Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 03-11-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jaskólski

Protokolant: p.o. sekretarz sądowy Malwina Lisowska

po rozpoznaniu w dniu 03-11-2016 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A w G.

przeciwko W. M.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa ( Sąd Rejonowy w Koninie) kwotę 90,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Krzysztof Jaskólski

Sygnatura akt V GC 765/15

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. M. kwoty 1 319,37zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wywodził, że pozwany w ramach powadzonej działalności gospodarczej zawarł z nim umowy oświadczenie usługi telefonicznej, usługi telewizji kablowej oraz usługi internetowej na warunkach promocyjnych.

Za świadczone usługi pozwany zobowiązany był uiszczać opłaty miesięczne zgodnie z fakturami. Umowa została rozwiązana z powodu niewywiązania się pozwanego z jej warunków.

Pozwany nie wywiązał się z warunków promocji, zatem powód obciążył go z tego tytułu łączną kwotą 839,37zł,stanowiącą równowartość przyznanych rabatów, ponadto został on obciążony karą umowną na łączną kwotę 480zł za niezwrócone urządzenia, które otrzymał do używania.

Kurator procesowy ustanowiony dla pozwanego wniósł o oddalenie powództwa przyznanie mu kosztów zastępstwa pozwanego.

W uzasadnieniu swego stanowiska kurator wskazał, że powód nie udowodnił swego roszczenia ,bowiem nie przedstawił matematycznego wyliczenia kar umownych , a przedłożone dowody nie pozwalają na ustalenie czy powód zasadnie domaga się zasądzenia poszczególnych kwot z tytułu kar umownych. W szczególności zgodnie z przedłożonymi dowodami powód w ramach usługi „plan na miarę do internetu i TV” przyznał pozwanemu ulgę w kwocie 360zł.Z uzasadnienia pozwu nie można wywnioskować ,w jaki sposób kara umowna została wyliczona w kwocie 254,12zł.Tak samo należy ocenić obciążenie pozwanego karą umowną w kwocie 585,25zł,skoro przyznana ulga stanowiła kwotę 999zł.Powód dochodząc należności winien w sposób szczegółowy określić sposób jej wyliczenia.

Co do żądania kwot wskazanych w dalszej części roszczenia kurator wskazał, że cenniki przedłożone do rzekomo zawartych umów nie zawierają daty jak i wskazania, że stanowią integralną część umowy zawartej akurat z pozwanym. Dodatkowym argumentem, który poddaje w wątpliwość zasadność obciążenia pozwanego opłatą za brak zwrotu sprzętu w kwocie 240 zł jest fakt, że powód przedłożył cennik, z którego wynika, że w jednym wypadku kara umowna za brak zwrotu sprzętu winna wynosić 250zł,nie zaś kwotę 240zł, o którą wnosi, co sugeruje brak rzetelności powoda co do wyliczenia tej kwoty.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powód jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług telekomunikacyjnych polegających na dostarczaniu do abonentów za pośrednictwem sieci, programów radiowych i telewizyjnych pogrupowanych w pakiety, jak również połączeń telefonicznych z wykorzystaniem telefonii analogowej oraz kanałów cyfrowych (...).

Powód sporządził trzy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w których jako abonenta wskazano pozwanego W. M.. Do umów sporządzono regulamin świadczenia usługi radia i telewizji kablowej i regulaminy promocji pod nazwą „Plany Na Miarę do Internetu i TV” oraz „D. (...) za 99 zł EF 2013”.

Dowód: umowy k.11-16., regulaminy k.20-23,25

W dniu 2.06.2014r. powód sporządził pismo zatytułowane „rozwiązanie umowy”. W piśmie tym zawarł informację, że jeżeli w terminie do 27.06.2014r. pozwany nie spłaci zadłużenia na kwotę 719,64zł,umowa zostanie rozwiązana z dniem 30.06.2014r. bez zachowania okresu wypowiedzenia. Poinformowano ponadto, że zostanie dodatkowo naliczone odszkodowanie w kwocie 1359zł.

W dniach 31.07.2014r. oraz 16.10.2014r.powód sporządził noty odsetkowe obciążające pozwanego odpowiednio kwotami:

-254,12zł,

-585,25zł

tytułem zwrotu przyznanych ulg z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy zawartej w promocji.

Dowód : pismo k.31,noty księgowe k.27,28.

