Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania H. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o datę wypłaty emerytury

na skutek odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 25.02.2014r. znak (...)

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje H. S. prawo do wypłaty emerytury począwszy od dnia 01.01.2014r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25.02.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. podjął wypłatę emerytury H. S., począwszy od dnia 01.02.2014r.

H. S. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Nie zgadzała się z datą przeliczenia jej emerytury, gdyż stała na stanowisku, że wypłata emerytury winna być podjęta od dnia 01.01.2014r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania. Podniósł, że podjął wypłatę emerytury H. S. począwszy od dnia 01.02.2014r. tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek o podjęcie wypłaty.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

decyzją z dnia 04.12.2013r. H. S. uzyskała prawo do emerytury począwszy od dnia 01.11.2013r. Przy czym jej wypłata została zawieszona z uwagi na kontynuowanie przez H. S. zatrudnienia podjętego dnia 17.02.1981r.

Dnia 07.01.2014r. pracodawca H. S. przesłał do ZUS m.in. świadectwo pracy, z którego wynikało, że stosunek pracy z H. S. został rozwiązany dnia 31.12.2013r. (k.31 a.e.).

Wobec powyższego ZUS pismem z dnia 14.01.2014r. poinformował H. S., że ponowne ustalenie wysokości emerytury na podstawie świadectwa pracy dostarczonego przez zakład pracy, może nastąpić wyłącznie na wniosek zgłoszony przez nią do ZUS (k.32 a.e.). Następnego dnia tj. 15.01.2014r. ZUS wydał decyzję o przeliczeniu emerytury H. S., uwzględniając prawidłowe wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w 1999r. Nadal jednak wypłatę emerytury zawieszono z uwagi na brak wniosku o podjęcie wypłaty emerytury (k.33 a.e.).

Dnia 17.01.2014r. H. S. złożyła w ZUS wniosek zgodny z pouczeniem, które otrzymała, tj. wniosła o przeliczenie emerytury.

Decyzją z dnia 31.01.2014r. ZUS odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury z powodu braku formalnego wniosku o podjęciu wypłaty emerytury.

Dnia 05.02.2014r. H. S. złożyła w ZUS wniosek o podjęcie wypłaty jej emerytury, powołując się na fakt, że z dniem 31.12.2013r. rozwiązała stosunek pracy.

Decyzją z dnia 25.02.2014r. ZUS podjął wypłatę emerytury od dnia 01.02.2014r.

Sąd zważył co następuje:

rozstrzygnięcie w sprawie niniejszej zależne było od ustalenia, czy istnieją podstawy do podjęcia wypłaty emerytury H. S. od dnia 01.01.2014r.

Zgodnie z art.129 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) - świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W przedmiotowej sprawie ZUS stał na stanowisku, że H. S. wniosek o podjęcie wypłaty emerytury złożyła dnia 05.02.2014r., zatem dopiero od dnia 01.02.2014r. zachodziły podstawy do podjęcia wypłaty emerytury.

Co do zasady należy zgodzić się ze stanowiskiem ZUS, że podjęcie wypłaty świadczenia następuje jedynie na wniosek i od miesiąca, w którym owy wniosek został złożony. Jednakże w niniejszej sprawie zdaniem Sądu spór sprowadza się do tego, jakie intencje miała H. S., składając wniosek z dnia 17.01.2014r. Innymi słowy – czy ZUS prawidłowo zakwalifikował to pismo jako wniosek o przeliczenie wysokości emerytury, czy też powinien je potraktować jako wniosek o podjęcie wypłaty zawieszonej emerytury.

W ocenie Sądu intencją H. S. przy składaniu tego wniosku było podjęcie przez ZUS wypłaty jej emerytury. Już choćby logika wskazuje, że skoro dnia 31.12.2013r. H. S. rozwiązała stosunek pracy, który trwał od 1981r., to uczyniła to jedynie dlatego, aby uzyskać prawo do wypłaty emerytury. Ponieważ otrzymała z ZUS pouczenie, że powinna złożyć w organie rentowym stosowny wniosek, to uczyniła zadość temu wymogowi. Przy czym sformułowała ten wniosek dokładnie tak, jak wskazał jej to ZUS w piśmie z dnia 14.01.2014r. Przez to istotnie literalna treść tego wniosku mogłaby wskazywać, że wnosiła o przeliczenie emerytury. Jednakże oczywistym jest, że osoba, która pozostaje bez źródeł utrzymania, jest zainteresowana przede wszystkim wypłatą emerytury, skoro ustała przyczyna jej zawieszenia, a nie jej przeliczeniem.

Wprawdzie ZUS nie miał obowiązku pouczania odwołującej o konieczności składania w tym zakresie wniosku, lecz skoro uczynił to pismem z dnia 14.01.2014r., to nasuwa się wniosek, że mógł uczynić to bardziej profesjonalnie. Należy bowiem zwrócić uwagę, że H. S. została pouczona o konieczności złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, a gdy to uczyniła – ZUS wydał decyzję odmowną jedynie dlatego, że nie złożyła wniosku o podjęcie wypłaty emerytury. Skoro ZUS zdecydował się na pouczenie odwołującej – to pouczenie to winno zawierać także informację o konieczności złożenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury. A przynajmniej informację taką odwołująca winna uzyskać, gdy stawiła się w ZUS, aby złożyć dnia 17.01.2014r. wniosek zgodnie z pouczeniem uzyskanym od ZUS-u.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny – Sąd uznał, że wniosek H. S. z dnia 17.01.2014r. należy interpretować zgodnie z jej rzeczywistą intencją, a nie jego literalnym brzmieniem. W odwołaniu H. S. wskazała, że została wprowadzona w błąd w ZUS-ie, bo gdy była w styczniu 2014r. w ZUS, to kazano jej napisać oświadczenie o ponowne przeliczenie emerytury. Gdy zapytała, czy to już wszystkie formalności – uzyskała odpowiedź, że ma czekać na odpowiedź korespondencyjną. Za taką odpowiedź należy potraktować decyzję z dnia 31.01.2014r., którą ZUS odmówił przeliczenia emerytury z uwagi na brak formalnego wniosku o podjęciu wypłaty emerytury. Po otrzymaniu tak brzmiącej decyzji odwołująca niezwłocznie udała się do organu rentowego i dnia 05.02.2014r. złożyła wniosek, w którym wprost wnosi o podjęcie wypłaty emerytury. Jak wynika z powyższego – brak rzetelnego pouczenia, jakiej treści wniosek odwołująca ma złożyć, gdy stawiła się do ZUS dnia 17.01.2014r., aby uzyskać wypłatę emerytury, spowodował, że prawidłowy wniosek złożyła dopiero w lutym 2014r., a nie już w styczniu 2014r., co pozbawiło ją prawa do wypłaty emerytury w styczniu 2014r.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że wniosek H. S. z dnia 17.01.2014r. należy potraktować zgodnie z jej rzeczywistą intencją – jako wniosek o podjęcie wypłaty emerytury. Nadto Sąd uznał, że nieprecyzyjne sformułowanie tego wniosku było wynikiem uzyskania przez odwołującą w ZUS-ie niepełnej informacji, jaką treść winien zawierać jej wniosek, aby nastąpiła wypłaty emerytury.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję stosownie do treści art.477 ¹⁴§2 kpc i przyznał H. S. prawo do wypłaty emerytury począwszy od dnia 01.01.2014r.