Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jarocinie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Sebastian Przybył

Protokolant: sekr. sądowy Natalia Wojciechowska

Prokurator: Prokuratury Rejonowej w Pleszewie A. G.

po rozpoznaniu w dniach: 13 listopada 2014 r., 29 stycznia 2015 r., 13 marca 2015 r.,
29 czerwca 2015 r., 19 listopada 2015 r., 16 grudnia 2015 r.,

30 grudnia 2015 r.,

sprawy:

1.  K. W. (1) – syna T. i S. zd. M., PESEL: (...),

ur. (...) w J.,

zam. ul. (...), (...)-(...) J.;

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 20 lipca 2010 r. w J. będąc słuchany w charakterze świadka w sprawie Ds. 693/10 Prokuratury Rejonowej w Pleszewie oraz w dniu 28 kwietnia 2011 r. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie II K 508/10 Sądu Rejonowego w Jarocinie, działając z góry powziętym zamiarem, po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę, że w dniu 19 lipca 2010 r. w godzinach od 23:00 do godz. 0:30 dnia 20 lipca 2010 r. będąc w towarzystwie (...) i bezpośredniej jego bliskości, nie czuł od niego alkoholu, wymieniony nie chwiał się na nogach, nie miał mętnych oczu i bełkotliwej mowy,

to jest o czyn z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 12 kk;

2.  A. L. (1) – syna A. i D. zd. J., PESEL: (...),

ur. (...) w J.,

zam. ul. (...), (...)-(...) J.;

oskarżonego o to, że:

II.  w dniu 21 lipca 2010 r. w J. będąc słuchany w charakterze świadka w sprawie Ds. 693/10 Prokuratury Rejonowej w Pleszewie oraz w dniu 15 czerwca 2011 r. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie II K 508/10 Sądu Rejonowego w Jarocinie, działając z góry powziętym zamiarem, po uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, zeznał nieprawdę, że w dniu 19 lipca 2010 r. w godzinach od 21:00 do godz. 0:30 dnia 20 lipca 2010 r. będąc w towarzystwie (...) i bezpośredniej jego bliskości, nie czuł od niego alkoholu, wymieniony nie chwiał się na nogach, nie miał mętnych oczu i bełkotliwej mowy,

to jest o czyn z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

1.  Oskarżonego K. W. (1) w miejsce zarzuconego mu w punkcie I czynu, uznaje za winnego dwóch odrębnych czynów, polegających na tym, że:

a. w dniu 20 lipca 2010 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wyczuwał od niego woni alkoholu, a jego zachowanie nie wskazywało na to, że jest on w stanie po spożyciu alkoholu i przyjmując, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, na podstawie art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 5 ( pięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

b. w dniu 28 kwietnia 2011 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wie, czy B. F. (1) był pod wpływem alkoholu oraz że nic na to nie wskazywało, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 20 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10 i przyjmując, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, na podstawie art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. ) w miejsce z osobna orzeczonych wobec oskarżonego K. W. (1) w punktach: 1a i 1b kar pozbawienia wolności orzeka karę łączną w wysokości 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. ) wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu K. W. (2) tytułem próby na okres 2 ( dwóch ) lat.

4.  Na podstawie art. 71 § 1 kk ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca
2015 r. ) orzeka wobec oskarżonego K. W. (1) grzywnę w wysokości 50 ( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, ustalając każdą z nich na kwotę 20,00 ( dwadzieścia 00/100 ) złotych.

5.  Oskarżonego A. L. (1) w miejsce zarzuconego mu w punkcie II czynu, uznaje za winnego dwóch odrębnych czynów, polegających na tym, że:

a. w dniu 21 lipca 2010 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie czuł od wymienionego woni alkoholu i przyjmując, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, na podstawie art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 5 ( pięciu ) miesięcy pozbawienia wolności;

b. w dniu 15 czerwca 2011 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...) przez cały okres styczności z nim, nie wyczuwał od niego alkoholu, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 21 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10 i przyjmując, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, na podstawie art. 233 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

6.  Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. ) w miejsce z osobna orzeczonych wobec oskarżonego A. L. (1) w punktach: 5a i 5b kar pozbawienia wolności orzeka karę łączną w wysokości 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

7.  Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. ) wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu A. L. (2) tytułem próby na okres 2 ( dwóch ) lat.

8.  Na podstawie art. 71 § 1 kk ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca
2015 r. ) orzeka wobec oskarżonego A. L. (1) grzywnę w wysokości 50
( pięćdziesiąt ) stawek dziennych, ustalając każdą z nich na kwotę 20,00 ( dwadzieścia 00/100 ) złotych.

9.  Zasądza od oskarżonego K. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290,00 ( dwieście dziewięćdziesiąt 00/100 ) złotych tytułem kosztów sądowych.

10.  Zasądza od oskarżonego A. L. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290,00
( dwieście dziewięćdziesiąt 00/100 ) złotych tytułem kosztów sądowych.

Sędzia Sądu Rejonowego

S. P.

Sygnatura akt: II K 267/14

- UZASADNIENIE -

Oskarżeni K. W. (2) i A. L. (2) oraz B. F. (1) w 2010 r. byli funkcjonariuszami Policji zatrudnionymi w Komendzie Powiatowej Policji w J.. Wymienione osoby spotykały się również prywatnie. A. L. (2) bywał nawet w domu B. F. (1).

Przed rokiem 2010 r. ostatni z wymienionych przez okres kilku lat był m.in. chłopakiem M. H.. Wcześniej już, bo od 2005 r. B. F. (1) spotykał się z M. W. do kwietnia 2007 r., kiedy to wymieniona dowiedziała się, że B. utrzymuje poza nią kontakty również z M. H.. Od tej pory wymieniony nękał ją sms-ami, zatrzymywał wszystkie pojazdy, które stały na wjeździe do posesji jej rodziców. W marcu 2008 r. M. w związku z takim zachowaniem byłego chłopaka napisała skargę do Komendanta KPP w J. i od tej pory przez kilka miesięcy B. nie nękał jej. Później znowu zaczął to czynić, śledził ją, a gdy nie odpowiadała na jego sms-y, groził, że namiesza w jej życiu osobistym, coś naopowiada jej chłopakowi.

Z kolei od maja 2009 r. B. F. (1) pozostawał również w bliskich relacjach z J. S. (1).

M. H. zerwała z nim relacje około 2 miesiące przed lipcem 2010 r., po tym jak dowiedziała się od J. S. (1), że B. jest jej chłopakiem i ten zdradza pierwszą z wymienionych kobiet. B. pytany wprost o tę kwestię przez M. H. zaprzeczał słowom J. S. (1).

W lutym 2010 r. J. S. (1) dowiedziała się, że B. w tym samym czasie i dłużej spotyka się z M. H.. Podczas znajomości z tym policjantem J. S. (1) była przez niego kontrolowana. Sprawdzał on w nocy, czy kobieta jest w domu i w tej mierze kazał jej pokazywać się w oknie, polecał potwierdzać obecność przez kamerkę internetową, czy też dzwonienie z telefonu stacjonarnego. Wysyłał sms-y do jej matki. Zdarzało się, że B. śledził J., jeździł za nią, szczególnie gdy ta spędzała czas z kolegą z pracy. Pewnego razu B. przybył z kolegą na kręgielnię, gdzie pracowała J. i pomimo zamknięcia torów chciał grać. Po jego naleganiach umożliwiono mu grę przez pół godziny. Następnie wymieniony usiadł przy barze, zaczął mówić, że jest brudno, rzucił pudełkiem zapałek, które rozsypały się.

J. mając dość tej kontroli ze strony B. w pierwszej połowie czerwca 2010 r. wysłała do niego sms-a, że to jest koniec, na co ten zareagował odpowiedzią, iż zaraz przyjedzie do J. i ją zajebie, nawali jej po głowie, że popamięta. Kobieta zgłosiła te pogróżki na Komendzie Policji w J., gdzie doszło do jej spotkania z Komendantem. W reakcji na tę sytuację B. F. (1) śmiał się z niej przy M. W..

Spotykając się z kolei ostatnią z wymienionych osób, groził jej, ze jeśli nie będzie tego czynić, to wszystko powie jej narzeczonemu.

W 2010 r. B. F. (1) spożywał alkohol ze 2-3 razy w tygodniu, co najmniej po 2-4 piwa oraz wódkę.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia oskarżonego K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v, 454v,

⚫

częściowe wyjaśnienia oskarżonego A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v, 454v,

⚫

zeznania świadka M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

pismo prezesa (...) Centrum Medycznego z dnia 7 listopada 2013 r. k. 222 wraz z odpisem pełnomocnictwa k. 223,

⚫

odpis historii choroby k. 224 do 226,

⚫

zeznania świadka J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania świadka B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12;

⚫

kopia skróconego odpisu aktu małżeństwa k. 393;

⚫

zeznania świadka A. W. - k. 55-57, 133, 421, a ponadto k. 256-258, 398 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka K. K. (2) - k. 62-64, 134, 421-421v, a ponadto k. 283-285, 398v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka M. S. - k. 421v-422,

⚫

zeznania świadka E. F. - k. 422,

⚫

zeznania świadka M. G. - k. 448-448v,

⚫

zeznania świadka G. S. - k. 448v,

⚫

telefon komórkowy - w kopercie - k. 196,

⚫

protokół oględzin rzeczy - k. 197-199,

⚫

płyta CD oraz wydruki SMS koperta k. 221./

W dniu 19 lipca 2010 r. B. F. (1) o godz. 6:00 zakończył - przed rozpoczynającym się wówczas urlopem - służbę, wrócił do domu przy ul. (...) w K. W.., gdzie zamieszkiwał z matką. Przespał 6-7 godzin, zrobił zakupy i bez konkretnego celu około godz. 20.00 wyjechał swoim samochodem O. (...) koloru srebrnego.

Krótki czas później A. L. (2) wyjeżdżając swoim autem - O. (...), spotkał B. F. (1) przejeżdżającego samochodem - O. (...) w pobliżu jego miejsca zamieszkania w J. przy ul. (...). Na znak B. oskarżony pojechał za nim na parking przy ul. (...) w J., gdzie oboje dość długo rozmawiali. Następnie pojechali autem oskarżonego kupić papierosy, których zabrakło B..

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

pismo z KPP w J. z dnia 6 listopada 2013 r. k. 220,

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

pismo z KPP w J. z dnia 21 listopada 2014 r. k. 308,

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. S. - k. 421v-422,

⚫

zeznania E. F. - k. 422,

⚫

zeznania G. S. - k. 448v./

W pobliżu budynku Komendy Powiatowej Policji B. F. (1) i oskarżony spotkali, wychodzącego stamtąd K. W. (1), z którym chwilę porozmawiali, po czym weszli do sklepu, gdzie oskarżony kupił gumę do żucia, a B. papierosy, nie kupowali alkoholu.

W tym czasie K. W. (2) usiadł za kierownicą O. (...) i przestawił go w inne dozwolone miejsce w pobliżu sklepu. Po powrocie do auta, B. usiadł na miejscu pasażera obok kierowcy. Cały czas miał w ręku telefon komórkowy, odbierał i wysyłał sms-y do wymienionych wcześniej kobiet.

Następnie wszyscy pojechali na parking przed marketem (...) przy ul. (...). w J., gdzie przebywali około 1 godziny.

K. W. (2) i B. podczas wspólnego pobytu palili papierosy. Noc była ciepła i szyby w przednich drzwiach w samochodzie były opuszczone. W aucie, gdzie przebywali, paliło się światło, ale nie mocne.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12./

Przedmiotowego wieczoru doszło do spotkania M. W., M. H. i J. S. (1), które zorientowały się, że B. F. (1) spotykając się każdą z nich, jednocześnie bez ich wiedzy, utrzymywał bliskie kontakty z pozostałymi. Kobiety chciały mu razem powiedzieć, co o nim myślą i wskazać, żeby dał im spokój.

Najpierw M. H. około godz. 21:00 spotkała się z J. S. (1) na kręgielni (...) w J..

Około godz. 22:30 M. W. przyjechała do wspomnianych kobiet, oznajmiła, ze B. chce się z nią spotkać i wszystkie trzy przemieściły się razem do mieszkania należącego do pierwszej z wymienionych, położonego przy ul. (...) w J. w pobliżu sklepu (...), ażeby tam zaczekać na tego człowieka. Kobiety chciały, żeby B. wytłumaczył się przez nimi, dlaczego z jedną umawia się, a inną w tym czasie okłamuje.

B. F. (1) M. H. przekazał wcześniej sms-em informację, że udaje się spać.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12./

B. F. (1) w pewnym momencie będąc już na parkingu pod (...) na oczach obu oskarżony udał się około godz. 00:30 do mieszkania M. W., gdzie przebywały już M. H. i J. S. (1). Kobiety tamtego wieczoru i nocy nie spożywały żadnego alkoholu, poza M. H., która wypiła dwa piwa.

B. na klatce schodowej spotkał M. W., której dał wcześniej znać sms-em, że czeka przed jej blokiem. Kobieta już wówczas wyczuła od B. F. (1) alkohol, zauważyła, że B. chwiał się i mówił trochę niewyraźnie. Z wymienioną udał się w kierunku drzwi jej mieszkania. Gdy wszedł do środka, otworzył drzwi do łazienki, gdzie zobaczył M. H. i J. S. (1), które wcześniej schowały się tam. Kobiety zaczęły mówić B. "jaki on jest wspaniały" ten zdziwił się tą sytuacją, zaczął się śmiać i chciał wyjść.

M. H. krzyczała, że będzie żałował tego, co uczynił, stanęła w drzwiach, a ten ją przesunął.

J. S. (1) stwierdziła jeszcze, że jeśli pojedzie samochodem w takim stanie, to zgłosi to na Policję. On zaśmiał się, odrzekł, skąd wie, że przyjechał samochodem, po czym oddalił się.

Kobiety wybiegły za B. B. (3) zobaczyć, gdzie pójdzie i czy będzie kierował samochodem.

W mieszkaniu M. H., J. S. (2), M. W. wyraźnie czuły od B. F. (1) alkohol, wymieniony miał mętne oczy, bujał się na nogach, plątał mu się język, miał bełkotliwą mowę. Obie kobiety z uwagi na znajomość z B. i wspólnie spędzony z nim czas znały i wiedziały jak zachowywał się po spożyciu różnych ilości alkoholu.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12./

Gdy B. F. (1) wrócił ze spotkania z M. W. i usiadł w O. (...) na przednim fotelu pasażera, to był zmieszany i powiedział oskarżonym, co się stało. Po kilku minutach odjechali w kierunku ul. (...). gdzie stał O. (...). Tam mężczyźni pozostawali razem i znowu rozmawiali przez około godzinę czasu.

B. F. (1) rozważanego wieczoru i w nocy pozostawał ciągle pod wpływem alkoholu, który było od niego czuć, miał przy tym skutkiem jego wcześniejszego spożycia bełkotliwa mowę, chwiał się na nogach, czego świadkami byli przez długi okres czasu oboje oskarżeni.

W przeszłości zdarzało się, że po wypiciu alkoholu kierował samochodem.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania A. W. - k. 55-57, 133, 421, a ponadto k. 256-258, 398 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka K. K. (2) - k. 62-64, 134, 421-421v, a ponadto k. 283-285, 398v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12./

Kiedy w trzech wyjeżdżali z parkingu spod (...) i jechali ul. (...)., te trzy dziewczyny stały na chodniku i widziały to.

Kobiety postanowiły zadzwonić na Policję, widząc, że odjeżdżający z B. pojazd nie ma włączonych świateł i porusza się "wężykiem." Podejrzewały, że w aucie jadą nietrzeźwe osoby. Na Policję zatelefonowała wówczas M. H..

P. na miejsce policjanci wysłuchali kobiety i odjechali, nie legitymując ich. Uczynili tak, choć kobiety wskazały w pewnym momencie zauważony znowu samochód, w którym poruszał się B. F. (1).

Kobiety postanowiły pojeździć samochodem M. W. po J., aby znaleźć B. i sprawdzić, czy nie zostawił gdzieś swojego samochodu. Znalazły pusty jego samochód przy autokomisie, przy głównej drodze prowadzącej na P.. Pojechały dalej i gdy po pewnym czasie wróciły, zauważyły opisanego wcześniej O. (...) oraz oskarżonych i B., którzy rozmawiali razem. B. wsiadł następnie do swojego auta, a oskarżeni do O. (...). Kobiety, które zdążyły zmienić wcześniej samochód, wsiadły do F. (...) należącego do J.. Udały się razem na stację L. przy ul. (...) w J., gdyż B. przysłał M. H. sms-a, informującego, że zabierze ją stamtąd do domu, na którą to wiadomość ta odpowiedziała mu, że będzie czekać. Wymienione chciały zobaczyć, czy B. F. (2) pojedzie pijany samochodem do K., stąd udały się razem w umówione miejsce. M. H. cały czas zakładała, że do domu odwiezie ją jedna z koleżanek.

Około godz. 2:00 B., będąc już poinformowanym o zgłoszeniu dokonanym przez wspomniane kobiety, kierując O. (...), przyjechał na tę stację. M. H. otworzyła drzwi od strony pasażera, B. powiedział jej: "wsiadaj, bo ci wypierdolę", ona odmówiła. Wtedy on szarpnął ją za rękę tak mocno, że usiadła na miejscu pasażera. B., od którego było cały czas czuć z ust woń alkoholu, mówił bełkotliwie. Jechał w kierunku K. W.. z prędkością ponad 100 km/h całą drogą, prawym poboczem, zjeżdżał do środka, a czasami na lewe pobocze. Wymieniony powiedział wówczas do M. H.: "myślałyście, że koledzy mi coś zrobią."

W W. B. skręcił na S., gdyż nie chciał, żeby ktoś powiadomił Policję, że jedzie pijany. Mówił, że jest cwany i pojedzie bocznymi drogami. Wskazał również, że jego koledzy powiadomili go, że one dzwoniły na Policję w J., informując, że kieruje samochodem po pijanemu. W pewnym momencie M. H. chcąc uwolnić się, powiedziała, że chce załatwić potrzebę fizjologiczną i musi wysiąść. B. początkowo nie chciał się zatrzymać, ale w końcu uczynił to. Ona oznajmiła, że nie chce z nim jechać bo jest pijany i nie wie, co mu odstrzeli. O. drzwi i wysiadając usłyszała z ust B.: "to wypierdalaj."

