Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Zbigniew Krepski

Sędziowie: SSO Małgorzata Bartczak – Sobierajska,

SSR del. Piotr Nazarewicz (spr.)

Protokolant st. sekr. sąd. Olimpia Hordyk – Kosińska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w Ł.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. w T.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 21 czerwca 2016 r., sygn. akt V GC 1061/15

I. oddala apelację,

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego

Małgorzata Bartczak- Sobierajska Zbigniew Krepski SSR del. Piotr Nazarewicz

Skarga kasacyjna nie służy

(...)

(...)

(...)

T. (...)

VI Ga 155/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Toruniu zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016r. w sprawie z powództwa (...) Towarzystwa (...) S.A. w Ł. przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. w T. o zapłatę kwoty 50.599,50 zł z odsetkami umownymi i kosztami procesu, oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 19 stycznia 2009r. pozwany - Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w T. zawarł z powodem (...) Towarzystwo (...) S.A. w Ł. umowę generalną na czas określony do dnia 18 stycznia 2012r. o gwarancje ubezpieczeniowe oznaczoną numerem 2.

Integralną część umowy stanowiły: dokument OWU (Ogólne Warunki Umów o gwarancje ubezpieczeniowe nr (...) z dnia 28 lipca 2005r.) oraz dokument (...) (Szczególne Warunki gwarancji ubezpieczeniowych właściwego usunięcia wad i usterek nr (...) z dnia 28 lipca 2005r.).

Przedmiotem umowy było udzielenie na wniosek zobowiązanego gwarancji ubezpieczeniowych w zamian za opłacanie składki. W oparciu o umowę ustalono możliwość wystawiania m.in. gwarancji ubezpieczeniowych właściwego usunięcia wad i usterek.

Łączny limit kwoty gwarancji czynnych wynosił 2.200.000,00 zł, który na mocy aneksu z dnia 1 grudnia 2010r. został podniesiony do kwoty 3.200.000,00 zł.

W dalszej kolejności pomiędzy stronami została zawarta umowa ubezpieczenia gwarancyjnego potwierdzona polisą uniwersalną nr (...) z dnia 4 maja 2009r.

Integralną część umowy stanowiły: załącznik w postaci gwarancji ubezpieczeniowej właściwego usunięcia wad i usterek, dokument OWU (Ogólne Warunki Umów o gwarancje ubezpieczeniowe nr (...) z dnia 28 lipca 2005r.) oraz dokument (...) (Szczególne Warunki gwarancji ubezpieczeniowych właściwego usunięcia wad i usterek nr (...) z dnia 28 lipca 2005r.).

Umowa stanowiła zabezpieczenie dla umowy o roboty budowlane nr(...) zawartej w dniu 20 kwietnia 2009r. przez pozwanego ze spółką Z (...) Sp. z o.o. w T. (Beneficjenta gwarancji), której przedmiotem było wykonanie przez pozwanego III etapu robót dla salonu i serwisu samochodów marki S. w L. do dnia 30 września 2009r. Pozwany (Wykonawca) udzielił Inwestorowi ( Z (...) Sp. z o.o.) 3-letniej gwarancji na wykonane roboty, której okres liczono od dnia dokonania odbioru końcowego przedmiotu umowy.

Wysokość należnej składki ustalono na kwotę 3826 zł, okres ważności gwarancji ustalono na termin od 1 listopada 2009r. do 31 października 2012r., zaś kwotę maksymalnej sumy gwarancyjnej należnej Beneficjentowi określono na sumę 50.599,50 zł. Ustalono także m.in., że data powstania należności Beneficjenta winna mieścić się w okresie ważności gwarancji, zaś data doręczenia wezwania Ubezpieczycielowi nie powinna przekraczać 90 dni od daty powstania należności. Beneficjent powinien otrzymać należną sumę w terminie 30 dni od otrzymania przez Ubezpieczyciela wezwania do zapłaty, o ile Zobowiązany nie usunie wad i usterek zgodnie z postanowieniami kontraktu oraz treścią wystawionej gwarancji. Decyzja Ubezpieczyciela o wypłacie świadczenia pieniężnego jest dla zobowiązanego wiążąca i niepodważalna, gdy żądanie zostało zgłoszone przez Beneficjenta terminowo i zostały do niego dołączone wymagane dokumenty niezbędne w celu ustalenia zasadności i wysokości roszczenia tj. pisemne oświadczenie, że pomimo wezwania do usunięcia wad i usterek Zobowiązany nie zaspokoił roszczeń Beneficjenta, potwierdzoną za zgodność kopię wezwania skierowanego do Zobowiązanego, określającego rodzaj wad oraz sposób i termin ich usunięcia wraz z dowodem nadania oraz umocowanie podpisującego wezwanie - a więc, że wezwanie jest kompletne (pkt 1, 3, 5, 6, 7 i 9 Gwarancji ubezpieczeniowej, § 7 ust. 3 OWU, § 4 ust. 1 i 3 oraz 6 ust. 2 (...)).

