Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. w Lublinie

sprawy T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty rodzinnej

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach

z dnia 10 maja 2016 r. sygn. akt IV U 795/15

oddala apelację.

Barbara Mazurkiewicz-Nowikowska Małgorzata Rokicka-Radoniewicz Małgorzata Pasek

III AUa 788/16

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 14 kwietnia 2015 r. na podstawie art. 71 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił T. K. prawa do renty rodzinnej po zmarłej w dniu(...) córce J. K.. Organ rentowy uznał za niewiarygodne oświadczenie wnioskodawczyni, że córka bezpośrednio przed śmiercią przyczyniała się do jej utrzymania.

Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Siedlcach złożyła T. K., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rodzinnej po zmarłej córce. Podnosiła, że J. K. mieszkała i prowadziła wspólne gospodarstwo domowe z matką, przyczyniała się stale do robienia zakupów artykułów spożywczych i przemysłowych, zakupów leków, ponosiła koszty konsultacji medycznych u specjalistów oraz prywatnych rehabilitacji, pokrywała koszty utrzymania mieszkania, ponadto opłacała rachunki za wodomierz, wodę, energię, wywóz odpadów oraz ubezpieczenie budynków

Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 10 maja 2016 roku zmienił zaskarżoną decyzję i ustala, że T. K. przysługuje prawo do renty rodzinnej po zmarłej w dniu (...) córce J. K. od dnia(...).

Sąd ustalił, że T. K., ur. (...), W dniu 23 marca 2015 r. złożyła wniosek o rentę rodzinną po córce J. K., zmarłej w dniu(...). W dacie śmierci córki ubezpieczona miała 72 lata.

Zmarła J. K. mieszkała w W. przy ul. (...), które to mieszkanie wynajmowała wraz z siostrą M.. W okresie od 1 grudnia 1995 r. do 30 września 2012 r. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w(...) sp. z o.o. w P. na stanowisku recepcjonistki w pełnym wymiarze czasu pracy. Jej średnie wynagrodzenie brutto za rok 2010 wynosiło 2.477 zł miesięcznie, za rok 2011 kwotę 2.450 zł miesięcznie, natomiast w 2012 r. średni miesięczny przychód wynosił 1.899 zł. Od dnia 30.06.2012 r. przebywała na zasiłku chorobowym.

T. K. ma stały dochód w postaci renty rodzinnej po zmarłym mężu, która w grudniu 2014 r. wynosiła 728,45 zł netto, zaś w 2012r. wysokość świadczenia rentowego wynosiła około 600 zł netto. Wnioskodawczyni pozostaje pod stałą opieką lekarzy: internisty, kardiologa, okulisty, neurologa, gastrologa, ortopedy. Przyjmuje liczne leki, jak również leczy się w ośrodkach medycznych w W. oraz w L..

Przed śmiercią córki J. K. w okresie od listopada do kwietnia z uwagi na stan zdrowia oraz sytuację materialną T. K. zamieszkiwała razem z córkami J. i M. w wynajmowanym przez nie mieszkaniu w W.. Wówczas córki zapewniały matce utrzymanie, opiekę i wyżywienie. T. K. nie partycypowała w kosztach utrzymania tego mieszkania. W okresie letnim ubezpieczona przebywała w domu w miejscowości Ż.. J. K. przyjeżdżała wówczas do Ż. co tydzień, robiła zakupy, zapewniała artykuły spożywcze (w Ż. nie ma sklepu, przyjeżdża tylko samochód z pieczywem). Zmarła córka ponosiła także koszty dojazdów matki do lekarzy w W. i L. oraz koszty leków. Przed 2012 r. pomoc finansową na rzecz matki świadczyła również M. K., zaś po śmierci siostry przejęła obowiązek ponoszenia kosztów dojazdów matki do lekarzy oraz reguluje rachunki za energię elektryczną za dom w Ż..

Po śmierci córki J. K. wnioskodawczyni nie była w stanie ponieść kosztów utrzymania i musiała pożyczać pieniądze od sąsiadów, w tym od F. R., który potwierdził, że dwa lata temu dwukrotnie udzielił pożyczki ubezpieczonej w kwocie 50 zł, 100 zł.

Stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, aktach organu rentowego oraz na podstawie zeznań świadków G. P. – córki ubezpieczonej i F. R. a także zeznań ubezpieczonej T. K., które ocenił jako spójne, logiczne i w całości wiarygodne.

Sąd Okręgowy orzekł, że zgodnie z art.65 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. Poz.748 j.t.) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Stosownie do treści art. 71 w/w ustawy rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli ubezpieczony bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania oraz spełniają odpowiednio warunki określone dla wdowy i wdowca w art. 70 ust. 1 i 2 oraz, co do wieku, również art. 70 ust. 5. Przepis art. 70 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy określa, że wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy zmarła córka J. K. bezpośrednio przed śmiercią przyczyniała się do utrzymania matki. Dla spełnienia przesłanki "przyczyniania się do utrzymania" wystarczające jest wykazanie choćby częściowego pozostawania na utrzymaniu zmarłego. Poza sporem była okoliczność, iż w chwili śmierci córki ubezpieczona osiągnęła wymagany przepisami wiek, gdyż w dniu(...) wnioskodawczyni miała już ukończone 72 lata.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił ustalić, że zmarła J. K. bezpośrednio przed swoją śmiercią przyczyniała się do utrzymania matki. T. K. miała stały dochód w postaci renty rodzinnej po zmarłym mężu, która w listopadzie 2012 r. wynosiła około 600 zł miesięcznie. Córki ubezpieczonej jednoznacznie wskazywały, że w okresie zimowym od listopada do kwietnia T. K. mieszkała wraz z J. i M. w wynajmowanym przez nie mieszkaniu w W.. Wówczas córki ponosiły całość kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania i koszty wyżywienia, w których matka nie partycypowała. Dodatkowo w okresie letnim, gdy T. K. wracała do swojego domu w miejscowości Ż., zmarła córka J. K. dostarczała jej artykuły spożywcze i przemysłowe, a także pokrywała koszty dojazdów do lekarzy w ośrodkach w W. i L., w których leczyła się matka. Podkreślenia wymaga, że J. K. miała stałe źródło dochodów w postaci wynagrodzenia za pracę w kwocie około 2.400 zł miesięcznie, gdyż do dnia 30 września 2012r. była zatrudniona w(...)sp. z o.o. w P.. Dochód ten pozwalał jej na utrzymanie mieszkania w W. wynajmowanego z siostrą, a także stanowił środki, z których świadczyła pomoc finansową i materialną matce. Po śmierci córki J. K. wnioskodawczyni nie była w stanie ponieść kosztów utrzymania i musiała pożyczać pieniądze od sąsiadów, w tym od F. R., który potwierdził, że dwa lata temu dwukrotnie udzielił pożyczki ubezpieczonej w kwocie 50 zł, 100 zł.

Zdaniem Sądu całokształt okoliczności sprawy wskazuje, że T. K. nie była w stanie utrzymać się samodzielnie wyłącznie z renty rodzinnej po mężu. Kwota tego świadczenia nie była wystarczająca na pokrycie kosztów lekarstw, dojazdów do lekarzy, opieki medycznej, opłat związanych z podatkami od nieruchomości, czy też kosztów opału na zimę, o czym świadczy chociażby okoliczność, iż okresy zimowe spędzała u córek w W.. W ocenie Sądu, J. K. ponosiła wydatki związane z utrzymaniem matki T. K., gdyż wnioskodawczyni z renty rodzinnej po mężu nie była w stanie ponieść wszystkich niezbędnych kosztów utrzymania. Nie znajduje uzasadnienia argument podnoszony przez organ rentowy, że zmarła córka nie przyczyniała się do utrzymania ubezpieczonej, gdyż wniosek o rentę rodzinną po J. K. został złożony dopiero po upływie 2 lat od jej śmierci. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło bowiem ustalić, że po śmierci siostry opiekę nad matką przejęła córka M. K. i teraz to dzięki jej wsparciu finansowemu matka może w dalszym ciągu korzystać z opieki lekarskiej w W. i L., a także to ona przejęła koszty związane z pomocą w utrzymaniu matki. Nie zasługuje także na aprobatę stanowisko organu rentowego, iż skoro T. K. nie korzystała z pomocy opieki społecznej, to jest w stanie utrzymywać się samodzielnie, a co za tym idzie również przed śmiercią córki była w stanie to czynić. Jak już wskazano ubezpieczona posiada dzieci, które pomagają jej i partycypują w kosztach utrzymania, gdyż nie jest w stanie bez pomocy rodziny ponosić niezbędnych wydatków związanych z codziennym funkcjonowaniem i koniecznym leczeniem.