M. szła w kierunku S., zadzwoniła do koleżanek i na Policję. Tam zadzwoniła też J. S. (1), która podążała przez pewien czas za autem B. F. (1), ale w pewnym momencie straciła z nim kontakt wzrokowy. P. funkcjonariusze zabrali M. na Komisariat Policji w K.. Badanie na zawartość alkoholu wykazało u niej 0,11 mg/l, ponieważ wcześniej wypiła 2 piwa R..

Przedmiotowej nocy B. przysłał jej jeszcze sms-a, wskazując, że wymienione kobiety są szmatami, dziwkami, kurwami.

Tej samej nocy J. S. (1) przybyła na Komendę Policji w J., aby zawiadomić organy ścigania o zachowaniach B. F. (1).

W dniu 20 lipca 2010 r. z B. B. (3) skontaktowali się funkcjonariusze KPP w J., wskazując, aby stawił się na K., ten jednak odparł, że jest na urlopie i przybędzie dopiero kolejnego dnia. Wymieniony noc z 19 na 20 lipca 2010 r. spędził poza miejscem swojego zamieszkania. Poszukujący go policjanci nie odnaleźli B. F. (1) w miejscu jego zamieszkania.

W późniejszym okresie B. F. (1), który znów spotykał się z J. S. (1), próbował spotkać się z M. H. i namówić ją, aby się zeszli. Potem wymieniony przyszedł do jej domu i gdy matka kobiety nie chciała go wpuścić, ten walił pięściami w drzwi, po czym zabrała go Policja.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania A. W. - k. 55-57, 133, 421, a ponadto k. 256-258, 398 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka K. K. (2) - k. 62-64, 134, 421-421v, a ponadto k. 283-285, 398v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka M. K. - k. 24-26, 27-28, a ponadto k. 169-171, 218-219, 363v-364 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka R. S. - k. 29-32, a ponadto k. 225-228, 385 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka M. C. - k. 33-36, a ponadto k. 146-149, 385-385v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania świadka J. K. - k. 37-40, a ponadto k. 150-153, 385v-386 w aktach II K 244/12,

⚫

zeznania G. S. - k. 448v,

⚫

telefon komórkowy - w kopercie - k. 196,

⚫

protokół oględzin rzeczy - k. 197-199,

⚫

płyta CD oraz wydruki SMS koperta k. 221./

W przeszłości A. L. (2) wraz z B. oraz M. H., czy też M. W. jeździł na wakacje.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12./

Skutkiem zawiadomienia o przestępstwie wszczęte zostało postępowanie karne przeciwko B. F. (1) o czyny z art. 190 § 1 kk, art. 191 § 1 kk i art. 189 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 178a § 1 kk. W ramach przedmiotowego postępowania przygotowawczego i sądowego doszło do przesłuchań w charakterze świadków K. W. (1) i A. L. (1).

W dniu 20 lipca 2010 r. w J. K. W. (2) będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wyczuwał od niego woni alkoholu, a jego zachowanie nie wskazywało na to, że jest on w stanie po spożyciu alkoholu.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. w J. K. W. (2) będąc ponownie przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wie, czy B. F. (1) był pod wpływem alkoholu oraz że nic na to nie wskazywało, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 20 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10

Z kolei A. L. (2) w dniu 21 lipca 2010 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie czuł od wymienionego woni alkoholu.

W dniu 15 czerwca 2011 r. w J. A. L. (2) będąc ponownie przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...) przez cały okres styczności z nim, nie wyczuwał od niego alkoholu, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 21 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie II K 508/10 wobec znikomej szkodliwości czynu B. F. (1) polegającego na tym, że nocą 14 czerwca 2010 r. groził telefonicznie J. S. (1) pobiciem, wzbudzając w niej uzasadnioną obawę spełnienia tej groźby, umorzono w tym zakresie postępowanie karne. B. F. (1) został ponadto uznany za winnego tego, że nocą 20 lipca 2010 r. około godz. 2:00 w J. na stacji L. przy ul. (...) grożąc pobiciem, siłą wciągnął do swojego samochodu marki O. (...) M. H. i wbrew jej woli wywiózł ja w kierunku K., pozbawiając ją wolności i po przyjęciu, że czyn ten wypełnia znamiona przestępstwa z art. 191 § 1 kk i art. 189 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zwieszono na okres próby w wymiarze dwóch lat oraz na karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20,00 zł. każda. Poza tym Sąd uniewinnił B. F. (1) od zarzuconego mu czynu z art. 178a § 1 kk, polegającego na tym, że nocą 20 lipca 2010 r. około godz. 2:00 na trasie J. ul. (...) kierował po drodze publicznej samochodem marki O. (...), będąc w stanie nietrzeźwości.

Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawie IV Ka 127/12 zmienił powyższy wyrok Sądu I instancji, uchylając orzeczenie o uniewinnieniu oskarżonego B. F. (1) od występku z art. 178a § 1 kk i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Jarocinie do ponownego rozpoznania, natomiast w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 4 września 2012 r. w sprawie II K 244/12 umorzono postępowanie w zakresie zarzuconego B. F. (1) czynu z art. 178a § 1 kk, wskazując, że upłynął już okres karalności wykroczenia z art. 87 § 1 kw, pod który podpada zarzucony oskarżonemu czyn.

/ Dowód:

⚫

częściowe wyjaśnienia K. W. - k. 119-121, 182-183, 302-302v, 318v,

⚫

częściowe wyjaśnienia A. L. (1) - k. 126-128, 183-183v, 303-303v;

⚫

zeznania M. H. - k. 2-5, 16-19, 92-96, 98-99, 100, 183v-184v, 211v-212v, 303v-305, a ponadto k. 2-5, 173-176, 366-368, 406-407, 407v w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania J. S. (1) - k. 11-12, 13-14, 15, 81-87, 97-98, 130, 317-318, 448, a ponadto k. 9-10, 137-138, 141, 348v-351, 398v-399v, 406-406v w aktach II K 244/12;

⚫

częściowe zeznania B. F. (1) - k. 66-67, 71-72, 135, 191-192, 193v, 211v-212v, 325-327, 328, a ponadto k. 248-249, 305-306, 348, 399 w aktach II K 244/12;

⚫

zeznania M. Z. ( zd. W. ) - k. 6-8, 9-10, 89-92, 99-100, 192v-193v, 327-327v, 328, 447v-448, 448v, a ponadto k. 6-8, 44-45, 364-365v, 407-409 w aktach II K 244/12;

⚫

kopia protokołu przesłuchania świadka K. W. (1) - k. 20-21, 101-103, a ponadto k. 13-14, 362-362v, 368-368v akt. sprawy II K 244/12,

⚫

protokół przesłuchania świadka K. W. (1) - k. 13-14 w aktach II K 244/12,

⚫

kopia protokołu przesłuchania świadka A. L. (1) - k. 22-23, 104-106, protokół przesłuchania świadka A. L. (1) - k. 23-24 k. 384v-385, k.386v-387 akt. sprawy II K 244/12,

⚫

akt oskarżenia z dnia 30 listopada 2010 r. w sprawie Ds. 693/10 - k. 75-78,

⚫

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 79,

⚫

odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 4 września 2012 r. w sprawie II K 244/12 - k. 80,

⚫

odpis wyciągu z protokołu rozprawy z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 81-87,

⚫

odpis wyciągu z protokołu rozprawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 88-96, 101-103,

⚫

odpis wyciągu z protokołu rozprawy z dnia 17 października 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 97-100,

⚫

odpis wyciągu z protokołu rozprawy z dnia 15 czerwca 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 104-106,

⚫

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 26 kwietnia 2012 r. w sprawie IV Ka 127/12 - k. 107-112,

⚫

odpis protokołu rozprawy z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 129-130,

⚫

odpis protokołu rozprawy z dnia 25 sierpnia 2011 r. w sprawie II K 508/10 - k. 131-136./

Oskarżony K. W. (2) ma 38 lat, jest żonaty i ma jedno dziecko w wieku 5 lat. Oskarżony ma wyższe wykształcenie i pracuje w Komendzie Powiatowej Policji w J., gdzie uzyskuje wynagrodzenie w wysokości około 2.800 zł. miesięcznie. K. W. (2) posiada wraz z małżonką oszczędności w wysokości 100.000,00 zł. Oskarżony nie posiada innego majątku. K. W. (2) nie leczył się psychiatrycznie. Oskarżony cieszy pozytywną opinią w miejscu pracy, gdzie zawsze był pozytywnie oceniany i wyróżniany pieniężnymi nagrodami. K. W. (2) postrzegany jest jako osoba sumienna, która z wzorową dokładnością wykonuje wszystkie obowiązki. Oskarżony nie był karany dyscyplinarnie.

K. W. (2) nie był karany sądownie.

/ Dowód:

⚫

dane personalne oskarżonego K. W. (1) – k. 119, 302,

⚫

opinia służbowa dotycząca K. W. (1) - k. 141,

⚫

dane o karalności - k. 146, 296, 334, 369./

Oskarżony A. L. (2) ma 37 lat, jest żonaty i ma jedno dziecko w wieku 6 lat. Oskarżony ma średnie wykształcenie i pracuje w Komendzie Powiatowej Policji w J., gdzie uzyskuje wynagrodzenie w wysokości około 2.800 zł. brutto miesięcznie. A. L. (2) nie posiada oszczędności. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie i nie był karany. A. L. (2) ma dobrą opinię służbową i wynika z niej, że pracuje z dużym zaangażowaniem, z pasją, umiejętnie stwarza atmosferę koleżeństwa i współpracy. Oskarżony zawsze był pozytywnie oceniany i opiniowany przez przełożonych oraz wyróżniany nagrodami pieniężnymi. A. L. (2) nie był również karany dyscyplinarnie.

/ Dowód:

⚫

dane personalne oskarżonego A. L. (1) - k. 126, 302,

⚫

opinia służbowa dotycząca A. L. (1) - k. 142,

⚫

dane o karalności - k. 145, 295, 335, 370./

Oskarżony K. W. (2) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i podczas postępowania przygotowawczego w dniu 12 października 2012 r. odmówił wyjaśnień.

Z kolei w ramach postępowania sądowego, w szczególności w dniu 30 kwietnia 2013 r. wyjaśnił, że B. F. (1) został skazany w sprawie, w której on występował w charakterze świadka. Wskazane postępowanie toczyło się na podstawie zawiadomienia, które złożyły byłe dziewczyny B. F. (1), tj. M. H., M. W. i J. S. (1), z którymi w jakimś okresie czasu wymieniony spotykał się jednocześnie. W dniu 19 lipca 2010 r. te trzy dziewczyny spotkały się, dowiedziawszy się uprzednio, że B. F. (1) utrzymuje równoczesne bliskie kontakty z każdą z nich. One przebywały wspólnie w mieszkaniu na Osiedlu (...) M., należącym do M. W.. W dniu 19 stycznia 2010 r. spotkał się z B. F. (1) i A. L. (2) około godz. 23:00, wychodząc z Komendy Powiatowej Policji w J., w czasie gdy wymienieni przejeżdżali samochodem należącym do A. L. (1). Oni zatrzymali się, rozmawiał z nimi chwilę. Następnie spotkane osoby poszły do sklepu po papierosy, on wsiadł z kolei do O. (...) i pojechał dalej za nimi w pobliże sklepu. Po zakupach wsiedli do auta i pojechali na parking przy (...) przy ul. (...). w J.. B. usiadł wówczas obok niego na miejscu pasażera, mając cały czas w ręku telefon komórkowy, odbierając przy tym i wysyłając sms-y. K. W. (2) i B. palili papierosy, a ten ostatni żuł jeszcze gumę. Noc była ciepła i szyby w przednich drzwiach w samochodzie były opuszczone. Na parkingu przebywali w samochodzie przez około 0,5 do 1 godziny. W ocenie oskarżonego B. F. (1) był zmęczony, bo miał za sobą trzy kolejne nocne służby. Gdy przejeżdżali później ul. (...). jedna z tych jego dziewczyn - M. H. krzyczała pod adresem B., że go zniszczy. B. był wówczas zdenerwowany.

W dniu 13 listopada 2014 r. K. W. (2) wyjaśnił, że tamtego dnia przebywał w odległości około 1 m od B. F. (1), tj. odległości, w jakiej siedzieli w samochodzie O. (...). Oskarżony podał, że widział się z B. jedynie w godzinach nocnych, nie w dzień. W aucie, gdzie przebywali, było światło, ale nie było ono tak mocne. Z jego punktu widzenia nie miał możliwości zaobserwowania, czy B. F. (1) miał mętne oczy. Nie zauważył tamtej nocy, aby B. F. (1) mówił bełkotliwie, on wtedy mówił normalnie, mówił tak jak zawsze, nie miał problemów z artykułowaniem myśli. Tamtej nocy widział dobrze jak wymieniony szedł na odcinku około 10-20 m. B. tamtego wieczoru żuł gumę, palił papierosy i z jego ust nie czuł żadnego alkoholu.

Zeznając jako świadek w postępowaniu przeciwko B. F. (1) zawsze zeznawał zgodnie z prawdą, to, co wiedział, widział. Spotkał się z B. F. (1) i A. L. (2) pod budynkiem K. w J.. B. zakończył tego dnia służbę o godz. 18:00 i spotkał się z nim po około 5 godzinach. Wspomniane dziewczyny chciały go zniszczyć, takie były jego odczucia. Zdawał sobie sprawę, że gdyby zeznawał nieprawdę, to ryzykowałby całą karierę zawodową. Nie uczyniłby tego dla B. F. (1).

Oskarżony A. L. (2) nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i w ramach postępowania przygotowawczego w dniu 12 października 2012 r. odmówił wyjaśnień.

Z koeli w trakcie postępowania sądowego w szczególności w dniu 30 kwietnia 2013 r. wyjaśnił, że był przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie prowadzonej przeciwko B. F. (1), wszczętej skutkiem zawiadomienia złożonego przez trzy jego byłe dziewczyny. B. spotykał się z nimi w tym samym czasie i one musiały dowiedzieć się o tym krótko przed 19 lipca 2010 r., a wymienionego dnia spotkały się w mieszkaniu M. W. i umówiły się, że zemszczą się na wymienionym za to, co zrobił. W dniu 19 lipca 2010 r. około godz. 20.00 wyjeżdżając swoim autem, spotkał się z B. F. (1), przejeżdżającym samochodem w pobliżu jego miejsca zamieszkania - ul. (...). Na znak B. pojechał za nim na parking przy ul. (...) w J., gdzie dość długo rozmawiali. Następnie pojechali autem oskarżonego kupić papierosy, których zabrakło B.. W pobliżu Komendy Policji spotkali K. W. (1), z którym chwilę porozmawiali, po czym weszli do sklepu, gdzie oskarżony kupił gumę do żucia, a B. papierosy, nie kupowali alkoholu. W tym czasie K. usiadł za kierownicą auta i przestawił samochód w inne miejsce. Następnie wszyscy pojechali na parking przed marketem (...) przy ul. (...). w J., gdzie przebywali około 1 godziny. Z B. rozstał się około północy i podczas spotkania z nim, oskarżony, B. jak też K. W. (2) nie spożywali żadnego alkoholu. Noc 19 lipca 2010 r. była ciepła, wszystkie szyby w aucie były pootwierane. B. cały czas palił papierosy, żuł gumę oraz pisał sms-y. Te trzy dziewczyny odgrażały się B., że zemszczą się za to, iż spotykał się z nimi jednocześnie. Kiedy wyjeżdżali z parkingu spod (...) i jechali ul. (...)., to te trzy dziewczyny stały na chodniku i M. H. krzyczała w stronę ich samochodu do B., że go załatwi.

W dniu 13 listopada 2014 r. A. L. (2) wyjaśnił natomiast, że w dniu, w którym spotkał się z B. zmierzchało i był po 12-godzinnej nocnej służbie. Nie zaobserwował, czy B., który przeszedł m.in. przy nim - gdy przesiadał się do jego samochodu, szedł z nim do sklepu, udawał się do mieszkania W. - około 20-30 metrów, chwiał się na nogach, szedł niestabilnie. Nie czuł od B. woni alkoholu, nie widział u niego mętnych oczu, a gdyby wiedział, że jest on pod wpływem alkoholu, nie pozwoliłby mu jechać samochodem. B., jak wrócił ze spotkania z M. W., to był zmieszany i powiedział im, co się stało. Oskarżony wraz z B. oraz M. H., czy też M. W. jeździł na wakacje.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom K. W. (1) w części, z której wynika, że B. F. (1) został skazany w sprawie, w której oskarżony występował w charakterze świadka; wskazane postępowanie toczyło się na podstawie zawiadomienia, które złożyły byłe dziewczyny B. F. (1), tj. M. H., M. W. i J. S. (1), z którymi w jakimś okresie czasu wymieniony spotykał się jednocześnie; w dniu 19 lipca 2010 r. te trzy dziewczyny spotkały się razem, dowiedziawszy się, że B. F. (1) spotyka się z każdą z nich; one przebywały w mieszkaniu na Osiedlu (...) M., należącym do M. W., w dniu 19 lipca 2010 r. spotkał się wieczorem z B. F. (1) i A. L. (2), wychodząc z Komendy Powiatowej Policji w J., w czasie gdy wymienieni przejeżdżali samochodem należącym do A. L. (1); oni zatrzymali się, rozmawiał z nimi chwilę; następnie spotkane osoby poszły do sklepu po papierosy, on wsiadł z kolei do O. (...) i pojechał dalej za nimi w pobliże sklepu, po zakupach wsiedli do auta i pojechali na parking przy (...) przy ul. (...). w J.; B. usiadł wówczas obok niego na miejscu pasażera, mając cały czas w ręku telefon komórkowy, odbierając przy tym i wysyłając sms-y; K. W. (2) i B. palili papierosy; noc była ciepła i szyby w przednich drzwiach w samochodzie były opuszczone; na parkingu przebywali w samochodzie przez około 0,5 do 1 godziny; kiedy przejeżdżali później ul. (...). jedna z tych jego dziewczyn - M. H. krzyczała; B. był wówczas zdenerwowany; tamtego dnia przebywał w odległości około 1 m od B. F. (1), tj. odległości jak siedzieli w samochodzie O. (...); widział się z B. jedynie w godzinach nocnych, nie w dzień; w aucie, gdzie przebywali, było światło, ale nie było ono tak mocne; tamtej nocy widział dobrze jak wymieniony szedł na odcinku około 10-20 m.; B. tamtego wieczoru palił papierosy; spotkał się z B. F. (1) i A. L. (2) pod budynkiem K. w J.; zdawał sobie sprawę, że gdyby zeznawał nieprawdę, to ryzykowałby całą karierę zawodową.

