Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Brzegu w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Juzwiszyn

Protokolant: st. sek. sąd. Monika Wcisło

W obecności oskarżyciela publicznego z PR Brzeg – nieobecny

Po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2017 r. w Brzegu

sprawy

D. P.

s. B. i Z. z domu M.

ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

W dniu 9 grudnia 2015 r. w B., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić (...) im. (...) , Oddział w B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu uzyskania pożyczki w kwocie 10 000 zł przedłożył nieprawdziwe oświadczenia o zatrudnieniu w firmie ‘’ (...)’’ ul. (...) w N. i wysokości osiągniętych dochodów w kwocie 2333 zł netto miesięcznie czym wprowadził pracownika placówki (...) w B. przy ul. (...) w błąd, co do okoliczności swojego zatrudnienia i zamiaru spłaty pożyczki przy czym wymieniony dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowej pożyczki, czym działał na szkodę Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z s. W G., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację przez kredytodawcę

tj. o czyn z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk i art.297§1kk w zw. z art. 11§2kk

I.  uznaje oskarżonego D. P. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. przestępstwa z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk i art.297§1kk w zw. z art. 11§2kk i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. i art. 37a k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 (dwadzieścia) godzin w stosunku miesięcznym,

II.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. od 1 do 3 na karcie 39 akt sprawy,

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 2 w zw. art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i opłatę w wysokości 180 zł .

sygn. akt II K 568/16

UZASADNIENIE

Niniejsze uzasadnienie na podstawie art. 423§1a kpk ogranicza się do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku co do tej części.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. P. w przedmiotowej sprawie został uznany za winnego tego, że w dniu 9 grudnia 2015 r. w B., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić (...) im. (...), Oddział w B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu uzyskania pożyczki w kwocie 10 000 zł przedłożył nieprawdziwe oświadczenia o zatrudnieniu w firmie ‘’ (...)’’ ul. (...) w N. i wysokości osiągniętych dochodów w kwocie 2333 zł netto miesięcznie czym wprowadził pracownika placówki (...) w B. przy ul. (...) w błąd, co do okoliczności swojego zatrudnienia i zamiaru spłaty pożyczki przy czym wymieniony dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowej pożyczki, czym działał na szkodę Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z s. W G., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację przez kredytodawcę tj. przestępstwa z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk i art.297§1kk w zw. z art. 11§2kk

Oskarżony ur. (...) w N.. Był karany sądownie. Posiada wykształcenie zawodowe, jest blacharzem-lakiernikiem. Jest kawalerem. Pracuje dorywczo. W trakcie postepowania sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

(Dowód: dane osobowe k.97

karta karna, k 43-44

wyjaśnienia oskarżonego 117)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu jako bezsporny i nie wymaga szerszego uzasadnienia.

Wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego prowadzą zatem do wniosku, że oskarżony swoim zachowaniem polegającym na tym, że dniu 9 grudnia 2015 r. w B., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić (...) im. (...) , Oddział w B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu uzyskania pożyczki w kwocie 10 000 zł przedłożył nieprawdziwe oświadczenia o zatrudnieniu w firmie ‘’ (...)’’ ul. (...) w N. i wysokości osiągniętych dochodów w kwocie 2333 zł netto miesięcznie czym wprowadził pracownika placówki (...) w B. przy ul. (...) w błąd, co do okoliczności swojego zatrudnienia i zamiaru spłaty pożyczki przy czym wymieniony dokument miał istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowej pożyczki, czym działał na szkodę Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z s. W G., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację przez kredytodawcę wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk i art.297§1kk w zw. z art. 11§2kk.

Celem działania oskarżonego było wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego i doprowadzenie do uzyskania kredytu. Wskazać bowiem należy, iż jak wynika z materiału dowodowego w chwili złożenia wniosku o kredyt oskarżony nie był nigdzie zatrudniony i złożył nieprawdziwe oświadczenie o zatrudnieniu wprowadzając tym samym w błąd pokrzywdzonego. Okoliczności te zatem jednoznacznie wskazują, że iż oskarżony działał w celu oszukania, miał bowiem świadomość wprowadzania w błąd pokrzywdzonego i działał w celu doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem dla osiągnięcia korzyści majątkowej.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 kk. uwzględniono zatem, rodzaj naruszonego dobra stopień szkodliwości społecznej czynu, jak i zawinienie sprawcy.

Nie budzi wątpliwości, że D. P. dopuścił się przedmiotowego występku umyślnie. Do okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego zaliczono jego uprzednią karalność. Do okoliczności łagodzących zaliczono przyznanie się oskarżonego do winy. Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę ze czyn który popełnił oskarżony usiłował on dokonać co niewątpliwie stanowi niższy stopień społecznej szkodliwości od dokonania. Na skutek działania oskarżonego nie powstała szkoda.

W przedmiotowej sprawie istnieją podstawy do przypisania winy oskarżonemu. W czasie popełnienia czynu osiągnął on wiek uzasadniający odpowiedzialność karną, popełnili przestępstwo umyślne, a w sprawie brak jakichkolwiek podstaw faktycznych do przyjęcia wobec oskarżonego okoliczności wyłączających winę.

Wymierzając oskarżonemu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności Sąd kierował się dyrektywami sądowego wymiaru kary, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie Sąd miał na uwadze cele kary w zakresie prewencji szczególnej i generalnej.

Sąd wziął pod uwagę fakt, iż przestępstwo przypisane oskarżonemu zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 8. Wobec tych okoliczności Sad skorzystał z przepisu art.37akk i wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie wskazanej przez Sąd w postępowaniu wykonawczym. Stosując przepis art. 37a kk Sąd zwrócił uwagę na wcześniejszą karalność oskarżonego jednakże okoliczność ta w ocenie sądu nie może stanowić przeszkody do sięgnięcia po przepis art. 37akk

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr, mianowicie okoliczności iż oskarżony zachowaniem swoim godził w mienie.

Nie bez znaczenia jest również znaczny upływ czasu od przedmiotowego zdarzenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności w tym stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez niego nie ma wątpliwości iż oskarżony nie ma stałego źródła zatrudnienia, a skoro również nie ma majątku brak jest podstaw do orzeczenia wobec niego kary grzywny. Okoliczności braku zatrudnienia oskarżonego uzasadniają w ocenie Sądu orzeczenie wobec niego właśnie kary ograniczenia wolności, kary związanej przecież z obowiązkiem pracy.

Wymiar kary ograniczenia wolności oraz określenie obowiązku pracy 20 godzin miesięcznie uwzględnia przede wszystkim swe cele wychowawcze, które kara ma realizować.

Dodatkowo wykonywanie nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne właśnie w miejscowości, gdzie oskarżony zamieszkuje, a więc w jego środowisku zrealizuje swe cele kary w zakresie społecznego oddziaływania.

Mając powyższe na uwadze orzeczona kara ograniczenia wolności wobec oskarżonego, zawiera wszystkie okoliczności zdarzenia, które Sąd uwzględnił przy jej wymiarze, jest karą sprawiedliwą i odpowiednią do zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości.

Pozostałe orzeczenia uzasadniają powołane przepisy.