Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił P. P. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 23 marca 2015 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

/decyzja - k. 52 akt ZUS/

W dniu 7 maja 2015 r. wnioskodawca reprezentowany przez radcę prawnego złożył odwołanie od powyższej decyzji i decyzji zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj.

- art. 7, art. 77 §1, art. 107 k.p.a. poprzez niezebranie i nieropatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego oraz niewyjaśnienie w uzasadnieniu decyzji przyczyn, które spowodowały stwierdzenie przez organ, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy,

2. obrazę norm prawa materialnego tj.

- art. 4 ust. 1 pkt 1, 2, 3 ustawy o rencie socjalnej poprzez bezzasadne uznanie, iż wnioskodawcy nie przysługuje renta socjalna w sytuacji zaistnienia po jego stronie ustawowych przesłanek warunkujących do niej prawo.

W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji bądź jej uchylenie i przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odwołanie – k. 3 – 5/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 8/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. P. urodził się (...) Posiada wyższe wykształcenie – licencjat administracji. Obecnie od 1 grudnia 2014 r. ubezpieczony pracuje jako pracownik biurowy.

/bezsporne/

Wnioskodawca w okresie od 1 września 2006 r. do 31 stycznia 2015 r. pobierał rentę socjalną.

/bezsporne/

Wnioskodawca w dniu 26 stycznia 2015 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty socjalnej.

/wniosek – k. 48 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 16 lutego 2015 r. rozpoznał u ubezpieczonego P. P. przewlekłą niewydolność nerek własnych na tle nefropatii I., po dializach, po przeszczepie nerki w lipcu 2010 r., nadciśnienie tętnicze, hepatopatię, niedowagę oraz żylaki odbytu. Wskazał, że na podstawie badania, posiadanej dokumentacji aktualnie brak podstaw do orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy.

/opinia lekarska – k. 16 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 50 akt ZUS/

Ubezpieczony złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 19 – 21 dokumentacji lekarskiej/

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23 marca 2015 r. rozpoznała u P. P. przewlekłą niewydolność nerek własnych na tle nefropatii IgA, po dializach, po przeszczepie nerki w lipcu 2010 w okresie wydolności nerki przeszczepionej, nadciśnienie tętnicze terkopochodne kontrolowane farmakologicznie w okresie wydolności krążenia, hepatopatia w okresie wydolności wątroby, żylaki odbytu. Ubezpieczony był dializowany od 2006 r. Jest nadal pod opieką poradni transplantologicznej i używa przewlekle leki immunosupresyjne. Jak wynika z analizy dokumentacji z tej poradni badany nie zgłaszał do stycznia 2015 r. żadnych dolegliwości i samopoczucie miał dobre. Ostatnio był hospitalizowany w 2013 r. z powodu hepatopatii. Leczony był zachowawczo. W badaniu internistycznym wydolny krążeniowo-oddechowo, bez duszności spoczynkowej, bez sinicy, nie kaszle, bez klinicznych objawów niewydolności nerek i bez cech niewydolności wątroby. Akcja serca jest miarowa 76/min. Tony serca są głośne bez słyszalnych nad sercem szmerów patologicznych. Opukowo nad polami płucnymi odgłos jest jawny. Narząd ruchu bez zmian. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono cech uszkodzenia układu nerwowego. Zdaniem Komisji Lekarskiej po zbadaniu ubezpieczonego i po przeprowadzonej analizie dokumentacji medycznej obecny stopień naruszenia sprawności organizmu badanego z czwartym poziomem kwalifikacji zawodowych, nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy rentowej.

/opinia lekarska – k. 27 – 29 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie – k. 51 akt ZUS/

W konsekwencji decyzją z dnia 2 kwietnia 2015 r. odmówiono ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej.

/decyzja – k. 52 akt ZUS/

U wnioskodawcy rozpoznano stan po przeszczepieniu nerki z powodu przewlekłej niewydolności na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek w trakcie immunosupresji bez cech upośledzenia funkcji nerki przeszczepionej. Schyłkowa niewydolność nerek w przebiegu kłębuszkowego zapalenia nerek leczona przy pomocy dializoterapii przez 4 lata w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze krwi w wywiadzie. Nadciśnienie tętnicze uregulowane farmakologicznie nie powinno powodować niezdolności do pracy. Schorzenia stwierdzone u wnioskodawcy wymagają leczenia i okresowej kontroli, jednakże nie czynią go całkowicie niezdolnym do pracy zarobkowej. Przeszczep nerki był wykonywany w 2010 r. i od tego czasu upłynął wystarczający okres czasu aby organizm zaadoptował się do zaistniałej sytuacji. Na podstawie wyników badań laboratoryjnych i obrazowych (w tym USG jamy brzusznej) można stwierdzić, że funkcja nerki przeszczepionej jest dobra, a analiza porównawcza wykonanych badań nie wykazuje od 2010 r. cech progresji procesu chorobowego. Ubezpieczony wymaga systematycznej kontroli nefrologicznej. Wnioskodawca z powodu przewlekłej niewydolności nerkowej nie wymaga dializowania a jedynie leczenia farmakologicznego i bacznej obserwacji. Na podstawie analizy dokumentacji lekarskiej i badania ubezpieczonego z urologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie całkowicie niezdolny do pracy. Nie można orzekać o całkowitej niezdolności do pracy tylko dlatego, że u ubezpieczonego istnieje zagrożenie wystąpienia niewydolności nerki przeszczepionej czy też infekcja układu moczowego, przy aktualnie dobrych parametrach nerkowych i braku cech infekcji w zakresie układu moczowego. Zawsze istnieje ryzyko, że w przyszłości ubezpieczony będzie musiał być poddany ponownej operacji przeszczepu nerki – ale sam fakt istnienia takiego ryzyka nie jest powodem orzekania o całkowitej niezdolności do pracy przy prawidłowych parametrach nerkowych

