Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce, I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 r. w Ostrołęce

na rozprawie

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...)w O.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

orzeka:

1.  zobowiązuje pozwaną Spółdzielnię Mieszkaniową (...)w O. do złożenia oświadczenia woli następującej treści:

"Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w O. przenosi nieodpłatnie na rzecz W. B. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w O., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem (...), dla której Sąd Rejonowy w Ostrołęce prowadzi księgę wieczystą numer (...), oraz prawo własności posadowionego na tej nieruchomości budynku w O. przy ul. (...)",

z zastrzeżeniem, że umowa, której powyższe oświadczenia ma być składnikiem dojdzie do skutku dopiero z chwilą złożenia odpowiedniego oświadczenia woli przez powoda W. B.;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.750 zł (trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt złotych) w ramach stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 30 września 2015 r., a ostatecznie sprecyzowanym w piśmie z dnia 23 grudnia 2015 r., powód W. B. zażądał zobowiązania pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w O. do złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na niego nieodpłatnie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Ostrołęce prowadzi księgę wieczystą nr (...), oraz części nieruchomości oznaczonej nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Ostrołęce prowadzi księgę wieczystą nr (...), położonych w O. przy ul. (...), wraz z własnością budynku położonego w O. przy ul. (...), a ponadto o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych ( k. 2-4 i 61-63 akt sprawy). Jako podstawę prawną powództwa powód, reprezentowany w procesie przez fachowego pełnomocnika, wskazał art. 52 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, ze zm. ) – zwanej dalej: „u.s.m.”. Powództwo opierało się na twierdzeniu, że powodowi od sierpnia 2007 r. przysługuje w zasobach pozwanej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, stanowiącego jeden budynek ( pawilon) handlowo-usługowy położony w O. przy ul. (...), do który przynależy przylegający doń łącznik (zwany też garażem lub przybudówką ), znajdujący się na sąsiedniej działce ewidencyjnej. Powód spełnił wszystkie ustawowe warunki do nieodpłatnego uwłaszczenia go na posiadanym prawie.

Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w O., również występująca w sprawie z fachowym pełnomocnikiem, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. Jej stanowisko opierało się w szczególności na dwu podstawowych tezach: że w skład lokalu użytkowego powoda nie wchodzi ów łącznik, a tym samym też powód nie ma prawa do tej części sąsiedniej działki ewidencyjnej, na której łącznik jest usytuowany, a po drugie, przeniesienie prawa własności budynku ( w jego właściwym kształcie ) i prawa wieczystego użytkowania działki związanej z tym budynkiem mogłoby nastąpić dopiero po zrefinansowaniu przez powoda przypadającej na tę działkę pierwszej opłaty rocznej, poniesionej na ustanowienie prawa wieczystego użytkowania, z którego to tytułu pozwana określiła swoje roszczenie pieniężne ostatecznie na kwotę 26.164,24 zł ( v. odpowiedź na pozew, k. 33-37 i pismo procesowe z 29.04.2016 r., k. 133-136 ).

Sąd Okręgowy w Ostrołęce ustalił i zważył, co następuje:

Powód W. B. w drodze umowy kupna – sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 2 sierpnia 2007 r., nabył od Banku (...) S.A. z siedzibą w W. ( działającego wcześniej pod (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego o powierzchni 867 m. kw. przy ul. (...) w O., znajdującego się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (...)w O., który został posadowiony na nieruchomości oznaczonej jako działka gruntu nr (...), będącej w użytkowaniu wieczystym tej Spółdzielni. Jak wynikało z treści powyższej umowy, sprzedający Bank nabył swoje prawo na podstawie przydziału lokalu użytkowego z dnia 25 kwietnia 1991 r., otrzymanego w następstwie umowy o wybudowanie lokalu z jego środków finansowych oraz że w dacie sprzedaży nie miał jakichkolwiek zadłużeń w stosunku do Spółdzielni z tytułu eksploatacji tego lokalu. ( v. umowa, k. 5-7, i przydział lokalu użytkowego z 25.04.1991 r., k. 127 )

Przydział został wydany przez (...) Spółdzielnią Mieszkaniową w O., która zgodnie z § 3 ust. 2 uchwały Zebrania Przedstawicieli nr 3 z dnia 20 marca 1991r., dotyczącej podziału i wydzielenia Spółdzielni Mieszkaniowej (...), zobowiązała się przekazać na rzecz nowopowstałej spółdzielni m.in. pawilon handlowo- usługowy nr (...) - tak była oznaczana budowa przy ul. (...) - po rozliczeniu zadania inwestycyjnego ( v. uchwała, k. 117-118 ).

Budynek w zasadniczym kształcie powstał przed datą wydania przydziału z myślą o jego poprzednim przeznaczeniu na pawilon spółdzielni spożywców. Po uzyskaniu przydziału dla siebie Bank dobudował do ściany bocznej istniejącego już budynku - na swoje specyficzne potrzeby związane z koniecznością bezpiecznego transportu pieniędzy - rodzaj garażu ( śluzy przeładunkowej ) w postaci trwałego parterowego pomieszczenia na fundamentach, mającego 28,12 m.kw. powierzchni użytkowej, które dotykało z drugiej strony do sąsiedniego budynku mieszkalnego ( opis obiektu i pomiar jego powierzchni w ślad za opinią biegłego inż. A. G., wydaną w sprawie tut. Sądu I C 14/10, v. k. 150 akt ). W dniu 25 maja 1992 r. został sporządzony protokół odbioru i przekazaniu budynku po przebudowie przez wykonawcę ( Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) w O. ) na rzecz inwestora ( Bank (...) ). ( v. protokół j.w., k. 145-147, a także dowód PT przekazania - przejęcia środka trwałego, k. 122 ). Rozbudowa budynku o wspomniany łącznik nigdy nie znalazła formalnego wyrazu w przydziale lokalu, który determinował treść spółdzielczego prawa przysługującego Bankowi, ani w żadnym innym wiążącym akcie indywidulanym wydanym na podstawie prawa spółdzielczego. Nadal to prawo Banku opiewało na lokal użytkowy o pow. 867 m. kw., położony w budynku w granicach istniejących w dacie wydawania przydziału w dniu 25 kwietnia 1991 r. ( okoliczność bezsporna).

Dobudowanie łącznika nosiło cechy samowoli budowlanej. Toczące się w późniejszych latach postępowania administracyjne o jego rozebranie bądź zalegalizowanie zakończyło się bez merytorycznego rezultatu, bo umorzeniem postępowania w następstwie cofnięcia wniosku, które to umorzenie, wedle uzasadnienia ostatecznej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. w tym przedmiocie z dnia 27 czerwca 2014 r., podtrzymanej przez organ odwoławczy oraz sąd administracyjny, było dopuszczalne, bowiem z uwagi na dobry stan techniczny łącznika – garażu i brak jakiegokolwiek negatywnego odziaływania na sąsiednie budynki i otoczenie pozostawienie go w aktualnym stanie i zakończenie postępowania w ramach nadzoru budowlanego wobec tej inwestycji nie naruszało interesu społecznego w rozumieniu art. 105 § 2 k.p.a. ( v. decyzja (...) w W. z 12.09.2014 r., k. 17-20 i wyrok WSA w Warszawie z 4.03.2015r., k. 21-26 ). Organ administracyjny nie przesądził w niczym kwestii własności łącznika ani jego przynależności do prawa powoda, ponieważ badał jedynie legalność wykonania łącznika z punktu widzenia nadzoru budowlanego.

Działka gruntu o nr (...), wymieniona w umowie notarialnej z dnia 2 sierpnia 2007 r., została następnie podzielona w czasie przeprowadzonej przez pozwaną akcji podziału gruntów spółdzielczych na nieruchomości jednobudynkowe na cele związane z ustanawianiem odrębnej własności lokali. Ostateczną decyzją Prezydenta Miasta O. z dnia 20 października 2008 r. budynek przy ul. (...), w którym mieści się lokal użytkowy powoda, znalazł się na działce oznaczonej w ewidencji gruntów nr (...) o pow. 657 m.kw., zaś łącznik/garaż na części innej działki noszącej nr (...) o pow. 9775 m.kw. ( okoliczności niesporne, v. też uzasadnienia wyroków sądów administracyjnych w sprawie dot. podziału nieruchomości, k. 92-96, 97-101 i 102-108 ). Każda z tych nowo utworzonych działek ma założoną odrębną księgę wieczystą ( v. odpisy na k. 54-57 i 119-121 ).

Wokół statusu prawnego łącznika/garażu na gruncie prawa spółdzielczego oraz rozliczeń związanych z lokalem użytkowym powoda toczyło się między stronami kilka spraw sądowych, a ponadto zapadły uchwały organów pozwanej Spółdzielni. W żadnym z tych przypadków nie doszło do potwierdzenia, choćby pośrednio, że w skład należącego do powoda własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego wchodzi prawo do pomieszczenia zwanego łącznikiem/garażem.

Pierwsze powództwo powoda o zobowiązanie SM (...) do przeniesienia na niego własności tego lokalu, które wytoczył w dniu 29 lutego 2008 r., zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. I C 302/09, m.in. ze względu na zaleganie – wg stanu na dzień orzekania - z opłatami eksploatacyjnymi oraz brak uchwały określającej przedmiot odrębnej własności lokalu ( v. wyrok z uzasadnieniem, k. 9-12 ). W sprawie toczącej się z powództwa W. B. o ustalenie Sąd Rejonowy w Ostrołęce w uzasadnieniu prawomocnego wyroku z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. I C 50/78, oddalającego powództwo, przeprowadził obszerny wywód prawny na płaszczyźnie ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, zakończony konkluzją, że łącznik nie stanowi części składowej lokalu użytkowego, nie będąc jego pomieszczeniem przynależnym w rozumieniu art. 2 ust. 4, ani nie jest pomieszczeniem pomocniczym, o którym mowa w art. 2 ust. 2 tej ustawy ( v. wyrok z uzasadnieniem, k. 45-48 ). W dniu 24 listopada 2009 r. Zarząd SM (...) podjął na podstawie art. 42 u.s.m. uchwałę nr (...) „w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokalu w nieruchomości przy ul. (...)”, która ograniczała prawo powoda wyłącznie do działki nr (...) o pow. 657 m. kw. i stojącego na niej budynku ( powierzchnia użytkowa lokalu została określona na 904 m.kw. w związku ze zmianami budowlanymi dokonanymi w międzyczasie wewnątrz budynku) ( v. uchwała, k. 13-16 ). Powód W. B. wystąpił o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały z uwagi na pominięcie w niej łącznika/garażu. Po przeprowadzeniu bardzo obszernego postępowania dowodowego Sąd Okręgowy w Ostrołęce prawomocnym wyrokiem z dnia 13 września 2011 r., sygn. I C 14/10, oddalił jego powództwo. Jak wynikało z pisemnego uzasadnienia wyroku, stało się tak z kilku względów. Jednym z nich było ustalenie, że w skład spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego nabytego przez powoda w 2007 r. nie wchodził sporny garaż przeładunkowy. Nie był on przedmiotem umowy notarialnej zawartej przez powoda z Bankiem. Wynikało to zarówno z zapisów tej umowy, jak i z przeprowadzonych dowodów osobowych, w tym zeznań dyrektora oddziału banku (...) L. C.i notariusza M. S., który sporządzał akt. Do tego samego wniosku doprowadziły sąd orzekający rozważania prawne podjęte na gruncie art. 2 ust. 2 i 4 ustawy o własności lokali ( v. wyrok z uzasadnieniem, k. 402-407 ). Uchwalą nr 3 z dnia 11 czerwca 2015 r. Walne Zgromadzenie Spółdzielni Mieszkaniowej (...) postanowiło zbyć na rzecz osoby, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego w budynku przy ul. (...) w O., przysługujące Spółdzielni prawo wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr ewidencyjny (...) o pow. 0,0657 ha ( v. uchwała, k. 52 ). Po raz kolejny zatem prawo powoda nie obejmowało łącznika/garażu, znajdującego się na sąsiedniej działce.

