Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Stolarska

Protokolant: st. sekr. sąd. Maja Żyrek

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo–akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko E. Z.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej E. Z. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo–akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2.484,90 zł (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt cztery 90/100 złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 2.330,50 zł od dnia 24 listopada 2015 roku do dnia 18 sierpnia 2016 roku;

II zasądzone w pkt I świadczenie rozkłada pozwanej na 20 (dwadzieścia) rat: 19 (dziewiętnaście) pierwszych w wysokości po 130,00 zł (sto trzydzieści złotych) każda i ostatnią dwudziestą ratę w wysokości 14,90 zł (czternaście 90/100 złotych) płatną wraz z równowartością odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2.330,50 zł za okres od dnia 24 listopada 2015 roku do dnia 18 sierpnia 2016 roku – płatnych miesięcznie, do 15-tego dnia miesiąca, poczynając od września 2016 roku, z zastrzeżeniem odsetek ustawowych za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

III nie obciąża pozwanej kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 24 listopada 2015 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej E. Z. kwoty 2.484,90 złotych wraz
z odsetkami od następujących kwot: 2.000 złotych – z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP za okres od dnia 30 września 2015 roku do dnia zapłaty, 282,50 złotych – z odsetkami ustawowymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz 48,00 złotych – z odsetkami ustawowymi za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód domagał się także zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kosztów postepowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż przedmiotowa wierzytelność wynika z zwartej przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość w dniu 18 sierpnia 2014 roku przez pozwaną E. Z. z poprzednikiem prawnym powoda – (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością – umowy pożyczki o nr (...), która nie została przez pozwaną zwrócona.

Na kwotę dochodzoną niniejszym postępowaniem składa się kwota: 2 000 złotych – tytułem kapitału pożyczki; 154,40 złotych – tytułem skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym liczonymi za okres od dnia 4 marca 2015 roku do dnia 29 września 2015; 282,50 złotych – tytułem prowizji od udzielonej pożyczki oraz 48,00 złotych – tytułem opłat windykacyjnych.

pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 2-6 akt

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 26 listopada 2015 roku w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2263242/15 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

nakaz zapłaty z dnia 26.11.2015r. – k. 6v akt

Dnia 17 grudnia 2015 roku pozwana wniosła od powyższego orzeczenia sprzeciw, w którym zakwestionowała żądanie powoda co do zasady jak i co do wysokości.

sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 17.12.2015r. – k. 7v akt

Wobec powyższego, wydany w sprawie nakaz zapłaty utracił moc, a postanowieniem z dnia 22 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni – według właściwości ogólnej pozwanej.

postanowienie z dnia 22.01.2016r. – k. 10v akt

Po przekazaniu sprawy powód, w piśmie z dnia 2 maja 2016 roku, podtrzymał swoje żądanie, usunął braki formalne pozwu oraz załączył zawnioskowane uprzednio jako dowody, dokumenty.

pismo powoda z dnia 2.05.2016r. – k. 15-41 akt

W uzupełnieniu swojego stanowiska pozwana, pismem z dnia 2016-06-15 wskazała, iż w ramach udzielonej jej pożyczki dokonała wpłat na rzecz pożyczkodawcy w łącznej kwocie 1.480 złotych. Do niniejszego pisma pozwana załączyła potwierdzenie przelewu z dnia 27 listopada 2014r. oraz z dnia 30 stycznia 2015r. – każde opiewające na kwotę 380,00 złotych i każde o tytule ”Przedłużenie okresu spłaty pożyczki nr (...)”. Pozwana w ww. piśmie zażądała także, aby powód udzielił informacji o wszystkich wpłatach, regulowanych przez nią na poczet zawartej między stronami umowy.

pismo pozwanej wraz z dowodami wpłat – k. 52 -54 akt

W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 12.07.2016 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W. wskazał, iż pozwana E. Z. zobowiązana była do zwrotu udzielonej jej pożyczki do dnia 17 października 2014 roku. Jednocześnie powód wyjaśnił, iż pozwana składała wnioski o przedłużenie terminu spłaty pożyczki, co wiązało się z koniecznością uiszczenia stosownych prowizji. Jak wskazał powód, przelewy z dnia 27 listopada 2014 roku oraz 30 stycznia 2015 roku zaksięgowano, zgodnie z ich tytułem, właśnie na poczet opłaty za przedłużenie terminu spłaty pożyczki, który został ostatecznie wyznaczony na dzień 4 marca 2016 roku.

pismo powoda – k. 68 akt.

