Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na podstawie art.57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił I. R. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż komisja lekarska orzeczeniem z dnia 9 listopada 2012 roku orzekła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji I. R. podał, że jest na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 2006 roku. W tym czasie nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniosła o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 roku pełnomocnik ubezpieczonego wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania z uwagi na pojawienie się nowych okoliczności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony I. R. urodził się (...), z zawodu jest technikiem mechanikiem.

Ubezpieczony w okresie od 13 maja 2006 roku do 31 października 2012 roku miał przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 1 października 2012 roku ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty na dalszy okres.

(wniosek – k.123 akt ZUS)

Orzeczeniem z dna 22 października 2012 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego komisja lekarska ZUS również nie stwierdziła niezdolności do pracy.

(orzeczenie lekarza orzecznika – k.125 akt ZUS, orzeczenie komisji lekarskiej – k.128 akt ZUS)

U ubezpieczonego rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L5/S1 z okresowym zespołem bólowym. Poza obustronnym osłabieniem odruchów skokowych nie stwierdzono innych objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności objawów korzeniowych.

(opinia biegłego neurologa – k.6-7)

Obecnie istnieje u ubezpieczonego zespół bólowy kolana prawego. U ubezpieczonego rozpoznano wygojone złamanie wieloodłamowe rzepki prawej leczone operacyjnie w 2004 roku. W 2005 roku dokonano artroskopii stawu kolanowego prawego. Ponowną artroskopię wykonano w 2013 roku.

(opinia biegłego ortopedy – k.20-22)

Stan narządu ruchu i układu nerwowego nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

(opinia biegłych: neurologa – k.6-7, ortopedy – k.20-22, opinia biegłego z zakresu medycyny pracy – k.85-86, k.118)

U ubezpieczonego rozpoznano obustronne przytępienie słuchu, uszkodzenie obwodowego narządu przedsionkowego po stronie lewej oraz szumy uszne. Ubezpieczony po zastosowaniu aparatu korekcyjnego ma zachowaną wydolność słuchu. Stwierdzone u ubezpieczonego uszkodzenie słuchu prawostronne jest w stopniu głębokim, zaś lewostronne w stopniu znacznym.

(opinia biegłego laryngologa A. L. – k.10-11, k.38-39, k.44-45, M. Z. – k.141-141 odwrót, k.176-176 odwrót)

Stan narządu słuchu nie powoduje niezdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji zawodowych.

(opinia biegłego laryngologa A. L. – k.10-11, k.38-39, k.44-45, M. Z. – k.141-141 odwrót, k.176-176 odwrót, k.225, k.241)

Obecnie badania stanu słuchu ubezpieczonego wskazują na obustronne uszkodzenie słuchu głębokiego stopnia z uszkodzeniem układu równowagi typu ośrodkowego. Na takim samym poziomie pozostawał stan słuchu w dacie zakończenia przyznanej renty. Jednak bezwzględne wartości średniego uszkodzenia słuchu uległy pogorszeniu o 12-15 dB w stosunku do stanu słuchu z dnia 31 października 2012 roku. Obecnie uszkodzenie równowagi ma charakter ośrodkowy.

(opinia biegłego laryngologa M. Z. – k.225, 241)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z ww. dokumentów oraz opinii biegłych neurologa, ortopedy, z zakresu medycyny pracy i laryngologa.

Z opinii biegłych: neurologa, ortopedy oraz z zakresu medycyny pracy wynika, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Z opinii biegłych laryngologów M. Z. (3) i A. L. (2) wynika, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Jedynie biegła laryngolog S. K. wskazała, iż stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia narządu słuchu i układu równowagi naruszają sprawność organizmu powodującą istotne ograniczenie zdolności do pracy. Ubezpieczony nie może pracować hałasie powyżej 80 dBA, na wysokości i przy maszynach w ruchu, nie może prowadzić pojazdów mechanicznych. Może pracować na stanowiskach dostosowanych do jego możliwości psychofizycznych z uwzględnieniem ograniczeń zdrowotnych. Zaopatrzenie ubezpieczonego w aparaty słuchowe na oba uszy umożliwia samodzielną egzystencję i komunikowanie się z otoczeniem. Opinia ta w zakresie oceny niezdolności do pracy jest odosobniona.

Niemniej jednak z opinii biegłego laryngologa M. Z. (3) wynika, iż obecnie stan słuchu ubezpieczonego uległ pogorszeniu. Z badania (...) z 4 marca 2014 roku i z dnia 12 stycznia 2016 roku wynika, iż u ubezpieczonego występuje obustronne uszkodzenie słuchu głębokiego stopnia z uszkodzeniem lewego błędnika, częściowo skompensowanym oraz uszkodzenie układu równowagi typu ośrodkowego. Biegły wskazał, iż bezwzględne wartości średniego uszkodzenia słuchu uległy pogorszeniu o koło 12 – 15 db, a uszkodzenie układu równowag ma charakter ośrodkowy. U ubezpieczonego doszło do pogorszenia stanu słuchu w porównaniu ze stanem słuchu w dacie badania przez organ rentowy.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art.477 ¹⁴4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd ocenia legalność decyzji rentowej według stanu rzeczy w chwili jej wydania. Stąd też postępowanie dowodowe przed sądem w sprawie o świadczenie uzależnione od niezdolności ubezpieczonego do pracy powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonej występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia. Jednak mające walor nowości okoliczności dotyczące stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od negatywnej decyzji rentowej i nadal utrzymują się w okresie wymaganym do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie mogą być samodzielnie ocenione przez sąd z zastosowaniem dyspozycji art.316 k.p.c. przede wszystkim ze względu na kodeksowy zakaz orzekania co do istoty sprawy zawarty w art.477 ¹⁴§4 k.p.c., który w takich przypadkach bezwzględnie zobowiązuje sąd do uchylenia zaskarżonej decyzji, przekazania sprawy ze względu na ujawnione nowości do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenia postępowania sądowego. „Nowe okoliczności” to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego. Jeśli ujawnią się one w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji to sprawa powinna wrócić na etap postępowania przed organem rentowym, aby organy orzecznicze Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogły dokonać ponownej oceny stanu zdrowia z ich uwzględnieniem. Ocena „nowych okoliczności” przez organy orzecznicze Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może doprowadzić do zmiany pierwotnego stanowiska organu rentowego i zakończenia sporu - bez potrzeby jego rozstrzygania przed sądem i ponoszenia kosztów opinii biegłych.

W niniejszej sprawie ujawniły się nowe okoliczności – z kolejnych badań stanu słuchu z dnia 12 stycznia 2016 roku wynika, iż doszło do pogorszenia stanu słuchu w porównaniu ze stanem w dacie zakończenia pobierania świadczenia przez ubezpieczonego o około 12 – 15 dB. Okoliczność ta powinna być oceniona przez organ rentowy pod kątem niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.884 ze zm.).

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§4 k.p.c. uchylił zaskarżoną decyzję, przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umorzył postępowanie w sprawie.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, pouczając o prawie, terminie i sposobie złożenia zażalenia

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe zobowiązując do ich zwrotu w przypadku złożenia zażalenia.

9.01.2017 r.