Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 marca 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Wencius-Głębocka

Protokolant: Sylwia Trojan

Prokurator:

po rozpoznaniu w dniach 21 grudnia 2011 r., 07 lutego 2012 r., 13 marca 2012 r., 20 marca 2012 r., 09 maja 2012 r., 05 września 2012 r., 06 listopada 2012 r., 08 listopada 2012 r., 19 grudnia 2012 r., 05 marca 2013 r.

sprawy

M. K. (1) ( K. )

syna W. i M. z domu K.

urodzonego (...) we W.

(PESEL (...))

oskarżonego o to, że

we W. w okresie od 3 kwietnia 2011 roku do 7 kwietnia 2011 roku we W. przy ul. (...) nabył pochodzący z włamania do lokalu przy ul. (...) we W. laptop D. (...) o nr seryjnym (...) wraz z ładowarką, to jest przedmioty o łącznej wartości 1950 zł, czym działał na szkodę E. K.,

tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k.

******************

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko M. K. (1) warunkowo umarza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata, przyjmując iż oskarżony w okresie od 03 kwietnia 2011 r. do 07 kwietnia 2011 r. we W. przy ul. (...) nabył pochodzący z włamania do lokalu przy ul. (...) we W. laptop D. (...) o nr seryjnym (...) wraz z ładowarką, to jest przedmioty o łącznej wartości 1950 zł na szkodę E. K., przy czym na podstawie okoliczności towarzyszących transakcji mógł i powinien przypuszczać, iż rzeczy te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, tj. dopuścił się czynu z art. 292 § 1 k.k.;

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

na podstawie zebranych w sprawie dowodów:

W okresie od 02 do 03 kwietnia 2011 roku do lokalu przy ul. (...) we W. nieustaleni sprawcy dokonali włamania, w wyniku którego zabrali w celu przywłaszczenia szereg rzeczy ruchomych, a w tym laptop marki D. (...) wraz z ładowarką o łącznej wartości 1.950 zł na szkodę E. K.. Komputer ten miał charakterystyczne zarysowania na powierzchni zewnętrznej.

Dowód: - zeznania świadka E. K. (k. 14, k. 60, k. 114-116), zeznania świadka E. B. (k. 10, k. 130), kserokopia faktury VAT nr (...) (k. 24)

W toku czynności operacyjnych w dniu 07 kwietnia 2011 roku funkcjonariusze Policji udali się na ul. (...) we W., gdzie według uzyskanych wcześniej informacji oferowany był do sprzedaży laptop marki D. (...). Po przybyciu na miejsce funkcjonariusze zastali na miejscu oskarżonego, który potwierdził, że wystawia do sprzedaży laptop marki D. (...), który zakupił w dniu 05 kwietnia 2011 r. od nieznanego mężczyzny za kwotę 600 zł. Oskarżony chciał ze sprzedającym podpisać umowę ale mężczyzna ten odmówił, co zastanowiło oskarżonego ale uznał, iż jest to okazja. Cena była niewspółmierna do wartości sprzętu. Komputer zabezpieczono. E. K. odzyskała skradziony jej komputer.

Dowód: protokół zatrzymania rzeczy (k. 30 - 32), wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) (k. 45-46, k. 108-110), wydruki z aukcji Allegro wraz ze zdjęciami (k. 16-23), pokwitowanie (k. 61)

Powołany w sprawie biegły z zakresu informatyki: techniki komputerowej, oprogramowania i najnowszych technologii stwierdził, że na podstawie przeprowadzonych oględzin, badań empirycznych i ustaleń dodatkowych można jednoznacznie stwierdzić, że badany laptop D. (...) o nr (...) o ujawnionym numerze System Service TAG: (...) jest komputerem skradzionym E. K. w kwietniu 2011 roku oraz że na spodniej ścianie obudowy ujawniono ślady po zerwanej naklejce sticker, która zasłaniała jedną ze śrub montażowych badanego laptopa.

Dowód: opinia biegłego z zakresu informatyki dołączona do akt sprawy

M. K. (1) ma 33 lata, posiada wykształcenie średnie, jest kawalerem i nie ma dzieci. Prowadzi działalność gospodarczą w postaci sprzedaży sprzętu komputerowego i informatycznej obsługi firm. Uzyskuje dochody w wysokości 1.500 zł. Nie był dotąd karany. Był leczony psychiatrycznie, wobec czego w postępowaniu przygotowawczym dopuszczono dowód z opinii biegłych psychiatrów. Wynika z niej, iż oskarżony nie jest aktualnie chory psychicznie w rozumieniu psychozy i nie był w krytycznym czasie. Nie jest upośledzony umysłowo. Nie stwierdzono u niego innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w niniejszej sprawie. Nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

Dowód: dane osobopoznawcze (k. 107), informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k. 62, k. 133, k. 168, 233), opinia sądowo – psychiatryczna (k. 65 – 67)

Oskarżony M. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym, a także w postępowaniu przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

W postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, że przedmiotowy komputer kupił dnia 5 kwietnia 2011 roku od nieznanego sobie mężczyzny, który zaproponował mu cenę w wysokości 700 zł, jednakże ostatecznie dokonał zakupu za kwotę 600 zł. Oskarżony zaznaczył, że chciał spisać umowę z tym mężczyzną, jednakże on nie chciał się na to zgodzić, co zastanowiło oskarżonego, ale zdecydował się na transakcję, bo cena była okazjonalna. Nadto oskarżony wyjaśnił, że cena nie była współmierna do wartości tego sprzętu, gdyż jego wartość rynkowa to ok. 1.200 zł. Oskarżony wyjawił również, że chciał, aby jego kontrahent okazał mu dowód osobisty, jednak on tego nie chciał uczynić.