Ponadto w dniu 16.10.2014r.powód sporządził kolejne noty księgowe na kwoty po 240 zł tytułem kary umownej za brak zwrotu sprzętu.

Dowód; noty k.29,30.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o cytowane dowody w postaci wydruków komputerowych.

Roszczenie pozwu nie zasługiwało na uwzględnienie.

Niewątpliwym jest iż materialno – prawnej podstawy żądania pozwu należy upatrywać w brzmieniu art. 57 ust. 6 Ustawy z dnia 16 lipca 2004r. Prawo Telekomunikacyjne (Dz.U. z 2004r. nr 171 poz. 1800) po myśli którego, w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. W zakresie roszczenia o zapłatę kary umownej jego podstawą jest art.483Kc.

Stosownie do treści art. 6 K.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie ,która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Zważyć przede wszystkim należało, że powód do pozwu przedłożył poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie trzech umów abonenckich z 17.01.2014r. (k.11-16).Na podstawie tych pism nie sposób jednak ustalić osoby, która parafowała tę umowę, a zauważyć należy, że umowa nie została zaopatrzona podpisem abonenta. Za konieczny uznaje się wymóg by podpis składał się z liter, a nie innych znaków i by pozwalały one na przyporządkowanie ich do nazwiska (w niniejszej sprawie M.). Na podstawie wypowiedzi doktryny i orzecznictwa można wskazać pewne minimalne wymogi podpisu: ma to być co najmniej nazwisko, choć nie musi być w pełnym brzmieniu i dopuszcza się używanie skrótu, który nawet nie musi być w całości czytelny. Te wymogi nie zostały spełnione w przypadku umów na które powołuje się powód. Podobnie rzecz ma się w przypadku przedłożonych do akt zleceń aktywacji usługi jak i protokołu przekazania sprzętu operatora (k.17-19), na których brak jest podpisu abonenta.

Powód zatem nie wykazał w ocenie Sądu, że umowa z pozwanym w ogóle została zawarta. Dokonując oceny materiału dowodowego w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do uznania za przyznane przez stroną powodową okoliczności dotyczące zawarcia umów z powodem. Zastosowanie art. 230 k.p.c. wchodzi w rachubę jedynie wówczas, gdy jest to uzasadnione wynikiem całej rozprawy. Oznacza to konieczność uwzględnienia zarówno postawy procesowej strony, jak również ostatecznych wyników postępowania dowodowego. W rezultacie zastosowanie art. 230 k.p.c. nie jest uzasadnione wówczas, gdy strona nie wypowiedziała się co do określonych twierdzeń strony przeciwnej, ale przyjęcie dorozumianego przyznania tych okoliczności byłoby sprzeczne z jej postawą procesową, w szczególności jej twierdzeniami, co do innych faktów lub zajętym stanowiskiem wobec zgłoszonego przez stronę przeciwną roszczenia. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 30 września 2015 r. I ACa 540/15 LEX nr 1927617 ).

Ustanowiony w niniejszej sprawie kurator wniósł o oddalenie powództwa ,przy czym poddał w wątpliwość okoliczność zawarcia umów z pozwanym (vide załącznik do protokołu z 20.10.2016r.).

Podzielić należy również zarzut kuratora reprezentującego pozwanego, odnośnie braku przedstawienia przez stronę powodową wyliczenia dochodzonych przez nią kwot. Tak więc nawet gdyby przyjąć za udowodnione zawarcie umów oświadczenie usług telekomunikacyjnych z pozwanym, to na podstawie zaoferowanych dowodów nie ma możliwości ustalenia sposobu, a w konsekwencji zasadności wyliczenia kar umownych za niedotrzymanie warunków promocji. Podobnie rzecz ma się w przypadku kar umownych za niezwrócony sprzęt. Powód nie wykazał, że cenniki przedłożone do akt obowiązywały w okresie obowiązywania umów, na które się powołuje.

Wobec powyższych ustaleń uznać należało ,ze powód nie wykazał zasadności swego roszczenie, co skutkowało jego oddaleniem.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 108 Kpc. i art.113 ustawy z 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. W pkt II. wyroku nakazano pobrać od powoda ,na rzecz Skarbu Państwa 90 zł tytułem nieuiszczonych kosztów wynagrodzenia kuratora, któremu przyznano wynagrodzenia w kwocie 180 zł, zgodnie z treścią 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z 13.11.2013r. w sprawie określenia wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.

Krzysztof Jaskólski.