W kwestii rozliczeń finansowych między stronami także toczyło się kilka spraw sądowych. W ostatniej z nich, zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 19 listopada 2015 r., sygn. I C 10/15, zostało oddalone powództwo SM (...) o zapłatę przez pozwanego W. B. kwoty 11.428,62 zł z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu w okresie od 2011 r. Przesłanką rozstrzygnięcia było ustalenie, że pozwany nie jest nic winien Spółdzielni z tytułu opłat eksploatacyjnych, w skład których wchodzą również należności za wieczyste użytkowanie ( v. odpis wyroku jak na k. 179 odw. ).

Budynek, składający się na lokal użytkowy powoda, znajduje się na gruncie oddanym pozwanej Spółdzielni w wieczyste użytkowanie. Za ustanowienie tego prawa w 1987 r. poprzedniczka prawna pozwanej – (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa - zapłaciła Skarbowi Państwa bliżej określoną pierwszą opłatę roczną ( v. umowa użytkowania wieczystego z 15 czerwca 1987 r., k. 115-116 ). Część tej opłaty przypadająca na grunt, na którym stoi budynek stanowiący lokal użytkowy powoda wynosi współcześnie, wg wyliczeń pozwanej, 26.164,24 zł. ( v. wyliczenie na k. 136 ). Roszczenie kierowane obecnie z powyższego tytułu w stosunku do powoda pozostawało wszelako bez należytego udokumentowania. W świetle okoliczności sprawy można było zasadnie utrzymywać, że należna część pierwszej opłaty rocznej została już uregulowana przez poprzednika prawnego powoda – Bank (...) w ramach wniesionego wkładu budowlanego.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd poczynił na podstawie całokształtu zebranego materiału dowodowego sprawy i po jego wszechstronnej analizie. Miał na uwadze wszystkie dokumenty, z których zostały przeprowadzone dowody ( v. wykaz na k. 179 odw.), treść dowodów osobowych w postaci zeznań stron ( v. protokół rozprawy z dnia 17.10.2016 r., k. 180-183 ) oraz twierdzenia stron w zakresie niespornym. Podkreślenia wymaga, że z jednym tylko wyjątkiem wszystkie wnioski dowodowe stron, w ich ostatecznym brzmieniu, zostały uwzględnione. Pominięcie zaś wniosku powoda o zlecenie biegłemu geodecie sporządzenia mapy obrazującej część działki nr (...), na której znajduje się łącznik/garaż, było logiczną konsekwencją tego, że powództwo okazało się w tym zakresie chybione co do samej zasady. W ocenie Sądu, zaprezentowane ustalenia miały silną podstawę dowodową i były wystarczające do prawidłowego wyrokowania.

W sprawie z kwestii zasadniczych dla rozstrzygnięcia sporne były w istocie tylko dwie: czy łącznik/garaż jest objęty prawem spółdzielczym przysługującym powodowi oraz czy dochodzone pozwem przekształcenie prawa ma nastąpić nieodpłatnie. Należało się wobec tego na tych zagadnieniach skoncentrować się w dalszych rozważaniach. Pierwsza kwestia została rozstrzygnięta po myśli pozwanej, natomiast odpowiedź na drugą była zgodna ze stanowiskiem powoda.

Najpierw trzeba stwierdzić, że zgodnie ze stanowiskiem obu stron sprawa podlegała osądzeniu na podstawie art. 52 u.s.m., mającego zastosowanie w drodze analogii. Wprawdzie przepis ten odnosi się wprost tylko do przeniesienia własności domów jednorodzinnych wraz z prawami do działek, ale w przypadku gdy lokal użytkowy obejmuje cały budynek i w związku z tym nie można ustanowić odrębnej własności tego lokalu ( por. uchwała SN z dnia 19.11.2010 r., sygn. III CZP 85/10 – OSNC 2011/5/57) słusznym i sprawiedliwym rozwiązaniem jest likwidacja zaistniałej luki prawnej poprzez rozciągnięcie działania wskazanego przepisu również na tę ostatnią sytuację. Taki pogląd zdobył uznanie w najnowszym orzecznictwie sądowym ( np. wyrok SN z dnia 22.09.2011r., V CSK 403/10 – Legalis nr 400900; wyroki SA w Szczecinie: z dnia 10.04.2014 r., sygn. I ACa 28/14 – Legalis nr 1213532, i z dnia 20.03.2013 r., sygn. I ACa 667/12 – Legalis nr 1213700 ) i zasługuje na podtrzymanie.

