Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2016 r., Sąd Rejonowy w pkt I zasądził od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. w P. na rzecz powoda A. C. kwotę 6.793,64 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi od dnia 05 lutego 2016 r. do dnia zapłaty, zaś w pkt II orzekł o kosztach postępowania.

W apelacji od powyższego wyroku, strona pozwana zarzuciła:

1.  brak legitymacji biernej po stronie pozwanej, albowiem (...) Sp. z o.o. nie łączyła z powodem umowa dzierżawy z dnia 22 listopada 2011 r., będąca podstawą powództwa, która była zawarta pomiędzy powodem, a A. L., jako osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (...)

2.  naruszenie art. 483 § 1 kc, poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że § 7 ust. 11 zawartej umowy stanowi karę umowną, podczas gdy z samego określenia przyczyn wypowiedzenia nie można było domniemać istnienia kary umownej, która musi być wyraźnie zastrzeżona;

3.  naruszenie art. 233 kpc, poprzez błędne przyjęcie, że w § 9 ust. 4 umowy wskazano „okoliczności, za które dzierżawca ponosi odpowiedzialność i wynikają one z jego winy”, podczas gdy dotyczy on jedynie przyczyny leżącej po jego stronie, jak i błędne ustalenie, że dzierżawca nienależycie wykonywał umowę, bowiem nie płacił podatków od nieruchomości, podczas gdy z umowy wynika, że wydzierżawiający miał obowiązek współdziałać i przekazywać informacje oraz pisma uzyskane od organów podatkowych, jak i mając też na uwadze, że wypowiedzenie nie nastąpiło z tej przyczyny;

4.  naruszenie art. 353 kc, polegające na przyjęciu, że świadczenie określone w umowie, jako „odszkodowanie” może mieć charakter świadczenia gwarancyjnego podczas, gdy jest ona sprzeczna z pozostałymi postanowieniami umowy, a zatem z właściwością stosunku łączącego strony.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja podlegała uwzględnieniu, gdyż Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy, zaś zgromadzone w sprawie dowody nie dawały wystarczających podstaw do zmiany wyroku, co skutkowało koniecznością jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania / art. 505 ¹² § 1 kpc /.

Za powyższym przemawiał, bowiem podniesiony przez stronę pozwaną zarzut braku legitymacji biernej, który to jest zarzutem prawa materialnego, a zatem nie mógł zostać uznany za spóźniony w rozumieniu art. 381 kpc, zaś ta podstawowa kwestia nie została w ogóle poddana ocenie. Z akt rozpoznawanej sprawy jednoznacznie wynika, że umowa dzierżawy, która jest podstawą sporu, została zawarta pomiędzy powodem A. C., a A. L. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w P. / k. 10 /. Niewątpliwym jest zatem to, że to nie strona pozwana (...) Sp. z o.o. w P., która jest odrębnym i niezależnym podmiotem, nie powstałym w wyniku przekształcenia działalności gospodarczej A. L., była stroną zawartego stosunku zobowiązaniowego. Dostrzec przy tym jednak należy, że mimo wszystko to właśnie strona pozwana wypowiedziała umowę dzierżawy / k. 16 /, przyjmowała wezwania o zapłatę, a w toku całego dotychczasowego postępowania, jak i również przed jego wszczęciem, nie kwestionowała swojej legitymacji. Powyższe okoliczności nie mogły przemawiać za uwzględnieniem wniosku apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa, gdyż zgodnie z treścią § 13 ust. 1 umowy, dzierżawca miał prawo przenieść prawa z niej wynikające lub ich część na podmiot z nim związany kapitałowo lub należący do grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów o rachunkowości, jeżeli nabywca zagwarantuje i potwierdzi tą czynność oświadczeniem stosownej, wyraźnie określonej treści. Przy czym był on zobowiązany, pod rygorem nieważności, do niezwłocznego poinformowania wydzierżawiającego o cesji, zaś sam wydzierżawiający w ust. 2 § 13 wyrażał nieodwołalną zgodę na takie działanie. Podobnie trzeba też zwrócić uwagę na to, że wszelkie zmiany zawartej pomiędzy stronami umowy wymagały formy pisemnej z datą poświadczoną urzędowo lub potwierdzoną przez drugą stronę pod rygorem nieważności / § 17 ust. 1 /. Te okoliczności w niniejszym postępowaniu nie zostały w żaden sposób wyjaśnione, co w konsekwencji, wobec nie rozpoznania istoty sporu, zmuszało do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Rejonowy w oparciu o dotychczas zgromadzony materiał dowodowy oraz ewentualnie zaoferowany przez strony, poczyni zatem dokładne ustalenia w wyżej wskazanych kierunkach, a przede wszystkim zbada kwestię legitymacji strony pozwanej, w szczególności mając na uwadze przytaczane wyżej postanowienia umowne, skuteczność ewentualnej cesji wynikających z niej uprawnień / jeśli taka została w ogóle dokonana / oraz samego wypowiedzenia i dopiero po dokonaniu tych oraz innych czynności uznanych przez Sąd za konieczne, wyda merytoryczne rozstrzygnięcie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw. art. 505 ¹² § 2 kpc i art. 505 ¹³ § 2 kpc, uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Ząbkowicach Śląskich do ponownego rozpoznania.