Z kolei odnośnie oskarżonego A. L. (1) Sąd uznał je za wiarygodne w części, z której wynika, że był przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie prowadzonej przeciwko B. F. (1), wszczętej skutkiem zawiadomienia złożonego przez jego byłe dziewczyny; B. spotykał się z nimi w tym samym czasie i one musiały dowiedzieć się o tym krótko przed 19 lipca 2010 r., a wymienionego dnia spotkały się w mieszkaniu M. W.; w dniu 19 lipca 2010 r. około godz. 20.00 wyjeżdżając swoim autem, spotkał B. F. (1) przejeżdżającego samochodem w pobliżu jego miejsca zamieszkania - ul. (...); na znak B. pojechał za nim na parking przy ul. (...) w J., gdzie dość długo rozmawiali; następnie pojechali autem oskarżonego kupić papierosy, których zabrakło B.; w pobliżu Komendy Policji spotkali K. W. (1), z którym chwilę porozmawiali, po czym weszli do sklepu, gdzie oskarżony kupił gumę do żucia, a B. papierosy, nie kupowali alkoholu; w tym czasie K. usiadł za kierownicą auta i przestawił samochód w inne miejsce; następnie wszyscy pojechali na parking przed marketem (...) przy ul. (...). w J., gdzie przebywali około 1 godziny; z B. rozstał się około północy i podczas spotkania z nim, oskarżony, B. jak też K. W. (2) nie spożywali żadnego alkoholu; noc 19 lipca 2010 r. była ciepła, wszystkie szyby w aucie były pootwierane; B. palił papierosy oraz pisał sms-y; kiedy wyjeżdżali z parkingu spod (...) i jechali ul. (...)., to te trzy dziewczyny stały na chodniku i M. H. krzyczała w stronę ich samochodu do B.; w dniu, w którym spotkał się z B. zmierzchało i był po 12-godzinnej nocnej służbie; B. przeszedł przy nim - gdy przesiadał się do jego samochodu, szedł z nim do sklepu, udawał się do mieszkania W. - około 20-30 metrów, B., jak wrócił ze spotkania z M. W., to był zmieszany i powiedział im, co się stało; oskarżony wraz z B. oraz M. H., czy też M. W. jeździł na wakacje.

Wskazane wyjaśnienia oskarżonych K. W. (1) i A. L. (1) są wzajemne spójne oraz konsekwentne, a ponadto tworzą w świetle pozostałych pozytywnie ocenionych dowodów - logiczny w tej części opis zdarzeń, który nie jest obarczony sprzecznościami. Przedmiotowe wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w szczególności z generalnie pozytywnie ocenionymi zeznaniami świadków: M. H., J. S. (2), M. W. ( aktualne nazwisko: Z. ), A. W., K. K. (2), M. S., E. F., M. G., G. S., M. K., R. S., M. C., J. K., które charakteryzuje logiczność, wzajemna zgodność, rzeczowość. Istotne jest przy tym, że świadkowie wskazywali uczciwie zakresy swojej niewiedzy, okoliczności, których nie byli świadkami, nie próbując uzupełniać ich swoimi domysłami. Świadkowie wskazywali również kwestie, których nie pamiętali, a przy tym potrafili przekonywująco wyjaśnić różnice, zarysowujące się przestrzeni ich poszczególnych relacji, podkreślając w tym zakresie, że pewne różnice wynikły z upływu czasu. Pozostaje wskazać, że wprawdzie między relacjami poszczególnych świadków istnieją pewne rozbieżności, choćby w zakresie dokładnej treści wypowiedzi poszczególnych osób, ale nie dotyczą one najważniejszych elementów stanu faktycznego i wynikają z naturalnych odmienności ludzkich spostrzeżeń, z różnicy miejsc, z których poszczególne osoby zaobserwowały zdarzenia oraz dynamiki zdarzeń, a nadto emocjonalnego zaangażowania w relacje z B. F. (1).

Koniecznym jest podkreślenie, że wiarygodność relacji M. H., J. S. (2) i M. Z. znajdują wyraźne potwierdzenie w relacjach funkcjonariuszy Policji: M. K., R. S., M. C., J. K., którzy mieli z nimi kontakt bezpośrednio po zaistnieniu rozważanych sytuacji z udziałem B. F. (1). Co więcej opis zachowań tych kobiet przedstawiony przez tych funkcjonariuszy, w tym ich stan emocjonalny, ich wypowiedzi, w pełni potwierdzają wiarygodność ich relacji.

Znamienne jest wyjaśnienie oskarżonego K. W. (1), że zdawał sobie sprawę, iż gdyby zeznawał nieprawdę, to ryzykowałby całą karierę zawodową, które wskazuje, iż składając analizowane w sprawie zeznania, zamiast swobodnie podawać okoliczności zgodnie z prawdą, rozważał kwestię konsekwencji związanych ze złożeniem fałszywych zeznań, a więc rozważał okoliczność podania fałszywych informacji, rachował konsekwencje takiego czynu.

W zakresie zeznań M. H. należy podkreślić, że w pewnych kwestiach na przestrzeni kilku przesłuchań w dwóch karnych sprawach wymieniona opisywała niektóre kwestie w nieco odmienny sposób, ale nie sprzeczny, doprowadzający do nielogiczności. Dotyczy to np. kwestii: ilości spożytego przez nią przedmiotowego wieczoru alkoholu, wypowiedzi B. F. (1) w mieszkaniu M. W.. Należy przy tym jednak podkreślić, że świadek jednoznacznie i konsekwentnie zeznawała, że B. F. (1) wieczorem z 19 na 20 lipca 2010 r. był pod wpływem alkoholu, który było od niego czuć. Wymieniony kierując samochodem zjeżdżał nawet samochodem na boki i nie mógł utrzymać prostolinijnego toru jazdy. Co więcej już w mieszkaniu M. W. świadek wyczuła od B. F. (1) alkohol, wymieniony miał mętne oczy i bełkotliwą mowę, a zeznając tak podkreśliła, że rozpoznała to, bo znała go 5 lat. Świadek podkreśliła nadto, że z uwagi na długą znajomość, naprawdę znała B. i że i tak czuć było od niego alkohol, gdy po jego spożyciu palił papierosy i żuł gumę. Świadek wyjaśniła przy tym, że wiele razy widziała jak w jej towarzystwie (...) spożywał alkohol i wie, że gdyby wypił on 100-200 gram wódki lub 2-3 piwa, to nikt nie poznałby po nim, że jest pod wpływem alkoholu i że jej zdaniem przedmiotowej nocy musiał wypić około 500 g wódki. Dodała nawet, że każda osoba, gdyby rozmawiała wówczas z B. F. (1) z bliskiej odległości, to musiały wyczuć od niego alkohol. Świadek odnosząc się w końcu wprost podczas konfrontacji do zeznań świadka B. F. (1), stwierdziła, że jego twierdzenie, iż nie pił w tym dniu alkoholu, jest jednym wielkim kłamstwem. Istotne jest także stwierdzenie świadka, że i tak byłoby czuć alkohol od B., gdy po jego spożyciu palił papierosy, czy żuł gumę.

W zakresie zeznań J. S. (2) należy także podkreślić, że w pewnych kwestiach na przestrzeni kilku przesłuchań w dwóch postępowaniach karnych wymieniona opisywała pewne okoliczności w sposób odmienny, ale nie sprzeczny, doprowadzający do nielogiczności. Dotyczy to np. kwestii: czy groźba z pierwszej połowy czerwca 2010 r. została do niej skierowana przez B. F. (1) poprzez sms, czy też połączenie głosowe, sposobu zachowania poszczególnych osób w mieszkaniu. Świadek J. S. (1) podczas przesłuchania w dniu 7 marca 2011 r. zmieniła wprawdzie nagle swoje stanowisko w sprawie, oświadczając nawet, że chciałaby wycofać się z zeznań i cofnęła wniosek w zakresie skierowanej do niej groźby, ale wynikało to z chęci szybkiego zakończenia swojego udziału w postępowaniu sądowych w związku z podejmowaną przez nią wówczas służbą jako zawodowego żołnierza ( "podejmuję służbę jako żołnierz zawodowy i nie chciałabym, aby ta sprawa w jakikolwiek sposób zaszkodziła mi "). Co więcej nastąpiła na czas składania ówczesnych zeznań ( marzec 2011 r. ) normalizacja stosunków z B. F. (1), z którym na tamten czas spotykała się nawet na koleżeńskiej stopie, nie chcąc, aby coś stało się jej podczas przygotowań do pracy w wojsku. Świadek podkreślała przy tym kilkukrotnie, że pewne nieistotne zresztą w ramach niniejszej sprawy rozbieżności w jej relacjach wynikły ze stresu, który towarzyszył opisywanym zdarzeniom. Nie bez znaczenia w sposobie relacjonowania wszystkich kobiet są oczywiste więzi emocjonalne i osobiste z samym B. oraz emocje wynikające z kontaktu z jego innymi partnerkami, które utrzymywały również relacje seksualne.

Należy przy tym podkreślić, że świadek jednoznacznie i konsekwentnie zeznawała, że B. F. (1) wieczorem z 19 na 20 lipca 2010 r. był pod wpływem alkoholu, który od niego wyraźnie czuła. Świadek podkreśliła, że osobiście kilka razy widziała, jak B. F. (1) pił przy niej alkohol, w tym kilka razy wypił jedno albo dwa piwa i wtedy po nim nie było widać, że ma wypite. Raz nawet w lokalu "(...) u J." w J. wypił 8 piw i jeszcze nie wyglądał tak źle. Według świadka stan tego człowieka w mieszkaniu M. wskazywał, że wypił znacznie więcej niż 8 piw, opisała B. F. (1), że był taki "lejący", po czym wywnioskowała, że jego upicie było duże. O wiarygodności zeznań J. S. (2), w tym niekierowaniu się chęcią zemsty wobec B. F. (1) świadczą również relacje świadka M. K., który wskazał, że w nocy 20 lipca 2010 r. nie chciała składać zawiadomienia o przestępstwie, a jedynie porozmawiać z komendantem.

W zakresie zeznań M. W. ( w 2015 r. zmieniła nazwisko na: Z. ) należy także zauważyć, że w niektórych kwestiach na przestrzeni kilku przesłuchań w ciągu kliku lat pojawiły się pewne nieścisłości w relacjach, ale nieznaczące, nie powodujące konieczności ich zakwestionowania pod względem zgodności z prawdą. Relacje świadka również jednoznacznie wskazują, że B. F. (1) wieczorem z 19 na 20 lipca 2010 r. był pod wpływem alkoholu, który było od niego wyraźnie czuć i to już podczas spotkania go na klatce schodowej. M. W. spostrzegła nadto, że B. F. (1) delikatnie chciał się, bełkotał, mówił niewyraźnie, "różniło się to od tego, jak mówił będąc trzeźwym. Co więcej M. Z. wskazała, że gdy B. mówił w jej mieszkaniu w nocy z 19 na 20 lipca 2010 r., to była wyraźna różnica w porównaniu do tego jak mówił, będąc trzeźwym. Wymieniona pokreśliła nadto, że podczas uprzedniej znajomości z B. F. (1) on wiele razy spożywał przy niej alkohol i miała wyczucie, w jakim stanie jest po wypiciu danej ilości alkoholu. Oceniła nawet, że na czas tego nocnego spotkania B. mógł wypić około 0,5 litra wódka. Relacje świadka - powołującego pewne wcześniejsze zajście w jej lokalu - podważyły również skutecznie wiarygodność twierdzeń B. F. (1), który podawał, że podczas wizyty w jej mieszkaniu w nocy z 19 na 20 lipca 2010 r. zastał tam pewnego mężczyznę. Znamienne jest nadto zeznanie świadka, że jeśli nawet B. F. (1) nie spał po służbie, to nie ma to nic wspólnego ze stanem, w jakim wówczas znajdował się.

Relacje świadków: A. W., K. K. (2) wskazują, że B. F. (1) w dniu 20 lipca 2010 r. unikał spotkania z funkcjonariuszami Policji, nie chciał stawić się celem przesłuchania, miał świadomość z jakiego powodu jest poszukiwany, a sami policjanci - zwłaszcza dwaj pierwsi wymienieni - koledzy ze służby byli mało konsekwentni i zdeterminowani w działaniach zmierzających po przeprowadzenia z nim stosownych czynności procesowych. K. K. (2) otrzymał nawet od naczelnika polecenie doprowadzenia do zbadania stanu trzeźwości B. F. (1), a mimo to bez większego zaangażowania w zakresie osiągnięcia wyznaczonego mu celu, przyjął - w ramach rozmowy telefonicznej - zdawkowe tłumaczenie kolegi z pracy. Pozostaje wskazał, że poszukiwany funkcjonariusz nie odbierał w ogóle służbowych połączeń, a oddzwonił jedynie na prywatny numer telefoniczny żony A. W.. Należy poza tym podkreślić, że B. F. (1) stawił się w KPP J. dopiero w dniu 21 lipca 2010 r. i nie skorzystał z możliwości wcześniejszego zbadania swojej trzeźwości w jakiejkolwiek innej jednostce Policji.

W odniesieniu do zeznań świadka B. F. (1), które zostały ocenione negatywnie w części sprzecznej z wiarygodnymi zeznaniami wskazanych już świadków, należy podkreślić, że czuł się on bardzo pewny co do tego, że funkcjonariusze Policji, w której wówczas jeszcze pełnił służbę, nie doprowadzają do ujawnienia okoliczności, że jest on pod wpływem alkoholu. Wyraża to wprost sytuacja, gdy jadąc już w kierunku K. z M. H., nie umiejąc zachować prostolinijnego toru jazdy, powiedział jej po tym, jak kobiety zgłosiły już podejrzenie kierowania samochodem przez nietrzeźwą osobę: "myślałyście, że koledzy mi coś zrobią." Biorąc przy tym pod uwagę okoliczności, że oboje oskarżeni przebywali z B. F. (1) znacznie dłużej niż wymieniona kobieta, bo dużo ponad jedną godzinę i to w jednym samochodzie, rozmawiali z nim i pozostawali w bezpośredniej, ciągłej bliskości, nie sposób uznać za wiarygodne ich wyjaśnienia, kwestionujące pozostawanie ich ówczesnego kolegi z pracy w stanie pod wpływem alkoholu.

W konsekwencji powyższych ocen, Sąd za niewiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego K. W. (1), w których wynika, że: nie zeznałby nieprawdy co do B. F. (1), zdarzenie miało miejsce w dniu 19 stycznia 2010 r.; B. F. (1) był zmęczony, bo miał za sobą trzy kolejne nocne służby, żuł gumę; gdy przejeżdżali ul. (...). jedna z tych jego dziewczyn - M. H. krzyczała pod adresem B., że go zniszczy; nie miał możliwości zaobserwowania, czy B. F. (1) miał mętne oczy; nie zaobserwował tamtej nocy, aby B. F. (1) mówił betkotliwie, on wtedy mówił normalnie, mówił tak jak zawsze, nie miał problemów z artykułowaniem myśli i z jego ust nie czuł żadnego alkoholu; zeznając jako świadek w postępowaniu przeciwko B. F. (1) zawsze zeznawał zgodnie z prawdą, to, co wiedział, widział; tamte dziewczyny chciały go zniszczyć, takie były jego odczucia; B. F. (1) zakończył pracę o godz. 18:00 i podczas ich spotkania żuł gumę, nie ryzykowałby całej kariery zawodowej, nie uczyniłby tego dla B. F. (1).

Sąd ocenił również negatywnie pozostałe wyjaśnienia oskarżonego A. L. (1), w których wynika z kolei, że: zawiadomienie złożone zostało przez trzy byłe dziewczyny B. F. (1) umówiły się, iż zemszczą się na wymienionym za to, że spotykał się z nimi jednocześnie; M. H. krzyczała w stronę ich samochodu do B., że go załatwi; nie zaobserwował, czy B., który przeszedł przy nim - gdy przesiadał się do jego samochodu, szedł z nim do sklepu, udawał się do mieszkania W. - około 20-30 metrów, miał mętne oczy, ani żeby chwiał się na nogach, szedł niestabilnie. Nie czuł od B., który żuł gumę, woni alkoholu, gdyby wiedział, że jest pod wpływem alkoholu, nie pozwoliłby mu jechać samochodem.

Przedmiotowa negatywna ocena wyjaśnień obu oskarżonych wynika z faktu, że są one sprzeczne z generalnie pozytywnie ocenionymi - przy uwzględnieniu poczynionych wcześniej uwag - zeznaniami świadków: M. H., J. S. (1), M. Z. ( z domu W. ), A. W., K. K. (2), M. K., R. S., M. C., J. K.. Relacje M. W., J. S. (1), M. H., które w mieszkaniu tej ostatniej miały tylko krótki kontakt z B. F. (1) a i tak wyczuły od niego alkohol i zauważyły wyraźne objawy pozostawania pod jego wpływem, wprost wskazują na nieprawdziwość relacji oskarżonych kwestionujących taki ówczesny stan kolegi z pracy. Trzeba przy tym dodać, że oskarżeni wieczorem i nocą z 19 na 20 lipca 2010 r. przebywali z B. F. (1) w bezpośredniej - nawet kilkugodzinnej bliskości - w tym siedzieli w jednym aucie, a przy tym rozmawiali, stąd oczywistym jest, że czuli od niego woń alkoholu i zaobserwowali skutki jego działania, tym bardziej, że z uwagi na wspólną służbę i prywatną znajomość z wymienionym człowiekiem znali jego reakcje w różnych życiowych sytuacjach i okolicznościach.

Konsekwentnie należało uznać, że zapisy w protokołach zeznań, złożonych przez K. W. (1) i A. L. (1), negujące wskazany stan B. F. (1) są ewidentnie niezgodne z prawdą. I tak K. W. (2) w dniu 20 lipca 2010 r. zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wyczuwał od niego woni alkoholu, a jego zachowanie nie wskazywało na to, że jest on w stanie po spożyciu alkoholu, a w dniu 28 kwietnia 2011 r. ponownie zatajając fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu i wskazując niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie wymienionego, nie wie, czy był on pod wpływem alkoholu oraz że nic na to nie wskazywało, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania, złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10. Z kolei A. L. (2) w dniu 21 lipca 2010 r. zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie czuł od wymienionego woni alkoholu, a w dniu 15 czerwca 2011 r., zatajając ponownie fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu i podając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie wymienionego przez cały okres styczności z nim, nie wyczuwał od niego alkoholu, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10.

Zeznania świadka B. F. (1), które zostały ocenione pozytywnie jedynie w tej części, w jakiej są one zgodne z relacjami świadków; M. H., J. S. (1) również nie są spójne z niewiarygodnymi relacjami oskarżonych, choćby w zakresie żucia przez niego gumy, czasu, jaki ze sobą spędzili, odległości, w jakiej od siebie pozostawali, wykrzyczanych przez M. H. pod (...) słów. Częściowo negatywna ocena relacji B. F. (1), obejmująca w szczególności jego twierdzenia, że: w dniach 19-20 lipca 2010 r. nie spożywał żadnego alkoholu, w mieszkaniu M. H. oprócz J. S. (1) i M. W. zastał jeszcze jakiegoś chłopaka, w ogóle nie odezwał się i wyszedł, nie miał kłopotów z wymową, mówił normalnie, nie miał problemów z równowagą, nie chciał się na nogach, nie miał żadnego kłopotu z oczami, które nie były zaczerwienione, nigdy nie kierował samochodem po spożyciu alkoholu, nie spał w dniu 19 lipca 2010 r. po zakończonej o godz. 6.00 służbie, pozostają w skrajnej niezgodności ze spójnymi w tej mierze i konsekwentnymi relacjami kobiet, z którymi spotkał się przedmiotowej nocy w mieszkaniu w J., położonego w pobliżu sklepu (...). Co więcej wyjątkowym potwierdzeniem stanu upojenia alkoholowego, jest sam sposób jazdy samochodem przez świadka po zabraniu na stacji L. M. H.
( jechanie poboczami, nie trzymanie prostego toru ruchu ). Relacje matki świadka - E. F. również podważają zeznania B. F. (1), w ramach których podał on, że po zakończeniu o godz. 6:00 służby w dniu 19 lipca 2010 r. w ogóle nie spał. E. F. wskazała bowiem w tej mierze jednoznacznie, że po nockach syn zawsze spał. Nieudolność działań B. F. (1) w zakresie sugestii, że błędnie uznano, że był on wpływem alkoholu, gdyż według niektórych mruczy on pod nosem, podważają z kolei przekonywujące zeznania M. W., J. S. (1) i M. H.. Niewiarygodność relacji B. F. (1) potęgują również niespójności w odniesieniu do wyjaśnień oskarżonych, jak choćby w kwestii ewentualnych wypowiedzi kobiet, w czasie, gdy oni odjeżdżali spod (...).

Relacje B. F. (1) zostały pozytywnie ocenione w zakresie zgodnym z innymi wiarygodnymi dowodami, a wynika z nich w szczególności, że wieczorem z 19 na 20 lipca 2010 r. kilka godzin rozmawiał z oskarżonymi.

Ustalony stan faktyczny znajduje także odzwierciedlenie w zebranych w przedmiotowej sprawie dokumentach, w tym odpisach, kopiach dokumentów, wydrukach, płytach, dowodach rzeczowych, którym również Sąd nie odmówił waloru wiarygodności, poza poczynionymi już uwagami w zakresie poszczególnych protokołów, zawierających zeznania K. W. (1) i A. L. (1), złożone przez nich w sprawie prowadzonej przeciwko B. F. (1). Pozytywna ocena wskazanych dowodów wynika z ich spójności z dowodami osobowymi oraz z faktu, iż zostały one wystawione przez uprawnione do tego osoby i instytucje, a ich autentyczność nie była kwestionowana w toku postępowania.

W zakresie ujawnionych notatek urzędowych Sąd uwzględnił ich treść odnośnie okoliczności, z których nie jest wymagane sporządzenie protokołów. Co do niepowołanych dowodów Sąd uznał je za nieistotne w zakresie ustalenia przedmiotowego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 233 § 1 k.k. kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Oskarżony K. W. (2) swoimi dwoma odrębnymi zachowaniami polegającymi na tym, że: w dniu 20 lipca 2010 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wyczuwał od niego woni alkoholu, a jego zachowanie nie wskazywało na to, że jest on w stanie po spożyciu alkoholu, w dniu 28 kwietnia 2011 r. w J. będąc ponownie przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie wie, czy B. F. (1) był pod wpływem alkoholu oraz że nic na to nie wskazywało, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 20 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10, wypełnił w obu przypadkach znamiona przestępstwa określonego w ramach powołanego artykułu 233 § 1 kk. Spełnione zostały przy tym warunki odpowiedzialności karnej określone w art. 233 § 2 kpk.

Oskarżony A. L. (2) swoimi dwoma odrębnymi zachowaniami polegającym na tym, że: w dniu 21 lipca 2010 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania w ramach śledztwa w sprawie Ds. 693/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...), nie czuł od wymienionego woni alkoholu; w dniu 15 czerwca 2011 r. w J. będąc przesłuchiwany w charakterze świadka i uprzedzony o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, a nadto po odebraniu od niego przyrzeczenia na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Jarocinie w sprawie II K 508/10, zataił fakt pozostawania B. F. (1) w stanie po spożyciu alkoholu, zeznając niezgodnie z prawdą, że będąc w okresie 19-20 lipca 2010 r. w towarzystwie (...) przez cały okres styczności z nim, nie wyczuwał od niego alkoholu, podtrzymując przy tym uprzednie fałszywe w tym zakresie zeznania z dnia 21 lipca 2010 r., złożone w śledztwie w sprawie Ds. 693/10, również wypełnił w obu przypadkach znamiona przestępstwa określonego w ramach powołanego artykułu Kodeksu karnego. Spełnione zostały przy tym warunki odpowiedzialności karnej określone w art. 233 § 2 kpk.

K. W. (2) w zakresie obu przypisanych mu przestępstw działał umyślnie i z zamiarem bezpośrednim o czym świadczą okoliczności i charakter popełnionych przez niego występków. Oskarżony wiedział - tym bardziej jako funkcjonariusz Policji, który powinien stać na straży prawa i prawdy - że każdym z tych działań narusza ewidentnie dobro wymiaru sprawiedliwości, podając nieprawdziwe i zatajając okoliczności mające zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie sprawy dotyczącej prowadzenia przez B. F. (1) pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Czyny, jakich dopuścił się oskarżony K. W. (2) są czynami bezprawnymi i karalnymi, gdyż realizują on wszystkie znamiona czynów zabronionych przez ustawę pod groźbą kary, ponadto zachowania jego są społecznie szkodliwe w stopniu wyższym niż znikome, a zatem pozostają karygodnymi. K. W. (2) ponosi winę, ponieważ w każdym przypadku mógł zachować się w sposób zgodny z normą prawną. Miał on możliwość rozpoznania bezprawności swoich zachowań i rozeznania, że nie zachodzą okoliczności wyłączające tą bezprawność. W dodatku K. W. (2) nie znajdował się w żadnych szczególnych sytuacjach motywacyjnych, a fakt przedstawienia fałszywych informacji podczas przesłuchań, również poprzez zatajenie danych niekorzystnych w postępowaniu karnym prowadzonym przeciwko koledze policjantowi nie może stanowić żadnego usprawiedliwienia, wręcz przeciwnie świadczy o braku podstawowych kwalifikacji zawodowych. Wymieniony nigdy nie leczył się przy tym psychiatrycznie.

Sąd wymierzając oskarżonemu za oba czyny kar pozbawienia wolności uwzględnił motywację i sposób zachowania się sprawcy K. W. (1), jego właściwości i warunki osobiste, rozmiary i rodzaj wyrządzonej szkody oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, a w zakresie czynu z dnia 28 kwietnia 2011 r. okoliczność, że już wcześniej tj. w dniu 20 lipca 2010 r. dopuścił się już podobnego przestępczego zachowania. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dopuścił się tych czynów, będąc funkcjonariuszem Policji i to w zakresie okoliczności dotyczących innego policjanta. Za okoliczności łagodzące Sąd poczytał natomiast dotychczasowy brak karalności oskarżonego i pozytywną służbową opinię.

Wymiar orzeczonych kar jednostkowych uwzględnia stopień społecznej szkodliwości obu czynu oskarżonego, a ich dolegliwość nie przekracza stopnia winy sprawcy.

W świetle przedstawionych okoliczności Sąd uznał, że zasadnym jest wymierzenie, przy uwzględnieniu postulatów prewencji ogólnej i szczególnej, za pierwszy czyn kary 5 miesięcy, a za drugi czyn kary 6 miesięcy pozbawienia wolności ( punkt 1 a, b sentencji wyroku ).

Rozważane kary w pełni realizują cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawcy, a jednocześnie potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k. i art. 86 § 1 kk w świetle okoliczności, że K. W. (2) w warunkach określonych w pierwszym z powołanych przepisów, popełnił dwa przestępstwa, zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z nich, za które wymierzono mu takie same kary – pozbawienia wolności, Sąd orzekł karę łączną pozbawienia wolności, biorąc pod uwagę zachodzące związki przedmiotowe ( tożsamość przestępstw z art. 233 § 1 kk, zeznania dotyczące tych samych okoliczności związanych z odpowiedzialnością B. F. (1) ) i relacje czasowe
( około 9 miesięcy ), jakie zachodzą pomiędzy przypisanymi oskarżonemu występkami ( punkt 2 sentencji wyroku ).

Należy nadmienić, że wspomniana przerwa czasowa pomiędzy dwoma przypisanymi oskarżonemu przestępstwami ( znacząco ponad 6 miesięcy ) spowodowała konieczność - odmiennie niż wskazano to w akcie oskarżenia - wykluczenia działania w ramach czynu ciągłego, jak też przyjęcia ewentualnego ciągu przestępstw.