Pozwany nie opatrzył swoim podpisem żadnego egzemplarza weksla in blanco wystawionego przez powoda z datą 17 lipca 2008r.

Do dnia 6 września 2012r. pozwany usunął wszystkie usterki nieruchomości Z (...) Sp. z o.o., a ustalone w protokole przeglądu z dnia 27 lipca 2012r, co potwierdzono wspólnym protokołem z dnia 6 września 2012r. Z (...) Sp. z o.o. nie wniósł zastrzeżeń co do usunięcia tych wad.

Pismem z dnia 14 września 2009r. Z (...) Sp. z o.o. zażądał natomiast usunięcia przez pozwanego wady powstałej w ukształtowanym nasypie skarpy, poprzez usunięcie zniszczonej części opaski, wykonanie podsypki z piasku i ułożenia nowej zdylatowanej opaski betonowej oraz nawiezienia ziemi i na nowo ukształtowania zachodniej części skarpy, żądając zajęcia ostatecznie stanowiska do dnia 25 września 2012r.

W dniu 25 października 2012r. Beneficjent skierował do powoda wezwanie o zapłatę maksymalnej sumy gwarancyjnej w kwocie 50.599,50 zł, podając jako przyczynę nienależyte wykonanie przez pozwanego umowy o roboty budowlane, wskazując m.in., że „pozwany dopuścił do powstania wad i usterek skarpy przy salonie (...) w L., których mimo wezwania do ich usunięcia do dnia 31 sierpnia 2012r. nie usunął”. Podmiot ten wezwał powoda do realizacji polisy nr (...). Pismo wpłynęło do powoda dnia 29 października 2012r.

Decyzją z dnia 23 listopada 2012r. powód odmówił wypłaty Beneficjentowi maksymalnej sumy gwarancyjnej w kwocie 50.599,50 zł, uzasadniając swoje stanowisko m.in. tym, że przedmiotowe wezwanie wprawdzie było złożone w terminie (tj. w okresie gwarancyjnym oraz w ciągu 90 dni od daty powstania należności) ale nie spełniało wymogów kompletności określonych w postanowieniach pkt 9 i 6 Umowy Gwarancji Ubezpieczeniowej, § 6 ust. 2 (...) i § 7 ust. 3 OWU, tj. było niekompletne, albowiem nie zostało kwotowo sprecyzowane roszczenie i nie wskazano daty powstania należności. Tymczasem roszczenie materializuje się dopiero z chwilą ustalenia kosztów usunięcia wad przez innego wykonawcę np. w formie kosztorysu ofertowego lub faktury. Natomiast samo wezwanie do usunięcia wad przez wykonawcę - pozwanego jako bezskuteczne nie uruchamia procedury zgłoszenia roszczenia. Podano, że do dnia 31.10.2012r. (tj. daty upływu okresu gwarancyjnego). Beneficjent nie przedstawił dokumentu potwierdzającego wysokość i datę powstania należności.

Beneficjent został przy tym pouczony o możliwości zaskarżenia decyzji na drodze postępowania sądowego oraz o możliwości dochodzenia od powoda roszczenia na drodze sądowej.