/opinia biegłego sądowego lekarza z zakresu urologii – k. 21 – 23, pisemna opinia uzupełniająca – k. 59 – 60/

U wnioskodawcy rozpoznano schyłkową niewydolność nerek w przebiegu nefropatii IgA, od 2006 r. leczony hemodializami (3lata) i dializą otrzewnej (1 rok), a następnie przeszczepem nerki od zmarłego dawcy (12.04.2010). Nawrót nefropatii I. w nerce przeszczepionej (biopsja diagnostyczna 12.04.2016) z nieznacznym pogorszeniem tej nerki. Z powodu nawrotu nefropatii I. w nerce przeszczepionej ubezpieczony został przyjęty do Kliniki (...), H. i Transplantacji nerek celem zintensyfikowania leczenia immunosupresyjnego (12 – 16.05.2016). przy wypisie bez zmian w wielkości białkomoczu ale stężenia kreatyniny wyższe niż w 2013 i 2014 r. Stwierdzono także nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane lekami bez objawów niewydolności serca. Pomimo nieznacznego pogorszenia funkcji przeszczepionej nerki mierzonej stężeniem kreatyniny, wnioskodawca w aktualnym stanie zdrowia i sprawności organizmu, nie jest z internistycznego punktu widzenia całkowicie niezdolny do pracy.

/opinia biegłego sądowego lekarza specjalisty chorób wewnętrznych prof. dr hab. n. med. L. P. – k. 68 – 71, pisemna opinia uzupełniająca – k. 8/

U wnioskodawcy rozpoznano stan po przeszczepieniu nerki w 2010 r., schyłkową niewydolność nerek własnych w przebiegu przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek (nefropatia IgaA), nadciśnienie tętnicze, przebytą hepatopatię. Z dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach sprawy i z przeprowadzonego wywiadu wynika, że wnioskodawca choruje na kłębuszkowe zapalenie nerek (nefropatię IgA), które doprowadziło do schyłkowej niewydolności nerek. Nieleczona niewydolność nerek jest chorobą śmiertelną. Aby temu zapobiec, włączono P. P. do leczenia nerkozastępczego, początkowo w formie dializ otrzewnowych, ale ze względu na powikłanie, dokonano zamiany tej formy leczenia na hemodializoterapię. Ostatnim krokiem w terapii wnioskodawcy jest przeszczep nerki, który wykonano w lipcu 2010 r. Od tego czasu, już od 4 lat, jest pod opieką poradni po przeszczepie nerki w Ł.. Z dokumentacji medycznej z tej poradni wynika, że w okresie od 13 stycznia 2014 r. do 12 stycznia 2015 r., czyli w okresie bezpośrednio poprzedzającym rozpatrywanie niezdolności do pracy przez Komisję ZUS (23 marca 2015 r.) obraz kliniczny i wyniki były dobre. Lekarz transplantolog, podczas tych wizyt pisał, że samopoczucie chorego było dobre a skargi negował. Jedynymi odnotowanymi dolegliwościami były (jednorazowo opisane) bóle brzucha i żylaki odbytu, co oczywiście nie było powiązane z chorobą nerek. Podobnie w badaniu przedmiotowym, transplantolog nie stwierdzał niepokojących objawów, a w szczególności obrzęków, bądź nieprawidłowości ze strony serca, płuc lub brzucha. Ciśnienie tętnicze było zawsze unormowane i wynosiło od 100/60 do 140/60 mmHg. Wyniki badań dodatkowych były także zadowalające. Stężenia kreatyniny były co prawda podwyższone, ale stabilne, na poziomie poprzednio obserwowanym, i wynosiły od 1,43 mg% (13 stycznia 2014 r.) do 1,15 mg% (24 listopada 2014r.). Sytuacja trochę skomplikowała się pod koniec 2015r. tj. wtedy gdy pojawił się białkomocz i krwinkomocz. Przyczynę pojawienia tych zmian w moczu, udało się ustalić dopiero w kwietniu 2016r., za pomocą biopsji nerki przeszczepionej. Stwierdzono bowiem nawrót nefropatii IgA, czyli tej postaci kłębuszkowego zapalenie nerek, która w przeszłości uszkodziła jego własne nerki. Jak wynika z dostarczonej dokumentacji, wnioskodawca w maju 2016 r. przebywał w Klinice (...) w Ł., gdzie otrzymał leczenie trzema pulsami z SoluMedrolu. W tym czasie. Wydolność jego nerki przeszczepionej była na dotychczasowym poziomie. Pomimo nawrotu kłębuszkowego zapalenia w nerce przeszczepionej, w stanie klinicznym skarżącego, jak na razie, nie stwierdzono istotnych zmian. Podczas badania przedmiotowego również nie stwierdzono niepokojących objawów. Ostatni wynik stężenia kreatyniny ubezpieczonego wynosił 1,6 mg%. Ten wynik wskazuje na pogorszenie wydolności nerki przeszczepionej, ale nie wywołuje jeszcze istotnych objawów klinicznych. Takie objawy patologiczne mogą się pojawić wtedy, gdy niewydolność nerek będzie się nasilała. Jest za wcześnie, aby przewidywać 1) czy do tego dojdzie lub 2) jak szybko będzie to następowało. Na podstawie wyników badań, nie ma wątpliwości, że obecnie wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS. W aktualnym stanie zdrowia wnioskodawca może wykonywać taką pracę, jaka została opisana w wywiadzie zawodowym z dnia 2l stycznia 2015 r., czyli pracę umysłową, średnio-ciężką, siedzącą, wewnątrz pomieszczenia.

/opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu nefrologii dr n. med. R. L. – k. 115 – 120/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską oraz opinie biegłych: urologa, internisty i nefrologa.

Opinie te są wiarygodne i sporządzone zostały przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie odwołującego się. Biegli w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u P. P. i ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych.

Biegli rozpoznali u ubezpieczonego stan po przeszczepieniu nerki z powodu przewlekłej niewydolności na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek w trakcie immunosupresji bez cech upośledzenia funkcji nerki przeszczepionej oraz nadciśnienie tętnicze i wskazali, że schorzenia na jakie cierpi ubezpieczony nie powodują całkowitej niezdolności do pracy.

Wskazać należy, iż zarzuty pełnomocnika wnioskodawcy w stosunku do opinii biegłych stanowią jedynie polemikę z wnioskami końcowymi wynikającymi z tej opinii i nie mogą odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z treści sporządzonej w niniejszej sprawie opinii przez biegłego sądowego lekarza urologa i internisty. Pisemna opinia biegłego urologa oraz opinia biegłego internisty razem z opiniami uzupełniającymi zdaniem Sądu Okręgowego zostały sporządzone zgodnie z niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot i w sposób wyczerpujący wyjaśniają wszystkie wątpliwości w przedmiocie w jakim biegli wypowiedzieli się w swoich opiniach. Podkreślić należy, że podstawowe i uzupełniające opinie w/w biegłych są rzetelne, obiektywne i jasne, w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisują stan zdrowia wnioskodawcy, a przy tym biegli w sposób niezwykle szczegółowy, bardzo dokładny, odnieśli się w pisemnych motywach opinii zarówno do dostępnej dokumentacji medycznej wnioskodawcy, jak i do wyników bezpośredniego badania skarżącego jakie przeprowadzili biegli.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t. j. Dz.U. z 2003 r., Nr 135, poz. 1268 z późn. zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)przed ukończeniem 18 roku życia;

2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej,

przy czym osobie, która spełnia powyższe warunki przysługuje renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała albo renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa, która przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Z kolei w myśl art. 5 cyt. ustawy ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm. ).

Natomiast w myśl art. 15 tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art. 12-14, 61, 88-94, 98, 100 ust. 1 i 2, art. 101, 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, 114, 116 ust. 1b i 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, 122 ust. 1, art. 126, 128, 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, 2 i 3 pkt 1, art. 133-135 oraz 137-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy , a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca aktualnie nie spełnia podstawowego warunku, od którego uzależnia się przyznanie prawa do renty socjalnej.

W świetle poczynionych ustaleń stwierdzić bowiem należy, że wnioskodawca nie został uznany przez biegłych za osobę całkowicie niezdolną do pracy, co jednoznacznie koreluje w pełni z opinią komisji lekarskiej ZUS.

W ocenie Sądu uwagi pełnomocnika ubezpieczonego podniesione w pismach procesowych w żaden sposób nie podważają ustaleń poczynionych przez Sąd w oparciu o opinie biegłych.

Jednocześnie wskazać należy, iż odwołujący się nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych na poparcie swojego stanowiska, a tym samym nie uczynił zadość wymogom określonym w art. 6 kc, zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strona w toku procesu winna bowiem dowodzić swoich racji a nie jedynie przedstawiać poglądy.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż wnioskodawca w swoim stanie zdrowia nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawcy.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.