Kierując się przesłankami z art. 69 § 1 i § 2 k.k. Sąd zawiesił ponadto tytułem próby wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Przemawiały za tym tak rozmiar wymierzonej sankcji jak i pozytywna prognoza, co do zachowania się oskarżonego w przyszłości. Analiza postawy sprawcy, jego warunków osobistych oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa
( brak informacji o jakichkolwiek naruszeniach prawa i zasad współżycia społecznego ), doprowadziła bowiem do przekonania, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa, a dwuletni okres próby będzie właściwy celem zweryfikowania przyjętej prognozy ( punkt 3 sentencji wyroku ).

Z uwagi na fakt zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności Sąd - dla osiągnięcia wspomnianych już celów wychowawczych i zapobiegawczych wobec oskarżonego - skorzystał z możliwości orzeczenia kary grzywny w oparciu o art. 71 § 1 k.k. Wymierzając wskazaną karę w ilości 50 stawek dziennych, uwzględniono stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu zachowań, bacząc jednocześnie, aby sankcja nie przekroczyła stopnia winy sprawcy. Wysokość stawki dziennej określono natomiast – w oparciu o przesłanki z art. 33 § 3 kk -
- odpowiednio do możliwości płatniczych K. W. (1). W szczególności Sąd wziął pod uwagę warunki osobiste skazanego, rodzinne, wysokość dochodów, ponadto możliwości zarobkowe związane z posiadanym wykształceniem ( punkt 4 sentencji wyroku ).

A. L. (2) w zakresie obu przypisanych mu przestępstw działał umyślnie i z zamiarem bezpośrednim o czym świadczą okoliczności i charakter popełnionych przez niego występków. Oskarżony wiedział - tym bardziej jako funkcjonariusz Policji, który powinien stać na straży prawa i prawdy - że każdym z tych działań narusza ewidentnie dobro wymiaru sprawiedliwości, podając nieprawdziwe i zatajając okoliczności mające zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie sprawy dotyczącej prowadzenia przez B. F. (1) pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Czyny, jakich dopuścił się oskarżony A. L. (2) są czynami bezprawnymi i karalnymi, gdyż realizują on wszystkie znamiona czynów zabronionych przez ustawę pod groźbą kary, ponadto zachowania jego są społecznie szkodliwe w stopniu wyższym niż znikome, a zatem pozostają karygodnymi. A. L. (2) ponosi winę, ponieważ w każdym przypadku mógł zachować się w sposób zgodny z normą prawną. Miał on możliwość rozpoznania bezprawności swoich zachowań i rozeznania, że nie zachodzą okoliczności wyłączające tą bezprawność. W dodatku A. L. (2) nie znajdował się w żadnych szczególnych sytuacjach motywacyjnych, a fakt przedstawienia fałszywych informacji podczas przesłuchań, również poprzez zatajenie danych niekorzystnych w postępowaniu karnym prowadzonym przeciwko koledze policjantowi nie może stanowić żadnego usprawiedliwienia, wręcz przeciwnie świadczy o braku podstawowych kwalifikacji zawodowych. Wymieniony nigdy nie leczył się przy tym psychiatrycznie.

Sąd wymierzając oskarżonemu za oba czyny kar pozbawienia wolności uwzględnił motywację i sposób zachowania się sprawcy A. L. (1), jego właściwości i warunki osobiste, rozmiary i rodzaj wyrządzonej szkody oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, a w zakresie czynu z dnia 15 czerwca 2011 r. okoliczność, że już wcześniej tj. w dniu 21 lipca 2010 r. dopuścił się już podobnego przestępczego zachowania. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dopuścił się tych czynów, będąc funkcjonariuszem Policji i to w zakresie okoliczności dotyczących innego policjanta. Za okoliczności łagodzące Sąd poczytał natomiast dotychczasowy brak karalności oskarżonego i pozytywną służbową opinię.

Wymiar orzeczonych kar uwzględnia stopień społecznej szkodliwości obu czynu oskarżonego, a ich dolegliwość nie przekracza stopnia winy sprawcy.

W świetle przedstawionych okoliczności Sąd uznał, że zasadnym jest wymierzenie, przy uwzględnieniu postulatów prewencji ogólnej i szczególnej, za pierwszy czyn kary 5 miesięcy, a za drugi czyn kary 6 miesięcy pozbawienia wolności ( punkt 5 a, b sentencji wyroku ).

Rozważane kary w pełni realizują cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawcy, a jednocześnie potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k. i art. 86 § 1 kk w świetle okoliczności, że A. L. (2) w warunkach określonych w pierwszym z powołanych przepisów, popełnił dwa przestępstwa, zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z nich, za które wymierzono mu takie same kary – pozbawienia wolności, Sąd orzekł karę łączną pozbawienia wolności, biorąc pod uwagę zachodzące związki przedmiotowe ( tożsamość przestępstw z art. 233 § 1 kk, zeznania dotyczące tych samych okoliczności związanych z odpowiedzialnością B. F. (1) ) i relacje czasowe
( prawie 11 miesięcy ), jakie zachodzą pomiędzy przypisanymi oskarżonemu występkami ( punkt 6 sentencji wyroku ).

Należy nadmienić, że wspomniana przerwa czasowa pomiędzy dwoma przypisanymi oskarżonemu przestępstwami ( znacząco ponad 6 miesięcy ) spowodowała konieczność - odmiennie niż wskazano to w akcie oskarżenia - wykluczenia działania w ramach czynu ciągłego, jak też przyjęcia ewentualnego ciągu przestępstw.

Kierując się przesłankami z art. 69 § 1 i § 2 k.k. Sąd zawiesił ponadto tytułem próby wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Przemawiały za tym tak rozmiar wymierzonej sankcji jak i pozytywna prognoza, co do zachowania się oskarżonego w przyszłości. Analiza postawy sprawcy, jego warunków osobistych oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa
( brak informacji o jakichkolwiek naruszeniach prawa i zasad współżycia społecznego ), doprowadziła bowiem do przekonania, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa, a dwuletni okres próby będzie właściwy celem zweryfikowania przyjętej prognozy ( punkt 7 sentencji wyroku ).

Z uwagi na fakt zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności Sąd - dla osiągnięcia wspomnianych już celów wychowawczych i zapobiegawczych wobec oskarżonego - skorzystał z możliwości orzeczenia kary grzywny w oparciu o art. 71 § 1 k.k. Wymierzając wskazaną karę w ilości 50 stawek dziennych, uwzględniono stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu zachowań, bacząc jednocześnie, aby sankcja nie przekroczyła stopnia winy sprawcy. Wysokość stawki dziennej określono natomiast – w oparciu o przesłanki z art. 33 § 3 kk -
- odpowiednio do możliwości płatniczych A. L. (1). W szczególności Sąd wziął pod uwagę warunki osobiste skazanego, rodzinne, wysokość dochodów, ponadto możliwości zarobkowe związane z posiadanym wykształceniem ( punkt 8 sentencji wyroku ).

Sąd uwzględniając nadto - wobec faktu, że przypisane obu oskarżonym czyny zostały dokonane przez 15 lipca 2015 r. - treść art. 4 § 1 kk, zastosował przepisy obowiązujące przed nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2015 r., poz. 396 ), albowiem są one w przedmiotowej sytuacji - wobec braku konieczności orzekania m.in. obowiązków na podstawie art. 72 § 1 kk - względniejsze dla sprawcy.

O kosztach procesu rozstrzygnięto – mając na uwadze sytuację materialno-finansową K. W. (1) - w oparciu o art. 627 k.p.k., zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290,00 zł. tytułem kosztów sądowych, na które złożyły się wydatki Skarbu Państwa w kwocie 70,00 zł. oraz opłaty w wysokości 220,00 zł., ustalone na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm. ) ( 120,00 zł. - opłata z tytułu orzeczonej kary pozbawienia wolności, 100,00 zł. - opłata z tytułu grzywny orzeczonej na podstawie art. 71 § 1 kk ). Wydatki Skarbu Państwa objęły wydatki dokonane z tytułu ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz w postępowaniu sądowym po 20,00 zł. - § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ( tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r., poz. 663 ), a nadto opłatę za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30,00 zł. - § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( Dz.U. z 2014 r., poz. 861 ) ( punkt 9 sentencji wyroku ).

O kosztach procesu w odniesieniu do A. L. (1) rozstrzygnięto – mając na uwadze jego sytuację materialno-finansową - również w oparciu o art. 627 k.p.k., zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290,00 zł. tytułem kosztów sądowych, na które złożyły się wydatki Skarbu Państwa w kwocie 70,00 zł. oraz opłaty w wysokości 220,00 zł., ustalone na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych
( tekst jednolity: Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm. ) ( 120,00 zł. - opłata z tytułu orzeczonej kary pozbawienia wolności, 100,00 zł. - opłata z tytułu grzywny orzeczonej na podstawie art. 71 § 1 kk ). Wydatki Skarbu Państwa objęły wydatki dokonane z tytułu ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz w postępowaniu sądowym po 20,00 zł. - § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ( tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r., poz. 663 ), a nadto opłatę za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30,00 zł. - § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( Dz.U. z 2014 r., poz. 861 ) ( punkt 10 sentencji wyroku ).

Sędzia Sądu Rejonowego

S. P.