Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2016 roku

sprawy z odwołania Z. P.

od decyzji z dnia 5 lutego 2015 roku, nr (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o umorzenie należności

oddala odwołanie.

SSO Tomasz Korzeń

VI U 275/15 UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5.02.2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił Z. P. umorzenia należności z tytułu wskazanych w decyzji składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Funduszu Pracy na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność.

Z. P. wniósł o zmianę decyzji i umorzenie należności. Podniósł, iż pozwany w dniu 19-06-2013 roku wydał decyzję numer (...), stwierdzającą, że podlega obowiązkowym ubezpieczeniom z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej i tym samym wyłączył podleganie ubezpieczeniom społecznym z tytułu pracy nakładczej. Z urzędu zostały sporządzone dokumenty korygujące i w konsekwencji powinno powstać zadłużenie za okres od sierpnia 2008 roku do lutego 2009 roku. Tuż przed wejściem w życie tak zwanej 'ustawy abolicyjnej' zakończyłem spłatę zaległości za wcześniejsze lata w układzie ratalnym, a więc na koncie nie powinny się znajdować żadne inne zobowiązania, oprócz okresu wynikającego z pracy nakładczej. Pod koniec stycznia 2013 roku złożył korekty za okres od maja 2010 roku do grudnia 2012 roku, spowodowane nienależnym opłacaniem składki na fundusz pracy i oczekiwał na zwrot nadpłaty. W piśmie z dnia 20-02-2013 roku ZUS wskazał za jakie miesiące otrzymuje zwrot nienależnie opłaconych składek. Otrzymał informację, że jest zobowiązany do zapłaty kwot z odsetkami nawet za miesiące, za które rok wcześniej otrzymał zwrot nadpłaty. Kilka kolejnych dni trwało telefoniczne wyjaśnianie całej sytuacji. Podobno pismo z dnia 12-go grudnia 2014 roku nie zawierało podpisu. Podobno nie odebrał też korespondencji i poczta wróciła. Obecnie nie jest w stanie tego stwierdzić. Z drugiej strony faktem jest, że na początku listopada skorzystano z telefonicznego kontaktu, a teraz wybrano wyczekanie, aż nie będę już mógł nic zrobić. Oczywiście rozumiem, że błąd formalny był po mojej stronie. Jednak chyba zabrakło wnikliwego pochylenia się nad ludzką sytuacją. W rozmowie telefonicznej z zastępcą Naczelnika Wydziału Rozliczeń z dnia 02-02-2015 roku, został uspokojony, że konto nie wykazuje już zaległości oraz że raczej nie ma przeszkód do skorzystania z ustawy abolicyjnej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu.

Podniósł, iż 22.12,2011r odwołujący podpisał umowę o rozłożeniu zaległości z tytułu skła­dek na raty. Raty nr I, V, IX, X płatnik opłacił po terminie wynikającym z harmonogramu spłat, IV ratę opłacił w zaniżonej wysokości natomiast XII rata nie została opłacona. Zgodnie z zapisem w przedmioto­wej umowie wyżej wymienione raty zostały rozliczone na składki i na odsetki za zwłokę na zasadach określonych w ustawie Ordynacja podatkowa, bez uwzględnienia prolongaty. W związku z powyższym na koncie powstała zaległość w kwocie 860,00zł za okres od 02/2001 -05/2001, 04/2009,04/2010,09/2011. W dniu 20.01.2013 r. wpłynęły korygujące dokumenty rozliczeniowe za okres od 05/2010 do 12/2012 wykazujące mniejsze zobowiązanie składkowe- wyłączone składki na Fundusz Pracy. Dokumen­ty spowodowały ponowne rozliczenie konta, w wyniku którego nadpłata została zaliczona na poczet zale­głości po układzie ratalnym, pozostała część w kwocie FUS 737,01 zł, FUZ 96,70zł, FP 248,32zł została zwrócona płatnikowi na jego wniosek z dnia 21.01.2013r. Określenie okresu nadpłaty wynika z wpłat, któ­re nie zostały rozliczone na należności w wyniku ponownego rozliczenia konta. W dniu 07.04.2013 r. wpłynęły korygujące dokumenty rozliczeniowe za okres od 01/2013 do 03/2013 nie wykazujące zmiany w zobowiązaniu składkowym, a co za tym idzie nie powstała w wyniku tego nadpłata na koncie płatnika. Nie wpłynęły natomiast korygujące dokumenty rozliczeniowe za okres, który Odwo­łujący się wskazał w odwołaniu (od 05/2013 do 07/2013). W dniu 16.08.2013r. organ rentowy sporządził z urzędu dokumenty rozliczeniowe za okres od 08/2008 do 02/2009 wykazujące większe zobowiązanie składkowe, w związku z wydaniem decyzji o obowiązkowym podleganiu do ubezpieczeń społecznych w wymienionym okresie. Dokumenty spowodo­wały ponowne rozliczenie konta, w wyniku którego powstała zaległość na koncie w kwocie FUS 3539,88zł za okres 05/2001r„ 08/2008r.-02/2009r„ 04/2009r., FUZ 82,73zł za okres 03/2001r.-05/2001r., 04/2010r.

