Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III A Ua 140/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Barbara Ciuraszkiewicz (spr.)

Sędziowie:

SSA Barbara Pauter

SSA Danuta Rychlik-Dobrowolska

Protokolant:

Monika Horabik

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji W. W.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu

z dnia 14 listopada 2012 r. sygn. akt VIII U 2902/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 maja 2012 r. ZUS Oddział we W. odmówił W. W. prawa do doliczenia dodatku w wysokości 10% podstawy wymiaru emerytury z tytułu pracy w warunkach szkodliwych i uciążliwych.

Wskutek odwołania sprawę rozpoznał Sąd Okręgowy we Wrocławiu, który wyrokiem z 14 listopada 2012 r. oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z 19 marca 2012 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od 1 lutego 2012 r. W dniu 20 marca 2012 r. ubezpieczony złożył wniosek o doliczenie do podstawy świadczenia dodatku z tytułu pracy w warunkach szkodliwych i uciążliwych. Sąd przytoczył przepis art. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wskazał, że ustawa nie przewiduje dodatku, jakiego domaga się wnioskodawca. Sąd I instancji podniósł, że organ rentowy stosuje przepisy prawa obowiązujące w dniu złożenia wniosku o świadczenie. Praca wykonywana w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze uprawnia do przyznania emerytury w obniżonym wieku, natomiast charakter tej pracy pozostaje obecnie bez wpływu na wysokość świadczenia emerytalnego.

Wyrok zaskarżył w całości wnioskodawca, wnosząc o zmianę orzeczenia i przyznanie mu dodatku do w wysokości 10% podstawy świadczenia. Wnioskodawca argumentował, że wskazany dodatek jest mu należny bez względu na zmianę stanu prawnego w tym zakresie. Ubezpieczony podał, że ze względu na pracę w warunkach szczególnych nabył prawo do emerytury w obniżonym wieku. Według przepisów obowiązujących do listopada 1991 r. w/w dodatek z tytułu pracy w warunkach szczególnych był przyznawany do emerytur. A zatem skoro już w 1987 r. wnioskodawca nabył prawo do takiego dodatku, winien być mu przyznany niezależnie od nowelizacji ustawy emerytalnej po 15 listopada 1991 r. Ustawodawca nie może pozbawiać ubezpieczonych praw nabytych, bowiem narusza to zasadę Konstytucji RP.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest nieuzasadniona.

W rozpoznawanej sprawie nie można mówić o naruszeniu konstytucyjnej zasady ochrony praw nabytych wypływającej z zasady państwa prawa (art. 2 Konstytucji), bowiem wnioskodawca nie nabył w ogóle prawa do dodatku do emerytury z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Art. 54 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U.1982.40.267) przewidywał możliwość przyznania wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej w wysokości 10 lub 15% podstawy jej wymiaru z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wprawdzie ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin obowiązywała do 31 grudnia 1998 r., to jednak wskazany dodatek został zniesiony mocą ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.1991.104.450), która weszła w życie 15 listopada 1991 r. Jej art. 21 stanowił, że do emerytury i renty przysługują następujące dodatki:

1) rodzinny - na zasadach i w wysokości przewidzianych w odrębnych przepisach o zasiłkach rodzinnych przysługujących pracownikom,

2) pielęgnacyjny,

3) dla sieroty zupełnej.

Przepis ust. 4 art. 21 stanowił, że do emerytur i rent przysługujących na podstawie przepisów, o których mowa w art. 1, nie przysługują żadne inne dodatki, wzrosty ani zwiększenia, poza wymienionymi w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 3-3b, a także dodatkiem za tajne nauczanie oraz dodatkiem określonym w przepisach o kombatantach oraz niektórych innych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

A zatem dodatek, o który ubiega się wnioskodawca, został zlikwidowany od 15 listopada 1991 r. Wnioskodawca nie nabył jednak emerytury przed tym dniem, bowiem nabył ją dopiero od 1 lutego 2012 r., tj. pod rządami obowiązującej obecnie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2009.153.1227 j.t.). Ustawa o FUS w art. 3 przewiduje następujące świadczenia:

1) emeryturę, w tym emeryturę częściową;

2) rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym rentę szkoleniową;

3) rentę rodzinną;

4) dodatek pielęgnacyjny;

5) dodatek do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej;

6) zasiłek pogrzebowy.

Katalog świadczeń przewidzianych przez w/w ustawę jest zamknięty i nie przewiduje on dodatku do rent i emerytur z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Żądanie wnioskodawcy było zatem bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny oddalił apelację wnioskodawcy na podstawie art. 385 kpc.

III AUa 140/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE