odebrany przez odwołującą w dniu 5 czerwca 2014 r.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: pismo ZUS z dnia 02.06.2014 r.- k. 133 cz. II tych akt,

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął do organu rentowego formularz ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty, ale bez urzędowego potwierdzenia własnoręczności podpisu ubezpieczonej.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 15.04.2014 r.- k. 134 cz. II tych akt,

W dniu 7 lipca 2014 r. organ rentowy ponownie przesłał odwołującej formularz
ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty celem uzupełnienia potwierdzenia własnoręczności podpisu na formularzu informując, że nie złożenie poświadczenia skutkować będzie wydaniem decyzji wstrzymującej dalszą wypłatę pobieranego świadczenia, a wznowienie wypłaty świadczenia nastąpi od miesiąca otrzymania prawidłowo wypełnionego formularza. Powtórnie wysłany formularz został odebrany przez odwołującą w dniu 9 lipca 2014 r.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS,

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2014 r. (...) Oddział w T. wstrzymał odwołującej wypłatę emerytury od 1 września 2014 r., tj. od najbliższego terminu płatności świadczenia, ponieważ ubezpieczona nie przesłała Zakładowi formularza ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty urzędowo potwierdzonego. W decyzji tej poinformował odwołującą, że dostarczenie dokumentu w terminie miesiąca od daty otrzymania decyzji spowoduje podjęcie wypłaty emerytury od najbliższego terminu płatności, zaś nadesłanie dokumentu w terminie późniejszym- podjęcie wypłaty od miesiąca otrzymania dokumentu. Decyzja ta została wysłana ubezpieczonej w dniu 25 sierpnia 2014 r. na wskazany przez nią adres do korespondencji w Polsce łącznie z drukiem Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: decyzja ZUS z dnia 22.08.2014 r.- k. 136-137 cz. II tych akt,

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął do organu rentowego formularz ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty bez urzędowego potwierdzenia własnoręczności podpisu na formularzu. Wraz z pismem z dnia 9 stycznia 2015 r. Zakład po raz kolejny przesłał odwołującej druk Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty celem uzupełnienia urzędowego potwierdzenia własnoręczności podpisu, informując ją, jaki urząd dokonuje potwierdzenia.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 14.12.2014 r.- k. 144 cz. II tych akt, pismo ZUS z dnia 09.01.2015 r.- k. 146 cz. II tych akt,

W dniu 9 lutego 2015 r. wpłynął do organu rentowego wypełniony formularz ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 5 lutego 2015 r.
z urzędowym potwierdzeniem własnoręczności podpisu na formularzu. W związku z tym, decyzją z dnia 27 marca 2015 r. (...) Oddział w T. wznowił odwołującej wypłatę emerytury od 1 lutego 2015 r., tj. od miesiąca wpływu do Zakładu poświadczonego dokumentu potwierdzającego istnienie dalszego prawa do świadczenia. Decyzja ta została wysłana odwołującej na nowy adres do korespondencji w Austrii w dniu 31 marca 2015 r.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty z dnia 05.02.2015 r.- k. 147-148
cz. II tych akt, decyzja ZUS z dnia 27.03.2015 r.- k. 161-162 cz. II tych akt,

W dniu 4 maja 2015 r. wpłynął do organu rentowego wniosek odwołującej o wypłatę wyrównania emerytury za okres od czerwca 2014 r. do stycznia 2015 r. W piśmie z dnia
21 maja 2015 r. ZUS poinformował odwołującą, że decyzją z dnia 22 sierpnia 2014 r. wstrzymano jej wypłatę emerytury od 1 września 2014 r., ponieważ nie nadesłała urzędowo potwierdzonego poświadczenia życia i zamieszkania. Wskazał, że decyzją tą ubezpieczona poinformowana została o wypłacie świadczenia od daty wstrzymania w przypadku dostarczenia urzędowo potwierdzonego Poświadczenia życia i zamieszkania emeryta lub rencisty. Podał, że prawidłowo wypełniony formularz wpłynął do Wydziału w dniu 5 lutego 2015 r., dlatego zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalno- rentowej, wypłatę emerytury podjęto od 1 lutego 2015 r. W związku z tym, brak jest możliwości wypłaty emerytury za okres od 1 września 2014 r. do 31 stycznia 2015 r.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: wniosek odwołującej o wypłatę wyrównania- k. 167 cz. II tych akt, pismo ZUS z dnia 21.05.2015 r.- k. 169 cz. II tych akt,

