Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Mariusz Musiał

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Stawarz

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r. w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania I. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 lutego 2013 r. nr (...)- (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje I. M. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2013 r. na okres 1 /jednego/ roku.

Sygn. akt IVU 440/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 3 października 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 28.02.2013 r. odmówił I. M. uznania jej za całkowicie niezdolną do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 21.02.2013 r. została uznana za częściowo niezdolną do pracy od 01.04.2013 r. do 31.03.2016 r. i w oparciu o to orzeczenie organ rentowy wydał drugą decyzję z tej samej daty, którą przyznał odwołującej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.04.2013 r. do 31.03.2016 r.

I. M. w odwołaniu od decyzji domagał się zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.04.2013 r. Zarzuciła, że ocena jej stanu zdrowia jest wadliwa, nie nastąpiła poprawa, a rokowania są również złe.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. M. urodzona w dniu (...), pobierała w okresie od 10.09.1990 r. do 31.01.2013 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ma wykształcenie specjalne, po kursie introligator. Pracowała w Spółdzielni (...) w T. jako pracownik nakładztwa – klejenie kopert.

/okoliczności bezsporne/

Odwołująca w dniu 03.01.2013 r. złożyła wniosek o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 03.01.2013 r. –k. 284 ar/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u I. M. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i badaniu biegły neurolog stwierdził, że I. M. choruje na:

- padaczkę lekooporną,

- upośledzenie umysłowe.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującą za całkowicie niezdolną do pracy od 01.02.2013 r. na okres 1 roku. Niezdolność do pracy istnieje od 10.09.1990 r., odwołująca nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

I. M. choruje na padaczkę lekooporną z częstymi napadami padaczkowymi, polimorficznymi oraz zmianami napadowymi w zapisie EEG pomimo stosowania dwóch leków p/padaczkowych w dawkach terapeutycznych. Upośledzenie umysłowe potwierdzone w testach psychologicznych i wadę wymowy. Cierpi na zaburzenia nastroju. Całość obrazu klinicznego powoduje, że odwołująca jest nadal całkowicie niezdolna do pracy. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Wymaga dalszego leczenia neurologicznego, wsparcia psychologicznego, a w okresach dalszego funkcjonowania porad psychiatrycznych.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 6 as/

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd uznał opinię za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistę z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto ich nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie I. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 28.02.2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy czy też jest częściowo niezdolna do pracy od 01.02.2013 r. W oparciu o opinię biegłego neurologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej Sąd stwierdził u ubezpieczonej istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż I. M. z uwagi na padaczkę lekooporną i upośledzenie umysłowe spełnia warunek w postaci całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2013 r. na okres 1 roku. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzje z dnia 28.02.2013 r. i przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1 roku od dnia 01.02.2013 r. na mocy art. 57 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc