Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 22-11-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jaskólski      

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016r., w K.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w G.

przeciwko A. P.-M.

o zapłatę

oddala powództwo

K. J.

Sygn. akt V GC 345/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 09.04.2015r., powódka (...) S.A. w G. zażądała zasądzenia od pozwanej A. P. – M. kwoty 1.452,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 351 zł od dnia 22.03.2014r. do dnia zapłaty;

- 379,12 zł od dnia 27.05.2014r. do dnia zapłaty;

- 22,32 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

- 501,59 zł od dnia 22.07.2014r. do dnia zapłaty;

- 138,30 zł od dnia 25.09.2014r. do dnia zapłaty;

- 60,65 zł od dnia 23.10.2014r. do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazała, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarła z pozwaną umowę sprzedaży energii elektrycznej. Zgodnie z umową powódka dostarczała energię elektryczną do lokalu pozwanej. W związku z wykonaniem w/w usługi powódka wystawiła i doręczyła faktury VAT na kwotę dochodzoną pozwem. Pozwana jednak nie wywiązała się z zapłaty.

W/w pozew został złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w dniu 06.05.2015r. w sprawie o sygn. akt VI Nc – e (...) zarządzeniem stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowieniem przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Koninie.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu w tym, kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwana podkreśliła, że powódka dochodzi zapłaty za energię za okres kiedy nie prowadziła ona już działalności gospodarczej i nie przebywała w wynajmowanym lokalu, albowiem właściciel wymienił w nim zamki i wprowadził do lokalu nowego najemcę. Ponadto rachunki w czasie najmu lokalu płacone były na bieżąco a ona nie spisała licznika oraz nie był sporządzony protokół zdawczo – odbiorczy kiedy w styczniu 2014r. opuściła lokal. Pozwana wniosła też o przypozwanie R. W. jako właściciela lokalu.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka (...) S.A. w G. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarła z pozwaną A. P. – M. w dniu 15.01.2013r. umowę na sprzedaż energii elektrycznej do wynajętego przez pozwaną od R. W. w dniu 08.01.2013r. lokalu przy ul. (...) w K. celem prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

dowód: okoliczność bezsporna, KRS powódki k. 17 – 19, umowa kompleksowa sprzedaży energii k. 20, umowa najmu lokalu k. 21, (...) pozwanej k. 43, ogólne warunki umów kompleksowych E. – Obrót k. 51 – 59, zeznania świadków: K. W. (1) k. 79, R. W. k. 79, pozwanej A. P. – M. k. 100

Z tego tytułu powódka wystawiła faktury VAT o nr:

- (...) na kwotę 496,59 zł z terminem płatności w formie przelewu na dzień 21.03.2014r. za okres rozliczeniowy od 07.12.2013r. do 28.02.2014r.

- (...) na kwotę 379,12 zł z terminem płatności w formie przelewu na dzień 26.05.2014r. za okres rozliczeniowy od 01.03.2014r. do 30.04.2014r.

- (...) na kwotę 501,59 zł z terminem płatności w formie przelewu na dzień 21.07.2014r. za okres rozliczeniowy od 01.05.2014r. do 25.06.2014r.

- (...) na kwotę 138,30 zł z terminem płatności w formie przelewu na dzień 24.09.2014r. za okres rozliczeniowy od 25.08.2014r. do 26.06.2014r.

oraz notę odsetkową nr (...) na kwotę 22,32 zł z terminem płatności do dnia 07.07.2014r.

dowód: okoliczność bezsporna, w/w faktury VAT k. 24 – 27, 29 – 34, nota odsetkowa k. 28

Pozwana jednak z początkiem stycznia 2014r. lokal w którym prowadziła działalności gospodarczą opuściła, a 6 lutego 2014r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Pozwana opuszczając przedmiotowy lokal nie spisała licznika, nie było też protokołu zdawczo-odbiorczego lokalu a w drzwiach jego właściciel wymienił zamki. Danych licznika nie spisał też właściciel lokalu. Ostatecznie liczniki został wymieniony.

dowód: (...) pozwanej k. 43, zeznania świadków S. M. k. 78v, M. P. k. 78v – 79, K. W. (2) k. 79, R. W. k. 79, pozwanej A. P. – M. k. 100

Powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem. Pozwana pisma nie odebrała.

dowód: okoliczności bezsporne, wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem odbioru k. 22 – 23

Sąd uznał za autentyczne i wiarygodne wszystkie dokumenty, które posłużyły do dokonania w sprawie ustaleń faktycznych gdyż nie były kwestionowane przez strony a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd dała wiarę zeznaniom świadków: S. M., M. P., K. W. (2), R. W. oraz pozwanej A. P. – M. w zakresie w jakim wykorzystał je do ustalenia stanu faktycznego, były bowiem spójne, jasne i logiczne nadto wzajemnie się uzupełniające w tym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Podkreślić należy, że w całokształcie owych zeznań, wysuwa się na pierwszy plan okoliczność opuszczenia przez pozwaną z początkiem stycznia 2014r. najmowanego lokalu. Ponadto, brak spisania licznika pozwanej w związku z zawartą z powódką umową na dostawę energii elektrycznej jak i jego wymiana na nowy dokonana przez właściciela lokalu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w świetle dokonanych ustaleń faktycznych jak i argumentacji powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podkreślić należy, że umowa sprzedaży energii elektrycznej należy do umów o charakterze cywilnoprawnym. Bez wątpienia bowiem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie treść art. 535 k.c. w zw. z art. 555 k.c.

