Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania J. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 13 lipca 2012 roku nr (...)- (...)

w sprawie J. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 961/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 13 lutego 2013 r.

Decyzją z dnia 13 lipca 2012 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił J. R. przyznania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła J. R., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że ma silne zawroty i bóle głowy, bóle w mostku, nie może spać na boku, a przy schylaniu uciska ją wszczepiony pod żebrami rozrusznik serca, co powoduje, że nie może wykonywać jakiejkolwiek pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołująca J. R., urodzona (...), z zawodu jest tkaczem, ostatnio zaś pracowała w informacji (...).

Od 6 stycznia 1991 r. ubezpieczona pobierała rentę według III grupy inwalidów,
a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która była jej wypłacana do
31 maja 2012 r., ostatnio na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie Wydział IV Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 31 maja 2010 r., sygn. akt IV U 188/10.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 lipca 2012 r. (...) Oddział w T. odmówił J. R. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 5 czerwca 2012 r. stwierdził u wnioskodawczyni:

-

stan po wycięciu wału włóknistego pod zastawką aortalną i usunięciu zwłóknień
z płatka bezwieńcowego z plastyką jego spoideł w 2011 r.,

-

stan po implantacji stymulatora dwujamowego z powodu choroby węzła zatokowego w 2011 r.,

-

nadciśnienie pierwotne umiarkowane.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołująca nie jest osobą niezdolną do pracy.

Na skutek sprzeciwu od tego orzeczenia, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 5 lipca 2012 r. stwierdziła
u wnioskodawczyni:

-

stan po wycięciu wału włóknistego pod zastawką aortalną i usunięciu włókien
z płatka bezwieńcowego z plastyka jego spoideł z powodu wrodzonego podzastawkowego zwężenia lewego ujścia tętniczego i niedomykalności zastawki aortalnej 7 lutego 2011 r.,

-

stan po implantacji dwujamowego rozrusznika serca z powodu choroby węzła zatokowego z poronnymi zespołami (...) 7 lutego 2011 r.,

-

nadciśnienie tętnicze (...) w okresie wydolności układu krążenia,

-

chorobę G.- B. z nadczynnością tarczycy w wywiadzie.

W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS uznała, że odwołująca nie jest osobą niezdolną do pracy.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 05.06.2012 r.- k. 34 cz. I akt ZUS,

-

orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 05.07.2012 r.- k. 35 cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołująca jest niezdolna do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jej stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. P. M.- specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa oraz lek. med. J. S.- specjalisty neurologa.

W pisemnej opinii z dnia 9 października 2012 r. biegły sądowy specjalista chorób wewnętrznych i kardiolog zdiagnozował u odwołującej:

-

stan po operacji kardiochirurgicznej wycięcia wału włóknistego pod zastawką aortalną oraz usunięciu zwłóknień płatka zastawki aortalnej i plastyki spoideł,

-

stan po implantacji kardiostymulatora dwujamowego,

-

niedomykalność zastawki aortalnej,

-

nadczynność tarczycy w przebiegu choroby G.- B. w wywiadzie,

-

zawroty głowy.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych biegły uznał, że schorzenia te w ich obecnym stopniu nasilenia nie powodują u odwołującej niezdolności do pracy, z zaznaczeniem, że istniejąca uprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała od 1 czerwca 2012 r.

W uzasadnieniu opinii podał, że wykonane w marcu 2012 r. kontrolne badanie echokardiograficzne potwierdziło dobry efekt przeprowadzonego leczenia operacyjnego. Zastawka aortalna z umiarkowanymi zmianami zwyrodnieniowymi występuje obecnie bez cech zwężenia, z umiarkowaną niedomykalnością. W drodze odpływu lewej komory nie stwierdza się dodatkowych struktur. Lewa komora serca jest niepowiększona o prawidłowej kurczliwości globalnej i odcinkowej. Po wszczepieniu kardiostymulatora opiniowaną zabezpieczono przed nadmiernym zwolnieniem czynności serca w przebiegu choroby węzła zatokowego. Przeprowadzone leczenia operacyjne skorygowały w znacznym stopniu istniejące zaburzenia hemodynamiczne, co powinno przełożyć się na poprawę stanu zdrowia badanej. Zgłaszane przez odwołującą niecharakterystyczne dolegliwości podmiotowe nie znajdują uzasadnienia
w wynikach obiektywnych badań dodatkowych. Obecność kardiostymulatora czy pozostała po zabiegu niedomykalność zastawki aortalnej stanowią przeciwwskazania do wykonywania ciężkiej czy umiarkowanie ciężkiej pracy fizycznej, nie ograniczają jednak zdolności do wykonywania lekkiej pracy fizycznej.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 09.10.2012 r.- k. 7-8,

