Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: st. sekr. sądowy Jerzy Stępień

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 lutego 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzje w ten sposób , że przyznaje odwołującej się A. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2013 r. na okres 18 miesięcy.

Sygn. akt IVU 374/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 15 października 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 21 lutego 2013 r. odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 05.02.2013 r. została uznana za zdolną do pracy.

A. P. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując że z uwagi na stan zdrowia, szeroko opisany, nie jest w stanie podjąć zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. urodzona w dniu (...), ma wykształcenie średnie zawodowe o specjalności krawcowa, pracowała jako krawcowa, kontroler jakości, sprzątaczka. Odwołująca pobierała w okresie od 23.07.2005 r. do 31.01.2013 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołująca w dniu 28.12.2012 r. złożyła ponowny wniosek o rentę.

(dowód: wniosek z dnia 28.12.2012 r. –k. 84 ar czIII).

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. P. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu interny, chirurgii-ortopedii, kardiologii, neurologii i endokrynologii.

Biegli sądowi internista, neurolog, kardiolog i chirurg-ortopeda na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznali u odwołującej:

- stan po operacyjnym leczeniu przysadki mózgowej z następową moczówką prostą,

- epizody częstoskurczu napadowego,

- dyskopatię szyjną C4- (...) z zespołem bólowym szyjnym,

- zespół bólowy barkowy lewostronny,

- zaburzenia depresyjne w wywiadzie,

- objawy chwiejności wegetatywnej i nadpobudliwości nerwowej.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującej schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali odwołującą za częściowo niezdolną do pracy zarobkowej od daty ustania świadczeń na okres18 miesięcy. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, stan ogólny odwołującej jest dobry. Jej sprawność fizyczna jest dobra. Zasadniczy problem zdrowotny sprowadza się do uporczywych dolegliwości bólowych kończyn górnych o charakterze rwy ramieniowej obustronnej, poświadczonej przez neurochirurga. Legitymuje się kwalifikacją na zabieg operacyjny na kręgosłupie szyjnym ze skierowaniem wydanym przez neurochirurga na dzień 12 listopada 2013 r. Sama odwołująca potwierdza chęć poddania się operacji neurochirurgicznej. Wypukliny na poziomach C4-C7 są potwierdzone w badaniach obrazowych i ich prawdopodobny konflikt z korzeniami rdzeniowymi. Dodatkowe okoliczności zdrowotne w postaci przewlekłej hormonoterapii, nawracające zaburzenia emocjonalne i epizody kardiologiczne dodatkowo pogarszają okresowo samopoczucie odwołującej. W obecnym stanie zdrowia odwołująca jest niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami ponieważ wymagane są w tych zawodach krawiec, sprzątaczka na okres 18 miesięcy. Zaplanowane leczenie neurochirurgiczne na dzień 12 listopada 2013 r. daje szanse poprawy klinicznej i powrotu odwołującej do pracy zawodowej.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 15-19 as/.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły endokrynolog stwierdził, że odwołująca jest po operacji mikrogruczolaka przytarczyc w 2003 r. z niedoczynnością osi wazopresywnej, w trakcie suplementacji hormonalnej, wyrównany metabolicznie i jest zdolna do pracy zgodnie z kwalifikacjami.

Wynikiem przeprowadzonej operacji mikrogruczolaka przysadki mózgowej jest niedoczynność wydzielania hormonu, kontrolującego osmotyczność płynów ustrojowych, co wymaga stałego uzupełniania tego hormonu. Leczenie suplementacyjne jest niezbędne dla życia i polega obecnie na przyjmowaniu tabletek w odpowiednich dawkach. W czasie dziesięcioletniej obserwacji pooperacyjnej nie obserwowano objawów dekompensacji tej osi hormonalnej.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-11 as/.

Organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii biegłych internisty, chirurga-ortopedy, neurologa i kardiologa wskazując na podkreślaną przez biegłych agrawację odwołującej w trakcie badania i wnosił o uzupełnienie opinii przez ustosunkowanie się do zarzutów. Sąd pominął zarzuty organu rentowego uznając jej jedynie za polemikę ze stanowiskiem biegłych, które w ocenie Sądu było przekonujące i należycie uzasadnione. Z tych samych powodów Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej.

Wydane w tym zakresie opinie biegłych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. W szczególności Sąd oparł się na opinii biegłych internisty, chirurga-ortopedy, neurologa i kardiologa ustalając odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i jej czasookres.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 273, poz. 2711) w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. P. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 21 lutego 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jej stan zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinię biegłego lekarza onkologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonej istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż A. P. z uwagi na stan narządu ruchu w szczególności uporczywe dolegliwości bólowe kończyn górnych o charakterze rwy ramieniowej obustronnej i dyskopatię szyjną(...)z zespołem bólowym szyjnym jest częściowo niezdolna do pracy, okresowo od 01.02.2013 r. na okres 18 miesięcy. W wypadku odwołującej , która jest pracownikiem fizycznym ma to znaczenie. Nie może wykonywać prac fizycznych wymagającej pełnej sprawności w zakresie kończyn górnych i kręgosłupa szyjnego. Zaplanowane leczenie neurochirurgiczne na kręgosłupie szyjnym daje szanse poprawy klinicznej i powrotu odwołującej do pracy zawodowej.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 21 lutego 2013 r. przyznając A. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2013 r. na okres 18 miesięcy.