Decyzja powoda z dnia 23 listopada 2012r. została Beneficjentowi gwarancji skutecznie doręczona. Beneficjent nie zaskarżył tej decyzji, ani nie złożył pozwu o zapłatę przeciwko powodowi.

W dniu 14 grudnia 2012r. Beneficjent wezwał ponownie powoda do zapłaty i załączył kosztorys z dnia 21 listopada 2012r., w którym określił koszt naprawy skarpy na kwotę 86.513,38 zł, i wskazał datę powstania należności określając ją na dzień 21 listopada 2012r. Pismo wpłynęło do powoda dnia 24 grudnia 2012r.

W dniu 18 grudnia 2012r. Beneficjent wysłał pozwanemu wezwanie skierowane do powoda do wiadomości.

Dnia 19 grudnia 2012r. pozwany, w wykonaniu zobowiązania nałożonego § 8 pkt 1 c OWU wysłał do powoda wyjaśnienie, w którym wskazał na spór z Beneficjentem co do oceny sytuacji usunięcia wad i usterek, gdyż zdaniem pozwanego okoliczności podawane przez Beneficjenta dotyczące usunięcia wad i usterek były sporne i budziły wątpliwości.

W dniu 1 lutego 2013r. powód wydał decyzję, w której ponownie odmówił wypłaty na rzecz Beneficjenta kwoty 50.599,50 zł, argumentując swoje stanowisko m.in. tym, że nawet przy przyjęciu, że ponowne wezwanie do zapłaty wskazanego podmiotu stanowi odwołanie od decyzji z dnia 23 listopada 2012r., to jednak zostało ono złożone po upływie przepisanego terminu do zaskarżenia wskazanej decyzji.

Przedstawiciel powoda w rozmowach z dyrektorem ds. wykonawstwa u pozwanego wielokrotnie podtrzymywał stanowisko, że decyzja w przedmiocie wypłaty świadczenia Beneficjentowi nie ulegnie zmianie.

W dniu 19 lipca 2013r. powód wydał decyzję przyznającą Beneficjentowi kwotę maksymalnej sumy gwarancyjnej w wysokości 50.599,50 zł, stwierdzając, że w toku postępowania likwidacyjnego uznano odpowiedzialność (...) Towarzystwo (...) S.A. w Ł. wynikającą z gwarancji ubezpieczeniowej właściwego usunięcia wad i usterek, jako gwaranta (...) Sp. z o.o. w T., z tytułu nie usunięcia ujawnionych wad i usterek, jakie wystąpiły przy realizacji zadania inwestycyjnego na rzecz Z (...) Sp. z o.o. w T. (Beneficjenta gwarancji).

Powód wypłacił Beneficjentowi żądaną kwotę w całości dnia 7 sierpnia 2013r. (k. 13).

Pismem z dnia 5 września 2013r. powód wezwał pozwanego do zapłaty roszczenia regresowego w wysokości 50.599,50 zł w terminie 14 dni. Pismo doręczono pozwanemu w dniu 12 września 2013r. (k. 35 - 3).

Pismem z dnia 25 września 2013r. pozwany odmówił powodowi wypłaty roszczenia regresowego. W uzasadnieniu podważył zasadność dokonanej przez powoda wypłaty i podniósł zarzut naruszenia § 7 ust. 3 OWU oraz pkt 3 Gwarancji ubezpieczeniowej, § 4 ust. 3 (...), nieterminowość zgłoszonego przez Beneficjenta żądania o zapłatę (k. 64 - 66)

Swoje stanowisko podtrzymał również w pismach do powoda z dnia: 22 listopada 2013r., 18 i 19 grudnia 2013r. i 5 marca 2014r.

Stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dokumentów złożonych w sprawie, w szczególności umowy generalnej o gwarancje ubezpieczeniowe nr 2 wraz z załącznikiem (k. 27 – 31), gwarancji ubezpieczeniowej (k. 56 – 57), polisy uniwersalnej (k. 166), OWU (k. 37 – 38), (...) (k. 39), umowy o roboty budowlane (k. 49 – 55), pisma beneficjariusza (gwarantariusza) z 14.09.2009r. wraz z protokołem z przeglądu gwarancyjnego z 27.07.2012r. (k. 118 – 121), decyzji powoda z: 23.11.2012r. (k. 61 – 62), 1.02.2013r. (k. 176) i z 19.07.2013r. (k. 63), pisma beneficjariusza (gwarantariusza) z 25.10.2012r. (k. 59 – 60), pism powoda, w tym wezwania pozwanego do zapłaty z dnia 5.09.2013r., a także na podstawie zeznań świadka J. K. (k. 177). Sad Rejonowy uznał za wiarygodne złożone w sprawie dokumenty. Przyznał także walor wiarygodności zeznaniom tego świadka albowiem w jego ocenie były one logiczne, dokładne i rzeczowe.

Z powyższych względów sąd pierwszej instancji uznał, że beneficjent, a w istocie beneficjariusz gwarancji ( gwarantariusz - wierzyciel ze stosunku podstawowego) skierował do powoda (gwaranta) niekompletne wezwanie wypłaty należności z gwarancji. Roszczenie nie było bowiem kwotowo sprecyzowane i nie była wskazana data powstania należności. Dwie decyzje powoda o odmowie wypłaty tej należności były zatem zasadne, tym bardziej że gwarantariusz stwierdził, iż jego roszczenie powstało w dniu 21.11.2012r,, a więc już po upływie okresu gwarancji. Ostatecznie brak było zatem podstaw do wypłaty tej należności uprawnionemu z gwarancji (gwarantariuszowi).

Sąd Rejonowy na podstawie pkt 1, 3, 5, 6-7, 9 gwarancji ubezpieczeniowej; § 7 ust. 3 OWU; § 4, § 6 ust. 2 (...) oddalił powództwo uznając, że w tych okolicznościach roszczenie regresowe dotyczące zwrotu przez pozwanego wypłaconej należności z gwarancji nie jest uzasadnione. O kosztach orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości.

Apelujący zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art. 15 ustawy z dnia 22.05.2003r. o działalności ubezpieczeniowej, obowiązującej w dacie zawarcia umowy pomiędzy stronami poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że pierwotna decyzja odmawiająca beneficjentowi wypłaty sumy gwarancyjnej była prawomocna i ostateczna, a zatem nie mogła zostać wzruszona w normalnym trybie, podczas gdy decyzja wydana w toku postępowania likwidacyjnego nie jest decyzją administracyjną, a zatem nie można jej przypisać cech prawomocności i ostateczności, co z kolei oznacza, że decyzja wydana w postępowaniu likwidacyjnym może być w każdej chwili zmieniona przez ubezpieczyciela (powoda),

b) art. 805 § 1 k.c. w zw. z § 7 ust. 1 i 3 OWU gwarancji ubezpieczeniowych, polegających na niewłaściwej wykładni tychże przepisów poprzez uznanie, że termin do zgłoszenia wezwania przez beneficjenta w trakcie trwania okresu ważności (tj. do 31.10.2012r.) nie został zachowany, podczas gdy beneficjent złożył kompletne wezwanie do zapłaty świadczenia w czasie obowiązywania gwarancji, tj. w dniu 29.10.2012r., a zatem decyzja powoda o wypłacie świadczenia dla beneficjenta jest wiążąca dla pozwanego (zobowiązanego), a powodowi przysługuje w stosunku do pozwanego (zobowiązanego) roszczenie o zwrot kwoty wypłaconej beneficjentowi, powiększonej o poniesione koszty,

II. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 232 k.p.c., poprzez uznanie, że w niniejszej sprawie powód nie udowodnił, że dochodzone przez niego roszczenie znajdowało oparcie w wekslu in blanco podpisanym przez pozwanego albowiem powód nie przedłożył żadnego dowodu na okoliczność istnienia weksla, podczas gdy powód nie dochodził roszczenia w niniejszej sprawie na podstawie weksla, ale na podstawie umowy potwierdzonej polisą nr (...) wraz z załącznikiem w postaci gwarancji ubezpieczeniowej właściwego usunięcia wad i usterek.

Mając na uwadze powyższe zarzuty powód wniósł o zasądzenie od pozwanego dochodzonej należności w całości wraz z kosztami procesu. Swoje stanowisko przedstawił szerzej w uzasadnieniu apelacji (k. 203 – 206).

Pozwany w odpowiedzi na apelację wniósł o oddalenie apelacji i o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (k. 214 – 2016).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda pozbawiona jest uzasadnionych podstaw prawnych i jako taka podlega oddaleniu.

Sąd Okręgowy aprobuje co do zasady poczynione przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne i przyjmuje je za własne. Nie można również odmówić trafności dokonanej przez ten Sąd oceny prawnej zebranego w sprawie materiału dowodowego. W ocenie jednak Sądu Okręgowego pismo Z (...) Sp. z o.o. w T. z 14.09.2012r. nie zawiera wezwania pozwanego do usunięcia wad w wyznaczonym terminie (k. 118 – 119).

Umowa gwarancji ubezpieczeniowej polega na przyjęciu przez gwaranta zobowiązania do zapłaty gwarantariuszowi świadczenia pieniężnego w postaci sumy gwarancyjnej w razie wystąpienia wypadku gwarancyjnego, w szczególności w przypadku niespełnieni świadczenia przez dłużnika ze stosunku podstawowego. Może być ona ukształtowana jako stosunek o charakterze abstrakcyjnym lub kauzalnym. W obu przypadkach zobowiązanie gwaranta nie jest zobowiązaniem akcesoryjnym wobec stosunku podstawowego, w związku z którym gwarancja została udzielona. Z tego względu gwarant nie może w relacji prawnej do gwarantariusza (wierzyciela ze stosunku podstawowego) podnosić zarzutów z tego stosunku, a zatem zarzutów przysługujących dłużnikowi ze stosunku podstawowego (vide: wyrok SN z 14.04.2016r., II CSK 388/15, LEX nr 2032318). Zawieranie umów gwarancji ubezpieczeniowych jest czynnością ubezpieczeniową (art. 4 ust. 7 pkt 2 ustawy z 11.09.2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracji oraz art. 3 ust. 3 pkt 1 obowiązującej do 31.12.2015r. ustawy z 22.05. 2003r. o działalności ubezpieczeniowej).

Umowie gwarancji towarzyszą zazwyczaj dwa dodatkowe stosunki prawne: tj. stosunek podstawowy pomiędzy dłużnikiem (zleceniodawcą) i wierzycielem (gwarantariuszem, beneficjariuszem gwarancji) oraz tzw. stosunek zlecenia udzielenia gwarancji (stosunek pokrycia) pomiędzy dłużnikiem ze stosunku podstawowego (zleceniodawcą) i gwarantem.

Powstanie obowiązku gwaranta zapłaty sumy gwarancyjnej zależy co do zasady nie od faktu rzeczywistego nieziszczeni się gwarantowanego rezultatu, lecz od spełnienia ściśle określonych w umowie gwarancji przesłanek formalnych żądania zapłaty sumy gwarancyjnej. Z uwagi na bezwarunkowy charakter gwarancji, gwarantariusz musi dokładnie spełnić powyższe przesłanki aby mógł skutecznie nabyć roszczenie przeciwko gwarantowi o wypłatę sumy gwarancyjnej (vide: G. Tracz, Umowa gwarancji ze szczególnym uwzględnieniem gwarancji bankowej, Kraków 1998, s. 238 – 239 i 328).

W niniejszej sprawie stosunek podstawowy, w związku z którym powód (gwarant) udzielił gwarancji w zakresie usunięcia ujawnionych wad i usterek robót budowlanych, występuje pomiędzy pozwanym (dłużnikiem i jednocześnie zleceniodawcą udzielenia gwarancji) a Z (...) sp. z o.o. w T. (wierzycielem i jednocześnie gwarantariuszem). Stosunek gwarancji występuje natomiast pomiędzy powodem (gwarantem) a Z (...) sp. z o.o. w T. (gwarantariuszem – wierzycielem ze stosunku podstawowego). Stosunek zlecenia udzielenia gwarancji występuje pomiędzy pozwanym (zleceniodawcą nazwanym w gwarancji ubezpieczeniowej zobowiązanym, k. 56) a powodem (gwarantem).

Powód zawarł z pozwanym umowę gwarancji ubezpieczeniowej, która została potwierdzona polisą nr (...) (k. 166). Integralną częścią tej umowy jest gwarancja usunięci wad (k. 56 – 57), OWU (ogólne warunki ubezpieczenia, k. 37 – 39) i (...) (szczególne warunki ubezpieczenia właściwego usunięcia wad i usterek, k. 39).

Powód dochodzi od pozwanego jako zleceniodawcy udzielenia gwarancji zwrotu wypłaconej gwarantariuszowi (wierzycielowi) sumy gwarancyjnej na podstawie § 7 ust. 1 OWU.

Przedmiotowe żądanie, jak słusznie przyjął Sąd Rejonowy, nie było uzasadnione, gdyż nie zawierało wymaganych dokumentów. Do pisma z 25.10.2012r. gwarantariusz załączył protokół z przeglądu gwarancyjnego z 27.07.2012r., wezwanie do usunięcia ujawnionych wad i usterek z 14.09.2012r. oraz odpis z KRS (k. 59 -60). Pismo wierzyciela (gwarantariusza) z 14.09.2012r. skierowane do dłużnika (pozwanego) w istocie nie stanowi kategorycznego wezwania do usunięcia ujawnionych wad w wyznaczonym terminie (k. 118 – 119). Zawiera bowiem jedynie prośbę o zajęcie stanowiska w tej sprawie do 25.09.2012r. Do żądania wypłaty sumy gwarancyjnej nie załączono, zgodnie z pkt 7 b gwarancji ubezpieczeniowej, potwierdzenia wysłania wezwania do usunięcia wad (k. 56 i k. 60). Przedmiotowe braki nie zostały już później uzupełnione (vide: wezwanie z 14.12.2012r., k. 139). Dodatkowo należy stwierdzić, że w piśmie z 14.12.2012r. gwarantariusz (wierzyciel) wskazał, iż przedmiotowa należność powstała 21.11.2012r., a więc już po upływie okresu gwarancji (k. 139 i 56). Do żądania zapłaty sumy gwarancyjnej nie zostały zatem załączone wszystkie wymagane dokumenty, w tym dotyczące wysokości i zasadności zgłoszonego roszczenia (§ 6 ust. 2 SWU). W tych okolicznościach decyzja powoda o wypłacie świadczenia pieniężnego gwarantariuszowi (wierzycielowi) nie może być wiążąca dla pozwanego (zobowiązanego – zleceniodawcy, § 7 ust. 1 i 3 oraz § 8 ust. 4 OWU w zw. z § 6 ust. 1 i 2 SWU). Z tego względu powodowi nie przysługuje w stosunku do pozwanego (zobowiązanego) roszczenie o zwrot kwoty wypłaconej gwarantariuszowi.

Nie są zatem uzasadnione zarzuty naruszenia art. 15 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i 805 § 1 k.c. w zw. z § 7 ust. 1 i 3 OWU. Dodać jedynie należy, że przy umowie gwarancji ubezpieczeniowej nie mamy do czynienia z postępowaniem likwidacyjnym mającym na celu ustalenie faktu wystąpienia szkody i jej wysokości, gdyż zobowiązanie gwaranta polega na wypłacie określonego świadczenia pieniężnego w postaci sumy gwarancyjnej w przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika ze stosunku podstawowego. Chybiony jest także zarzut naruszenia art. 232 k.p.c. Nie ma on żadnego znaczenia dla wyniku tej sprawy. Sąd Rejonowy zmieścił w uzasadnieniu rozważania dotyczące weksla jedynie w związku z załączeniem do akt sprawy pism powoda dotyczących zawiadomienia pozwanego o wypełnieniu weksla in blanco (k. 67 – 68).

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy, w oparciu o art. 385 k.p.c., oddalił apelację powoda jako bezzasadną. O kosztach procesu Sąd II instancji orzekł w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu wyrażonej w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zasądzone koszty obejmują koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym (3.600 zł) - § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 i w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r., poz. 1804).

Małgorzata Bartczak – Sobierajska Zbigniew Krepski Piotr Nazarewicz

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)