Z. P. wnioskiem z dnia 30.08.2013 zwrócił się o umorzenie należności na pod­stawie ustawy z dnia 09 listopada 2012r. o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność (Dz.U. z 2012r., poz. 1551). W dniu 09.12,2013 r. organ rentowy wydał decyzję określającą należności, które będą podlegały umorzeniu pod warunkiem spłaty należności niepodlegających umorzeniu zgodnie z wyżej cytowaną ustawą o umorzeniu należności w terminie 12 miesięcy od uprawomocnienia przedmiotowej decyzji. Pan P. decyzję odebrał osobiście w dniu 12.12.2013, co oznacza, że ostateczny termin uregulowania należności niepodlegających umorzeniu to 14.01.2015. Pan Z. P. pismem z dnia 06.11.2014r. zwrócił się o podanie należności warunkują­cych umorzenie zaległości. Organ rentowy pismem z dnia 05.12.2014 poinformował Pana P. o powyższych należnościach, które wynosiły na poszczególne fundusze FUS 0,99zł za miesiąc 04/2009r.FUZ l,00zł za miesiąc 03/2001r., 2ł,44zł za miesiąc 04/2001 r., odsetki w kwocie 42,00zł 10,00zł za miesiąc 04/20l0r. W dniu 16.12.2014 do organu rentowego wpłynęło pismo z prośbą o udzielenie informacji w zakresie rozliczenia konta płatnika składek Pana Z. P. (k.62-63 akt sprawy). Pismo zawierało braki formalne (brak podpisu wnioskodawcy) w związku z powyższym pismem z dnia 18.12.2014 organ rentowy wezwał do uzupełnienia podpisu na złożonym piśmie. Brak uzupełnienia pisma spowodował, że nie zostało ono rozpatrzone. W dniu 05.02.2015 organ rentowy wydał decyzję odmawiającą umorzenia należności z tytułu składek na podstawie ustawy o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność, ponieważ na dzień 14.01.2015 konto Odwołującego się nadal wykazywało zaległości. Po terminie płatności należności warunkujących umorzenie, w dniu 29.01.2015 do Zakładu wpły­nęła wpłata w kwocie 80,00zl, a następnie w dniu 03.02,2015 korygujące dokumenty rozliczeniowe za miesiąc 11/2000, które pokryły należności warunkujące umorzenie. Po uwzględnieniu ich w rozliczeniu, konto płatnika składek Pana Z. P. spełniałoby warunki do umorzenia należności jednak działania te zostały poczynione po ostatecznym już terminie w jakim należało uregulować należności podlegające umorzeniu.

Sąd ustalił co następuje:

Decyzją z dnia 9.12.2013 r. pozwany ustalił podlegające umorzeniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wskazał, iż warunkiem umorzenia jest spłata należności niepodlegających umorzeniu w ciągu 12 miesięcy od uprawomocnienie się decyzji. Decyzja stała sie ostateczna 13.0.2014 r.

Pismem z dnia 5.12.2014 r., doręczonym 9.12.2014 r., pozwany wskazał na wysokość zaległości. Pismem z dnia 8.12.2014 r. pozwany wskazał ubezpieczonemu na konieczność spłaty należności nie podlegających umorzeniu do 13.01.2014 r. Pismo wysłano.

Pismem z dnia 12.12.2014 r. ubezpieczony zwrócił się do pozwanego z prośbą o wyjaśnienie rzekomej niedopłaty, przywołując zawarty układ ratalny i zwrot nadpłaconych składek w 2013 r. Pismo nie zawierało podpisu. Ubezpieczony, pomimo wezwania, nie usunął braku pisma.

Decyzją z dnia 5.02.2015 r. pozwany odmówił umorzenia należności, wskazując iż należności niepodlegające umorzeniu nie zostały uregulowane.

dowód: decyzja (...).12.2013 r.

dowód doręczenia z 12.12.2013 r.

pisma ZUS z 5, 8 i 18.12.2014 r.

koperta z datownikami zał. 3

pismo wnioskodawcy z 12.12.2014 r.

Wysokość nieopłaconych należności niepodlegających umorzeniu na dzień 13.01.2015 wynosiła 82,71 zł. Dnia 29.01.2015 r. ubezpieczony wpłacił 80 zł na poczet zaległości.

dowód: opinia biegłego Z. J. k. 79-82,105-106,155-156, 197-199, 231

dokumenty rozliczeniowe w aktach ZUS

Sąd zważył co następuje:

Ustawa o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność z dnia 9 listopada 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 1551) stanowi w art. 1, iż:

1. Na wniosek osoby podlegającej w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności w rozumieniu art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.):

1) która przed dniem 1 września 2012 r. zakończyła prowadzenie pozarolniczej działalności i nie prowadzi jej w dniu wydania decyzji, o której mowa w ust. 8,

2) innej niż wymieniona w pkt 1

- umarza się nieopłacone składki na te ubezpieczenia za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. oraz należne od nich odsetki za zwłokę, opłaty prolongacyjne, koszty upomnienia, opłaty dodatkowe, a także koszty egzekucyjne naliczone przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

2. W przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy wymienionej w ust. 1, wniosek o umorzenie składa płatnik składek.

3. W przypadku, gdy płatnik, o którym mowa w ust. 2, zakończył prowadzenie pozarolniczej działalności, wniosek o umorzenie składa osoba, o której mowa w ust. 1.

4. Wniosek o umorzenie można złożyć w terminie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

5. Jeżeli decyzję o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym lub decyzję o wysokości zadłużenia z tytułu składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, o których mowa w ust. 1, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyda po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, wniosek o umorzenie można złożyć w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się tej decyzji, chyba że termin określony w ust. 4 jest dłuższy.

6. Umorzenie należności, o których mowa w ust. 1, skutkuje umorzeniem nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne i na Fundusz Pracy za ten sam okres oraz należnych od nich, za ten sam okres, odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych, a także kosztów egzekucyjnych naliczonych przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

7. Umorzeniu podlegają również należności, o których mowa w ust. 1 i 6, które do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zostały rozłożone na raty i nie zostały opłacone do dnia złożenia wniosku o umorzenie. Należności te podlegają wyłączeniu z umowy o rozłożeniu należności z tytułu składek na raty. Warunek, o którym mowa w ust. 10, uważa się za spełniony po opłaceniu pozostałych należności objętych umową.

8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję określającą warunki umorzenia, w której ustala także kwoty należności, o których mowa w ust. 1 i 6, z wyłączeniem kosztów egzekucyjnych.

9. W przypadku prowadzenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych albo wszczęcia po dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, postępowania w sprawie podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu określonego w art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w ust. 1 w odniesieniu do osób zgłoszonych do tych ubezpieczeń przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność albo spółki, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy wymienionej w ust. 1, postępowanie, o którym mowa w ust. 8, ulega zawieszeniu do dnia uprawomocnienia się decyzji w sprawie podlegania tym ubezpieczeniom.

10. Warunkiem umorzenia należności, o których mowa w ust. 1 i 6, jest nieposiadanie na dzień wydania decyzji, o której mowa w ust. 13 pkt 1, niepodlegających umorzeniu składek na ubezpieczenia 1999 r., do opłacenia których zobowiązana jest osoba prowadząca pozarolniczą działalność lub płatnik składek, o którym mowa w ust. 2, oraz należnych od tych składek odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnienia, opłat dodatkowych, a także kosztów egzekucyjnych naliczonych przez dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, naczelnika urzędu skarbowego lub komornika sądowego.

11. Niepodlegające umorzeniu należności, o których mowa w ust. 10, podlegają spłacie w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 8.

12. W przypadku, gdy w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 8, niepodlegające umorzeniu należności, z wyłączeniem składek finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, zostaną rozłożone na raty albo zostanie odroczony termin ich płatności, warunek, o którym mowa w ust. 10, uważa się za spełniony po ich opłaceniu.

13. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję o:

1) umorzeniu należności, o których mowa w ust. 1 i 6 - po spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 10, z uwzględnieniem ust. 7, 11 i 12, lub

2) odmowie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1 i 6 - w przypadku niespełnienia warunku, o którym mowa w ust. 10, z uwzględnieniem ust. 7, 11 i 12.

14. W okresie od dnia złożenia wniosku o umorzenie do dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 13, postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu. Do postępowania egzekucyjnego nie stosuje się art. 823 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. ²⁾ ).

15. Bieg terminu przedawnienia należności, o których mowa w ust. 1, 6, 10 i 12, ulega zawieszeniu na okres od dnia złożenia wniosku o umorzenie do dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 13.

16. Od decyzji, o których mowa w ust. 8 i 13, przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w art. 83 ust. 2, 3 i 5-7 ustawy wymienionej w ust. 1.

17. Zakład Ubezpieczeń Społecznych niezwłocznie przekazuje decyzję, o której mowa w ust. 13 pkt 1, dyrektorowi oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jako organowi egzekucyjnemu, naczelnikowi urzędu skarbowego lub komornikowi sądowemu w celu wydania postanowienia o umorzeniu kosztów egzekucyjnych.

Decyzja określająca warunki umorzenia nie musi zawierać informacji o wysokości należności niepodlegających umorzeniu. W tym zakresie przekonujące jest stanowisko przedstawione w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 marca 2016 r. III AUa 1693/15 (LEX nr 2012837). Sąd ten wskazał, iż: Powtórzyć więc za autorem glosy wypada, że gdyby zamiarem ustawodawcy było zobligowanie organu rentowego do wskazania w decyzji wszystkich należności nie podlegających umorzeniu jako wypełnienie warunku umorzenia należności podlegających takiemu umorzeniu, to takie dookreślenie zamiaru znalazłoby się wprost w ustawie. Domniemywanie takiego zamiaru w świetle uzasadnienia projektu ustawy oraz uwzględniając przebieg prac legislacyjnych nie wydaje się uzasadnione. Jeśli by nawet zgodzić się z wnioskiem, że jedyną pozycję, której nie można jednoznacznie określić w dacie wydania decyzji warunkowej stanowi zadłużenie odsetkowe, to sam autor glosy znajduje receptę na wypełnienie przez organ rentowy obowiązku skonkretyzowania tej należności w drodze informacji udzielonej płatnikowi na jego żądanie. Jeżeli udzielenie takiej informacji w oświadczeniu nie stanowiącym integralnej treści decyzji uznać można za wypełnienie warunków wynikających z dyrektyw prawa administracyjnego wymienionych w art. 7 i art. 9 k.p.a., to nie znajduje w ocenie Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego niniejszą sprawę uzasadnienia odmienne podejście do innych należności nie podlegających umorzeniu tym bardziej, że ustawodawca wprost wyłączył np. koszty egzekucyjne nawet z obowiązku wskazania w decyzji określającej te należności, które umorzeniu podlegają (por.: art. 1 ust. 8 ustawy abolicyjnej in fine). (...) Podobnie rzecz się przedstawia w odniesieniu do sygnalizowanych w apelacji zmian, jakie mogły nastąpić w wysokości zobowiązań nie podlegających umorzeniu np. w wyniku dokonania korekt deklaracji i to niezależnie od tego, czy korekty te zostałyby dokonane z własnej inicjatywy płatnika czy też w wyniku kontroli przeprowadzonej przez organ rentowy. Składki nie podlegające umorzeniu stanowią składki obciążające beneficjenta ustawy abolicyjnej jako płatnika. Ich wysokość każdej osobie prowadzącej działalność gospodarczą powinna być doskonale znana, albowiem wynika z treści deklaracji, które płatnik ma stosownie do ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) - dalej ustawa o s.u.s., składać w ustawowych terminach pod sankcją odpowiedzialności karnej (art. 98 ust. 1 pkt 6 ustawy). Obowiązek prowadzenia dokumentacji obejmującej listę wypłaconych pracownikom wynagrodzeń wynika także z przepisu § 8 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62, poz. 286 z późn. zm.). Płatnicy dbający o prawidłowe składanie deklaracji składkowych (a do takich wszak skierowane były przepisy ustawy) posiadają deklaracje DRA i RCA i wystarczy do nich sięgnąć, by ustalić wysokość zobowiązań. Nawet przy braku dostępu do deklaracji, wyliczenie należności jest dość proste choćby posługując się udostępnianym przez ZUS programem Płatnik. Gdyby jednak nawet płatnik-pracodawca zaniechał prowadzenia takiej dokumentacji czy też się jej wyzbył (choćby w związku z zakończeniem działalności gospodarczej) nie ma żadnych przeszkód w zwróceniu się do organu rentowego o udzielenie stosownych informacji. Nic też nie stoi na przeszkodzie, by płatnik wystąpił o wydanie przez organ rentowy w trybie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o s.u.s. - decyzji określającej wysokość zaległych składek przy czym wsparciem dla żądania wydania takiej decyzji (otwierającej 12-sto miesięczny termin do złożenia wniosku o umorzenie należności składkowych) jest choćby art. 1 ust. 5 samej ustawy abolicyjnej.

Ustawa nie nakłada na ZUS określania w decyzji warunkowej kwot nie podlegających umorzeniu, albowiem nie wiadomo ile wynosić będą te należności na dzień wydawania decyzji w przedmiocie umorzenia. Obowiązek rozliczania i opłacania składek spoczywa na płatniku.

Spór w sprawie sprowadza się do rozbieżności stron co do istnienia zaległości składkowych niepodlegających umorzeniu - na dzień określony w art. 1 ust. 11 ustawy. Mając na uwadze, iż decyzję "warunkową" doręczono ubezpieczonemu 12 grudnia 2013 r., uprawomocniła się ona z dniem 13 stycznia 2015 r.

Analiza opinii biegłego prowadzi do wniosku, iż na dzień 13 stycznia 2015 r. takie należności istniały. Co prawda biegły w opinii odnosił sie do daty 5.02.2015 r., jednakże opinia okazała sie przydatna. Biegły wskazał, iż należności za grudzień 2014 r. zostały uiszczone 8.01.2015 r., a kolejna wpłata - kwoty 80 zł nastąpiła pod koniec stycznia. Po uwzględnieniu tej kwoty nie istniały zaległości na dzień 5.02.2015 r. Wysokość nieopłaconych należności niepodlegających umorzeniu na dzień 13.01.2015 wynosiła 82,71 zł. Taką kwotę biegły wskazał w opinii uzupełniającej (k.197-199), jak w i ustanych wyjaśnieniach do opinii. Okoliczność, iż biegły nie znalazł dokumentów świadczących o naliczonych odsetkach nie dowodzi, że nie były one należne. Biegły dokonując rozliczeń winien sam dokonać obliczenia rozliczenia wpłat i należnych odsetek.

Pozwany wysłał do odwołującego w grudniu 2014 r. 2 pisma, w których wskazał na wysokość zaległości niepodlegających umorzeniu oraz na konieczność spłaty należności nie podlegających umorzeniu do 13.01.2014 r. Ubezpieczony co prawda żądał wyjaśnienia okoliczności istnienia zadłużeń pomimo układu ratalnego i zwrotu składek w okresie wcześniejszym, jednakże nie odebrał pisma wzywającego do usunięcia jego braków - podpisu. Pismo to nie wywołało żadnych skutków.

Okoliczność, że zdaniem ubezpieczonego zwrot składek i zawarcie układu ratalnego wskazują na brak zaległości jest bez znaczenia. Opinia biegłego ostatecznie potwierdziła istnienie zaległości wskazywanych w piśmie z 8.12.2014 r. Należności te zostały zapłacone po 13.12.2015 r. Tym samym odwołujący nie spełnił warunków umorzenia określonych w art. 1 ust. 11 ustawy.

Dokonując oceny materiału dowodowego sad oparł się na dokumentacji zgromadzonej w aktach pozwanego, w szczególności dokumentacji rozliczeniowej oraz opinii biegłego, uznając je za wiarygodne. Zeznania świadka E. D., jak i wnioskodawcy nie mogą stanowić podstawy do ustalenia braku zaległości. Wskazują one bowiem na przekonanie wnioskodawcy osoby obsługującej go księgowo o braku zaległości.

Mając na uwadze Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC, oddalił odwołanie.

SSO Tomasz Korzeń