Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Gliwicach

sprawy Z. Z. (Z.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 21 lipca 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Z. Z. prawo do emerytury od dnia 19 sierpnia 2016 r.

(-) SSO Jolanta Łanowy – Klimek

  Sygn. akt. VIII U 1630/16

Decyzją z dnia 21 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu Z. Z. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 60 lat. Powołując się na art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wskazał, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie udowodnił wymaganego 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach a jedynie 14 lat, 11 miesięcy i 1 dzień takiej pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do spornego świadczenia. Podniósł, iż posiada wymagany okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budowlano – (...) w C. od 5 lutego 1979r. do 31 grudnia 1983r. pracował jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budowlano – (...) w C. od 5 lutego 1979r. do 31 grudnia 1983r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach ustalił:

Ubezpieczony Z. Z. urodził się (...) Wiek 60 lat osiągnął (...)

W dniu 18 lipca 2016r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Jednocześnie złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zaskarżoną decyzją z dnia 21 lipca 2016r. (...) Oddział Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 60 lat, z uwagi na brak wymaganego 15 – letniego okresu zatrudnienia w szczególnych.

ZUS przyjął, iż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. posiada 27 lat, 3 miesiące i 19 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił ubezpieczonemu 14 lat, 11 miesięcy i 1 dzień z okresu zatrudnienia w KWK (...) od 9 stycznia 1984r. do 20 kwietnia 1994r. oraz w (...) Sp. z o.o. od 21 kwietnia 1994r. do 31 grudnia 1998r.

Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budowlano – (...) w C. od 5 lutego 1979r. do 31 grudnia 1983r.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony Z. Z. od 5 lutego 1979r. do 31 grudnia 1983r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budowlano – (...) w C.. Był to zakład remontowo-budowlany, wykonujący remonty i usługi budowlane na terenie zakładów pracy. Zajmował się remontem budynków, hal przemysłowych oraz budową hal i wiat. Zakład był właścicielem bazy, na której znajdował się sprzęt budowlany oraz samochody ciężarowe. Było 6 samochodów ciężarowych (J., Stary) o ładowności powyżej 3,5 tony.

Ubezpieczony posiadał prawo jazdy kat. C i E. Od początku zatrudnienia Był kierowcą samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 3,5 tony. Odwołujący przyjmując się do pracy przejął samochód, który był po kapitalnym remoncie co wiązało się z mniejszą ilością awarii. Odwołujący woził duże ładunki, konstrukcje stalowe i betonowe. Na terenie zakładu był warsztat naprawczy, który naprawiał samochody w razie ich awarii. W razie awarii kierowca samochodu ciężarowego przenosił się na inny samochód ciężarowy. Sporadycznie mógł pomagać w naprawie drobnej awarii jednak naprawą samochodu zajmowali się mechanicy.

Na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był kierowany do innych prac ani do prowadzenia samochodów osobowych ani tzw. Ż..

W okresie spornym wraz z ubezpieczonym pracowali świadkowie W. W. i Z. W. (1). Świadek W. W. pracował w latach 1971 – 1985 na stanowisku operatora koparki, świadek Z. W. (1) pracował w latach 1974 – 1993 na stanowisku operatora sprzętu ciężkiego, między innymi ładował różne sprzęty na samochód ciężarowy, którym kierował odwołujący.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony legitymuje na dzień 1 stycznia 1999r. okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze 27 lat, 3 miesięcy i 19 dni.

Bezsporne było, że ubezpieczony ukończył 60 lat życia i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego (k.15), zeznań świadków W. W. (nagranie z rozprawy z dnia 24 listopada 2016r. min. 12.32 i n. k.23), Z. W. (2) (nagranie z rozprawy z dnia 24 listopada 2016r. min. 21.17 i n. k.23) oraz przesłuchania odwołującego (nagranie z rozprawy z dnia 24 listopada 2016r. min. 31.20 i n. k.23).

Odnośnie rodzaju pracy wykonywanej przez ubezpieczonego Sąd dał wiarę jego twierdzeniom, które zostały potwierdzone przez zeznania świadków. Świadkowie pracowali razem z ubezpieczonym w spornym okresie zatrudnienia, posiadają zatem szczegółową wiedzę na temat miejsca i charakteru wykonywanej przez odwołującego pracy. Zeznania świadków pokrywają się z twierdzeniami ubezpieczonego, nadto znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji osobowej ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2016r., poz. 887 ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym

co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl art. 184 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013r. tj. w dacie złożenia wniosku oraz wydania zaskarżonej decyzji – emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Na podstawie tego przepisu, prawo do emerytury w obniżonym wieku, przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999r. spełnił warunki w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy oraz pracy wykonywanej w warunkach szczególnych a nie osiągnął wymaganego wieku.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy uwzględnił mu jedynie 14 lat, 11 miesięcy i 1dzień takiej pracy.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony legitymuje się wymaganym 15 – letnim okresem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem do takiej pracy należało zaliczyć mu sporny okres pracy w Przedsiębiorstwie Budowlano – (...) w C. od 5 lutego 1979r. do 31 grudnia 1983r. W okresie tym bowiem ubezpieczony pracował jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Przedsiębiorstwo Budowlano – (...) wykonywało remonty i usługi budowlane na terenie zakładów pracy. Zakład posiadał sprzęt budowlany i 6 samochodów ciężarowych (J., Stary) o ładowności powyżej 3,5 tony. Ubezpieczony woził samochodem ciężarowym duże ładunki, konstrukcje stalowe i betonowe. Prace na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i nie był kierowany do innych prac. Nie uczestniczył w naprawach samochodów, gdyż tym zajmowali się mechanicy a w razie awarii kierowca samochodu ciężarowego przenosił się na inny samochód ciężarowy. Jedynie sporadycznie mógł pomagać w naprawie drobnej usterki.

Wykonywane przez ubezpieczonego prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, są wymienione pod poz. 2, działu VIII, wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.), zawierającego wykaz prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że ubezpieczony nie przedłożył za okres sporny świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków potwierdzającym taki charakter jego pracy, uznając te dowody za spójne logiczne i wzajemnie się uzupełniające.

Mając powyższe na uwadze – po uwzględnieniu okresu spornego do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach zaliczonej przez ZUS – należało uznać, że ubezpieczony legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganym 15 – letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego nie była przedmiotem sporu. Nie było także sporne, iż odwołujący złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz ukończył wymagany wiek 60 lat w dniu (...)

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od (...) tj. od osiągnięcia wymaganego wieku.

(-) SSO Jolanta Łanowy – Klimek