Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 86/16

POSTANOWIENIE

dnia 18 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Koszalinie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Krzemianowski

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Tryksza

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Koszalinie Alicji Kowal

po rozpoznaniu w sprawie G. G.

z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

p o s t a n a w i a:

1. na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk umorzyć postępowanie w sprawie,

2. na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany G. G. wystąpił do Sądu o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary z dotychczas wydanych wobec niego wyroków.

Jak wynikało z danych o karalności był on skazany na mocy wyroków :

1. Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 21.08.1991r w sprawie II K 349/91 (obejmujący skazanie na karę samoistną grzywny, wykonaną 08.01.1992r), 2. Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 08.06.1994r w sprawie VI K 228/93, 3. Sądu Wojewódzkiego w Koszalinie z dnia 24.01.1997r w sprawie II K 104/95, 4. Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 07.01.1999r w sprawie II K 1533/98 oraz 5. Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 11.12.1998r w sprawie II K 19/97. Przy czym w dniu 13.06.2001r w sprawie II K 43/01 Sąd Okręgowy w Koszalinie wydał wyrok łączny, w którym poddał analizie skazania z punktów 2-5, orzekając karę łączną 25 lat pozbawienia wolności, a częściowo umarzając postępowanie. Wyrok ten uprawomocnił się 12 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek skazanego nie może zostać uwzględniony z uwagi na przeszkodę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej.

Na wstępie należy zaznaczyć, że do sytuacji procesowej skazanego mają zastosowanie przepisy kodeksu karnego, w zakresie przesłanek kary łącznej, sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 20 lutego 2015r (Dz.U.2015.296). Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 tej ustawy, znowelizowanych przepisów dotyczących kary łącznej nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy (czyli przed 1.07.2015r), chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wobec skazanego po dniu 1.07.2015r nie zapadły żadne orzeczenia skazujące.

Po drugie, Sąd Okręgowy w Koszalinie badał już podstawy do wydania wyroku łącznego w sprawie II K 43/01, zakończonej prawomocnym wyrokiem łącznym. Po dacie tego wyroku nie zapadły żadne dodatkowe orzeczenia skazujące. Korzysta on zatem z powagi rzeczy osądzonej. Pierwszy z wyroków w sprawie II K 349/91 (obejmujący skazanie na samoistną karę grzywny) nie był objęty tamtym postępowaniem, ale z danych o wykonaniu kary grzywny, zawartych w karcie karnej, wynika, że nastąpiło już zatarcie tamtego skazania. Niezależnie od tego, nie byłoby objęty węzłem kary łącznej, bowiem czyny z kolejnych wyroków zostały popełnione po dacie jego wydania (art. 85 kk w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 20 lutego 2015r).

Zatem ostatni, prawomocny wyrok łączny Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 13.06.2001r w sprawie II K 43/01, korzysta z powagi rzeczy osądzonej określonej w art. 17§1 pkt 7 kpk. Zasada ta oznacza, iż niedopuszczalne jest prowadzenie ponownego postępowania w tej samej sprawie pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a z chwilą stwierdzenia występowania tej negatywnej przesłanki procesowej Sąd zobligowany jest umorzyć postępowanie.

W konsekwencji niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk, a kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa stosownie do treści art. 632 pkt 2 kpk.

Mając powyższe względy na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.

Tomasz Krzemianowski

II K 86/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE