Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Płocku I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Bilkiewicz

Protokolant: st. sek. sąd. Anna Wojtewicz

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 r. w Płocku na rozprawie

sprawy z powództwa Syndyka A. K. masy upadłości dłużnika Z. S.

przeciwko P. G., M. P., A. P.

o ustalenie, zapłatę

orzeka:

1.  umarza postępowanie o ustalenie;

2.  zasądza od pozwanego P. G. na rzecz powoda Syndyka A. K. masy upadłości dłużnika Z. S. kwotę 48500 zł (czterdzieści osiem tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;

3.  umarza postępowanie w stosunku do pozwanego P. G. o zapłatę kwoty 11500 zł (jedenaście tysięcy pięćset złotych) oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty od dnia 17.02.2016 r.;

4.  w pozostałym zakresie oddala powództwo wobec pozwanego P. G.;

5.  zasądza od pozwanych A. P. i M. P. solidarnie na rzecz powoda Syndyka A. K. masy upadłości dłużnika Z. S. kwotę 48500 zł (czterdzieści osiem tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;

6.  umarza postępowanie w stosunku do pozwanych A. P. i M. P. o zapłatę solidarnie kwoty 11500 zł (jedenaście tysięcy pięćset złotych) oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od tej kwoty od dnia 17.02.2016 r.;

7.  w pozostałym zakresie oddala powództwo wobec A. P. i M. P.;

8.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Płocku od pozwanego P. G. kwotę 2425zł (dwa tysiące czterysta dwadzieścia pięć złotych) tytułem kosztów sądowych;

9.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Płocku od pozwanych A. P. i M. P. solidarnie kwotę 2425zł (dwa tysiące czterysta dwadzieścia pięć złotych) tytułem kosztów sądowych;

10.  zasądza od pozwanych P. G., A. P., M. P. solidarnie na rzecz powoda Syndyka A. K. masy upadłości dłużnika Z. S. kwotę 7217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Agnieszka Bilkiewicz

Sygn. akt I C 2570/15

UZASADNIENIE

Powód Syndyk A. K. masy upadłości dłużnika Z. S. wniósł pozew przeciwko P. G., M. P. i A. P. o ustalenie, że umowa sprzedaży udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w P., dla którego nie jest urządzona księga wieczysta, zawarta pomiędzy sprzedającym Z. S., a kupującymi: P. G. w udziale ½ oraz M. i A. małż. P. w udziale ½, przed Notariuszem Z. N. w Kancelarii Notarialnej w P., w dniu 5 marca 2015 r. Repertorium A (...), jest bezskuteczna na podstawie art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (pozew k. 2-4).

Pozwani P. G., M. P. i A. P. – w odpowiedzi na pozew – wnieśli o odrzucenie pozwu ewentualnie o oddalenie powództwa. Wskazali, iż Z. S. sprzedażą na ich rzecz przedmiotowego prawa nie zamierzał tym sposobem ani pokrzywdzić wierzycieli ani przysporzyć im korzyści majątkowej. Nie uzyskali takich korzyści, nie są wzbogaceni. Przeciwnie, są zubożeni, gdyż spłacają nadal zadłużenie Z. S., które przejęli wraz z prawem do lokalu. Kupując udziały w lokalu, aby zabezpieczyć Z. S. dach nad głową. Wartość lokalu wskazana w pozwie została dopasowana do wielkości kwoty jej zadłużenia wobec M. Z. (1). Żeby spłacić własne zobowiązania zaciągnięte w celu uzyskania środków na kupno lokalu, zostali zmuszeni do jego sprzedaży. Powództwo o ustalenie jest zbędne, gdyż Syndykowi przysługiwał inne środki prawne. Wskazali, iż przysługuje im ochrona z art. 5 k.c. (odpowiedź na pozew k. 35-37).

Pełnomocnik powoda – w piśmie z dnia 29.04.2016 r. – na podstawie art. 134 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze wniósł o zasądzenie na rzecz masy upadłości upadłego Z. S.:

- kwoty 60000 zł od pozwanego P. G. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;

- solidarnie kwoty 60000 zł od pozwanych A. i M. małż. P. wraz z odsetkami ustawowymi do dnia 17 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;

z jednoczesnym ustaleniem, że umowa sprzedaży udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul. (...) w P., z dnia 5 marca 2015 r., jest bezskuteczna na podstawie art. 128 ust. 1 p.u.n. W uzasadnieniu wskazał, iż wobec faktu sprzedaż przez pozwanych przedmiotowego prawa do lokalu w dniu 16.02.2016 r., jego przekazanie w naturze nie jest możliwe. Zatem zasadne jest żądanie zapłaty do masy upadłości równowartości w pieniądzach. Pozwani zostali wezwani do zapłaty, bezskutecznie. Dlatego, konieczne stało się rozszerzenie powództwa (k. 68-70).

Pełnomocnik pozwanych – w piśmie z dnia 05.05.2016 r. – podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie (pismo k. 76).

Na rozprawie w dniu 24.05.2016 r.:

- pełnomocnik powoda – sprecyzował, iż w żądaniu zapłaty mieści się żądanie uznania za bezskuteczną czynności notarialnej. Cofnął roszczenie o ustalenie bezskuteczności (k. 83);

- pełnomocnik pozwanych – wniósł o oddalenie powództwa o zapłatę. Wskazał, iż powództwo o uznanie za bezskuteczne jest niedopuszczalne. Nie zgodził się na cofnięcie powództwa o ustalenie, wnosząc o jego oddalenie. W tym zakresie podniósł zarzut niedopuszczalności drogi sądowej na mocy art. 189 k.p.c. a contrario w zw. z art. 192,199 § 1 pkt. 1 k.p.c. Wniósł o odrzucenie pierwotnego pozwu. Zakwestionował wartość przedmiotu sprawy oraz żądanie zasądzenia kwot wskazanych w piśmie z dnia 29.04.2016 r. (k. 83-84);

- pełnomocnik powoda – wskazał, iż zarzut niedopuszczalności drogi sądowej jest chybiony. Zgodnie z art. 536 Prawa upadłościowego należy stosować przepisy dotychczasowe, gdy ogłoszono upadłość przed 1 stycznia 2016 r. Upadłość Z. S. została ogłoszona 12 czerwca 2015 r. Dlatego, zastosowanie znajduje art. 128 ust. 1 i art. 134 ust. 1 p.u.n. Właściwy jest sąd cywilny. Rozszerzenie powództwa było następstwem wyłącznie zmiany stanu fatycznego wywołanego na skutek czynności podjętych przez pozwanych – sprzedaży prawa do lokalu. Wniósł o oddalenie zarzutu niedopuszczalności drogi sądowej. Wskazana w pozwie wartość przedmiotu sporu wynika z wartości podanej w akcie notarialnym sprzedaży (k. 84);

- pełnomocnik pozwanych – wyjaśnił, iż prawo do lokalu zostało sprzedane w dniu 12 stycznia 2016 r. za kwotę 97000 zł (k.85).

Postanowieniem z dnia 24 maja 2016 r. Sąd Okręgowy w Płocku:

- oddalił zarzut pozwanych niedopuszczalności drogi sądowej w zakresie pozwu o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej;

- odrzucił zarzut pozwanych, co do niewłaściwego określenia przedmiotu sporu (postanowienie k. 86).

Pełnomocnik powoda – pismem z dnia 20.09.2016 r. – zmodyfikował pozew w ten sposób, iż wniósł o zasądzenie na rzecz masy upadłości upadłego Z. S.:

- kwoty 45500 zł od pozwanego P. G. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

- solidarnie kwoty 45500 zł od pozwanych A. i M. małż. P. wraz z odsetkami ustawowymi do dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

z jednoczesnym ustaleniem, że umowa sprzedaży udziałów w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul. (...) w P., z dnia 5 marca 2015 r., jest bezskuteczna na podstawie art. 128 ust. 1 p.u.n. Zrzekł się roszczenia w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu wskazał, iż dochodzona kwota odpowiada wartości zbytych udziałów przez pozwanych. Natomiast moment, od którego powód domaga się zapłaty odsetek ustawowych został określony na dzień następujący po dniu, w którym doszło do zawarcia umowy sprzedaży, albowiem zgodnie z treścią art. 134 ust. 1 p.u.n., środki uzyskane ze sprzedaży przez pozwanych winny zostać przekazane do masy upadłości w chwili zbycia udziałów (k. 99-100).

Na rozprawie w dniu 20.09.2016 r.:

- pełnomocnik powoda – poparł stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 20.09.2016 r. Wskazał, iż spłata długu Z. S. przez pozwanych nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (k. 114v);

- pełnomocnik pozwanych – wniósł o oddalenie powództwa. Wywodził jak dotychczas. Wskazał, iż gdyby sąd uznał modyfikację za zasadną, to odsetki ewentualnie winny być liczone od daty, gdy pozwani dowiedzieli się o sytuacji, że jest upadłość i że syndyk domaga się zwrotu – to data złożenia do sądu powództwa rozszerzającego, a według niego zmieniającego o żądanie zapłaty z kwietnia 2016 r., a nawet datę dzisiejszą, bo dopiero dziś poznali żądaną kwotę (k. 115).

Na rozprawie w dniu 13.10.2016 r.:

- pełnomocnik powoda – poparł dotychczasowe stanowisko. Sprecyzował, iż domaga się odsetek ustawowych za opóźnienie. Wskazał, iż postanowienie o ogłoszeniu upadłości Z. S. uprawomocniło się w 2015 r. W oparciu o art. 333 § 3 k.p.c. wniósł o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, co do należności głównej i odsetek. Wskazał, iż opóźnienie uniemożliwi lub utrudni wykonanie wyroku (k. 122);

- pełnomocnik pozwanych – wniósł o oddalenie powództwa (k. 122v).

Do końca procesu strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił co następuje :

A. P. jest córką Z. S., zaś M. P. i P. G. są jej zięciami (niesporne).

W 2013 r. Z. S. zaczęła mieć problemy finansowe. Nie miała środków na spłatę kolejnych zobowiązań. Zaczęła pożyczać pieniądze od córek i zięciów (zeznania pozwanych k. 115-116v, 118).

W dniu 26 marca 2015 r. Z. S. złożyła wniosek dłużnika – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego (wniosek k. 7-12).

W dniu 24 września 2014 r. M. Z. (1) i Z. S. sporządzili notarialną umowę pożyczki i umowę przewłaszczenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na zabezpieczenie, na mocy której M. Z. (1) udzielił Z. S. pożyczki pieniężnej w kwocie 51540 zł. Z. S. zobowiązała się spłacić pożyczkę wraz z określonymi w umowie odsetkami. W celu zabezpieczenia tego długu Z. S. przeniosła na rzecz M. Z. (1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nr (...) położonego przy ul. (...) w P.. Pożyczkodawca zobowiązał się do powrotnego przeniesienia tego prawa na rzecz Z. S. niezwłocznie po dokonaniu przez nią całkowitej spłaty pożyczki. Wartość prawa do lokalu strony umowy określiły na 120000 zł (niesporne). Po zawarciu aktu Z. S. nadal zamieszkiwała w przedmiotowym lokalu (niesporne).

W 2015 r. pozwani dowiedzieli się o dokonaniu przez Z. S. przewłaszczenia przedmiotowego prawa do lokalu na rzecz M. Z. (1), celem zabezpieczenia zaciągniętego u niego długu. Kiedy zbliżał się termin zwrotu pożyczki postanowili podjąć działania celem przejęcia prawa do lokalu. Z. S. była bowiem także ich dłużnikiem. Obawiali się, że może utracić prawo do lokalu z powodu zobowiązania znacznie niższego niż rynkowa wartość lokalu. Dlatego, zgromadzili kwoty po 26027,70 zł. W tym celu zaciągnęli własne zobowiązania w bankach lub u znajomych (zeznania pozwanych k. 115-116v, 118). Pozwani, po nabyciu prawa do lokalu, zamierzali go sprzedać, aby z ceny sprzedaży potrącić przysługujące im w stosunku do Z. S. wierzytelności oraz aby spłacić zobowiązania zaciągnięte na pozyskanie środków na jego nabycie (zeznania pozwanego P. G. k. 115).

W dniu 5 marca 2015 r. Z. S. pozostała do zapłaty na rzecz M. Z. (1) kwota 52.055,40 zł (niesporne)

Aktem notarialnym z dnia 5 marca 2015 r. zawartym przed Notariuszem Z. N. w Kancelarii Notarialnej w P., Repertorium A nr (...) M. Z. (1) przeniósł na Z. S. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w P., na co ta wyraziła zgodę. Następnie, Z. S. sprzedała udziały we wskazanym prawie:

a) P. G. udział ½ części za cenę 26027,70 zł – do jego majątku osobistego;

b) M. i A. małż. P. udział ½ części za cenę 26027,70 zł - na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Notariusz zwrócił uwagę Z. S., że sprzedaje przedmiotowe prawo znacznie poniżej jego wartości rynkowej. Z. S. oświadczyła, że zdaje sobie z tego sprawę, nabywcami są osoby najbliższe i świadomie ustalili taką cenę sprzedaży.

Pozwani wręczyli Z. S. kwoty po 26027,70 zł. Po czym, Z. S. z otrzymanych środków spłaciła zobowiązanie w stosunku do M. Z. (2) (akt notarialny k. 13-20).

Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Płocku ogłosił upadłość Z. S. obejmującą likwidację jej majątku (postanowienie k. 21-25). Postanowienie uprawomocniło się bez zaskarżenia (niesporne).

Aktem notarialnym z dnia 12 stycznia 2016 r. pozwani P. G. oraz A. i M. małż. P. sprzedali udziały przysługujące im w przedmiotowym prawie do lokalu na rzecz J. W. za kwotę 97000 zł (akt notarialny k. 89-90v). Taka była rynkowa wartość tego prawa (niesporne). Z uzyskanej ceny sprzedaży pozwani potrącili wierzytelności przysługujące im wobec Z. S.. Spłacili też jej dług wobec córki R. G. w kwocie 8000 zł oraz zobowiązania z tytułu czynszu i opłat w kwocie ok. 3700zł. Nie spłacili jej wierzycieli spoza rodziny (zeznania pozwanych k. 115-116v, 118).

Pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. powód wezwał pozwanego P. G. do zapłaty kwoty 60000 zł w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania w związku ze zbyciem udziału ½ w przedmiotowym prawie do lokalu, na podstawie art. 134 p.u.n. (k.71). Pozwy odebrał wezwanie w dniu 11.04.2016 r. (k. 75).

Pismem z dnia 4 kwietnia 2016 r. powód wezwał pozwanych A. i M. małż. P. do zapłaty kwoty 60000 zł w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania w związku ze zbyciem udziału ½ w przedmiotowym prawie do lokalu, na podstawie art. 134 p.u.n. (k.73). Pozwani odebrali wezwanie w dniu 6.04.2016 r. (k. 75).

Stan faktyczny nie był sporny w niniejszej sprawie, co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia. Stron odmiennie oceniały konsekwencje prawne ustalonych faktów.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. Z. (1) , na okoliczność tego, komu sprzedał prawo do przedmiotowego lokalu. Jego zeznaniom przeczy treść aktu notarialnego. Nadto, świadek – w ocenie sądu – zasłaniał się niepamięcią we wszystkich kwestiach będących przedmiotem aktu notarialnego z dnia 5 marca 2015r., co podważa jego wiarygodność.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanej A. P. , co do tego, że nie wiedziała w dniu 12 stycznia 2016 r. o innych wierzycielach matki. W tym zakresie pozwana zeznawała sprzecznie. Wskazując, bowiem, że pozwani nie spłacili innych wierzycieli bo nie starczyło środków, jednocześnie podała, iż nie miała wiedzy, iż tacy są. Podważa to jej wiarygodność w tej kwestii.

Sąd nie dał wiary pozwanym, co do tego, iż motywem ich działania była chęć udzielenia pomocy Z. S. w spłacie zobowiązań. Nadto, ich twierdzeniom co do tego, że ich działania zmierzały do zabezpieczenia jej miejsca do zamieszkania. Ponieważ, w ocenie Sądu, z ich zeznań wynika, iż ich motywem działania była chęć odzyskania środków pożyczonych Z. S.. Nadto, iż jeszcze przed nabyciem prawa do lokalu planowali jego sprzedaż, co wykluczało dalsze w nim zamieszkiwanie Z. S..

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 536 Prawa upadłościowego zastosowanie w niniejszej sprawie mają art. 128 i 134 Prawa upadłościowego i naprawczego, gdyż upadłość Z. S. ogłoszono w 2015 r., tj. przed wejściem w życie Prawa upadłościowego. Tym samym niezasadny jest zarzut niedopuszczalności drogi sądowej podniesiony przez pozwanych.

Zgodnie z art. 128 ust. 1 p.u.n. czynności prawne odpłatne dokonane przez upadłego w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości z małżonkiem, krewnym lub powinowatym w linii prostej, krewnym lub powinowatym w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie albo z przysposobionym lub przysposabiającym są bezskuteczne w stosunku do masy upadłości.

W orzecznictwie podkreśla się, że bezskuteczność powstaje z mocy samego prawa jako skutek ogłoszenia upadłości dłużnika, a więc bez potrzeby jej zaskarżenia i ewentualny wyrok sądu stwierdzający tę bezskuteczność ma charakter deklaratywny. Nadto, iż ochrona masy upadłości przed czynnościami dłużnika, w przeciwieństwie do uregulowań w kodeksie cywilnym, nie jest zależna od wykazania, że czynność dłużnika miała na celu pokrzywdzenie wierzycieli (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010 r., III CSK 273/11, LEX nr 1131119).

Cel tego uregulowania Sąd Najwyższy sprecyzował, wyjaśniając m.in., że celem lezącym u podstaw art. 128 i 134 p.u.n., a także innych przepisów działu trzeciego ustawy, jest ochrona wszystkich wierzycieli, a nie tylko niektórych z nich, nawet jeżeli pozostawali z upadłym w stałych stosunkach handlowych. Chodzi o to, aby czynności prawne zdziałane przez upadłego z określonym kręgiem podmiotów nie wpływały na możliwość zaspokojenia w postępowaniu upadłościowym wszystkich wierzycieli (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16.04.2010 r., IV CSK 424/09, LEX nr 602729).

W niniejszej sprawie niesporne było, iż dłużniczka Z. S. złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości przed upływem terminu 6 miesięcy od dnia sprzedaży na rzecz pozwanych przysługującego jej prawa do lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w P.. Nadto, iż pozwani to córka i zięciowie Z. S.. Zachodzi więc bezskuteczność sprzedaży przedmiotowego prawa z mocy prawa, na mocy art. 128 ust. 1 p.u.n.

Zgodnie z art. 134 ust. 1 p.u.n. jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub została uznana za bezskuteczną, to co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona równowartość w pieniądzach.