W pisemnej opinii z dnia 25 października 2012 r. biegły sądowy specjalista neurolog zdiagnozował u odwołującej:

-

zawroty i bóle głowy.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych stwierdził, że odwołująca nie jest osobą niezdolną do pracy.

W uzasadnieniu opinii podał, że w stan neurologiczny badanej jest prawidłowy. Zgłaszane przez nią dolegliwości subiektywne w postaci bólów i zawrotów głowy nie znajdują potwierdzenia w uchwytnej patologii w badaniu neurologicznym.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 25.10.2012 r.- k. 17-19,

Sąd w całości podzielił opinie biegłych sądowych specjalisty chorób wewnętrznych
i kardiologa oraz neurologa, uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a nadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie zdolności badanej do pracy zarobkowej. Zauważyć przy tym trzeba, że opinie wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawczyni. Nadto podkreślić należy, iż opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Na rozprawie w dniu 13 lutego 2013 r. odwołująca zakwestionowała wydane
w sprawie opinie sądowo- lekarskie, podnosząc, że stan jej zdrowia nie uległ poprawie.

Zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie.

Nie nasuwały bowiem wątpliwości zarówno fachowość biegłych sądowych, jak
i rzetelność przeprowadzonych przez nich badań. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonej. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie osobistych badań odwołującej, które przeprowadzone zostały dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego, w tym wyników badań specjalistycznych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Wprawdzie ubezpieczona pobierała uprzednio rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jednak jak wynika z treści opinii sądowo- lekarskiej z dnia 9 października 2012 r., przeprowadzone leczenia operacyjne skorygowały w znacznym stopniu istniejące zaburzenia hemodynamiczne, co powinno przełożyć się na poprawę stanu zdrowia opiniowanej. Zgłaszane zaś przez nią niecharakterystyczne dolegliwości podmiotowe nie znajdują uzasadnienia w wynikach obiektywnych badań dodatkowych. Obecność kardiostymulatora czy pozostała po zabiegu niedomykalność zastawki aortalnej stanowią przeciwwskazania do wykonywania ciężkiej czy umiarkowanie ciężkiej pracy fizycznej, nie ograniczają jednak zdolności do wykonywania lekkiej pracy fizycznej. Jak natomiast wynika
z opinii sądowo- lekarskiej z dnia 25 października 2012 r., biegły neurolog zdiagnozował
u odwołującej jedynie zawroty i bóle głowy, podnosząc, że jej stan neurologiczny jest prawidłowy, a zgłaszane dolegliwości subiektywne w postaci bólów i zawrotów głowy nie znajdują potwierdzenia w uchwytnej patologii w badaniu neurologicznym. Słusznie zatem biegli sądowi stwierdzili, że występujące u opiniowanej schorzenia w ich obecnym stopniu nasilenia nie powodują niezdolności do pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Istotne jest również to, iż odwołująca, poza twierdzeniem o tym, że stan jej zdrowia nie uległ poprawie, nie przedstawiła żadnego merytorycznego argumentu, który mógłby podważyć wnioski wynikające z wydanych w sprawie opinii sądowo- lekarskich.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tych właśnie opinii, ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w nich wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołująca J. R. jest niezdolna do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jej stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie zaś do art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologa oraz neurologa, odwołująca, pomimo zdiagnozowanych
u niej schorzeń w postaci: stanu po operacji kardiochirurgicznej wycięcia wału włóknistego pod zastawką aortalną oraz usunięciu zwłóknień płatka zastawki aortalnej i plastyki spoideł; stanu po implantacji kardiostymulatora dwujamowego; niedomykalności zastawki aortalnej; nadczynności tarczycy w przebiegu choroby G.- B. w wywiadzie oraz zawrotów i bóli głowy, jest osobą zdolną do pracy.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja (...) Oddział w T. z dnia
13 lipca 2012 r. była zasadna, jej odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1-2 i art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Procesową przesłankę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.