Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 1443/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2017r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – Wydział I Cywilny

w składzie:

przewodniczący SSR Maciej J. Naworski

protokolant sekretarz sądowy Irena serafin

po rozpoznaniu dnia 10 stycznia 2017r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa Gminy M. T. ( NIP (...) )

przeciwko J. M. ( pesel (...) ), M. M. (1) ( pesel (...) ), D. M. ( pesel (...) ), M. M. (2) ( pesel (...) ), W. C. ( pesel (...) ) K. M. (1) ( pesel (...) ), K. M. (2) ( pesel (...) ) i S. M. ( pesel (...) )

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym J. M., M. M. (1), D. M., M. M. (2), W. C., K. M. (1), K. M. (2) i S. M. opuścić wraz z rzeczami lokal mieszkalny położony w T. przy ul. (...) i wydać go powodowi Gminie M. T.,

II.  nie orzeka w przedmiocie uprawnienia pozwanych do otrzymania lokalu socjalnego,

III.  nie obciąża pozwanych kosztami postępowania.

Sygn. akt IC 1443/16

UZASADNIENIE

Gmina M. T. domagała się orzeczenia eksmisji J. M., M. M. (1), D. M., M. M. (2), W. C., K. M. (1) K. M. (2) i S. M. z lokalu mieszkalnego położonego w T. przy ulicy (...), ponieważ zajęli go samowolnie.

Pozwani przyznali okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda jednak wnieśli o oddalenie powództwa, ponieważ nie mają dokąd się wyprowadzić.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

1. Stan faktyczny był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go na podstawie zgodnych oświadczeń stron oraz na podstawie art. 230 k.p.c.

W szczególności jasne było, że powód jest właścicielem nieruchomości położonej przy ul. (...), że pozwani zajęli bez nawiązania z nim umowy znajdujący się na niej lokal numer (...), że J. M. została skazana za to zachowanie na kare ograniczenia wolności ( wyrok k. 8 ).

2. Dla porządku Sąd zaznacza, że dał wiarę pozwanej, ponieważ nie było podstaw do twierdzenia, że kłamała.

3. Rozstrzygniecie było oczywiste.

Osoba, korzystająca z cudzej rzeczy musi wydać ją właścicielowi ma jego żądanie chyba, że ma skuteczne względem niego prawo do jej używania ( art. 222 § 1 k.c. ). Jasne było natomiast, że pozwani takiego uprawnienia nie nabyli. Co więcej, J. M. zajmując lokal dopuściła się przestępstwa na szkodę powoda.

W grę nie wchodziło także nadużycie prawa ze strony powoda. Nie wdając się w teoretyczne rozważania na temat wykładni art. 5 k.c. wystarczające jest stwierdzenie, że klauzula generalna zasad współżycia społecznego pozwala na łagodzenie rygoryzmu prawnego polegające na odmowie przyznania ochrony słusznym roszczeniom w sytuacji, w której jest to sprawiedliwe w świetle akceptowanych powszechnie norm społecznych. Pamiętać jednak trzeba, że frustra legis auxilium quaerit qui in legem committit. Pozwani w rażący sposób naruszyli natomiast prawo powoda zajmując samowolnie jego lokal przy czym J. M. popełniła przy tym przestępstwo. Pozwani nie mogą zatem oczekiwać ochrony z punktu widzenia art. 5 k.c.

4. Do rozważenia pozostała jedynie kwestia prawa pozwanych do lokalu socjalnego, jednak także w tym zakresie nie zachodziły jakiekolwiek wątpliwości.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego ( tekst j. Dz. U. z 2014r., poz. 150 ) w przypadku zajęcia lokalu bez tytułu prawnego sąd nie orzeka w przedmiocie uprawnienia pozwanych do lokalu socjalnego. Powołane unormowanie expressis verbis stanowi bowiem, że w takim razie przepisu art. 14 wymienionej wyżej ustawy nie stosuje się. Ten przepis jest zaś podstawą rozstrzygnięcia o lokalu socjalnym w procesie o eksmisję.

Pozwani zajęli sporne mieszkanie bez tytułu prawnego, wobec czego Sąd nie ustalał, czy mają oni prawo do lokalu socjalnego czy też nie.

6. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. mając na uwadze sytuację rodzinną i majątkową pozwanych.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13