W pierwszej kwestii spornej decydujące znaczenie miała treść ( zakres przedmiotowy) prawa spółdzielczego przysługującego poprzednikowi prawnemu powoda, bo mógł on nabyć od niego tylko to, co tamten sam posiadał. Podkreślenia wymagało w tym miejscu, że niniejsza sprawa toczyła na gruncie regulacji prawa spółdzielczego, dotyczyła specyficznej instytucji tego prawa w postaci przewłaszczenia lokalu użytkowego oraz że przedmiotem nabycia przez powoda w umowie z dnia 2 sierpnia 2007 r. była nie rzecz w postaci konkretnie oznaczonej działki gruntu i budynku, lecz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego „nabyte na podstawie przydziału lokalu użytkowego z dnia 25.04.1991 r.” ( v. § 1 ust. 1 lit. b umowy na k. 5 odw. ). Zatem to ten przydział definiował zakres prawa spółdzielczego, które później powód odkupił w 2007 r., zaś w świetle dowodów zebranych w sprawie, w szczególności literalnego brzmienia tego przydziału, a także daty jego wydania, nie ulegało wątpliwości, że chodziło wówczas o lokal użytkowy o powierzchni 867 m.kw., a więc w granicach budynku stojącego tylko na obecnej działce nr (...); przydział nie mógł zresztą obejmować łącznika postawionego na sąsiedniej działce już dlatego, że w dniu 25 kwietnia 1991 r. takowy obiekt jeszcze nie istniał, ponieważ został pobudowany dopiero w czasie późniejszej adaptacji budynku na potrzeby banku. Poszerzenie przestrzenne budynku w poziomie nie znalazło wszelko odzwierciedlenia w zmianie ( uzupełnieniu ) przydziału na piśmie bądź w innych formalnych czynnościach z dziedziny prawa spółdzielczego, określających treść prawa. W każdym razie powód nie wykazał tej okoliczności, choć na nim spoczywał ciężar dowodu na ogólnej zasadzie z art. 6 k.c. Inne złożone do akt rożnego rodzaju dokumenty z początków lat 90. nie posiadały samodzielnie pierwszorzędnego znaczenia, miały na ogół charakter raczej pomocniczy, nie były kompletne, a przez to też nie do końca zrozumiałe i kompatybilne. Nie mogły w żadnym razie zrównoważyć czy przekreślić wymowy przydziału lokalu z dnia 25.04.1991 r., przywołanego jako nadal aktualny i wiążący w umowie notarialnej z dnia 2 sierpnia 2007 r. Przydział został podpisany stosownie z wymogiem prawa spółdzielczego przez ( co najmniej ) 2 członków zarządu i tym samym zawierał ważne oświadczenie woli, w przeciwieństwie np. do podpisanego tylko przez prezesa pisma OSM w O. z dnia 26.03.1991r. ( k. 138 ), które w zakresie ustanowienia prawa mogło mieć znaczenie jedynie informacyjne. To, że omawiany przydział nastąpił niezgodnie z umową z dnia 12 kwietnia 1991 r. ( k. 137 ) jeszcze przed całkowitym zakończeniem budowy pawilonu nr (...) nie prowadziło do jego nieważności, był to krok ze strony spółdzielni mieszkaniowej na korzyść członka. Jak wynikało z protokołu odbioru przebudowy pawilonu z dnia 25.904.1992 r. ( k. 145 ) inwestorem był tu już (...), a nie spółdzielnia mieszkaniowa. Przebudowa odbyła się na podstawie umowy między inwestorem ( (...) ) i wykonawcą ( (...) S.A.) z dnia 30.08.1991 r. i to bank (...)ją sfinansował z własnych środków, a nie spółdzielnia mieszkaniowa, która z kredytu bankowego, na zasadach ówcześnie obowiązujących ( które przypomniał powód w piśmie procesowym z 20 maja 2016 r., k. 160-161 ) sfinansowała jedynie wcześniejszą budowę pawilonu.

W powyższym stanie rzeczy bliższe rozważania o relacjach między łącznikiem a budynkiem głównym na tle przepisów ustawy o własności lokali traciły rację bytu. Ponieważ jednak powód przywiązywał do tej problematyki dużą wagę wypada wspomnieć, że Sąd jest w tym zakresie tego samego zdania, co sądy wypowiadające się wcześniej na ten temat w opisanych wyżej wyrokach i przyłącza się do ich argumentacji, że łącznik/garaż nie stanowił ani pomieszczenia przynależnego, ani pomocniczego w rozumieniu wskazanej ustawy.

Odnośnie do drugiej kwestii spornej rację miał powód głosząc, że pozwany nie udowodnił swojego roszczenia, a to na nim spoczywał w tym przypadku ciężar dowodu. Stosownie do art. 226 § 1 w zw. z art. 234 § 4 Prawa spółdzielczego z dnia 16 września 1982 r., które obowiązywało w dacie realizacji przedmiotowej inwestycji, całość kosztów budowy lokalu użytkowego należącego obecnie do powoda powinna była znaleźć pokrycie we wkładzie budowlanym. Elementem kosztów budowy rozliczanym w ramach wkładów budowlanych były także koszty nabycia przez spółdzielnię praw do gruntu. Gdy prawem tym było użytkowanie wieczyste to koszty rozliczane w ramach wkładów obejmowały opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego poniesione w okresie do zakończenia budowy. Opłaty roczne ponoszone w późniejszym okresie podlegają natomiast pokryciu przez członków ( posiadaczy prawa spółdzielczego) w ramach opłat eksploatacyjnych ( por. wyrok SN z 22.09.2011 r., V CSK 403/10, i wyrok SA w Szczecinie z 20.03.2013 r., I ACa 667/12 ). Było niesporne, że in concreto Bank rozliczył się ze spółdzielnią z kosztów budowy, należało zatem domniemywać, że tym samym pokrył także przypadającą na niego część pierwszej opłaty rocznej za nabycie prawa wieczystego użytkowania. Za takim uznaniem przemawiał fakt, że w okresie wcześniejszym pozwana Spółdzielnia nie występowała z podobnym roszczeniem oraz że jak zeznał prezes R. S. na rozprawie w dniu 17 października 2016 r. w księgach rachunkowych Spółdzielni nie znajdują się jakiekolwiek dokumenty związane z istnieniem wierzytelności wobec Banku z tytułu wybudowania i przydzielenia mu przedmiotowego lokalu użytkowego ( v. protokół na k. 182 ).

Reasumując – powództwo było uzasadnione, ale tylko częściowo, a mianowicie w zakresie nieodpłatnego przewłaszczenia na rzecz powoda W. B. lokalu użytkowego położonego w budynku znajdującym się na działce nr (...), wraz z prawem wieczystego użytkowania tej działki.

Dlatego Sąd orzekł jak w sentencji w pkt 1 na podstawie art. 52 u.s.m. w zw. z art. 64 k.c. i art. 1047 § 1 k.p.c. Ponieważ zasądzone powództwo tylko częściowo odpowiadało woli powoda wyrażonej w żądaniu pozwu, od niego zależeć będzie, czy wchodząca w rachubę „okrojona” czynność prawna będzie dla niego satysfakcjonująca i skorzysta z możliwości jej zawarcia. W związku z powyższym do sentencji wyroku wprowadzone zostało zastrzeżenie, że umowa przenosząca na powoda określone prawa dojdzie do skutku dopiero po złożeniu przez niego stosownego oświadczenia woli ( v. na temat wyroków danego rodzaju – np. uzasadnienie wyroku SN z 5 września 2002 r., sygn. I CKN 1035/00 – Legalis nr 56892 ).

Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne z przyczyn logicznie wynikających z wywodów przedstawionych wyżej. Dlatego orzeczono jak w sentencji w pkt 2.

Wobec częściowego wygrania i jednocześnie przegrania sprawy przez obydwie strony koszty procesu między nimi powinny być rozdzielone po połowie na zasadzie art. 100 k.p.c. Koszty adwokackie, które były w tej samej wysokości podlegały pominięciu, natomiast jedyny wydatek powoda z tytułu kosztów sądowych, poniesiony na opłatę od pozwu w kwocie 7.500 zł ( k. 60 ), powinien być mu w połowie zwrócony prze pozwanego.

Dlatego postanowiono jak w pkt 3 sentencji.