Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2016 r. w S.

odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 lutego 2016 r. Nr (...)- (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 220/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3.02.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) odmówił ubezpieczonej A. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z 27.01.2016 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona, która wskazała, iż była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i w dalszym ciągu stan jej zdrowia nie pozwala na wykonywanie przez nią pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując, iż nie wnosi ono do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałby zmianę zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona A. C., urodzona (...), w dniu 27.11.2015 r. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 167 a. r.). W trakcie składania tego wniosku A. C. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z dnia 15.01.2015 r. ustalająca prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31.12.2015 r. k. 165 a. r.). W toku postępowania orzeczniczego ubezpieczona została przebadana przez Komisję Lekarską ZUS, która stwierdziła u niej przebytą operację dyskopatii C4-C5 i C6-C7 w 2009 r. i C5-C6 ze stabilizacją implantem w 2013 r. aktualnie bez zespołu korzeniowego, zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego lewego leczone artroskopowo w 2008 r. z niewielkim ograniczeniem jego ruchomości, stan po odbarczeniu pierwszego przedziału prostowników przedramienia prawego w lutym 2015 r. bez upośledzenia sprawności ręki, zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego bez istotnego upośledzenia sprawności podporowej i lokomocyjnej kończyny. Orzeczeniem z dnia 27.01.2016 r. Komisja Lekarska ZUS uznała, że schorzenia te nie powodują by ubezpieczona była długotrwale niezdolna do pracy (k. 40-41 a. l.).

Orzeczenie to stało się podstawą dla pozwanego Oddziału ZUS do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 3.02.2016 r. (k. 173 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii, neurologii oraz psychiatrii (k. 12-13 i k. 44 a. s.). Biegli rozpoznali u A. C. następujące schorzenia: przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego w przebiegu zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych obecnie bez zespołu korzeniowego i bez objawów ubytkowych, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii C4-C5, C6-C7 w 2009 r. i C5-C6 w 2013 r. ze stabilizacją implantem (...), nawracający zespół bólowy kręgosłupa L-S w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego lewego z niewielkim ograniczeniem ruchomości po przebytym leczeniu artroskopowym w 2008 r., stan po odbarczeniu pierwszego przedziału prostowników przedramienia prawego w 2015 r., brak dysfunkcji prawej ręki, zmiany zwyrodnieniowe stawu kolanowego prawego po przebytej artroskopii w 2014 r. bez upośledzenia funkcji podporowej i lokomocyjnej oraz zaburzenia depresyjne adaptacyjne o podłożu sytuacyjnym. Na podstawie powyższego biegli stwierdzili, iż ubezpieczona jest zdolna do pracy. W uzasadnieniu biegli wskazali m. in., iż u A. C. rozpoznane zostało niewielkie ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa i stawu barkowego lewego mieszczące się w granicach funkcjonalnej normy. Ubezpieczona posiada siłę manualną i sprawność obu rąk w granicach normy. Biegli uznali, iż również ogólna sprawność ruchowa ubezpieczonej znajduje się w normie. Badanie neurologiczne nie wykazało objawów uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego- nie odnotowano objawów ogniskowych i piramidowych. Od czasu badania lekarskiego z 30.12.2014 r. nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej w zakresie wydolności funkcjonalnej układu ruchu. Stąd też, aktualny stan zaawansowania schorzenia układu ruchu i stan neurologiczny nie narusza sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zawodowej zgodniej z kwalifikacjami ubezpieczonej i dotychczas wykonywanej na ogólnodostępnym rynku pracy. Schorzenia układu ruchu przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości bólowo-korzeniowych. Biegły psychiatra podał, iż ubezpieczona rozpoczęła ambulatoryjne leczenie psychiatryczne w (...) w S. w 2009 r. z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych. Dolegliwości te, w ocenie biegłego, nie miały od początku charakteru endogennego, lecz reaktywny i spowodowane były dolegliwościami bólowymi po przebytych operacjach narządu ruchu, a także problemami z powrotem do pracy. Przebiegały na tyle łagodnie, że nie było potrzeby kierowania ubezpieczonej na psychiatryczną kurację szpitalną. Aktualnie A. C. dalej wymaga leczenia ambulatoryjnego oraz kontroli stanu zdrowia w PZP. Stwierdzone u niej dolegliwości nie sprowadzały w przeszłości ani nie powodują obecnie niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

Ubezpieczona pracowała jako sprzedawca oraz pracownik magazynowy (bezsporne- kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 5 a. r., świadectwa pracy k. 7-21 a. r.).

Odwołanie ubezpieczonej nie jest zasadne.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych stanowią wiarygodne i miarodajne dowody pozwalające ustalić, czy ubezpieczona na datę wydania zaskarżonej decyzji była osobą niezdolną do pracy. Zostały sporządzone przez osoby o odpowiednim wykształceniu, posiadające specjalistyczną wiedzę z zakresu medycyny, a precyzyjniej ortopedii, neurologii oraz psychiatrii. Ich sporządzenie zostało poprzedzone bezpośrednim badaniem ubezpieczonej oraz zapoznaniem się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie. Opinie są spójne i logiczne oraz zostały należycie uzasadnione.

Tym samym Sąd Okręgowy przyjął, iż ubezpieczona nie jest częściowo niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a mianowicie, że nie utraciła ona w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (tj. w zawodzie sprzedawcy oraz pracownika magazynowego).

Zgłoszone przez ubezpieczoną zastrzeżenia do opinii stanowią jedynie polemikę z ustaleniami biegłych i nie podważają merytorycznej wartości tego środka dowodowego. Stąd też nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek A. C. o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych z zakresu ortopedii i neurologii.

Wobec ustalenia, na podstawie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, iż ubezpieczona jest zdolna do pracy, stwierdzić należy, iż nie spełnia ona podstawowego wymogu uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, stosownie do treści art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania.