Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zarzut wymierzenia oskarżonemu rażąco surowej kary pozbawienia wolności poprzez jej orzeczenie bez warunkowego zawieszenia wykonania jest nietrafny. Po pierwsze, przypomnieć należy, iż S. Ś. przypisanego mu przestępstwa dopuścił się w dniu 17 października 2015 r. Zgodnie zaś z treścią art. 69 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 roku, sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku jedynie wówczas, gdy sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności. Tymczasem z danych o karalności S. Ś. oraz załączonych wyroków, jakie wobec niego zapadły wynika, że w czasie popełnienia przypisanego mu czynu oskarżony był już osobą skazaną na karę pozbawienia wolności. Tym samym już tylko z tego powodu zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nie było prawnie dopuszczalne. Po drugie, sąd odwoławczy nie dopatrzył się również okoliczności przemawiających za potrzebą zmiany wysokości lub rodzaju wymierzonej kary. Tego rodzaju modyfikacja byłaby uzasadniona, gdyby uznać, że kara ta odbiega w sposób rażący od kary zasłużonej. Chodzi tu wyłącznie o przypadki znacznej ( wyraźnej, oczywistej, nie dającej się zaakceptować ) dysproporcji między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą ( czyli taką, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary ). W ocenie sądu odwoławczego, kara orzeczona wobec S. Ś. tego rodzaju mankamentem nie jest obarczona. Za jej słusznością przemawiały nie tylko opisana wyżej uprzednia karalność oskarżonego, w tym za przestępstwo podobne, uzasadniająca przyjęcie działania w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, ale także okoliczności popełnionego czynu w postaci znacznej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, która ponad sześciokrotnie przekraczała próg, powyżej którego ustawodawca kierowanie pojazdami mechanicznymi nakazuje traktować w kategoriach przestępstwa. Takie zachowanie ocenić należy jako wyjątkowo rażące naruszenie bezpieczeństwa ruchu drogowego w zakresie podstawowej zasady trzeźwości jego uczestników. Jasno więc widać, iż uprzednio wymierzane oskarżonemu kary, w tym z warunkowym zawieszeniem wykonania, nie dały żadnych efektów resocjalizacyjnych i nie powstrzymały go przed kolejnym, rażącym naruszeniem porządku prawnego. Oskarżony nie powinien się zatem dziwić, iż nie może już liczyć na pobłażliwe traktowanie ze strony wymiaru sprawiedliwości. W świetle powyższego – nawet mając na względzie podnoszone w apelacji okoliczności związane z jego bieżącą sytuacją życiową – wymierzenie mu jakiejkolwiek innej kary, aniżeli kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, skutkowałoby wnioskiem o jej rażącej łagodności. Warto przy tym mieć na uwadze, że orzeczona kara w niewielkim tylko stopniu przekroczyła dolny próg ustawowego zagrożenia, jaki wynika z sankcji przewidzianej przez art. 178a § 4 kk ( kształtuje go kara 3 miesięcy pozbawienia wolności ).