W dniu 5 czerwca 2015 r. odwołująca wysłała na adres (...) Oddział w T. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym wskazała, że powodem wysłania organowi rentowemu niekompletnego druku Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty były jej problemy zdrowotne. Wniosek ten wpłynął do Zakładu w dniu 9 czerwca 2015 r. Decyzją z dnia 9 lipca 2015 r. (...) Oddział w T., po rozpatrzeniu wniosku
z dnia 5 czerwca 2015 r., odmówił odwołującej wypłaty emerytury za okres od 1 września 2014 r. do 31 stycznia 2015 r., ponieważ pomimo pouczenia zawartego w decyzji z dnia
22 sierpnia 2014 r. ubezpieczona nie nadesłała potwierdzonego urzędowo poświadczenia życia i zamieszkania w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji. W decyzji tej organ rentowy wskazał, że prawidłowo wypełniony formularz wpłynął do Wydziału w dniu 5 lutego 2015 r., w związku z czym, zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalno- rentowej, wypłatę należnej ubezpieczonej emerytury podjęto od 1 lutego 2015 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: wniosek odwołującej o ponowne rozpatrzenie sprawy- k. 170 cz. II tych akt, decyzja ZUS z dnia 09.07.2015 r.- k. 172 cz. II tych akt,

Wysyłane do odwołującej formularze ZUS Rp-3c- Poświadczenie życia
i zamieszkania emeryta lub rencisty zawierały pouczenie, że własnoręczność podpisu emeryta lub rencisty zamieszkałego za granicą albo upoważnionej osoby sprawującej faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą, na poświadczeniu życia, potwierdza: przedstawiciel instytucji upoważnionej do dokonywania takich czynności zgodnie z wewnętrznymi przepisami obowiązującymi w państwie zamieszkania emeryta/rencisty/upoważnionej osoby sprawującej faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą albo upoważniona osoba w polskiej placówce dyplomatycznej lub konsularnej.

dowód:

-

dokumenty zgromadzone w aktach ZUS, w szczególności: poświadczenia życia i zamieszkania emeryta lub rencisty- k. 134, 144 cz. II tych akt,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Odwołanie od zaskarżonej decyzji (...) Oddział w T. z dnia 9 lipca 2015 r.,
w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748), na żądanie organu rentowego emeryt lub rencista jest zobowiązany do potwierdzania własnoręcznym podpisem istnienia dalszego prawa do pobierania świadczeń określonych ustawą (ust. 1). W razie zaistnienia okoliczności uniemożliwiających lub utrudniających emerytowi lub renciście złożenie tego podpisu, istnienie dalszego prawa do pobierania świadczeń przez tego emeryta lub rencistę może potwierdzić własnoręcznym podpisem upoważniona osoba sprawująca faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą (ust. 2). Własnoręczność podpisu osób, o których mowa w ust. 1 i 2, potwierdzają nieodpłatnie właściwe organy administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego (ust. 3). Jak zaś stanowi ust. 5, w razie niespełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 101 i 134 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 101 pkt 1 powołanej wyżej ustawy stanowi, że prawo do świadczeń ustaje, gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania tego prawa.

Stosownie zaś do treści art. 134 ust. 1 pkt 2 ustawy, wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli osoba pobierająca świadczenia mimo pouczenia lub żądania organu rentowego nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń.

W nawiązaniu do powołanego wyżej art. 128 ustawy, zauważyć należy, że ustawodawca wyposażył organy rentowe w uprawnienie do żądania potwierdzenia istnienia dalszego prawa do pobierania świadczeń określonych ustawą celem ograniczenia sytuacji polegających na pobieraniu świadczeń emerytalno- rentowych za osoby nieżyjące. Wspomnianego potwierdzenia emeryt (rencista) dokonuje poprzez złożenie podpisu pod stosownym oświadczeniem. Musi to być podpis własnoręczny, tak więc zachodzi tu przypadek osobistego działania, wyłączający możliwość posłużenia się pełnomocnikiem,
o którym mowa w art. 32-33 k.p.a. Wyjątkowo, jeśli zaistnieją okoliczności uniemożliwiające lub utrudniające emerytowi lub renciście złożenie podpisu (np. obłożna choroba, zły stan psychiczny), istnienie dalszego prawa do pobierania świadczeń może potwierdzić własnoręcznym podpisem upoważniona osoba sprawująca faktyczną opiekę nad świadczeniobiorcą (art. 128 ust. 2 ustawy).

Komentowana instytucja odgrywa rolę podobną do oświadczenia przewidzianego
w art. 75 § 2 k.p.a., jednak w przypadku poświadczenia życia nie została uregulowana jakakolwiek treść, która powinna się znaleźć w składanym oświadczeniu. W praktyce realizacja art. 128 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS polega na dostarczeniu świadczeniobiorcom przez ZUS gotowych formularzy, czyli tzw. poświadczeń życia
i zamieszkania, które po wypełnieniu powinny zostać zwrócone do organu rentowego („Emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz”, B. Gudowska,
dr hab. K. Ślebzak, Warszawa 2013 r., str. 785).

Tryb ten w szczególności dotyczy emerytów i rencistów zamieszkałych za granicą.
W takim jednak przypadku własnoręczność podpisu emeryta lub rencisty albo upoważnionej osoby sprawującej faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą, na poświadczeniu życia, potwierdza przedstawiciel instytucji upoważnionej do dokonywania takich czynności zgodnie z wewnętrznymi przepisami obowiązującymi w państwie zamieszkania emeryta, rencisty, upoważnionej osoby sprawującej faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą albo upoważniona osoba w polskiej placówce dyplomatycznej lub konsularnej.

W niniejszej sprawie, po zapoznaniu się z dokumentami zgromadzonymi w aktach organu rentowego, Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, zgodna z obowiązującymi przepisami prawa, a stan faktyczny przedstawiony przez organ rentowy odpowiada stanowi rzeczywistemu.

Nie ulega wątpliwości, że odwołująca, mająca miejsce zamieszkania za granicą, po wezwaniu ją przez organ rentowy do wypełnienia druku Poświadczenia życia i zamieszkania emeryta lub rencisty, druk ten powinna wypełnić, a własnoręczność jej podpisu winna zostać poświadczona przez upoważniony do tego organ zgodnie z wewnętrznymi przepisami Austrii albo upoważnioną osobę w polskiej placówce dyplomatycznej lub konsularnej. Stosowne pouczenie w tym zakresie zostało umieszczone na każdym z doręczonych ubezpieczonej druków Poświadczenia życia i zamieszkania emeryta lub rencisty. Odwołująca co prawda dwukrotnie wysłała do organu rentowego druk Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty (k. 134 i 144 cz. II akt ZUS), ale w obu przypadkach podpis na formularzu nie został potwierdzany przez odpowiedni organ. Po wpłynięciu w dniu 30 czerwca 2014 r. pierwszego z niepotwierdzonych urzędowo formularzy ZUS Rp-3c, organ rentowy na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z FUS decyzją z dnia 22 sierpnia 2014 r. wstrzymał ubezpieczonej wypłatę emerytury od
1 września 2014 r. Z akt sprawy wynika, że dopiero 5 lutego 2015 r. odwołująca wysłała na adres (...) Oddział w T. prawidłowo potwierdzony formularz ZUS Rp-3c
(k. 148 cz. II akt ZUS), co zgodnie z art. 135 ust. 1 powołanej ustawy spowodowało wznowienie wypłaty należnej jej emerytury od 1 lutego 2015 r., tj. od miesiąca wpływu do Zakładu poświadczonego dokumentu potwierdzającego istnienie dalszego prawa do świadczenia. Takiego rozstrzygnięcia organ rentowy dokonał w decyzji z dnia 27 marca
2015 r. Jak stanowi przepis art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z FUS, w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu. W ust. 3 art. 135 tej ustawy wskazano zaś, że jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o jej wznowieniu.

Należy zauważyć, że nie po raz pierwszy w 2014 r. odwołująca wezwana została przez organ rentowy do przedłożenia urzędowo potwierdzonego druku Poświadczenie życia
i zamieszkania emeryta lub rencisty. W dniu 4 lipca 2011 r. wpłynął bowiem do ZUS wypełniony przez ubezpieczoną formularz ZUS Rp-3c z dnia 29 czerwca 2011 r.,
z potwierdzeniem własnoręczności jej podpisu na druku przez uprawnioną instytucję: Magistrat der S. W. M. (...), B. (...). B., (...) W.. Wcześniej natomiast odwołująca wysłała do organu rentowego oświadczenie z dnia 2 listopada 2010 r. o posiadaniu stałego miejsca zamieszkania na terytorium (...) W. O.- P.- S. (...), które potwierdzone zostało przez uprawnioną instytucję austriacką. Oświadczenie to wpłynęło do ZUS w dniu 5 listopada 2010 r. Odwołująca miała zatem świadomość tego, że formularz Poświadczenie życia
i zamieszkania emeryta lub rencisty musi zostać urzędowo potwierdzony przez uprawnioną instytucję, do czego zresztą kilkukrotnie była wzywana przez organ rentowy.

Jak wskazuje się w literaturze, błąd organu rentowego polega na rozbieżności pomiędzy treścią jego orzeczenia, a stanem uprawnień rzeczywiście posiadanych przez zainteresowanego. Do stwierdzenia błędu nie jest konieczna (jest obojętna) kwestia subiektywnego przeświadczenia, czy winy. Chodzi o błąd w znaczeniu obiektywnym.
W judykaturze błąd organu rentowego rozumiany jest szeroko, zgodnie z tzw. obiektywną błędnością decyzji („Emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz”,
B. Gudowska, dr hab. K. Ślebzak, Warszawa 2013 r., str. 801, 802). W wyroku z dnia
17 marca 2011 r., I UK 332/10 ( Legalis nr 479077) Sąd Najwyższy podniósł, że określenie „błąd organu rentowego” obejmuje sytuacje, w których organ rentowy miał podstawy do przyznania świadczenia, lecz z przyczyn leżących po jego stronie tego nie uczynił. Za takie przyczyny można uznać wszelkie zaniedbania tego organu, każdą obiektywną wadliwość decyzji, niezależnie od tego czy jest ona skutkiem zaniedbania, pomyłki, celowego działania organu rentowego, czy też rezultatem niewłaściwych działań pracodawców albo wadliwej techniki legislacyjnej i w konsekwencji niejednoznaczności stanowionych przepisów. Oznacza to, że przedmiotowe pojęcie obejmuje również niedopełnienie obowiązku działania
z urzędu na korzyść osób uprawnionych do świadczeń emerytalno- rentowych.

Zasadnie zatem zaskarżoną decyzją z dnia 9 lipca 2015 r. organ rentowy odmówił odwołującej wypłaty emerytury za okres od 1 września 2014 r. do 31 stycznia 2015 r., skoro pomimo pouczenia zawartego w decyzji z dnia 22 sierpnia 2014 r. o wstrzymaniu wypłaty świadczenia od 1 września 2014 r., wnioskodawczyni nie nadesłała potwierdzonego urzędowo formularza ZUS Rp-3c w terminie 30 dni od daty otrzymania tej decyzji. Formularz z pieczęcią uprawnionego organu wpłynął do Zakładu dopiero w dniu 9 lutego 2015 r. Stosownie więc do treści art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z FUS, organ rentowy nie miał innej możliwości, jak tylko wznowienie wypłaty świadczenia od 1 lutego 2015 r., konsekwencją czego jest brak prawa do wypłaty ubezpieczonej emerytury za okres od 1 września 2014 r. do 31 stycznia 2015 r.

Podjęte przez organ rentowy działania były prawidłowe. W szczególności, organ ten nie dopuścił się błędu, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS. W sposób prawidłowy zastosował w sprawie obowiązujące przepisy ustawy emerytalno- rentowej, które mają charakter norm bezwzględnie obowiązujących.

Zaskarżona decyzja (...) Oddział w T. z dnia 9 lipca 2015 r. była więc słuszna, zaś odwołanie od tej decyzji uznać należało za bezzasadne.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.