Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Tarnowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Piotr Maziarz

Protokolant – referent stażysta Ewelina Kita

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016r. w Tarnowie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...)
z siedzibą w W.

przeciwko K. T.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Piotr Maziarz

Sygn. akt I C 2029/16 upr.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 listopada 2016 roku

Strona powodowa Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w pozwie wniesionym w dniu 27 lutego 2016 roku domagała się zasądzenia od pozwanej K. T. kwoty 1561 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 18 lutego 2014 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje żądanie podała, iż zwarła w dniu 3 sierpnia 2012 roku z pozwaną umowy:

- ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów na okres od dnia 3 sierpnia 2012 roku do 2 sierpnia 2013 r., przy czym pozwana nie zapłaciła w terminie do 3 lutego 2013 roku drugiej raty składki w kwocie 385 zł.,

- ubezpieczenia pojazdów lądowych od uszkodzeń i kradzieży Autocasco na okres od 3 sierpnia 2012 roku do 2 sierpnia 2013 roku, przy czym pozwana nie zapłaciła w terminie do 3 lutego 2013 roku drugiej składki w wysokości 1176 zł.

Ubezpieczyciel wskazał, że składki z tytułu powyższych dwóch umów zostały rozłożone na 2 raty. Termin płatności drugich rat upływał 3 lutego 2013 roku. Zapłata ich jednak nie nastąpiło.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym żądanie strony powodowej zostało uwzględnione w całości.

Od powyższego nakazu pozwana K. T. wniosła sprzeciw, w którym zaskarżyła w całości wydane orzeczenie domagając się oddalenia powództwa.

Uzasadniając swoje stanowisko procesowe przyznała, iż w/wym. okresie zawarła dwie umowy ubezpieczeniowe z powodem i opłaciła pierwsze raty. Pozwana zarzuciła jednak, że upłynął trzy letni termin przedawnienia roszczenia ubezpieczyciela o zapłatę drugich rat składek ubezpieczenia OC i AC.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w dniu 3 sierpnia 2012 roku jako ubezpieczyciel zawarło z K. T. jako ubezpieczającym umowy:

- ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów,

- ubezpieczenia pojazdów lądowych od uszkodzeń i kradzieży Autocasco.

Obydwie umowy zostały zawarte na okres od 3 sierpnia 2012 roku do 2 sierpnia 2013 roku, a ich przedmiotem był samochód marki S. (...) nr rej. (...).

Składki ubezpieczeniowe strony rozłożyły na dwie raty, przy czym pierwsze raty w wysokości odpowiednio 582 zł. (OC) i 1546 zł. (AC), zostały uiszczone przez pozwaną przy zwarciu umowy. Drugie raty w kwotach odpowiednio 385 zł. i 1176 zł. miały zostać zapłacone przez pozwaną w terminie do 3 lutego 2013 roku.

Także po wezwaniu pozwana nie zapłaciła owych składek.

Okoliczności niesporne, ale i wynikające z potwierdzenia zawarcia umów ubezpieczeń komunikacyjnych, k. 24.

W niniejszej sprawie nie budził wątpliwości fakt zawarcia przez strony umów ubezpieczenia OC i AC dotyczących samochodu marki S. (...) nr rej. (...), jak też tego, że termin zapłaty II rat składek ubezpieczeniowych upływał w dniu 3 lutego 2013 roku. Są to fakty niesporne, które znajdują potwierdzenie w treści przedłożonego w trakcie postępowania dokumentu.

Sąd rozważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 117 K.c. roszczenia majątkowe (a takim niewątpliwie są roszczenia o zapłatę zaległych składek ubezpieczeniowych z umów ubezpieczeń obowiązkowych i dobrowolnych) ulegają przedawnieniu. Przedawnienie jest jedną z instytucji dawności, która prowadzi do stabilizacji stosunków prawnych i gwarantuje ich pewność poprzez ograniczenie w czasie możliwości skutecznego realizowania roszczeń (por. uzasad. wyroku SN z 12.02.1991 r., III CRN 500/90, publ. OSNCP 7-8/92/137). Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciw komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia. Wykonanie tego uprawnienia powoduje, że roszczenie nie może być już skutecznie dochodzone. Przy czym przedawnione roszczenie nie wygasa, tylko zamienia się w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji (por. S. Dmowski, S. Rudnicki „Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna”, Wyd. Prawnicze LexisNexis, W-wa 2006 r., s. 450). Przedawnienie roszczenia dotyczy nie tylko świadczenia głównego, ale i odsetek (por. uchwała SN z 10.11.1995 r., sygn. akt III CZP 156/95, publ. OSNCP 3/96/31).

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, iż obie raty składek ubezpieczeniowych miały zostać zapłacone na rzecz powoda do dnia 3 lutego 2013 roku. Oznacza to, że roszczenie ich zapłatę stało się wymagalne w rozumieniu art. 120 § 1 K.c. już w dniu 4 lutego 2013 roku. i stosownie do treści wskazanego przepisu od tego dnia rozpoczął się bieg przedawnienia. Bieg terminu przedawnienia nie został przerwany w okresie 3 lat (do 3 lutego 2016 r.), gdyż w tym okresie ani nie uznano powództwa ani nie wniesiono pozwu. Powód wniósł powództwo dopiero 27 lutego 2016 roku, a więc po upływie terminu przedawnienia. Zatem jak z tego wynika powództwo wytoczono po upływie terminu przedawnienia co pozwala pozwanej na uchylenie się od zaspokojenia należności powoda.

Wbrew stanowisku powoda okoliczności wezwania pozwanej o zapłatę w pismach z 4 i 6 lutego 2014 roku nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia. Zobowiązanie bowiem było od samego początku terminowe, a same wezwania pochodzące od ubezpieczyciela - w świetle obowiązującego prawa - kierowane do ubezpieczającego nie przerywają biegu terminu przedawnienia. Regulacja szczególna zawarta w art. 819 § 3 K.c. dotyczy jedynie roszczeń skierowanych przeciwko ubezpieczycielowi, których dysponentem jest poszkodowany lub jego następca prawny. Reasumując, należy stwierdzić, że pozwana jako ubezpieczająca od zaspokojenia oszczeń objętych powództwem skutecznie uchyliła się na skutek podniesienia zarzutu przedawnienia. Upłynął bowiem okres trzech lat. Ma rację pozwana, iż roszczenie o zapłatę przedmiotowych składek ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia jego wymagalności (art. 819 § 1 K.c.).

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji wyroku.