Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. kwotę:

- 1.917,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 grudnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

- 1.484,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

oraz zwrócił powódce (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. ze środków Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi kwotę 45,50 zł tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na poczet dowodu z opinii biegłego sądowego.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana zaskarżając orzeczenie w części uwzględniającej powództwo co do kwoty 1.400,25 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania w całości oraz zarzucając wyrokowi naruszenie:

- art. 436 k.c. w zw. z art. 361 § 1 w zw. z art. 363 k.c. oraz art. 824 ¹ § 1 k.c. poprzez zasądzenie na rzecz powódki odszkodowania przewyższającego zakres doznanego uszczerbku oraz niepowiązanego kauzalnie ze zdarzeniem będącym źródłem szkody;

- art. 227 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie przez Sąd Rejonowy oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, bez jego wszechstronnego rozważenia w oparciu o zasady logiki i doświadczenia życiowego oraz poprzez jego wybiórczą ocenę, a także przez poczynienie ustaleń sprzecznych z treścią tego materiału a w szczególności poprzez:

- uwzględnienie najmu pojazdu za okres 15 dni w sytuacji gdy powódka nie udowodniła by tak długi okres był niezbędny i powiązany adekwatnie ze zdarzeniem będącym źródłem szkody a powołany w trakcie postępowania biegły wskazał, iż uzasadniony technologią czas naprawy nie powinien przekroczyć 7 dni;

- przyjęcie, że poszkodowany z uwagi na brak środków musiał wstrzymać się z rozpoczęciem naprawy do czasu otrzymania kwoty bezspornej przy jednoczesnym pominięciu okoliczności, iż przelał on całą przysługującą mu wierzytelność przed wykonaniem naprawy, którą rozliczał w sposób bezgotówkowy a sama naprawa została zakończona przed wypłatą kwoty bezspornej;

- pominięcie okoliczności, że całkowity adekwatnie uzasadniony czas trwania naprawy wynosi zaledwie 7 dni.

W oparciu o powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów postępowania za pierwszą instancję stosownie do wyniku sprawy oraz kosztów postepowania za drugą instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się w całości zasadna, co skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku stosownie do jej wniosków.

W pierwszej kolejności należy przyznać rację apelującej, że Sąd I instancji naruszył art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego w postaci opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny, naprawy i eksploatacji pojazdów mechanicznych, a w konsekwencji błędnie ustalił okres uzasadnionego wynajmu pojazdu poszkodowanemu. Rzeczona opinia zawierała dowolne i oderwane od realiów przedmiotowej sprawy stwierdzenie, że „w przypadku szkody z OC warsztaty rozpoczynają naprawę po przyjęciu przez zakład ubezpieczeń odpowiedzialności za szkodę”, co doprowadziło biegłego do konkluzji, że uzasadniony czas postoju pojazdu w serwisie z uwzględnieniem czynności związanych z likwidacją szkody oraz innych czynników (np. data otrzymania części wymagających lakierowania, dni wolne od pracy, oględziny) mógł wynosić 15 dni kalendarzowych. W konsekwencji uprawniony okazał się również zarzut naruszenia prawa materialnego.

Sąd Okręgowy podkreśla zaś, że w okolicznościach niniejszej sprawy postępowanie likwidacyjne w ogóle nie miało znaczenia dla przebiegu procesu naprawy pojazdu poszkodowanego, nie wpłynęło na wydłużenie procesu naprawy i okresu wynajmu pojazdu zastępczego. Jak bowiem wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, pozwana już w dniu oddania pojazdu do naprawy, tj. 9 października 2014 r. sporządziła kalkulację kosztów naprawy pojazdu na kwotę 4.456,07 zł. Sporządzony kosztorys zawierał informację, że przyjęcie powyższej formy rozliczenia szkody zwalnia poszkodowanego z konieczności dokumentowania poniesionych kosztów naprawy (k. 58 akt sprawy). Poszkodowany zgodził się na powyższe rozwiązanie, bowiem ostatecznie koszty naprawy w takiej wysokości zostały mu wypłacone w dniu 3 listopada 2014 r., a więc po upływie prawie miesiąca od zakończenia naprawy pojazdu i najmu pojazdu zastępczego. Podkreślić przy tym należy, że powódka nie podnosiła żadnych argumentów świadczących o tym, że likwidacja szkody następowała wadliwie lub opieszale i że mogło to spowodować przedłużenie okresu naprawy i okresu wynajmu pojazdu zastępczego.

Istotnym ustaleniem biegłego w niniejszej sprawie była zatem okoliczność technologicznego czasu naprawy samochodu poszkodowanego przyjętego na 2 dni robocze, a poza tym jeden dzień przeznaczony na czynności organizacyjne, jeden dzień na czynności końcowe, dni związane z oczekiwaniem na zamówione części, a także dwa dni świąteczne (sobota i niedziela). Biegły wskazał, że teoretycznie pierwszym możliwym dniem rozpoczęcia naprawy był 13 października 2014 r. (10 października 2014 r. – piątek należy traktować jako organizacyjny dla danej naprawy), a winna się ona zakończyć w dniu 14 października 2014 r., zaś wydanie pojazdu w dniu 15 października 2014 r. Z powyższego wynika, iż gdyby abstrahować od tych czynności związanych z postepowaniem likwidacyjnym, to cała naprawa powinna się trwać siedem dni. I jest to jedyna uwaga w opinii, która powinna wiązać Sąd I instancji.

Reasumując, niezasadnym okazała się argumentacja Sądu I instancji o konieczności wstrzymania się z naprawą pojazdu do czasu przyjęcia odpowiedzialności i wypłaty kwoty bezspornej, co wpłynęło na długość okresu najmu, przyjętego przez Sąd I instancji na 15 dni. W niniejszej sprawie brak było takiej konieczności, a adekwatny okres najmu winien uwzględniać jedynie obiektywną czasochłonność czynności restytucyjnych i wynosić siedem dni.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że poszkodowany uprawniony był do wynajmu pojazdu zastępczego na okres 7 dni za stawkę najmu w kwocie 142,28 zł netto, a w konsekwencji odszkodowanie z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wynosi 995,96 zł netto, to jest 1.225,03 zł brutto. Pozwana w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła odszkodowanie w kwocie 707,25 zł obejmującej zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego na okres 5 dni, a zatem do zapłaty pozostała kwota 517,75 zł, którą Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

W oparciu o powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i orzekł jak w sentencji.

W związku ze zmianą zaskarżonego wyroku, zmianie podlegało również orzeczenie o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego, o których Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą wzajemnego zniesienia kosztów procesu. Zastosowanie powyższej zasady było uzasadnione, gdyż po stronie powodowej koszty procesu były na poziomie 1.467,50 zł, a po stronie pozwanej 617 zł. Rozkład wygranej i przegranej uzasadniałby poniesienie przez stronę pozwaną kosztów w wysokości 562 zł. Skoro pozwana poniosła koszty w kwocie 617 zł, to ta różnica jest tak nieznaczna że uzasadnione było wzajemne zniesienie kosztów między stronami.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i obciążono nimi w całości powódkę, jako stronę przegrywającą sprawę w instancji odwoławczej. Na koszty postępowania apelacyjnego w łącznej kwocie 251 zł złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 180 zł, ustalone w oparciu o § 2 ust. 2 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) oraz opłata od apelacji w kwocie 71 zł.

SSO Ryszard Badio SSO Mariola Szczepańska SSO Bartosz Kaźmierak