Skoro T. K. spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia prawa do renty rodzinnej po zmarłej córce, zawarte w art. 71 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że T. K. przysługuje prawo do renty rodzinnej po zmarłej w dniu (...) córce J. K. od dnia(...), tj. od miesiąca złożenia wniosku o rentę rodzinną.

Od tego wyroku apelację wniósł organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał:

- naruszenie prawa procesowego art.233 § 1 kpc poprzez wadliwą i błędną ocenę dowodów zebranych w sprawie prowadzącą do przyjęcia, że sytuacja materialna wnioskodawczyni wymagała bezpośrednio przed śmiercią wspomagania przez córkę J. K.;

- naruszenie prawa materialnego art.71 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez błędną wykładnię tego przepisu.

Wnosił o zmianę wyroku i oddalenie odwołania ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia przepisów postępowania, ani wadliwości w ocenie zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy przeprowadził drobiazgowe postępowanie dowodowe w granicach wniosków dowodowych zgłaszanych przez strony oraz wnikliwie przeanalizował wszystkie aspekty wzajemnych relacji matki i córki. Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i ocenił właściwie zasadność żądania wnioskodawczyni.

Ustawowe warunki do uzyskania renty rodzinnej przez rodziców zmarłego wymienione w art.71 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2016 roku, poz.778) to osiągnięcie określonego wieku (bezsporne) oraz wymóg przyczyniania się ubezpieczonego bezpośrednio przed śmiercią do utrzymania rodzica. Dla spełnienia przesłanki "przyczyniania się do utrzymania" konieczne jest wykazanie częściowego pozostawania na utrzymaniu zmarłego. Te okoliczności zostały przez wnioskodawczynię udowodnione w toku procesu.

Sąd Apelacyjny w całej rozciągłości podziela ustalenia faktyczne i argumentację prawną Sądu I instancji i przyjmuje za własną. W tej sytuacji nie zachodzi potrzeba ich powtarzania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1997 roku II UKN 61/97 – OSNAPiUS 1998/3/104, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 roku I PKN 339/98 – OSNAPiUS 1998/24/776). Wbrew zarzutom apelacji Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i ocenił materiał dowodowy zgodnie z zasadami proceduralnymi, nie przekraczając granic zakreślonych w art.233 § 1 KPC. W uzasadnieniu wyroku Sąd odniósł się do wszystkich kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i ocenił zasadność odwołania na podstawie powołanych przepisów z przytoczeniem ich treści i poglądów Sądu Najwyższego, przy czym ustosunkował się również do argumentacji organu rentowego zawartej w zaskarżonej decyzji i odpowiedzi na odwołanie.

Podnieść należy dodatkowo, że skarżący argumentami przytoczonymi w apelacji w żaden sposób nie podważył zasadności stanowiska Sądu pierwszej instancji. Apelacja zawiera bowiem jedynie własną ocenę faktów odmienną od przyjętej przez Sąd Okręgowy, co więcej stanowisko organu rentowego nie znajduje żadnych podstaw w zebranym materiale dowodowym. W toku postępowania organ rentowy nie zgłaszał żadnych wniosków dowodowych a udział jego pełnomocnika w postępowaniu ograniczał się do przedstawienia stanowiska strony o oddalenie odwołania.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny uznał, że zaskarżony wyrok w pełni odpowiada przepisom prawa, dlatego apelacja nie może być uwzględniona.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 KPC orzekł, jak w sentencji.