Zaś cechą wyróżniającą tę umowę jest ekwiwalentność świadczeń, gdyż za dostarczoną przez przedsiębiorstwo energetyczne energię lub paliwa odbiorca zobowiązuje się zapłacić odpowiednią cenę. A co za tym idzie, do umowy sprzedaży energii elektrycznej mają zastosowanie – obok przepisów prawa energetycznego – także przepisy kodeksu cywilnego dotyczące skutków niewykonania zobowiązań z umów wzajemnych. Jeżeli odbiorca energii nie uiszcza we właściwym terminie należności za dostarczoną zgodnie z umową energię, dopuszcza się on zwłoki w spełnieniu świadczenia jako dłużnik z umowy sprzedaży energii elektrycznej (wyrok SN z dnia 4 marca 2004 r., III SK 8/04, OSNP 2005, nr 1, poz. 14).

Bezspornym w sprawie było, iż lokal użytkowy przy ul. (...) w K., do którego była dostarczana energia elektryczna przez powódkę, na podstawie umowy z dnia 15.01.2013r., był wynajmowany pozwanej od dnia 08.01.2013r. Zaś w toku postępowania dowodowego pozwana kierując się regułami wynikającym z treść art. 6 k.c. oraz 3 k.p.c. i 232 k.p.c. wykazała, że od stycznia 2014r. w przedmiotowy lokalu już nie przebywała a pozostawał on w posiadaniu właściciela R. W.. Pozwana nie miała tez możliwości wejścia do niego z uwagi na wymianę zamków. Nadto po opuszczeniu przez pozwaną lokalu nie dokonano spisania stanu licznika, który został ostatecznie wymieniony na nowy.

Bezspornym w sprawie było również, że pozwana nie dokonało przeniesienia w formie pisemnej obowiązków wynikających z umowy sprzedaży energii elektrycznej na kolejnego najemcę lokalu czy też właściciela, ani też nie rozwiązało umowy w okresie w którym naliczono stosowne opłaty za zużycie energii.

Faktem jest, iż pozwana wobec zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej powinna być płatnikiem należności za dostarczaną energię. Jednak pomimo nieuregulowania zmiany odbiorcy energii elektrycznej przez pozwaną, wobec udowodnienia powrotu przedmiotowego lokalu użytkowego do jego właściciela, zdaniem Sądu, brak jest podstaw do obciążania pozwanej, skoro za zużycie energii powinien odpowiadać odbiorca, który z niej korzystał. W niniejszej sprawie mamy zatem do czynienia z brakiem ekwiwalentności świadczeń wynikających z umowy sprzedaży energii elektrycznej, skoro pozwana faktycznie nie była odbiorcą energii elektrycznej i z niej nie korzystała w tym okresie tj. od stycznia 2014r. kiedy to definitywnie opuściła lokal do dnia 25.06.2014r. tj. końca okresu za zużycia energii za jaki żąda zapłaty powódka.

W okresie objętym niniejszym postępowaniem, które dotyczy należności za okres od stycznia 2014r. do 25 czerwca 2015r., lokal pozostawał w posiadaniu właściciela R. W.. Zatem to on powinien być obciążony należnością za zużytą w tym okresie energię elektryczną.

Wprawdzie jedna z wystawionych przez powódkę faktur VAT obejmuje okres od dnia 07.12.2013r. do dnia 28.02. (...). a więc czas od 07.12.2013r. do 31.12.2013r., kiedy to pozwana była w faktycznym posiadaniu lokalu, czemu nie przeczyła, to jednak w ocenie Sądu, powódka poza tym ,że winna wykazać zużycie energii za ten czas, co wynika z samej niekwestionowanej przez pozwaną faktury VAT – 40 kWh, powinna podać jaką z tego tytułu żąda kwotę przy uwzględnieniu, zużycia w/w energii w czasokresie 24 dni, konfrontując to z wynikającymi z w/w faktury składnikami: stałymi stawki sieciowej, opłatą abonamentową, opłatami przejściowymi, składnikami jakościowymi stawki systemowej czy zmiennymi stawki sieciowej i na koniec opłatą handlową. Powyższe bowiem ustalanie nie leży w gestii Sądu, lecz powódki. Powódka zaś kierując się regułą z art. 6 k.c. winna to skrupulatnie wyjaśnić, czego nie uczyniła. Zatem w tym zakresie Sąd nie miał żadnej możliwości tego ustalić, wskazać bowiem należy że dzienne zużycie energii jest zmienne, co sprawia, że nie można tu zastosować wyliczenia zużycia, przez prosty rachunek matematyczny ,wziąwszy pod uwagę proporcjonalne zużycie energii w stosunku do całego okresu rozliczeniowego. Wysokość tego roszczenia więc, przy wykazanym zużyciu energii za ten okres w wysokości 40 kWh nie została udowodniona. Zdaniem Sądu, brak jest jakichkolwiek podstaw wskazanych w pozwie do zweryfikowania rozliczeń wynikających z w/w faktury, nie może przy tym budzić wątpliwości okoliczność, iż wysokość dochodzonego roszczenia winna być przez powódkę udowodniona stosownymi dowodami.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania, Sąd oddalił powództwo jako nie uzasadnione.

SSR Krzysztof Jaskólski