Ostatecznie, na rozprawie, która odbyła się w dniu 18 sierpnia 2016 roku pozwana uznała w całości zasadność roszczenia powoda, wyraziła wolę spłaty pożyczki, jednak z uwagi na swoją trudną sytuację materialną, wniosła o rozłożenie płatności na raty.

zeznania pozwanej E. Z. – zapis zeznań z dnia 18.08.2016r. – 00:05:11-00:14:36

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 18 sierpnia 2014 roku E. Z. za pośrednictwem platformy internetowej V..pl zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w W. Umowę P. Odnawialnej V..pl.

E. Z. na podstawie wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 roku udzielona została pożyczka w wysokości 1.800,00 złotych, a na podstawie wniosku z dnia 24 września 2014 roku pożyczka w wysokości 200,00. Obie kwoty składają się na jedną pożyczkę o nr (...) o łącznej wartości 2.000 złotych.

Termin zwrotu pożyczki został ustalony na dzień 17 października 2014 roku.

okoliczność bezsporna, a nadto: umowa pożyczki odnawialnej V..pl – k. 21-25 akt;

wniosek z dnia 18.08.2014r. – k. 20 akt; wniosek z dnia 24.09.2014r. – k. 26 akt, Twoje Warunki Umowy P. – k. 41 akt

W dniu 18 sierpnia 2014 roku na konto E. Z. przelana została kwota 1.800 złotych.

W dniu 24 września 2014 roku na konto E. Z. została przelana kwota 200,00 złotych.

okoliczność bezsporna, a nadto: potwierdzenie przelewu – k. 29 i k. 30 akt

E. Z. w dniu 27 listopada 2014r. – poprzez dokonanie wpłaty w wysokości 380,00 złotych na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o tytule „Przedłużenie okresu spłaty pożyczki nr (...)” – złożyła wniosek o przedłużenie terminu spłaty ww. pożyczki o kolejne 30 dni.

dowód: potwierdzenie wpłaty – k. 54 akt, pismo powoda – k. 68 akt

Pismem z datą w nagłówku „dnia 13.01.2015r.” (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wezwała E. Z. do zapłaty kwoty 2320,20 złotych tytułem spłaty pożyczki o numerze (...).

okoliczność niesporna, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 35 akt

W dniu 30 stycznia 2015r. – poprzez dokonanie wpłaty w wysokości 380,00 złotych na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o tytule „Przedłużenie okresu spłaty pożyczki nr (...)” – E. Z. złożyła ponowny wniosek o przedłużenie terminu spłaty ww. pożyczki o kolejne 30 dni.

dowód: potwierdzenie wpłaty – k. 53 akt, pismo powoda – k. 68 akt

Pismem z datą w nagłówku „dnia 18.04.2015r.” (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wezwała E. Z. do zapłaty kwoty 2400,20 złotych tytułem spłaty pożyczki o numerze (...).

okoliczność niesporna, a nadto: wezwanie do zapłaty – k. 36 akt

Ostateczny termin spłaty pożyczki wyznaczony został na dzień 4 marca 2015r.

okoliczność bezsporna, a nadto: pismo powoda – k. 68 akt

W dniu 31 lipca 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności, której przedmiotem była m.in. wierzytelność przysługująca (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. względem E. Z., wynikająca z umowy pożyczki o numerze (...).

okoliczność bezsporna, a nadto: umowa z dnia 31 lipca 2015r. – k. 32 akt, załącznik A – k. 34 akt

Pismem z datą w nagłówku: „dnia 31.07.2015r.” E. Z. została poinformowana o porozumieniu ww. stron i wezwana przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytowo-akcyjną z siedzibą w W. do spłaty pożyczki.

okoliczność bezsporna, a nadto: powiadomienie z dnia 31.07.2015r. – k. 37 akt

Do momentu wniesienia pozwu w niniejszej sprawie E. Z. nie dokonała żadnej wpłaty na poczet zawartej z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowy pożyczki.

