Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 grudnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 maja 2016 r. Nr(...)

p o s t a n a w i a :

I.  uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. celem ponownego rozpoznania;

II.  umorzyć postępowanie.

Sygn. akt: IV U 541/16 UZASADNIENIE postanowienia z 28 grudnia 2016r.

Decyzją z 19 maja 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art.57 ustawy z 17 października 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił S. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że nie zgadza się z oceną lekarza orzecznika ZUS oraz komisji lekarskiej ZUS, którzy stwierdzili, że nie jest niezdolny do pracy. Podniósł, że orzeczenia te są niezgodne ze stanem rzeczywistym, gdyż cierpi na szereg schorzeń, w tym zaniki pamięci, zaburzenia koncentracji, nadpobudliwość, a także schorzenia narządu ruchu – kręgosłupa oraz stawów biodrowych, kolanowych, nadgarstków i palców rąk. Powyższe powoduje, że nie jest zdolny do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (odwołanie wraz z załącznikami złożonymi w kopercie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z 13 maja 2016r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. M. w okresie od 9 grudnia 2001r. do 31 sierpnia 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (pierwsza decyzja z 15 lutego 2002r. o ustaleniu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy k.27 akt rentowych oraz decyzja z 12 września 2012r. o ustaleniu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do 31 sierpnia 2014r. k.215 akt rentowych). Podstawą orzekania u ubezpieczonego częściowej niezdolności do pracy były schorzenia natury neurologicznej i psychiatrycznej związane z wieloogniskowym naczyniowym uszkodzeniem mózgu oraz organicznymi zaburzeniami osobowości (dokumentacja orzecznicza ZUS z lat 2001-2012 – w aktach rentowych). Następnie decyzją z 7 października 2014r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do dalszej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (po 31 sierpnia 2014r.) wskazując, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (decyzja z 7 października 2014r. k.224 akt rentowych). Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji, które toczyło się przed tut. Sądem pod sygnaturą akt IV U 1185/14, zostało prawomocnie oddalone, po tym jak w oparciu o opinie biegłych psychiatry, psychologa, neurologa, reumatologa i ortopedy Sąd ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (opinie biegłych k.13, 21 i 31 oraz wyrok z 17 lutego 2016r.k.45 akt IV U 1185/14 tut. Sądu).

Kilka dni przed wydaniem wyroku w sprawie IV U 1185/14, w dniu 11 lutego 2016r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z nowym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Rozpoznając ten wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 14 kwietnia 2016r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 14 kwietnia 2016r. k.11 akt rentowych za wnioskiem z 11 lutego 2016r.). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 13 maja 2016r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.58 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 13 maja 2016r. k.13 akt rentowych za wnioskiem z 11 lutego 2016r.). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 19 maja 2016r. Zakład odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 19 maja 2016r. k.14 w/w akt rentowych).

Rozpoznając odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu psychiatrii, psychologii, neurologii, reumatologii oraz medycyny pracy celem zbadania ubezpieczonego, zapoznania się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i wypowiedzenia się, czy ubezpieczony jest częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy (postanowienie Sądu z 29 czerwca 2016r. k.6 akt sprawy). W złożonych opiniach biegli rozpoznali u ubezpieczonego obustronne zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego, zespół bólowy kręgosłupa bez objawów ubytkowych i neurologicznych, a ponadto naczyniowe bóle głowy w przebiegu wczesnych, drobnych zmian naczyniowych oraz zaburzenia depresyjne i lękowe mierne z dyskretnymi zmianami organicznymi w centralnym układzie nerwowym bez istotnego wpływu na funkcjonowanie poznawcze i emocjonalne stwierdzając jednocześnie, że o ile ostatnie z wymienionych schorzenia neurologiczne i natury psychicznej samoistnie nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do pracy, o tyle zaistniała progresja zmian zwyrodnieniowych obu stawów biodrowych oraz kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego powoduje u ubezpieczonego dużą patologię narządu ruchu czyniąc go częściowo niezdolnym do pracy od 29 sierpnia 2016r. do 31 sierpnia 2017r. (opinia zespołu biegłych psychiatry, psychologa, neurologa, reumatologa k.10-14 akt sprawy oraz opinia biegłego z zakresu medycyny pracy k.26-27 akt sprawy).

Ubezpieczony ma wykształcenie zawodowe ślusarz mechanik. W swoim zawodzie oraz na pokrewnym stanowisku pomocy montera instalacji co pracował od września 1980r. do sierpnia 1993r. (świadectwo szkolne, świadectwo pracy i zaświadczenie o zatrudnieniu w Komendzie Wojewódzkiej Policji k.4, 5 i 8 akt rentowych za wnioskiem z 28 listopada 2001r.). Następnie, od września 1993r. do sierpnia 1998r. pracował jako nauczyciel zawodu w Zespole Szkół nr (...) w S., a przed ustaleniem prawa do renty – od kwietnia 1999r. był zatrudniony w (...) S.C. w S. na stanowisku mistrza ds. produkcji (świadectwo pracy i zaświadczenie o zatrudnieniu k.9-11 w/w akt rentowych).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art.477 ¹⁴§4 kpc w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub stwierdzenia niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W takim przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Analizując okoliczności sprawy, w tym treść odwołania ubezpieczonego i ustalenia płynące z opinii biegłych Sąd doszedł do przekonania, że w sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania powyższej regulacji. Nie ulega wątpliwości, iż w świetle w/w opinii (na k.14 i 27 akt) po wydaniu zaskarżonej decyzji z 19 maja 2016r. i po złożeniu przez ubezpieczonego odwołania od tej decyzji zaistniały nowe okoliczności w zakresie stanu zdrowia ubezpieczonego polegające na progresji zmian zwyrodnieniowych obu stawów biodrowych oraz kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego. Schorzenia te – jak wynika z opinii biegłych – powodują u ubezpieczonego dużą patologię narządu ruchu czyniąc go częściowo niezdolnym do pracy na okres roku ,tj. od 29 sierpnia 2016r. do 31 sierpnia 2017r. Należy podkreślić, że schorzenia te istniały u ubezpieczonego już wcześniej – w czasie rozpoznawania przez Sąd odwołania ubezpieczonego od decyzji z 7 października 2014r., ale w ówczesnym stania zaawansowania nie powodowały one niezdolności ubezpieczonego do pracy, o czym orzekł prawomocnie Sąd oddalając odwołanie w sprawie IV U 1185/14 (vide: opinie k.13, 21 i 31 akt IV U 1185/14 tut. Sądu). Na rozwój zmian chorobowych, w szczególności w zakresie stawów biodrowych, po złożeniu odwołania od zaskarżonej decyzji wskazują również karty informacyjne z leczenia szpitalnego ubezpieczonego złożone na badaniu, a pochodzące z września 2016r. (k.24-25 akt sprawy).

W tych okolicznościach, w myśl powyższego uregulowania, Sąd zobligowany był do uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i w konsekwencji do umorzenia postępowania wywołanego wniesieniem przez ubezpieczonego odwołania od decyzji z 19 maja 2016r.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.