Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko (...) Państwowym S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Państwowych S.A. w W. na rzecz powódki M. G. kwotę 15.930,92 zł (piętnaście tysięcy dziewięćset trzydzieści złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

⚫

1.000 zł (tysiąc złotych) od dnia 17 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty;

⚫

14.960,92 zł (czternaście tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 19 listopada 2016r. do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.127 zł (tysiąc sto dwadzieścia siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III. nakazuje pobrać od pozwanego (...) Państwowych S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.226,69 zł (tysiąc dwieście dwadzieścia sześć złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 613/15

UZASADNIENIE

Powód M. G. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 1.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że do szkody w jej samochodzie doszło na skutek złego stanu budynku przy ul. (...) w C., będącego własnością (...). Z przedmiotowego budynku na samochód powódki spadły fragmenty papy uszkadzając kilka pojazdów, w tym jej. Dodała, iż pozwany jest ubezpieczycielem (...). Pozwany wezwany do wypłaty odszkodowania odmówił twierdząc, iż powódka nie wykazała związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy powstała szkodą a zdarzeniem. Podstawę odpowiedzialności ubezpieczonego powódka upatrywała w art. 434 k.c. dotyczącego odpowiedzialności posiadacza budowli za zawalenie lub oderwanie jej części. Dodała, iż w niniejszym postępowaniu dochodzi jedynie części odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, iż jest ubezpieczycielem (...) Państwowe S.A. Podniósł jednak, iż zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia nie ponosi odpowiedzialności w zakresie szkód osobowych i majątkowych nie przekraczających 20.000 zł z powodu franczyzy redukcyjnej wysokości do 20.0000 zł. Podkreślił iż roszczenie powódki nie zostało udowodnione ani co do zasady ani co do wysokości. Brak jest wykazania adekwatnego związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy szkodą a oderwaniem się papy z budynku. Nadto koszt naprawy pojazdu jest znacznie zawyżony.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2014 r. powódka wniosła o wezwanie do udziału w sprawie (...) Państwowych S.A. w W..

W odpowiedzi na pozew (...) Państwowe S.A. w W. wniosły o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował roszczenie z uwagi na nie wykazanie jednego z elementów odpowiedzialności odszkodowawczej - adekwatnego związku przyczynowo – skutkowego. Zaznaczono, iż fakt zaistnienia szkody został zgłoszony na Policji dopiero po dwóch dniach. Można zatem przyjąć że szkoda powstała w innym miejscu, na skutek innego czynnika niż ten związany z ruchem przedsiębiorstwa pozwanego. Zakwestionowano również zakres szkód w pokeździe. Nadto zdaniem pozwanego powódka nie wykazała, że poniosła koszty wskazane w kalkulacji.

Postanowieniem z dnia 17 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Toruniu zwolnił z udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) S.A. w W. i stwierdził, iż w jego miejsce wstępuje (...) S.A. w W..

Pismem z dnia 28 października powódka rozszerzyła powództwo żądając kwoty 14.930,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot: 1.000 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, 13.830,92 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, od 1.100 zł od dnia doręczenia niniejszego pisma stronie pozwanej do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu.

Sąd ustalił co następuje:

(...) Państwowe S.A. w W. są właścicielem budynku położonego w C. przy ul. (...).

Bezsporne

W dniu 15 marca 2014 r. w C. była wichura. W chwili, gdy M. G. przejeżdżała obok budynku przy ul. (...) w C. na jej samochód spadł z dachu budynku kawałek papy doprowadzając do uszkodzenia pojazdu w postaci otarć i zarysowań nadwozia i szyb.

Dowód: dokumentacja fotograficzna k. 22;

zeznania świadka B. O. (1) z 13.06.2016 r. 00:01:29-00:08:54 k. 133v;

zeznania świadka S. G. z 13.06.2016 r. 00:08:54-00:20:10 k. 133v;

zeznania powódki M. G. z 13.06.2016 r. 00:20:35-00:28:11 k. 134;

opinia biegłego k. 139-160

Tego dnia w okolicach przedmiotowego budynku uszkodzeniu uległo klika pojazdów. Na miejscu był patrol policji zabezpieczający teren wokół budynku. Funkcjonariusz pouczył M. G., aby zdarzenie zgłosiła na komisariacie policji w poniedziałek.

Dowód: pismo z dnia16.09.2014 r. – k. 13;

zeznania świadka B. O. (1) z 13.06.2016 r. 00:01:29-00:08:54 k. 133v;

zeznania świadka S. G. z 13.06.2016 r. 00:08:54-00:20:10 k. 133v;

zeznania powódki M. G. z 13.06.2016 r. 00:20:35-00:28:11 k. 134

Koszt naprawy pojazdu z zastosowaniem nowych, oryginalnych części zamiennych pochodzących z dystrybucji sieci serwisowej wyniósł 17.565,95 zł, z zastosowaniem nowych, oryginalnych części zamiennych pochodzących z dystrybucji sieci serwisowej oraz dostępnych części pochodzących z II kategorii dyrektywy (...) wynosi 14.830,92 zł Ubytek wartości samochodu w związku z uszkodzeniami wynosił 1.100 zł.

Dowód: opinia biegłego k. 139-160

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych do akt sprawy przez strony oraz zeznań świadków, dowodu z przesłuchania powódki i akt szkodowych.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów albowiem były kompletne i jasne, wraz z pozostałymi dowodami tworzyły dokładny stan faktyczny sprawy. Ich prawdziwość nie budziła w ocenie Sądu jakichkolwiek wątpliwości. Co więcej wiarygodność przedłożonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. S. D.. Konieczne bowiem było ustalenie kosztów naprawy pojazdu powoda w zakresie uszkodzeń powstałych w dniu 15.03.2014 r. ., co wymagało wiadomości specjalistycznych.

Sąd uznał przedmiotową opinię za wiarygodną w całości i w pełni podzielił wnioski biegłego. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny, była logiczna, spójna, nie zawierała sprzeczności. Biegły udzielił odpowiedzi na pytanie sformułowane w tezie dowodowej. Trzeba jednocześnie zaznaczyć, iż biegły jest osobą odznaczającą się niekwestionowanymi kwalifikacjami, kompetentną i posiada duże doświadczenie w sporządzaniu tego typu opinii.

  Zważyć też należy, że ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd, według którego Sąd w sprawie do rozstrzygnięcia której wymagane są wiadomości specjalistyczne nie może wydać orzeczenia wbrew wnioskom wypływającym z opinii uznanej przez tenże Sąd za fachową i rzetelną / zob. np. wyrok SN z 26/10/2006 I CSK 166/06 – publ. Lex nr 209297 lub II UK 277/04 OSNP 2006/5-6/97/.

Za wiarygodne Sąd uznał generalnie zeznania świadków B. O. (2) i S. G. gdyż były spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały.

Za zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy Sąd uznał także twierdzenia powódki co do okoliczności zdarzenia, jego przyczyn, zakresu i wartości szkody.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że doszło do uszkodzenia pojazdu Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się natomiast do odpowiedzi na pytanie, czy pozwany ponosi odpowiedzialność za taki stan rzeczy, a jeśli tak to w jakiej wysokości.

W ocenie Sądu, mając na względzie zebrany w sprawie materiał dowodowy oraz obowiązujące normy prawa i dorobek orzecznictwa w zakresie ich wykładni, na tak postawione pytania należało udzielić odpowiedzi pozytywnej.

Sąd zważył, że zgodnie z art. 434 k.c. za szkodę wyrządzoną przez zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części odpowiedzialny jest samoistny posiadacz budowli, chyba że zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części nie wynikło ani z braku utrzymania budowli w należytym stanie, ani z wady w budowie. Osobą odpowiedzialną za zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części jest zatem samoistny posiadacz budowli czyli przede wszystkim właściciel oraz użytkownik wieczysty gruntu. Pod pojęciem „budowla” zawartym w ww. regulacji rozumie się natomiast wszelkie trwałe urządzenia niekoniecznie w sposób trwały z gruntem związane (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1981r., sygn. akt II CR 237/81). Częścią zaś budowli są przede wszystkim przedmioty złączone z całością w taki sposób, że stanowią jej część składową. Przy czym częścią budowli będą także przedmioty połączone z rzeczą dla przemijającego użytku. Z zawaleniem się budowli mamy do czynienia w razie załamania całej konstrukcji. Natomiast przez oderwanie się części budowli rozumieć należy spadnięcie oberwanej części z powodu zerwania mechanicznego połączenia jej z całością (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 października 1955r., sygn. akt III CR 1168/54/).

Wskazać należy, że przy odpowiedzialności za zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części ustawodawca przyjął zasadę odpowiedzialności z tytułu ryzyka. Zasada ryzyka została ograniczona do dwóch zdarzeń: do braku utrzymania budowli w należytym stanie i do braku wad w budowie. Ustawodawca wprowadził zatem domniemanie prawne, że te zdarzenia stały się przyczyną zawalenia się budowli lub oderwania się jej części. Samoistny posiadacz budowli jeżeli chce się zwolnić od odpowiedzialności, to jest zobligowany do obalenia tego domniemania. W przypadku więc gdy zachodzi związek przyczynowy między zawaleniem się budowli lub oderwaniem się jej części a szkodą, to posiadacz budowli może zwolnić się od odpowiedzialności tylko przez wykazanie, że jakieś inne zdarzenia niż wada budowli lub jej niewłaściwe utrzymywanie spowodowały zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części (por. wyrok Sądu Najwyższy z dnia 28 stycznia 1967 r., sygn. akt I CR 475/66). Katalog okoliczności egzoneracyjnych wyłączających odpowiedzialność posiadacza budowli nie jest zamknięty. Wśród przyczyn wyłączających odpowiedzialność są m. in. działanie samego poszkodowanego, którego zachowanie się było wyłączną, ale niekoniecznie zawinioną, przyczyną wypadku, siła wyższa czy zachowanie się osoby trzeciej, za którą posiadacz nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli było wyłączną przyczyną wypadku, chociaż zachowanie nie musi być zawinione.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy w ocenie Sądu nie ulegało wątpliwości, iż pozwany, jako właściciel budynku przy ul (...) w C. ponosił odpowiedzialność z tytułu szkody powstałej w dniu 15 marca 2014 r. w pojeździe powódki, które spowodowane były przez spadającą z dachu budynku papę. Pozwany w toku procesu nie wykazał, aby zachodziły jakiekolwiek przesłanki wyłączające jego odpowiedzialność z tytułu przedmiotowej szkody. Z ustaleń Sądu wynika, iż przedmiotowego dnia na skutek wiatru z budynku pozwanego spadały kawałki papy, które uszkodziły kilka pojazdów.

Przesłankami odpowiedzialności z art 434 k.c. są: szkoda, zawalenie się budowli lub oderwanie się jej części, związek przyczynowy pomiędzy tymi dwoma zdarzeniami oraz fakt posiadania samoistnego budowli. W ocenie Sądu istnienie tych przesłanek w przedmiotowej sprawie nie budziło wątpliwości – gdyby nie zerwanie kawałka papy z dachu budynku , w pojeździe powódki nie wystąpiłaby szkoda. W ocenie Sądu na uwzględnienie nie zasługiwały twierdzenia pozwanego (...) Państwowych S.A., że strona powodowa nie wykazała związku przyczynowego pomiędzy zerwaniem papy a szkodą w pojeździe. Pozwany podnosił, iż zgłoszenie szkody na komisariacie policji dwa dni po zdarzeniu świadczy o tym , iż szkoda mogła powstać w innym miejscu i w innych okolicznościach. Sąd nie znalazł podstaw do uznania powyższych twierdzeń. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami przedmiotowego dnia z dachu budynku spadały kawałki papy, które uszkodziły kilka pojazdów w tym również pojazd powódki. Z uwagi na zagrożenie w tym miejscu funkcjonariusze policji zabezpieczali teren wokół budynku. Powódka zaraz po zdarzeniu próbowała zgłosić szkodę jednemu z policjantów. Ten jednak z uwagi na polecone mu zadanie zabezpieczenia miejsca pouczył ją, aby zgłoszenia dokonała na komisariacie policji w poniedziałek, co też powódka uczyniła. Sąd nie zgodził się również z twierdzeniami pozwanego, iż uszkodzenia na pojeździe powódki nie mogą być wynikiem spadającej z budynku papy. Biegły w opinii jednoznacznie stwierdził bowiem, iż materiał dowodowy zawarty w sprawie nie daje podstaw do kwestionowania deklarowanych okoliczności powstania szkody . Wobec powyższego nie było wątpliwości, iż uszkodzenie pojazdu powódki było wynikiem spadających z budynku kawałków papy.

W dalszej kolejności do rozważenia pozostała kwestia wysokości należnego powódce odszkodowania.

W tym zakresie Sąd uwzględnił wnioski opinii biegłego sądowego. Biegły wskazał, iż koszt naprawy pojazdu z zastosowaniem nowych, oryginalnych części zamiennych pochodzących z dystrybucji sieci serwisowej wyniósł 17.565,95 zł, zaś z zastosowaniem nowych, oryginalnych części zamiennych pochodzących z dystrybucji sieci serwisowej oraz dostępnych części pochodzących z II kategorii dyrektywy (...) wynosi 14.830,92 zł Ubytek wartości samochodu w związku z uszkodzeniami określił na kwotę 1.100 zł. Sąd za biegłym przyjął, że naprawa pojazdu marki V. wynosiła kwotę 14.830,92 zł. Zasadnym, zdaniem Sądu, było również zasądzenie na rzecz powódki kwoty 1.100 zł tytułem ubytku wartości pojazdu. Kwoty te pokrywają faktyczny uszczerbek w mieniu strony powodowej powstały w związku z uszkodzeniem pojazdu w dniu zdarzenia, za które ponosi odpowiedzialność pozwany. Niewątpliwie w sprawie zasądzone odszkodowanie odpowiada stracie poniesionej przez powódkę, na którą składa się koszt rzeczywisty naprawy uszkodzeń w pojeździe powstałych w związku ze zdarzeniem drogowym, jak również kwota odpowiadająca utraconej wartości handlowej pojazdu po szkodzie, stanowiącej różnicę wartości auta w stanie nieuszkodzonym a wartością pojazdu po zdarzeniu.

W takim stanie rzeczy kwota dochodzona przez powódkę tytułem naprawienia szkody znalazła poparcie w opinii biegłego. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd w pkt I wyroku zasądził d pozwanego na rzecz powódki kwotę 15.903,92 zł.

O odsetkach orzeczono stosownie do treści art. 481 § 1 i 2 kc. Sąd zasądził odsetki od pierwotnie żądanej kwoty tytułem naprawy pojazdu 1.000 zł zgodnie z żądaniem, tj. od 17 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty, zaś od rozszerzonej części powództwa tj. kwoty 14.960,92 zł od dnia 19 listopada 2016 r. Pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż pismo z rozszerzeniem żądania otrzymał dnia 02 listopada 2016r., a zatem uwzględniając odpowiedni czas na ustosunkowanie się do żądania i ewentualne zaspokojenie roszczeń, Sąd uznał, iż odsetki winny być liczone od dnia 19 listopada 2016r.

O kosztach procesu poniesionych przez strony orzeczono w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Ponieważ w niniejszej sprawie to pozwany jest stroną przegrywającą, dlatego też zasądzono od niego na rzecz powódki kwotę 1.127 zł, w tym 50 zł tytułem opłaty od pozwu, 700 zł tytułem zaliczki na biegłego, 360 zł tytułem wynagrodzenie pełnomocnika oraz 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W pkt III wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 747 zł tytułem nieuiszczonej przez powoda opłaty od pozwu oraz 479,69 zł tytułem kosztów opinii biegłego