okoliczność bezsporna

E. Z. samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, otrzymuje emeryturę w wysokości około 1100 złotych, z czego 600 złotych przeznacza na comiesięczne opłaty. Powyższe stanowi jedyne źródło jej regularnych dochodów. E. Z. nie ma żadnych oszczędności. Okazjonalnie córka przekazuje jej kwotę około 200 złotych. Nadto, E. Z. choruje na cukrzycę i zakrzepicę żył. Leki, które powinna zażywać kosztują około 450 złotych, jednak pozwana – z uwagi na swoją sytuację finansową – nie wykupuje ich wszystkich. Po dokonaniu przez pozwaną niezbędnych wydatków, do zagospodarowania na bieżące potrzeby pozostaje jej kwota około 400 złotych.

okoliczność bezsporna, a nadto zeznania pozwanej E. Z. – zapis zeznań
z dnia 18.08.2016r. – 00:05:11-00:14:36

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny, który ostatecznie był między stronami niesporny, Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, przedłożonych przez powoda w toku postępowania, bowiem te należało uznać niebudzące zastrzeżeń Sądu co do swojej autentyczności i prawdziwości, a zatem również twierdzeń w nich zawartych. Sąd zatem dał wiarę tym dokumentom w całości, tym bardziej, że ich moc dowodowa nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

Sąd uznał za istotne dla rozstrzygnięcia sprawy także potwierdzenia przelewów wskazane przez pozwaną, uznając je jednak za jednoznaczny dowód na wolę pozwanej co do przedłużenia terminu spłaty zawartej między stronami pożyczki, nie zaś za dokonanie przez nią rzeczywistej wpłaty na poczet kapitału pożyczki czy też innych zaległości bezpośrednio z niej wynikających.

W niniejszej sprawie powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej E. Z. kwoty 2.484,90 złotych wraz
z należnymi odsetkami i kosztami postępowania. Powód swoje roszczenie wywiódł z umowy pożyczki łączącej pozwaną E. Z. z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. – poprzednikiem prawnym powoda oraz faktu, iż udzielona pożyczka nie została przez pozwaną w ustalonym przez strony terminie zwrócona. Podstawę normatywną żądanie powoda znalazło zatem w treści art. 720 k.c. w zw. z art. 29 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 1497 ze zmianami).

Stosownie do treści art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie natomiast do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 (OSNC 1970, nr 9, poz. 147) to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie zaś sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi, na stronie pozwanej spoczywa ciężar ekspiacji i wykazania faktów przemawiających za oddaleniem powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku, sygn. akt I CR 79/82, Lex nr 8416).

W niniejszej sprawie wątpliwości Sądu nie budził ani sam fakt zawarcia pomiędzy pozwaną a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowy pożyczki w wysokości wskazanej w pozwie, ani prawo powoda, jako następcy prawnego pożyczkodawcy, do dochodzenia roszczeń z tytułu tej wierzytelności. Powód, powołując się na dokumenty załączone do pozwu, dostatecznie wykazał zasadność swojego żądania.

W tej sytuacji ciężar dowodu spoczął zatem na pozwanej.

Wskazać należy, iż w początkowej fazie postępowania – w sprzeciwie złożonym od wydanego w sprawie nakazu zapłaty – zakwestionowała ona zasadność roszczenia powoda. W piśmie z datą w nagłówku: „dnia 14.06.2016r.” pozwana wskazała, iż w ramach udzielonej jej pożyczki, wpłaciła na rzecz powoda kwotę 1480 złotych. Na dowód powyższego, pozwana załączyła dwa dowody wykonania przelewu – jeden z dnia 27 listopada 2014 roku, drugi z dnia 30 stycznia 2015 roku, każdy o tytule: „Przedłużenie okresu spłaty pożyczki nr (...)” i każdy opiewający na kwotę 380,00 złotych.

Stosownie do § 1 punktu 17 oraz § 11 umowy stron – aby przedłużyć okres spłaty pożyczki, pożyczkobiorca zobowiązany jest do uprzedniego uiszczenia stosownej opłaty za przedłużenie tego okresu oraz do wskazania w tytule przelewu bankowego informacji o przedłużeniu terminu spłaty i numeru pożyczki.

Mając na uwadze powyższą regulację, a przede wszystkim wyraźne określenie tytułu wpłaty w obu przelewach, Sąd nie miał wątpliwości, iż cząstkowe wpłaty, dokonywane przez pozwaną w dniach 27 listopada 2014 roku oraz 30 stycznia 2015 roku, stanowiły opłaty za przedłużenie terminu spłaty pożyczki. Na poczet kapitału pożyczki, czy też innych należności z nim związanych, pozwana w spornym okresie nie dokonała żadnych wpłat. Jednocześnie wskazać należy, iż powyższe znalazło potwierdzenie także w zeznaniach samej pozwanej, która podczas rozprawy z dnia 18 sierpnia 2016 roku zgodziła się ostatecznie ze stanowiskiem powoda – zarówno w przedmiocie wysokości udzielonej jej pożyczki, jak i zaległości, które wobec jej niespłacenia posiada.

W świetle wszystkich powyższych okoliczności, Sąd uznał zatem powództwo za zasadne w całości i w punkcie I wyroku, na podstawie art. 720 k.c. w zw. z art. 481 k.c. zasądził od pozwanej E. Z. na rzecz powoda kwotę 2484,90 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 2330,50 złotych za okres od dnia 24 listopada 2014 roku do dnia 18 sierpnia 2016 roku.

Jednocześnie, w punkcie II wyroku Sąd zasądzone na rzecz powoda świadczenie rozłożył pozwanej na 20 rat – 19 pierwszych w wysokości po 130,00 złotych każda i ostatnią dwudziestą ratę w wysokości 14,90 złotych płatną wraz z równowartością odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 2330,50 złotych za okres wskazany jak w punkcie I sentencji.

Sąd przychylił się tym samym do wniosku pozwanej o rozłożenie świadczenia na raty i skorzystał z instytucji przewidzianej w art. 320 k.p.c.

Zaznaczyć należy, treść art. 320 k.p.c. jednoznacznie wskazuje na wyjątkowy charakter tego instrumentu, który nie powinien być nadużywany, a wykorzystywany jedynie w szczególnych okolicznościach, jako że sam w sobie – poprzez odroczenie terminu całkowitej spłaty – modyfikuje on umowę stron. W niniejszej sprawie Sąd dopatrzył się jednak zaistnienia owych szczególnych przesłanek, które przemawiały za rozłożeniem świadczenia na raty. Pozwana podczas rozprawy z dnia 18 sierpnia 2016 roku w sposób wyczerpujący opisała swoją sytuację rodzinną, majątkową i zdrowotną. Pozwana wskazała, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, a jej jedynym źródłem dochodów jest emerytura, wypłacana w wysokości około 1100 złotych. Pozwana nadmieniła przy tym, iż nie posiada żadnych oszczędności, a jedynie czasami może liczyć na niewielką pomoc finansową córki. Nie bez znaczenia w tej sytuacji jest także fakt, że pozwana choruje, co wiąże się z wydatkami na leki. Po uregulowaniu przez nią comiesięcznych opłat i wykupieniu części leków, na bieżące potrzeby pozostaje pozwanej kwota około 400 złotych. Mając na względzie powyższe, Sąd uznał, że spełnienie świadczenia w sposób opisany w punkcie II wyroku będzie dla pozwanej możliwym do wykonania oraz że nie pozbawi jej środków niezbędnych do utrzymania. Jednocześnie, Sąd zważył, iż odstąpienie od zasądzenia obowiązku jednorazowej spłaty powoda oraz ukształtowanie harmonogramu spłat jak w punkcie I wyroku, umożliwi de facto realne zaspokojenie roszczenia powoda i uchroni go przed ewentualnymi kosztami postępowania egzekucyjnego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 108. k.p.c. odstępując od obciążenia pozwanej E. Z. kosztami procesu w całości.

Przepis art. 102 k.p.c. pozwalający, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, na zasądzenie od strony przegrywającej tylko części kosztów lub nie obciążanie jej kosztami w ogóle, jest przepisem szczególnym, stanowiącym wyłom w zasadzie odpowiedzialności za wynik sporu i urzeczywistniającym zasadę słuszności. Przepis ten nie konkretyzuje owych szczególnie uzasadnionych wypadków, do których się odnosi – a zatem pozostawia ich ocenę do uznania Sądu. Sąd natomiast winien kierować się wszystkimi okolicznościami sprawy, związanymi zarówno z przebiegiem samego procesu, jak i od niego niezależnymi – a więc także, a nawet zwłaszcza, dotyczącymi stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Sąd rozpoznający sprawę niniejszą miał zatem na uwadze sytuację pozwanej opisaną wyżej uznając, że obowiązek spełnienia zasądzonego świadczenia już sam w sobie będzie wiązał się dla niej z dużym obciążeniem finansowym, wobec czego nie byłaby ona w stanie ponieść dodatkowych jeszcze kosztów postępowania.

Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  przedłożyć z wpływem lub za 30 dni.