Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. w S.

odwołania B. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 lipca 2016 r. Nr (...)

w sprawie B. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo B. F. do emerytury od 01 lipca 2016 roku.

Sygn. akt IV U 707/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz.887) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr8, poz.43 ze zm.) odmówił B. F. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy wsakzał, że staż pracy ubezpieczonego w takich warunkach wynosi 11 lat, 10 miesięcy i 19 dni i dotyczy zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. od 12 lipca 1977r. do 31 maja 1988r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony B. F. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć pominięty przez organ rentowy okres pracy w Jednostce Wojskowej nr (...) w S. od 1 czerwca 1988r. do 5 czerwca 1997r., kiedy to pracował stale i w pełnym wymiarze jako elektromonter. Do odwołania ubezpieczony dołączył kserokopię zaświadczeń potwierdzających nabycie uprawnień z zakresu eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych (odwołanie wraz z załącznikami k.1-6 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie przestawił stosownego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które obejmowałoby okres pracy w Jednostce Wojskowej w S. od 1 czerwca 1988r. do 5 czerwca 1997r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-9 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony B. F. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 1 lipca 2016r. wypłynął do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek ubezpieczonego o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 1 lipca 2016r. k.1-3v akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat, z czego okresy składkowe wynoszą 22 lata, 8 miesięcy i 2 dni, zaś okresy nieskładkowe 9 miesięcy i 2 dni. Organ rentowy stwierdził ponadto, że ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 11 lat, 10 miesięcy i 19 dni, ,tj. od 13 lipca 1977r. do 31 maja 1988r. w ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W.. Wobec ustalenia, że ubezpieczony nie wykazał, że do 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat zaskarżoną decyzją z 13 lipca 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury (decyzja z 13 lipca 2016r. k.31 akt emerytalnych).

Z dniem 1 czerwca 1988r. ubezpieczony został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Jednostce Wojskowej nr (...) w S. na stanowisku cyt.: „elektryka z wyjazdami na poligon” (umowa o pracę z 30 maja 1988r. k.21 akt osobowych). Pracę tę ubezpieczony kontynuował do 5 czerwca 1997r. Do obowiązków ubezpieczonego na powierzonym mu stanowisku należał montaż i utrzymanie we właściwym stanie urządzeń służących do wytwarzania i przesyłu energii elektrycznej na terenie Jednostki Wojskowej w S. i w obrębie wszystkich obiektów wojskowych usytuowanych poza jednostką. Do zadań ubezpieczonego należała w szczególności naprawa i konserwacja stacji transformatorowych, linii niskiego napięcia - zarówno napowietrznych, jak i tych, które znajdowały się pod ziemią, obsługa rozdzielni, stacji obsługi akumulatorów, a także naprawa silników kotłów wodnych i parowych znajdujących się w kotłowniach. Ubezpieczony wchodził również w skład tzw. „grupy przygotowawczej dla wojska”. W związku z tym, raz lub dwa razy do roku, na okres od 1 do 4 miesięcy ubezpieczony wyjeżdżał na poligony znajdujące się poza zatrudniającą go jednostką wojskową m.in. w miejscowościach O., N. i D.. W okresie pobytu na poligonie do zadań ubezpieczonego należała budowa stacji transformatorowych, linii napowietrznych i kablowych oraz rozdzielnic na potrzeby wojska (tak kwaterunkowe, jak i ćwiczebne) przez pobytu żołnierzy na poligonie, a następnie - po ich wybudowaniu - utrzymanie wymienionych urządzeń poprzez ich naprawę i konserwację przez cały okres ćwiczeń na poligonie. Szereg wymienionych czynności wymagał od ubezpieczonego pracy na wysokości - od 8 do 12 metrów. Ubezpieczony posiadał kwalifikacje do wykonywania pracy elektromontera, gdyż w dniu 17 marca 1987r. nabył uprawnienia w zakresie eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych z ograniczeniem napięcia do 1kV, zaś w dniu 23 maja 1989r. uprawnienia w zakresie eksploatacji takich urządzeń z ograniczeniem napięcia do 15kV. Ubezpieczony mimo formalnego zatrudnienia na stanowisku elektryka nie wykonywał pracy związanej z utrzymaniem urządzeń przeznaczonych do odbioru energii elektrycznej (w odróżnieniu od pracy elektromontera dotyczącej montażu i utrzymania urządzeń służących do wytwarzania i przesyłania energii elektrycznej), a zatem pracy związanej z montażem i naprawą gniazdek, puszek elektrycznych i innych urządzeń elektrycznych znajdujących się wewnątrz pomieszczeń. Tego rodzaju czynności należały do pracowników faktycznie zatrudnionych na stanowisku elektryka (zeznania świadków: S. W., S. Z. i D. G. k.25-25v akt sprawy, zeznania ubezpieczonego k.24-24v i 25v akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.24 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie B. F. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz.887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl art. 32 ust.1 i 4 przywołanej wyżej ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 3 i § 4 ust.1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 20 lat w przypadku kobiety i 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, gdyż poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada wymagany okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wskazując, że do stażu tego powinien być zaliczony okres zatrudnienia w Jednostce Wojskowej nr (...) w S., gdzie pracował jako elektromonter.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach osobowych ubezpieczonego oraz ze spójnych i logicznych zeznań świadków w osobie S. W., S. Z. i D. G., a także z zeznań samego ubezpieczonego dało podstawy do ustalenia, że okresie zatrudnienia w Jednostce Wojskowej nr (...) w S. trwającego od 1 czerwca 1988r. do 5 czerwca 1997r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę elektromontera odpowiadającą rodzajowo pracy wymienionej w wykazie A, dziale II załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. - w części dotyczącej montażu, remontów i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że do obowiązków ubezpieczonego należała naprawa i konserwacja stacji transformatorowych, linii niskiego napięcia - zarówno napowietrznych, jak i kablowych oraz obsługa rozdzielni znajdujących się na terenie jednostki wojskowej i obszaru do niej przynależnego, a w zakresie pracy na poligonie również budowa w/w infrastruktury na potrzeby ćwiczeń i zakwaterowania żołnierzy na poligonie. Wymienione urządzenia, w tym linie energetyczne stanowią urządzenia elektroenergetyczne służące do wytwarzania i przesyłania energii elektrycznej, o których mowa w wykazie A dział II załącznika do w/w rozporządzenia. W przekonaniu Sądu argumentem przeciwko ustaleniu, że praca ubezpieczonego odpowiadała pracy, o której mowa w w/w dziale II poświęconym Energetyce nie może być to, że ubezpieczony pracował w jednostce wojskowej, a nie w przedsiębiorstwie wytwarzającym i przesyłającym energię elektryczną lub cieplną. W ocenie Sądu istotny jest rodzaj wykonywanej pracy, a nie to, czy przedsiębiorstwo należało stricte do gałęzi przemysłu energetycznego. Skoro bowiem jednostka wojskowa posiadała w tym zakresie własną służbę energetyczną, to sam fakt wykonywania pracy w sektorze obronnym nie podważa ustaleń co do rodzaju wykonywanej pracy. Analogiczna sytuacja ma miejsce np. w przypadku kierowców ciągników lub kombajnów zatrudnionych w okresie gospodarki uspołecznionej w spółdzielniach kółek rolniczych – na potrzeby rolnictwa, a nie w przedsiębiorstwach transportowych, czy ogółem w Transporcie, o którym mowa w wykazie A dział VIII i który pod poz.3 do pracy w szczególnych warunkach zalicza właśnie pracę kierowców ciągników lub kombajnów. Co do tej części pracy ubezpieczonego, która polegała na naprawie silników kotłów wodnych i parowych znajdujących się w kotłowniach obsługujących jednostkę wojskową wskazać należy, ze tego rodzaju pracę, odbywającą się w kotłowniach zakwalifikować można również jako bieżącą konserwację urządzeń, o której mowa w wykazie A dział XIV poz.25 w zw. z poz.1 tego działu. Kończąc podkreślić należy, że dla oceny, czy dana osoba wykonywała pracę w szczególnych warunkach znacznie ma rodzaj faktycznie wykonywanej pracy, a nie literalna nazwa stanowiska pracy.

Reasumując Sąd stwierdził, że pracę ubezpieczonego w Jednostce Wojskowej w S. zaliczyć należy do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przez co spełniona zostaje po stronie ubezpieczonego przesłanka 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo B. F. do emerytury od 1 lipca 2016r. ,tj. od miesiąca, w którym złożył on wniosek o ustalenie prawa.