Sygn. akt. IV Ka 931/13
Dnia 15 listopada 2013 roku
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Włodzimierz Hilla - sprawozdawca
Sędziowie SO Adam Sygit
SR del. do SO Andrzej Bauza
Protokolant sekr. sądowy Dominika Marcinkowska
przy udziale Jerzego Koźmińskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy
po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 roku
sprawy J. D.
oskarżonego z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i inne
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu
z dnia 22 lipca 2013 roku sygn. akt VI K 631/12
utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D.– Kancelaria Adwokacka w I. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym; wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 300,00 (trzysta) złotych za II instancję i obciąża go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.
IV Ka 931/13
Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była apelacja obrońcy oskarżonego J. D. od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 22 lipca 2013 r. (sygn. akt VI K 631/12) w zakresie rozstrzygnięcia o karze.
Apelująca podniosła zarzut rażąco niewspółmiernej kary w zakresie nieorzeczenia względem oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 4-letni okres próby.
Sąd Okręgowy zaważył co następuje :
Powyższą apelacją należało uznać za bezzasadną w stopniu oczywistym w rozumieniu treści przepisu art. 457 § 2 k.p.k., wobec czego zaskarżony wyrok podlegał utrzymaniu w mocy.
Sąd odwoławczy w treści niniejszego środka odwoławczego nie doszukał się jakichkolwiek rzeczowo brzmiących argumentów, które uprawniałyby do podzielenia stanowiska autorki apelacji w tym zakresie. W istocie bowiem brak było podstaw do postawienia względem oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej i przyjęcia, że w przypadku ewentualnego warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Wymierzone mu zarówno kary jednostkowe, jak i kara łączna, nie mogą razić surowością i winny spełnić wszelkie te cele, jakie przewidziane są dlań treścią przepisu art. 53 k.k.
W konsekwencji, pozostaje zaaprobować tę argumentację, jaką w tym zakresie przytoczył sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu swego orzeczenia (s. 14 - 16). Z jego treści wynika, że sąd orzekający miał w polu widzenia okoliczności, które winne podlegać analizie i ocenie w punktu widzenia oceny prognozy kryminologicznej względem oskarżonego. Do takiego stanowiska w sposób oczywisty przekonuje w szczególności fakt wcześniejszej, kilkukrotnej karalności sądowej, w tym także za przestępstwa tożsame. Obecna sytuacja rodzinna, czy też fakt pozostawania w zatrudnieniu, czy wreszcie korzystanie z odroczenia wykonania kary w innej sprawie w sposób oczywisty nie mogą same przez się prowadzić do odmiennych wniosków. W konsekwencji, niepodobna było uznać, że oskarżony rokuje, że pomimo wymierzenia mu kary wolnościowej, będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa.
Rozstrzygnięcie odnośnie kosztów obrony z urzędu oparto o treść przepisu § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami).
O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym orzeczono po myśli art. 634 i 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednol. Dz.U. Nr 49/83, poz. 223 ze zm.).
O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym rozstrzygnięto po myśli art. 634 i 624 § 1 k.p.k.