Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 r. sprawy

J. W. (1)

syna T. i K. z domu C.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 27 września 2016 r., o godz. 12 ³⁰ w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki L. (...) o nr rej. (...) jadąc lewym pasem ruchu ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku, lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 26 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego J. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu kwalifikując go z art. 97 kw w zw. z art. 26 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 97 kw skazuje go na karę 800,- (osiemset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 27 września 2016 r., funkcjonariusz Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w O. K. S. (1) ok. godz. 12 ³⁰ jechał prywatnym samochodem poza godzinami służby prawym pasem ulicy (...) w O., od strony skrzyżowania z ul. (...), w kierunku skrzyżowania z ul. (...). W momencie kiedy zbliżał się do pierwszego wyznaczonego przejścia dla pieszych za skrzyżowaniem z ul. (...) spostrzegł grupę pieszych, która stała przy prawej krawędzi jezdni i zamierzała wejść na przejście. Postanowił zatrzymać się i ustąpić im pierwszeństwa. Kiedy pierwsza piesza zaczęła wchodzić na przejście z jego prawej strony, spostrzegł jadący wcześniej za nim tym samym pasem samochód m-ki L. (...) którego kierujący zmienił pas na lewy i mimo, że piesza była już na przejściu, na wysokości środka samochodu K. S., wjechał na przejście. Świadek widząc tę sytuację użył sygnału dźwiękowego, co powstrzymało pieszą przed kontynuowaniem przejścia. Zbulwersowany zachowaniem kierującego (...), który nawet się nie zatrzymał K. S. ruszył za nim i dopiero kiedy ten zatrzymał się na parkingu przy sklepie na ul. (...) podszedł do niego, przedstawił się okazał legitymacje służbową i poinformował go o popełnionym wykroczeniu i o tym, że złoży zawiadomienie o popełnionym wykroczeniu do Referatu Wykroczeń K. O.. Mężczyzna ten zareagował na te informacje jedynie stwierdzeniem, „ale czy to warto”.

W toku prowadzonych w tej sprawie czynności wyjaśniających okazało się, że kierującym tym pojazdem był obwiniony J. W. (1).

(dowody: notatka urzędowa k.3, wydruk z bazy (...) 1k. 4; zeznania świadka: K. S. k.14-15).

W związku z powyższym J. W. (1) stanął pod zarzutem popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art.26 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym .

Obwiniony przesłuchany na etapie czynności wyjaśniających nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia odmawiając w praktyce złożenia wyjaśnień

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k.11v)

Nie odebrał dwukrotnie awizowanego wezwania na rozprawę wyznaczoną w jego sprawie, wysłanego na wskazany przez niego adres i nie stawił się na rozprawę. W tej sytuacji doszło do zaocznego rozpoznania sprawy i wydania wyroku zaocznego.

Sąd zważył, co następuje:

Wprawdzie obwiniony J. W. nie złożył szczegółowych wyjaśnień w sprawie jednak jego oświadczenie o nieprzyznaniu się do popełnienia zarzucanego mu czynu w świetle przeprowadzonych przed Sadem dowodów nie zasługuje na wiarę.

Zdaniem Sądu na pełne podzielenie zasługują natomiast zeznania jedynego naocznego świadka zdarzenia - funkcjonariusza Policji K. S. (1), gdyż są konsekwentne, spójne, logiczne i przez to wiarygodne. Świadek ten szczegółowo opisał sytuację na drodze, zarówno zachowanie osób pieszych jak i kierującego samochodem L. (...), wzajemne ich położenie i jego reakcję na zachowanie kierującego samochodem obwinionego. Świadek ten przy tym wyraźnie i dobitnie podkreślił, że gdy pojazd obwinionego przejeżdżał przez przejście, piesza, przechodząca z prawej strony na lewą była już na tym przejściu i zdążyła dojść do wysokości środka pokrywy komory silnika jego samochodu stojącego na pasie prawym. Zaznaczył przy tym, że gdyby on nie użył sygnału dźwiękowego i gdyby nie reakcja pieszej, która powstrzymała się przed dalszym przechodzeniem doszłoby niechybnie do potrącenia pieszej przez rozpędzony samochód obwinionego. Świadek też wyraźnie i dobitnie wykluczył możliwość pomyłki co do osoby kierującego (...), bowiem utrzymywał cały czas kontakt wzrokowy z tym pojazdem i kiedy pojazd ten wreszcie zatrzymał się na parkingu sklepowym od razu podszedł do jego kierowcy i zapamiętał jego charakterystyczny wygląd.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom wskazanego wyżej świadka również dlatego, że jest dla obwinionego osobą całkowicie obcą i nie miał żadnych racjonalnych powodów by bezpodstawnie go obciążać. Ponadto, jako funkcjonariusz Policji, zeznawał na okoliczności związane wyłącznie z jego służbą i z tego względu, nie będąc zaangażowany osobiście w sprawę, nie był zainteresowany bezpośrednio wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o jego bezstronności.

Warto dodatkowo zauważyć, że relacje tego świadka wspiera dowód w postaci notatki urzędowej sporządzonej z tego zdarzenia przez K. S., który pozwala na dodatkową dokładniejszą ocenę tej sprawy.

Tym samym Sąd przyjął, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, co do tego, że obwiniony w dniu 27 września 2016 r., o godz. 12 ³⁰ w O. na ul. (...), kierując samochodem marki L. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jadąc lewym pasem ruchu ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszając tym samym normę przepisów art. 86 § 1 kw w zw. z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność obwinionego za wykroczenia w ruchu drogowym, w stosunkowo krótkim czasie (k.14 -15)

Kolejną okolicznością obciążającą to naruszenie przez obwinionego jednej z kardynalnych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i stworzenie bardzo poważnego i realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które mogło skutkować bardzo poważnymi konsekwencjami – ze śmiercią osoby pieszej włącznie. Tylko użycie sygnału dźwiękowego przez świadka sprawiło, że piesza zatrzymała się i nie została potrącona przez rozpędzony samochód obwinionego

Ustawodawca wprowadzając tak rygorystyczne zakazy dotyczące manewru omijania innego pojazdu ustępującego pierwszeństwa pieszym na przejściu dla pieszych miał na uwadze, że szanse, przy kontakcie pieszego z jadącym po przejściu dla pieszych samochodem są praktycznie żadne i skutki takich potrąceń są zazwyczaj tragiczne. W niniejszej sprawie do takiej tragedii było naprawdę blisko, bo nie można zapomnieć, że tak jak i widoczność na pieszych obwiniony miał ograniczoną przez stojący na prawym pasie samochód, tak samo piesza mogła nie widzieć pojazdu obwinionego wjeżdżającego na to przejście. Zachowanie obwinionego było tak bulwersujące dla świadka, że ten, iż mimo, że był po służbie i jechał z dzieckiem zdecydował się pojechać za sprawcą i po upewnieniu się co do osoby kierującego zgłosić zdarzenie do organów ścigania.

W tych warunkach wymierzona obwinionemu kara grzywny w wysokości 800,- złotych jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu i jego zawinienia, a także spełni swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej. Obwiniony w ciągu zaledwie 9 miesięcy roku 2016 dopuścił się aż 5 wykroczeń, w tym niniejszego, zdecydowanie najpoważniejszego.

Analizując sytuację majątkową i osobistą obwinionego, Sąd uznał, że nie pozwala mu ona na uiszczenie również kosztów postępowania i opłaty.