Wobec sprzedaży przedmiotowego prawa przez pozwanych w dniu 12.01.2016 r. nie jest możliwy jego zwrot w naturze do masy upadłości. W tej sytuacji, zgodnie z art. 134 ust. 1 p.u.n., pozwani powinni przekazać do masy upadłości równowartość prawa - w kwocie 97000 zł. Taką wartość zgodnie określiły strony. Mianowicie, P. G. kwotę 48500 zł oraz A. i M. małż. P. solidarnie kwotę 48500 zł. Małżonkowie P. odpowiadają solidarnie na mocy art. 370 k.c., zobowiązanie dotyczy bowiem ich wspólnego mienia (nabycie udziałów do majątku objętego wspólnością ustawową). Unormowanie to dotyczy bowiem nie tylko zobowiązań powstałych z czynności prawnej, ale i powstałych – jak w niniejszej sprawie – z mocy prawa.

W ocenie sądu, pozwani pozostają w opóźnieniu od dnia następnego po upływie terminu wskazanego przez powoda w wezwaniu do zapłaty z dnia 04.0.2016r., mianowicie: P. G. od dnia 15.04.2016 r., zaś małżonkowie A. i M. P. od dnia 10.04.2016 r. Dlatego, na mocy art. 481 k.c. należało od tych dat zasądzić od pozwanych na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie.

Nie zachodzą podstawy do zastosowania art. 5 k.c. Zgodnie z nim nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Powód nie nadużywa swojego prawa domagając się zwrotu do masy upadłości wartości lokalu sprzedanego przez dłużnika Z. S. córce i zięciom. Dba bowiem o prawa wszystkich wierzycieli dłużniczki, a nie tylko o prawa pozwanych oraz jej innych krewnych, co było motywem działania pozwanych.

Z tych względów sąd orzekł jak w pkt. 2 i 5 wyroku, na mocy art. 128 ust. 1 i 134 p.u.n. W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić, tj. co do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwot 48500 zł od dnia 13.01.2016 r. do dnia: 14.04.2016 r. - wobec P. G. oraz do dnia 09.04.2016 r. - wobec A. i M. małż. G., o czym orzeczono w pkt. 4 i 7 wyroku.

W pozostałym zakresie sąd postępowanie umorzył, na mocy art. 203 § 1 k.p.c., wobec cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia, tj. w zakresie roszczenia o ustalenie, oraz roszczenia o zapłatę kwot po 11500 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od dnia 17.02.2016 r., o czym orzeczono w pkt. 1, 3, 6 wyroku.

Nie zachodzą przesłanki do nadania, na mocy art. 333 § 3 k.p.c., wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, w zakresie należności głównej i odsetek ustawowych za opóźnienie. Brak jest podstaw do ustalenia, iż opóźnienie może uniemożliwić lub znacznie utrudnić wykonanie wyroku albo narazić powoda na szkodę. W tym zakresie należy podkreślić, iż już w chwili wyrokowania pozwani nie posiadali środków uzyskanych ze sprzedaży prawa do lokalu. Środki te przeznaczyli na spłatę własnych zobowiązań. Uzyskują jednak stałe dochody oraz nieruchomości (oświadczenia k. 41-46).

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w pkt. 8, 9 i 10, w myśl art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, zasądzając od pozwanych solidarnie:

- na rzecz powoda kwotę 7217 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (w tym: kwotę 7200zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika na mocy § 6 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz.U. z 2013r., poz. 461 j.t.) ustalonej od pierwotnej wartość roszczenia o zapłatę oraz kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa;

- nakazując pobrać na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Płocku:

a) od pozwanego P. G. kwotę 2425 zł,

b) od pozwanych A. i M. małż. P. kwotę 2425 zł;

tytułem opłaty sądowej od pozwu, od której uiszczenia zwolniony był powód, obliczonej od wartości ostatecznie sprecyzowanego roszczenia (5% x 97000zł : 2).

Na mocy art. 207 § 6 k.p.c. sąd pominął, jako spóźnione twierdzenia i dowody zawarte w pismach – umowach pożyczki, złożonych w dniu 20.09.2016 r. przez pełnomocnika pozwanych (k. 117, umowy k. 101-113v).

SSO Agnieszka Bilkiewicz