Będąc słuchany przed Sądem w dniu 21 grudnia 2011 roku oskarżony wyjaśnił, że nie miał świadomości, że przedmiotowy komputer został skradziony. Ponadto, jak zaznaczył, że laptop, który został skradziony pokrzywdzonej niekoniecznie był tym samym, który został wystawiony przez niego do sprzedaży. Oskarżony wyjaśnił, że mężczyzna, który zaproponował mu transakcję nie posiadł do niego opakowania, żadnych dokumentów ani oprzyrządowania, oprócz zasilacza. Ponadto oskarżony przyznał, że wartość rynkową przedmiotowego komputera ocenił na kwotę 1300 – 1400 zł i za taką kwotę próbował go sprzedać.

Mając na uwadze całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd dokonując ustaleń faktycznych oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadka E. K., co do tego, że skradziony w okresie od 2 do 3 kwietnia 2011 roku w lokalu przy ul. (...) we W. laptop marki D. (...) i laptop, który następnie został wystawiony na sprzedaż przez M. K. (1) to ten sam laptop. Świadek wyraźnie i kilkukrotnie w trakcie przewodu sądowego podkreślała, że przedmiotowy komputer jest komputerem specjalistycznym, przeznaczonym do projektowania inżynieryjnego w programie (...) oraz posiada charakterystyczną matrycę o rozdzielczości (...), a takich komputerów nie jest wiele oraz także charakterystyczne zarysowania na obudowie. Jednocześnie Sąd dał wiarę pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu informatyki, który podał, że można jednoznacznie stwierdzić, że badany laptop D. (...) o nr (...) o ujawnionym numerze System Service Tag: (...) jest komputerem skradzionym E. K. w kwietniu 2011 roku, co pokrywa się z zeznaniami świadka E. K.. Tym samym Sąd krytycznie ocenił wyjaśnienia oskarżonego, co do tego, że laptop, który został skradziony pokrzywdzonej niekoniecznie był tym samym, który został wystawiony przez niego do sprzedaży. W ocenie Sądu jest to jedynie przyjęta przez oskarżonego linia obrony, nieznajdująca potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym.

Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę w takim zakresie, w jakim opisuje on przebieg wydarzeń z dnia 5 kwietnia 2011 roku, a więc w dniu zakupu przedmiotowego sprzętu komputerowego od nieustalonego mężczyzny, a zwłaszcza w części, w której twierdził on, że nie wiedział, iż przekazany laptop był uzyskany za pomocą czynu zabronionego oraz w takim zakresie, iż oskarżony nie podpisał z tymże mężczyzną umowy z uwagi, iż on nie wyraził na to zgody. Sąd dał wiarę temu, że oskarżony w chwili nabywania komputera nie miał świadomości, że przedmiotowy komputer pochodził z kradzieży, chociaż na podstawie towarzyszących zdarzeniu okoliczności istniała realna możliwość podjęcia przez niego takiego przypuszczenia. Zresztą oskarżony sam przyznał składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym, że cena – 600 zł była niewspółmierna do wartości tego komputera. Przyznał, że fakt, iż sprzedający mężczyzna nie chciał zawrzeć na okoliczność sprzedaży komputera umowy, zastanowiło go. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na zeznaniach świadka E. B., która podnajmowała stanowisko pracy E. K., w zakresie wiedzy na okoliczność dokonania włamania do pomieszczeń przy ul. (...). Zeznania tego świadka są jasne, logiczne i wiarygodne.

Pozostałym dowodom Sąd dał wiarę, a w szczególności opinii biegłego z zakresu informatyki A. W., nie znajdując podstaw do jej podważenia. Opinia biegłego, zdaniem Sądu, jest rzetelna i jasna, dająca w pełni odpowiedź na zadane biegłemu pytania.

Ustalając stan faktyczny Sąd pominął dowody z zeznań świadków J. M., M. K. (2), G. Z. i Ł. A. albowiem świadkowie ci nie posiadali żadnej istotnej z punktu widzenia niniejszej sprawy wiedzy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż oskarżonemu można przypisać popełnienie czynu z art. 292 § 1 k.k. a nie jak wnosił oskarżyciel publiczny czynu z art. 291 § 1 k.k. A zatem Sąd uprzedzając o tym obecne strony zmienił kwalifikację prawną zarzucanego oskarżonemu czynu z art. 291 § 1 k.k. na art. 292 § 1 k.k. przyjmując, że oskarżony dopuścił się paserstwa nieumyślnego.

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu określonego w art. 292 § 1 k.k. nie budzą, zdaniem Sądu, wątpliwości. Odpowiedzialności za przestępstwo z art. 292 § 1 k.k. podlega ten, kto rzecz, o której na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i może przypuszczać, że została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia.

Przy paserstwie nieumyślnym sprawca nie wie, że rzecz będąca przedmiotem jego działań została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, lecz w konkretnym układzie okoliczności faktycznych, w których podejmuje określone czynności w stosunku do rzeczy, istniały możliwości powzięcia przez niego przypuszczenia, że rzecz została uzyskana za pomocą takiego czynu. Podstawą owej możliwości przypuszczenia dotyczącego pochodzenia rzeczy są „okoliczności towarzyszące” nabyciu rzeczy, udzieleniu pomocy do jej zbycia, przejęciu lub udzieleniu pomocy do jej ukrycia. Okoliczności towarzyszące mają charakter obiektywny i mogą przybierać postać na przykład nabywania rzeczy po rażąco niskiej cenie, niewspółmiernej do rzeczywistej wartości rzeczy, nabywania rzeczy, w której dokonano przeróbek, zmiany lub zniszczenia albo zamazania znaków identyfikacyjnych itp. (por. A. Marek, Prawo karne..., s. 547; L. Gardocki, Prawo karne, s. 308; [w:] A. Zoll (red.), M. Dąbrowska – Kardas, P. Kardas, Kodeks Karny Część Szczególna, Tom III, Komentarz, Zakamycze 2006).

Do przypisania sprawcy nieumyślności niezbędne jest wykazanie, że podejmując dane działanie nie powziął on przypuszczenia, że określona rzecz została uzyskana za pomocą czynu zabronionego, jednakże jednocześnie należy założyć, że gdyby postąpił w danym układzie okoliczności faktycznych z należytą starannością, wówczas powziąłby takie przypuszczenie.

Przenosząc te rozważania na realia przedmiotowej sprawy oczywistym jest, że oskarżony M. K. (1) mógł i powinien był przypuszczać, że przedmiotowy laptop pochodził z czynu zabronionego. Wskazane w przytoczonym stanie faktycznym okoliczności zdarzenia, w których zawierano transakcję zakupu laptopa D. (...), a zwłaszcza niespisanie umowy sprzedaży w/w sprzętu komputerowego z nieznanym mężczyzną oraz niechęć sprzedającego do jej spisania, jak również podania nazwiska czy okazania dowodu osobistego, a także stosunkowo niska cena, nieodpowiadająca w istocie wartości rynkowej, wskazują, iż oskarżony winien przypuszczać, iż w/w komputer pochodzi z czynu zabronionego. Tym bardziej, że oskarżony prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży sprzętu komputerowego, więc ma rozeznanie w rynkowych cenach tego rodzaju sprzętu. Dawało to asumpt do przypuszczenia, że wskazany komputer pochodził z przestępstwa. Oskarżony w tym konkretnym układzie okoliczności nie zachował wymaganej staranności i nabył od nieustalonego mężczyzny przedmiotowy komputer, a następnie wystawił go na sprzedaż, wyczerpując przy tym znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 292 § 1 k.k. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie znajdującą się w anormalnej sytuacji motywacyjnej usprawiedliwiającej naruszenie normy prawnej i, jak wynika z opinii biegłych, miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W ocenie Sądu okoliczności, w których nieznajomy mężczyzna zaproponował mu do sprzedaży laptop za stosunkowo niska cenę, nie chcąc jednocześnie formalnie sporządzić umowy na okoliczność tej czynności, powinny były wytworzyć w oskarżonym przekonanie, że przedmiotowy sprzęt komputerowy został uzyskany w sposób niezgodny z prawem. Oskarżony jednak kierując się chęcią zysku, postanowił dokonać transakcji.

Czyn M. K. (1) cechował się społeczną szkodliwością w stopniu wyższym niż znikomy, choć nieznacznym. Z uwagi na sposób i okoliczności popełnienia czynu Sąd doszedł do przekonania, że stopień zawinienia nie jest znaczny.

Ponadto należy zaznaczyć, iż do dnia popełnienia przestępstwa przez M. K. (1) prowadził on nienaganny tryb życia. Oskarżony pracuje, prowadzi własną działalność gospodarczą, jest osobą niekaraną. To pozwala przypuszczać, że w przyszłości będzie przestrzegać porządku prawnego, zwłaszcza nie popełni ponownie przestępstwa. Takie ustalenia prowadzą Sąd do wniosku, że zachodzą warunki do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Warunkowemu umorzeniu nie sprzeciwia się zarówno społeczne poczucie sprawiedliwości oraz względy prewencji ogólnej.

Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko M. K. (1) na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. ustalając okres próby na dwa lata. Warunkowe umorzenie postępowania jest zdaniem Sądu adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, a nadto ma za zdanie wpłynąć zapobiegawczo na oskarżonego.

O kosztach postępowania i opłacie Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.

Z:

1/ odnotować

2/ doręczyć uzasadnienie wraz z odpisem wyroku obrońcy oskarżonego adw. S. W.

3/ kal. 14 dni od dnia doręczenia