Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2017 r. w Warszawie

sprawy D. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 16 maja 2013r., znak: (...)

postanawia:

1.  uchyla zaskarżoną decyzję.

2.  przekazuje sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.,

3.  umarza postępowanie.

UZASADNIENIE

D. Ł. pierwszy raz złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w dniu 11 stycznia 2005 r.
( k. 1 a. r.).

Odwołujący pobierał ww. świadczenie do dnia 28 lutego 2013 r. na mocy decyzji organu rentowego z dnia 8 marca 2012 r., znak: (...) ( k. 121 a. r.).

Ubezpieczony w dniu 14 lutego 2013 r. złożył wniosek do organu rentowego
o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 147 a. r.).

D. Ł. skierowany w dniu 28 marca 2013 r. do Lekarza orzecznik ZUS został uznany za zdolnego do pracy ( k. 149 a. r.).

Następnie na skutek sprzeciwu odwołującego, Komisja Lekarska ZUS wydała orzeczenie z dnia 11 maja 2013 r., zgodnie z którym podtrzymała stanowisko Lekarza orzecznika ZUS stwierdzając, że badany jest zdolny do pracy ( k. 163 a. r.).

W związku z powyższym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję z dnia 16 maja 2013 r., znak: (...) odmawiającą ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 165 a. r.).

D. Ł. w dniu 25 października 2013 r. wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie odwołanie od ww. decyzji organu rentowego, inicjując postępowanie sądowe ( k. 2-4 a. s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 listopada 2013 r. organ rentowy wniósł
o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. ( k. 10 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 4 grudnia 2013 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii, ortopedy i diabetologa ( k. 13 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego ortopedy z dnia 23 kwietnia 2015 r. oraz neurochirurga z dnia 21 maja 2015 r. Sąd ustalił, że stwierdzony u odwołującego stan wydolności ruchowej kręgosłupa nie sprowadzał długotrwałej niezdolności do pracy, zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami ( k. 94 i 97 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego diabetologa z dnia 14 lipca 2015 r. Sąd ustalił, że stwierdzono u badanego cukrzycę, lecz mimo niedostatecznego wyrównania,
nie spowodowała takiego pogorszenia funkcji organizmu i nasilenia późnych powikłań
w postaci polineuropatii, które uzasadniałyby uznanie niezdolności do pracy z przyczyn diabetologicznych ( k. 123-124 a. s.).

Odwołujący w piśmie procesowym z dnia 30 października 2015 r. wskazał, że opinia biegłego sądowego ortopedy została sporządzona bez pełnej dokumentacji medycznej
i nie uwzględnia jego aktualnego stanu zdrowia, w tym wyznaczonej daty zabiegu operacyjnego. Ubezpieczony w załączeniu przedłożył aktualne badania i dokumentację medyczną ( k. 141-146 a. s.).

Postanowieniem z dnia 4 listopada 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego neurologa ( k. 148 a. s.).

Z przedłożonej nowej dokumentacji medycznej dotyczącej odwołującego wynika,
że badanie rezonansu kręgosłupa szyjnego z dnia 23 kwietnia 2015 r. wykazało wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne od C3 do C7 z uciskiem na worek oponowy i ograniczające przednią rezerwę płynową kanału kręgowego. Ubezpieczony
w dniu 21 listopada 2015 r. przeszedł operację, gdzie wykonano discectomię od C4 do C7
ze stabilizacją z (...) ( k. 161-162 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego neurologa z dnia 3 grudnia 2015 r. Sąd ustalił, że świeże leczenie operacyjne odwołującego na wielu poziomach dyskopatii szyjnej zmienia dotychczasowe oceny orzecznicze. Z punktu widzenia neurologicznego wynika,
że ubezpieczony od hospitalizacji w oddziale ortopedycznym od dnia 24 listopada 2015 r. jest całkowicie niezdolny do pracy na okres roku ( k. 166 a. s.).

Sąd zarządzeniem z dnia 11 lutego 2016 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego ortopedy mając na uwadze przedstawioną aktualną dokumentację medyczną dotyczącą odwołującego oraz treść opinii biegłego sądowego neurologa
( k. 174 a. s.).

Na podstawie dwóch opinii uzupełniającej biegłego sądowego ortopedy z dnia
9 kwietnia 2016 r. Sąd ustalił, że odwołujący po zabiegu operacyjnym może wykorzystać
182 dni zasiłku chorobowego i w uzasadnionym przypadku do 12 miesięcy korzystać
z zasiłku rehabilitacyjnego. Po zabiegu operacyjnym przeprowadzonym w dniu 21 listopada 2015 r. ubezpieczony będzie czasowo niezdolny do pracy, jeśli będzie przebywał na zasiłku chorobowym, a następnie będzie pobierać zasiłek rehabilitacyjny ( k. 188 i 223 a. s.).

Sąd zważył, co następuje:

Zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
z dnia 16 maja 2013 r., znak: (...) należało uchylić, sprawę zaś przekazać do rozpoznania organowi rentowemu, umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy
lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie
na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka, co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności
do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji.
W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Przepis ten jest wyjątkiem od zasady, według której Sąd I instancji kontroluje tylko stan rzeczy faktyczny i prawny istniejący w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. Wyjątek ten przewiduje możliwość uchylenia przez sąd decyzji organu rentowego, przekazania sprawy do rozpoznania organowi rentowemu, z jednoczesnym umorzeniem postępowania sądowego. Jest to możliwe wówczas, gdy w toku postępowania przed Sądem
I instancji doszło do ujawnienia się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. Ujawnienie się tego rodzaju nowych okoliczności przed zamknięciem rozprawy wpływa na sposób rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd I instancji. Wraz z poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego, ,,postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter odwoławczy, gdyż inicjowane jest wniesieniem odwołania od decyzji organu rentowego. Przedmiotem postępowania w sprawach o świadczenia z ubezpieczeń społecznych jest zatem co do zasady kontrola decyzji organu rentowego według stanu rzeczy z chwili
jej wydania. W sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy znajduje to wprost potwierdzenie w obowiązujących od dnia 1 stycznia 2005 r. przepisach art. 477[9] § 2[1]
i 3[1] oraz art. 477[14] § 4 KPC. Naturalnie przesłanka, jaką jest niezdolność do pracy,
ma charakter dynamiczny i może zdarzyć się, że zostanie ona ujawniona w toku postępowania sądowego. Wówczas istnieją silne argumenty by taki stan rzeczy uwzględnić, o ile nabycie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, po wydaniu decyzji przez organ rentowy, pozwala z całą pewnością na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. W innych wypadkach ingerencja w treść zaskarżonej decyzji prowadziłaby do zmiany charakteru postępowania rentowego z administracyjno-sądowego na wyłącznie sądowy.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt II UK 470/15) ,,Regulacja z art. 477[14] § 4 KPC wynika
z tego, że to przed organem rentowym koncentruje się badanie i ocena niezdolności do pracy, co nie zawsze zapewnia i gwarantuje aktualność tej oceny w przypadku późniejszych zmian
i pogorszenia stanu zdrowia, nie tylko w ramach tych samych dolegliwości i schorzeń, lecz także również w razie stwierdzenia niezdolności do pracy z przyczyny niebranej pod uwagę na pierwotnym etapie decydowania o prawie do renty. Nowe okoliczności mogą nałożyć się na gorszy stan zdrowia i spowodować zwiększenie stopnia niezdolności do pracy. Przesłanka niezdolności do pracy (częściowa niezdolność do pracy to utrata zdolności do pracy
aż w znacznym stopniu), o ile nie była spełniona na etapie wydania decyzji, może wystąpić
po jej wydaniu, jednak wówczas według regulacji przepisu, to organ rentowy powinien mieć pierwszeństwo i prowadzić ustalenia dotyczące niezdolności do pracy. Innymi słowy, w toku sprawy odwoławczej sytuacja może ulegać zmianie z powodu „nowych okoliczności” wynikłych po wydaniu decyzji, które mogą być nawet odrębne (nowe) od dotychczasowych chorób.’’ ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt II UK 333/13) Na pojęcie nowych okoliczności w sprawie zwrócił również uwagę Sąd Apelacyjny, który stwierdził, że ,,nowe okoliczności w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich
w trakcie postępowania sądowego, których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego. Ocena "nowych okoliczności" przez organy orzecznicze zakładu ubezpieczeń społecznych może doprowadzić do zmiany pierwotnego stanowiska organu rentowego i zakończenia sporu bez potrzeby jego rozstrzygania przed sądem i ponoszenia kosztów opinii biegłych.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 24 września 2015 r., sygn. akt III AUa 139/15)

W niniejszej sprawie Sąd zważył, że dokumenty przedłożone przez odwołującego
w toku postępowania sądowego w postaci badania rezonansu kręgosłupa szyjnego z dnia
23 kwietnia 2015 r. oraz potwierdzające okoliczność odbytej operacji w dniu 21 listopada 2015 r. świadczą o zaistnieniu po dniu wniesienia odwołania nowych okoliczności, które
z cała pewnością mają wpływ na końcową ocenę charakteru niezdolności odwołującego
do pracy. Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja została wydana w oparciu
o badanie przeprowadzone przez Lekarza orzecznika ZUS, a następnie na skutek sprzeciwu odwołującego przez Komisję Lekarską ZUS. W dacie obydwu badań lekarze badający ubezpieczonego w toku postępowania administracyjnego nie wydali orzeczenia na podstawie dokumentacji, która została przedłożona dopiero w trakcie postępowania sądowego. Należy również zaznaczyć, że w opinii biegłych sądowych ubezpieczony również nie był osobą niezdolną do pracy w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Tak, więc okoliczności mające wpływ na zmianę stanowiska w niniejszej sprawie powstały dopiero w 2015 r., a więc
po zakończonym postępowaniu wyjaśniającym toczącym się przed organem rentowym.

Z uwagi zatem na ujawnienie się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności odwołującego do pracy, koniecznym stało się uchylenie zaskarżonej decyzji, przekazanie sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenie postępowania
w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji postanowienia.

Zarządzenie: (...)

(...)